Το «κοινωνικό συμβόλαιο» του ΣΥΡΙΖΑ

 

Με συνθήματα από το παρελθόν του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ κλιμακώνει την προσπάθεια να χειραγωγήσει το λαό, προκειμένου να αναδειχτεί κυβέρνηση και να διαχειριστεί αυτός, με άλλο μείγμα όπως λέει, τις υποθέσεις του κεφαλαίου. Στη χτεσινή του ομιλία στη Θεσσαλονίκη, ο Αλ. Τσίπρας κάλεσε το λαό να υπογράψει μαζί του ένα «νέο κοινωνικό, πολιτικό και εθνικό συμβόλαιο», σαν εκείνα που προπαγάνδιζε το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του '80 για να εκμαυλίσει λαϊκές συνειδήσεις. Τι θα περιλαμβάνει αυτό το «συμβόλαιο»; Είπε ο Αλ. Τσίπρας:

 

• «Πρώτον, να επαναδιαπραγματευτούμε σκληρά και αποφασιστικά το τεράστιο και επαχθές χρέος που φράζει κάθε πόρο και καταδικάζει σε ασφυξία την ελληνική κοινωνία. Να διεκδικήσουμε όχι μόνο το κούρεμά του με ευνοϊκούς όρους, αλλά και περίοδο χάριτος και ρήτρα ανάπτυξης, όπως έγινε με τη Γερμανία το 1953 (...) Να αξιοποιήσουμε τις ευρύτερες δυνατές συμμαχίες στον ευρωπαϊκό Νότο (...) Εμείς θέλουμε έξοδο από την κρίση με τις δικές μας δυνάμεις». Από τις έως τώρα εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ απουσιάζει ακόμα και η δημαγωγική αναφορά στην ακύρωση των μνημονίων και την επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων! Τώρα, τα παραπέμπει όλα στη διαπραγμάτευση του χρέους, η οποία είναι ούτως ή άλλως προ των πυλών, επειδή τα δάνεια από την τρόικα λήγουν το 2014 και θα πρέπει να υπάρξει εκ νέου αναδιάρθρωση του χρέους της πλουτοκρατίας, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει σαν χρέος του λαού και δεσμεύεται να το αποπληρώσει «με τις δικές μας δυνάμεις».

 

• «Δεύτερον, να εφαρμόσουμε άμεσα ένα πολυδύναμο πρόγραμμα κοινωνικής σωτηρίας και ανάσχεσης της ανθρωπιστικής κρίσης. Κανένας άνθρωπος να μην αποκλείεται από την ιατρική και νοσοκομειακή αρωγή και περίθαλψη. Κανένας άνθρωπος να μην μένει χωρίς τα στοιχειώδη αγαθά όπως το νερό, το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση (...) Κανένας άνθρωπος να μη μένει χωρίς ένα πιάτο φαγητό, κανένα παιδί χωρίς παιδικό σταθμό, καμιά κοινωνική ομάδα χωρίς κοινωνική αλληλεγγύη. Και κανένας άνθρωπος που δεν έχει τη δυνατότητα να αποπληρώσει τα δάνειά του να είναι όμηρος, θύμα, λεία, στα χέρια των τραπεζών. Για τους φτωχούς, τους άνεργους, τους σακατεμένους από τη λιτότητα, θα είναι νόμος: Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Αν ανατρέξει κανείς στα όσα λένε οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης, δύσκολα θα βρει διαφορές με αυτά που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι είναι αυτό που τους κάνει να ταυτίζονται ακόμα και στη «γιαλαντζί» κοινωνική πολιτική που εφαρμόζουν και εξαγγέλλουν; Το γεγονός ότι και οι δύο ξέρουν πως τα όρια της διαχείρισης στον καπιταλισμό δεν επιτρέπουν μεγαλοστομίες και, επιπλέον, για την «κοινωνική» τους πολιτική προσβλέπουν και οι δύο στα προγράμματα της ΕΕ, όπως τα ΕΣΠΑ. Με αυτά τα χρήματα, τα οποία λέει ότι θα αξιοποιήσει καλύτερα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να ανακυκλώσει τη φτώχεια και την εξαθλίωση, όπως κάνει σήμερα η συγκυβέρνηση, κομπάζοντας για την απορροφητικότητα και την αξιοποίηση των ΕΣΠΑ για προγράμματα για τρεις ιατρικές επισκέψεις δωρεάν το μήνα για όσους δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, για βραχύχρονα προγράμματα «κοινωνικής εργασίας» και άλλα παρόμοια. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσβλέπει επίσης στα «κοινωνικά» ιατρεία, φαρμακεία, παντοπωλεία κ.λπ., όπως κάνει και η κυβέρνηση. Δηλαδή, στη φιλανθρωπία, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες του λαού.

 

• «Τρίτον, να εφαρμόσουμε το σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης. Στη θέση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, ψηφίζονται και επιβάλλονται μέτρα τόνωσης της ζήτησης. Επανέρχεται άμεσα ο κατώτατος μισθός στα προ του μνημονίου επίπεδα. Επανέρχεται το εργασιακό καθεστώς. Τακτοποιούνται χρέη σε τράπεζες, εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία όλων όσοι αδυνατούν να ανταποκριθούν. Ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας, της παιδείας, της επιστημονικής - τεχνολογικής έρευνας και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Μετατίθενται σταδιακά τα φορολογικά βάρη από τα χαμηλά στα υψηλά εισοδήματα». Ο ΣΥΡΙΖΑ πουλάει παλιά ξινά σταφύλια. Καταρχήν, ακόμα και την αποκατάσταση του κατώτερου μισθού την έχει συνδέσει με την πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το ίδιο ισχύει και με την υπόσχεση για αποκατάσταση του εργασιακού καθεστώτος, για το οποίο σκόπιμα μιλάει αόριστα, επειδή ξέρει ότι ζητήματα όπως αυτά ρυθμίζονται πρωτίστως με βάση τις ανάγκες των μονοπωλίων, με τα οποία (και για τα οποία) άλλωστε θέλει να κάνει ανάπτυξη. Παράλληλα, υπάρχουν και οι αποφάσεις της ΕΕ, από τις οποίες δεσμεύεται, αφού είναι υπέρμαχός της. Λέει ακόμα ότι με την ενίσχυση της ζήτησης θα βγει η Ελλάδα από την κρίση, για να κρύψει ότι η κρίση είναι καπιταλιστική και οφείλεται στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων. Για να γίνει ανάπτυξη πρέπει να καταστραφεί κεφάλαιο. Σ' αυτή τη φάση είμαστε τώρα και πάνω εκεί εκδηλώνονται οξύτατοι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τη μοιρασιά της χασούρας.

 

• «Τέταρτον, να ανακτήσουμε, για λογαριασμό σας, το δημόσιο πλούτο, τον έλεγχο των τραπεζών και να ανασυγκροτήσουμε τον κρατικό μηχανισμό. Τέρμα στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Εθνικοποιούμε τις τράπεζες. Σταθεροποίηση και αναδιοργάνωση του τραπεζικού συστήματος με στόχο τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και των κοινωνικών αναγκών. Τελειώνουμε το κράτος της πελατείας και του ρουσφετιού». Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για ανάκτηση του δημόσιου πλούτου. Δηλαδή, τι θα κάνει; Θα ξαναπάρει πίσω τον ΟΤΕ από τους Γερμανούς, τον ΟΛΠ, το κομμάτι της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ, τα λιγνιτωρυχεία, θα καταργήσει συμφωνίες όπως αυτή με την «Cosco»; Γιατί αυτά δεν μπορεί να τα κάνει. Αλλωστε και ο ίδιος καλεί σε ξένες επενδύσεις και μιλά για ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών από το κράτος μέσω ΣΔΙΤ και μακροχρόνιες παραχωρήσεις, δηλαδή άλλη μορφή ιδιωτικοποιήσεων. Μιλάει για κρατικοποίηση των τραπεζών, για τις οποίες ο Αλ. Τσίπρας έλεγε την περασμένη βδομάδα ότι είναι ήδη κρατικές, αλλά η κυβέρνηση δε ρίχνει χρήμα στην αγορά. Κρύβει ότι οι τράπεζες, κρατικές και ιδιωτικές, λειτουργούν με τους ίδιους όρους και υπάγονται στους ίδιους νόμους του καπιταλισμού. Δεν σκορπάνε χρήμα στο λαό. Λειτουργούν ως επιχειρήσεις και επιλέγουν να δανείζουν άλλες επιχειρήσεις όταν προσδοκούν κέρδος. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο κάποια στιγμή θα ρίξουν χρήμα στην αγορά και όχι βέβαια για να σώσουν το λαό, όπως υπονοεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

 

• «Πέμπτον, να θέσουμε ως εθνικό στόχο και να κινητοποιήσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανάκτηση της εργασίας στη χώρα μας. Tο πρώτο μέτρο κατά της ανεργίας, στο δεσμευτικό μας συμβόλαιο, θα είναι δική σας και όχι δική μας υποχρέωση. Είναι η ίδια η ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής και της κυβέρνησης που την εφαρμόζει. Ταυτόχρονα όμως δεσμευόμαστε για μια δέσμη μέτρων που έχουν ως στόχο την πιο γρήγορη καταπολέμηση της ανεργίας (...) Να χτυπήσουμε τον εργασιακό μεσαίωνα ενισχύοντας τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Να καθιερώσουμε ρήτρα απασχόλησης. Να θεσμοθετήσουμε νομικό πλαίσιο για συνεταιριστικά αυτοδιαχειριστικά σχήματα». Εδώ η κοροϊδία απογειώνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και γι' αυτό πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Τι υπόσχεται; Μηχανισμούς ελέγχου για την τήρηση της (φιλεργοδοτικής) νομοθεσίας. Δηλαδή, ό,τι και η κυβέρνηση. Τι άλλο; Ρήτρα απασχόλησης. Δηλαδή; Αν κάποιος καπιταλιστής παίρνει επιδότηση από το κράτος για να κάνει προσλήψεις, να μην μπορεί να απολύσει εργαζόμενους για ένα χρονικό διάστημα. Δηλαδή, ό,τι γίνεται και σήμερα. Οσο για τα «αυτοδιαχειριστικά σχήματα», ας ρίξει μια ματιά στις «ενώσεις προσώπων» που νομοθέτησε η κυβέρνηση για τους άνεργους. Θα καταλάβει ότι δεν απέχει πολύ από αυτά που ο ίδιος υπόσχεται. Αυτή είναι η λεγόμενη «κοινωνική οικονομία», δηλαδή συνεταιρισμοί ανέργων, για παροχή κυρίως «κοινωνικών υπηρεσιών» σε εξαθλιωμένους, με αβέβαιο και αυτό ακόμη το μεροκάματό τους. Παρθενογένεση, άλλωστε, στα μέσα διαχείρισης του καπιταλισμού δεν υπάρχει...

 

“Ριζοσπάστης”