Η εξέλιξη με τη ρωσική πρόταση για να τεθεί το χημικό οπλοστάσιο της Συρίας υπό διεθνή έλεγχο εμφανίζεται να ανέβαλε προσωρινά το προαναγγελθέν ιμπεριαλιστικό χτύπημα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ. Οι λαοί ένιωσαν μια πρόσκαιρη τουλάχιστον ανακούφιση. Την ίδια στιγμή όμως, κυβερνήσεις, αστικά επιτελεία και ΜΜΕ καλλιεργούν προσδοκίες για τέλος κινδύνου. Επιδίδονται τις τελευταίες ώρες σε μεγάλα λόγια διακηρύσσοντας την επικράτηση της διπλωματίας, τη «νίκη της ειρήνης» σπέρνοντας εφησυχασμό. Ο δε Ομπάμα και οι ΗΠΑ συνεχίζουν να προβάλλουν την προβοκάτσια για τα χημικά στη Συρία προετοιμάζοντας τον αμερικανικό λαό, να απειλούν, αλλά... να εμφανίζονται ως «κατά βάθος» φιλειρηνιστές. H κυβέρνηση Ολάντ «δίνει τα ρέστα της» με τις δικές της «πρωτοβουλίες για ειρήνη», η Γερμανία να «μην ξέρει τι ακριβώς θέλει».
Τα γεράκια δε γίναν περιστέρια...
Η προπαγανδιστική αυτή επιχείρηση να γίνει το άσπρο - μαύρο δεν πρέπει να εφησυχάζει κανένα. Πάει πολύ άλλωστε να καμώνονται για φιλειρηνιστές όσοι κουβαλούν στις πλάτες τους ολόκληρο κατάλογο βομβαρδισμών κι επεμβάσεων όπως σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Μάλι κι έχουν κάνει όλες τις προετοιμασίες και για τον επόμενο όπως λογαριάζουν, στη Συρία. Παραέχουν βεβαρημένο παρελθόν, είναι στη φύση τους οι ανταγωνισμοί και οι πόλεμοι και οι λαοί έχουν καθήκον όχι μόνο να επαγρυπνούν αλλά να τους αντιπαλεύουν μαχητικά.
Η συμφωνία τους με τα πολλά «εάν» κι «εφόσον» της κρατά στο τραπέζι όλα τα προκλητικά προσχήματα που οδήγησαν στις παραμονές τις ιμπεριαλιστικής επίθεσης. Πλέον δε δικαιολογείται κανείς να πιστέψει ότι θα δυσκολευτούν οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ να βρουν για να επικαλεστούν καινούρια, ακόμα πιο προκλητικά και ανυπόστατα προκειμένου να εξαπολύσουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που έχουν δρομολογήσει.
Η σχεδιαζόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία μπορεί να αναβλήθηκε προς το παρόν, όμως ο συνεχιζόμενος πόλεμος ανάμεσα στα μονοπώλια για το ποια θα επικρατήσουν στην εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών πηγών και περασμάτων ήταν, είναι και θα είναι παρών.
Ο «παίκτης» δεν έχει σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα
Πλευρά της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας είναι επίσης και η προβολή ότι το σχέδιο της Ρωσίας από κοινού με τη Συρία «διέσωσε την ειρήνη». Παράλληλα, δε σταματούν τα διθυραμβικά σχόλια για τη διπλωματική ικανότητα και ευφυΐα των Ρώσων, του Πούτιν ως «ο μεγάλος παίκτης». Αποκρύπτουν ότι αυτές οι διπλωματικές κινήσεις κι εξελίξεις σφραγίστηκαν από την εναντίωση στην ιμπεριαλιστική επέμβαση που εξέφρασαν πολύμορφα οι λαοί και στις χώρες που πρωτοστάτησαν στην επίθεση, οι οποίες έφεραν πρόσθετες δυσκολίες στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Οι ρώσικες διπλωματικές κινήσεις δεν υπαγορεύονται από κάποιο φιλειρηνικό πνεύμα και φιλολαϊκή σκοπιμότητα. Επιδίωξη της Ρωσίας είναι να ελέγξουν τα δικά της μονοπώλια την περιοχή, να διασφαλίσουν τη Ρώσικη Βάση Ταρτούς στη Συρία, τις πολλαπλές μπίζνες οι οποίες διακυβεύονται στην ευρύτερη περιοχή. «Ταχυδρομικό περιστέρι» των συμφερόντων της αστικής της τάξης είναι η ρώσικη κυβέρνηση κι όχι περιστέρι της ειρήνης και σύμμαχος των λαών.
Η ιμπεριαλιστική ειρήνη και το ξεμασκάρεμά της
Η συμφωνία τους είναι εύθραυστη. Ο μεταξύ τους ανταγωνισμός για τα ενεργειακά κοιτάσματα και το μοίρασμα τους είναι ανά πάσα στιγμή «casus belli». Ως «δαμόκλειος σπάθη» η απειλή ενός ακόμα ιμπεριαλιστικού πολέμου θα συνεχίσει να βρίσκεται πάνω από το συριακό λαό και τους λαούς της περιοχής. Πιο καθαρά αυτές τις μέρες η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα νιώθουν στο πετσί τους την προειδοποίηση του ΚΚΕ ότι η ιμπεριαλιστική ειρήνη τους προετοιμάζει τον επόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αναδεικνύεται με μεγαλύτερη ένταση σήμερα ότι δεν μπορείς να έχεις αποτελεσματικό μέτωπο κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, εάν δεν έχεις σταθερό κι ακλόνητο μέτωπο κατά και της ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο.
Το όπλα τους παραμένουν γεμάτα, τα πλοία στη θέση τους και κάθε μέρα όλο και περισσότερες πλευρές αποκαλύπτονται για το σχεδιαζόμενο πόλεμο με θύματα τους λαούς της περιοχής, τους λαούς όσων χωρών θα εμπλακούν στην αναμέτρηση, ανάμεσά τους και η Ελλάδα με την ελληνική κυβέρνηση έτοιμη να προσφέρει «γην και ύδωρ» στους ιμπεριαλιστές. Αλλωστε, πέραν της Σούδας και του αεροδρομίου της Καλαμάτας, μόλις αποκαλύφθηκε και ότι το αεροδρόμιο στο Καστέλι της Κρήτης είναι ανάμεσα στα προσφερόμενα ανταλλάγματα για να πάρει και η ελληνική πλουτοκρατία ένα μερίδιο από την πολεμική λεία.
Οπότε, όχι μόνο δεν πρέπει να υπάρξει κανένας εφησυχασμός αλλά χρειάζεται σήμερα να δυναμώσει ακόμα πιο αποφασιστικά η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη που αναδεικνύει την ανάγκη να ανατραπεί η αστική εξουσία, να καταργηθεί η καπιταλιστική εκμετάλλευση που είναι η μήτρα των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Πιο επιτακτική η ανάγκη της ενίσχυσης της πάλης μας
Κανένα από τα σύνθημα που σάλπισε το ΚΚΕ και οι ταξικές δυνάμεις, δεν έχασε ούτε στο παραμικρό την αξία και την επικαιρότητά του με τις τελευταίες εξελίξεις:
Να καταδικαστεί κάθε συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.
Να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας.
Να μη διατεθούν υποδομές (όπως το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Καλαμάτας και αυτό στο Καστέλι), που βρίσκονται στη χώρα μας, ούτε και ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις στο νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Να μη δοθεί καμία διευκόλυνση στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και τους συμμάχους τους σε οποιαδήποτε πολεμική επιχείρηση κατά της Συρίας ή άλλης χώρας στην περιοχή.
Να σταματήσει κάθε στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ.
«Ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών!».
«Εξω τώρα οι βάσεις του θανάτου!».
Συνεχίζουμε λοιπόν πιο μαχητικά και πιο αποφασιστικά...
Η αλήθεα είναι, ότι προς το παρόν, απομακρύνθηκε ο κίνδυνος ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Συρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό όμως, δεν σημαίνει ότι επήλθε ειρήνη στην περιοχή μας.
Τίποτα δεν μας εγγυάται ότι οριστικά δεν θα γίνει επέμβαση στην Συρία, ή δεν θα γίνει στο Ιράν, στον Λίβανο ή και αλλού (ακόμα και στην Λιβύη μπορεί να ξαναγίνει).
Έτσι, το άρθρο τα λέει σωστά.
Και την "ειρήνη" τους την ξέρουμε, και πρέπει να μην εφησυχάζουμε ...