Οι κομμουνιστές δεν είναι μπαταρία τύπου ΣΥΡΙΖΑ που φορτώνεται με υλικά της σοσιαλδημοκρατίας, με ημερομηνία λήξης.

Όσο θα σφιχταγκαλιάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ με τα γρανάζια της αστικής διακυβέρνησης και θα εμπλέκεται περισσότερο σε μηχανισμούς διαχείρισης γεωστρατηγικών επιλογών της αστικής τάξης, τόσο ο αντικομουνισμός θα γίνεται πιο αισθητός.

Το νέο είναι ότι θα τον διαχειρίζονται πλέον κονδυλοφόροι, «απολειφάδια του οπορτουνισμού και του ρεφορμισμού, της προδοσίας στην αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα».

Επιλεγμένοι, χρόνια τώρα συντηρούνται για το σκοπό αυτό. Ειδικευμένοι να χτυπούν κάτω από τη ζώνη, ως δήθεν γνώστες εκ των έσω του ΚΚΕ, ως δήθεν γνώστες της «αλήθειας».

Αναμενόμενη, λοιπόν, είναι η επίθεση πολλών εξ αυτών σήμερα.

Να θυμίσω ότι το σχέδιο για τη διάλυση των κομμουνιστικών κομμάτων στην Ευρώπη ήταν ήδη στρωμένο, είχε ημερομηνία λήξης το Φλεβάρη του 1991 (5 Φλεβάρη 1991 οι τότε Ιταλοί οπορτουνιστές διέλυσαν στο συνέδριό τους ένα από τα ιστορικότερα και μεγαλύτερα κόμματα της Ευρώπης, το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Το ίδιο επιχείρησαν το Φλεβάρη του 1991 οι Έλληνες οπορτουνιστές, στο 13οΣυνέδριο του ΚΚΕ, αλλά δεν τους βγήκε).

Σύμπτωση; Όχι.

Σχέδιο που στο πακέτο του εμπεριέχονταν και δημοσιογράφοι, συγκατοικούντες σήμερα στην «Αυγή» και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και αλλού.

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Η δράση τους από τότε αποτέλεσε τη μαγιά για την υλοποίηση της μετα-ΠΑΣΟΚ εποχής, ήταν η μαγιά που συντηρήθηκε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα και θα συνεχιστεί.

Πολλοί ανένηψαν οικειοθελώς, αναγνωρίζοντας τον καπιταλισμό ως συνοδοιπόρο της «επαναστατικής» τους πάλης και προοπτικής. Αναγνωρίζοντας τον καπιταλισμό ως καλύτερο από το σοσιαλισμό, πιο ανθρώπινο, πιο συζητήσιμο, πιο αριστερό, βρε αδερφέ, ίσως και πιο ...κομμουνιστή, ακόμα και από τους αγωνιστές που στήθηκαν στον τοίχο για την εργατική τάξη και το ΚΚΕ...

Με την πένα τους έδωσαν στον καπιταλισμό ανάσα, φιλί και χείρα βοηθείας.

Και εμείς;

Εμείς «...είμαστε λάθος, μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος / ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε / κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος....», που γράφει και ο Κ. Τριπολίτης στο «Ανεμολόγιο».

Σήμερα αυτά τα παιδιά της συνεπούς σαλονάτης αριστεράς, αφού ενηλικιώθηκαν δημοσιογραφικά, μπήκαν στα gala της μπουρζουαζίας, καπνισμένοι πλέον από τα πολυποίκιλα menu, απέκτησαν την ικανότητα να ραφινάρουν επικαιροποιημένα τη χαλκευμένη πληροφορία για το ΚΚΕ, κατά τέτοιο τρόπο που να προσφέρει «εγκυρότητα», «αλήθεια», με σαφή στόχο το ΚΚΕ.

Η επίκληση σήμερα του παρελθόντος τους, όσων σημερινών οπορτουνιστών περπάτησαν μαζί μας, έχω την αίσθηση ότι θυμίζει έντονα κάτι σαν χρηματιστηριακή «φούσκα», που στην προκειμένη περίπτωση στήθηκε για να σκάσει στην καρδιά της εργατικής τάξης και του ΚΚΕ, αλλά απέτυχε. Αυτοί όμως θα συνεχίσουν. Κάθε μέρα θα ξεφυτρώνει και κάποιος.

Οι προσκυνημένοι πάντα προσκυνημένους θα ψάχνουν. Και αν δεν τους βρουν, δεν θα διστάζουν να βάζουν την μπόχα τους στον ανεμιστήρα, βρωμίζοντας ό,τι καθαρό αντέχει.

Αυτοί ήταν από παλιά και γι' αυτό ξεβράστηκαν από το ΚΚΕ. Αυτά έκαναν και αυτά θα ξανακάνουν. Είναι στη φύση του οπορτουνιστή και δεν διστάζουν σε τίποτε.

Και για να το τελειώνουμε το θέμα, κύριοι οπορτουνιστές.

Οι κομμουνιστές δεν είναι μπαταρία τύπου ΣΥΡΙΖΑ που φορτώνεται με υλικά της σοσιαλδημοκρατίας, με ημερομηνία λήξης.

Το ΚΚΕ, όπως και οι κομμουνιστές, αντλεί τη δύναμή του από την αστείρευτη πηγή της ταξικής πάλης, έχει βαθιές ρίζες στην εργατική τάξη και αντέχει σε παντός είδους επιθέσεις.

Για το συμφέρον αυτής της τάξης κυλάει το αίμα των κομμουνιστών στις φλέβες τους.

Για το συμφέρον αυτής της τάξης χύθηκε το αίμα των κομμουνιστών στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.

Για το συμφέρον αυτής της τάξης, που εσείς προδώσατε χθες και λοιδορείτε σήμερα και συκοφαντείτε με ύπουλο τρόπο, παλεύει το ΚΚΕ.

Κατά τ' άλλα, θέλετε με το ΚΚΕ πάλι γάμο σε κυβέρνηση αριστεράς.

Μην ανησυχείτε, στο νυφοπάζαρο με την αστική τάξη που μπήκατε, θα βρείτε τόσες πρόθυμες νύφες, έτσι που χαρέμι θα ανοίξετε.