Κοινωνική πολιτική; (Νο thanks!) Η..ελεημοσύνη ειναι καλύτερη!

Ο τιτλος «Μια ζεστή γωνιά για τη νύχτα…» του αρθρου που αλιευσα τις αλλες στο twitter δεν αναφεροταν σε καποιο ..χωρο διασκεδασης,  οπως αρχικα νομισα! Στη συνεχεια διαβαζοντας για τη...δωρεά του Ιδρύματος «Σταύρου Νιάρχου» και την προσφορά χώρου της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης καταλαβα περι τινος προκειται, ενω η εφημεριδα των Συντακτων δεν παραλειπει να αναφερθει με θαυμασμο στο ..«πρώτο πλήρως εξοπλισμένο Υπνωτήριο Αστέγων με 74 κρεβάτια, στη συμπρωτεύουσα»!

Δεν ξερω αν κι εσεις εχετε...αλλεργια σε ο τι φερει το ονομα «φιλοπτωχο» και «φιλανθρωπικο», ειτε αυτο επιχορηγειται απ την εκκλησια, ειτε τελει υπο ...εφοπλιστικη αιγιδα, αλλα εχω προβλημα και με την συγκεκριμενη εφημεριδα που σταζει μελι οταν μιλα για φιλανθρωπιες, οπως και με τα συμφραζομενα (hidden agenda) του αρθρου, τα οποια οπωσδηποτε ...«ωραιοποιουν»  ενα ντροπιαστικο για τη χωρα μας και τις μεχρι τωρα κυβερνησεις της γεγονος: Το οτι δηλαδη φτασαμε στα 2013 να θεωρουμε την φιλανθρωπια ως ...πανακεια για παντος ειδους κοινωνικα ζητηματα! Σε τι χρειαζεται τοτε το ..κρατος; Στο να εισπραττει μονο ...χαρατσια;

Η γλωσσα του κειμενου του συγκεκριμενου αρθρου θωπευει τους...ευεργετες των αστεγων που δεν ειναι αλλοι απο το ιδρυμα «Στ. Νιάρχου», οπως και αλλα ιδρυματα που στηριζονται στην...καλοσυνη και τη..φιλανθρωπια των εφοπλιστων! Aυτη η ξεχωριστη ταξη ...ευεργετων που ενω κατα καιρους εχουν θαλασσοπνιξει κοσμο και κοσμακη στα σαπιοκαραβα τους, επιτελουν παραλληλα και ..φιλανθρωπικο εργο! 

Ετσι φτασαμε να ακουμε εκ στοματος δημοτικων αρχων οπως στη περιπτωση του Δημαρχου Θεσσαλονικης, Γιαννη Μπουταρη, να δηλωνει οτι η συνεργασια του Δημου με το ιδρυμα Νιαρχου «είναι μια σημαντική ημέρα για την κοινωνική πολιτική, η οποία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ατζέντας του δήμου». 

Εχοντας ακουσει τα παραπανω προσπαθω να καταλαβω πως και γιατι ειναι σημαντικη μια ...κοινωνικη πολιτικη που στηριζεται στην φιλανθρωπια και την ελεημοσυνη των εχοντων απενταντι στους μη εχοντες! Η αντιδήμαρχος Κοινων. Πολιτικής, στο Δημο Θεσσαλονικης, τό «προχωρα» ακομα περισσοτερο τονιζοντας πως «η δημιουργία του Υπνωτηρίου Αστέγων αποτελεί ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος των αστέγων»! 

Τετοιες δηλωσεις αν μη τι αλλο υποτιμουν τη νοημοσυνη, ειδικα οσων εχουν την ατυχια να εχουν την αναγκη τετοιων ιδρυματων, φορεων και χώρων. Ας μη ξεχναμε οτι το γεγονος οτι καποιος στερειται σπιτι και δουλεια δεν σημαινει αυτοματα οτι ειναι και..μειωμενης αντιληψης, ετσι θα ηθελα να ξερω τι λενε αραγε οι ιδιοι οι αστεγοι οταν ακουνε οτι η δημιουργια τετοιων κεντρων -με οσες καλες προθεσεις και να γινονται- «αποτελεί ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος των αστέγων»!!

Αν δεν αντιμετωπισει κανεις ουσιαστικα τη ριζα του προβληματος σ ενα συστημα που δημιουργει καθημερινα ολο και περισσοτερους αστεγους, ανεργους και σε πολλες περιπτωσεις και τοξικομανεις, δεν δικαιουται, νομιζω, να μιλα για ...μεσοβεζικες λυσεις οι οποιες στη καλυτερη περιπτωση...διαιωνιζουν τετοια προβληματα, ειτε με φιλανθρωπιες, ειτε ακομη και με αιτηματα για...ελευθερα ναρκωτικά, (!) ειτε με αλλες λυσεις που περιπου κυμαινονται στο  «πώς να κοιμίζει κανεις το λαό ωστε να μην ζητάει να είναι ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει!».

Στο αρθρο παντως διαβαζουμε οτι οι «μόνιμοι» άστεγοι της Θεσσαλονίκης, είναι περίπου 300 έως 400 ατομα, Ελληνες άνδρες (σε ποσοστο 92%),  ενω η πλειοψηφια ειναι κατά μέσο όρο 45 ετών, και έχουν τουλάχιστον 3–4 χρόνια στον δρόμο. 

Πολλοι απο τους αστεγους αυτους, ειχαν σπιτια και οικογένειες, αλλα εχασαν την δουλεια τους, δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους κι έμειναν άστεγοι, σύμφωνα με τα στοιχεία οργανωσεων και φορεων που παραθετει το αρθρο, το οποιο επισης αναφερει οτι «οι αστεγοι αυτοι άνδρες κυρίως αισθάνονται πολλές φορές «αποτυχημένοι», κι ενώ υπάρχουν κάποιοι συγγενείς που ενδεχομένως θα μπορούσαν να τους στηρίξουν, επιλέγουν να μείνουν στον δρόμο, ακόμη και να φύγουν σε άλλη πόλη για να μην αναγνωρίζονται».

 

Απ αυτους, διαβαζουμε, το 1/4 είναι χρήστες ναρκωτικών ουσιών ή έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας και ένα 10% είναι «εκ πεποιθήσεως» άστεγοι, δηλαδή δεν δέχονται να στεγαστούν ακόμη κι όταν βρίσκεται κατάλυμα.

Καταλαβαινει λοιπον κανεις και απο τα παραπανω ποσο το θεμα αστεγια και ανεργια ειναι επιτακτικο να λυθει, οχι με ...φιλανθρωπιες, οχι με δηθεν υποσχεσεις  οπως κανουν αλλοι που προαλείφονται για κυβερνητικοί, αλλα με ανατροπη του συστηματος που παραγει τη φτωχεια και την ανεργια!

Επιπλεον να πουμε με την ευκαιρια οτι το συστημα επειδη φοβαται τις κοινωνικές εξεγέρσεις εκτός απο την ωμή καταστολή, τα μετρα που παιρνονται γινονται ολο και πιο ύπουλα ριχνει τωρα στη μαχη και τα ναρκωτικα, τα οποια πλασαρονται ως «χαλαρωση» ωστε να υπαρχει ελεγχος στη νεολαια και στα εργατικα στρωματα γενικα. 

Τελος αν ειχαμε ενα κρατος που θα τιμουσε την κυριολεκτικη εννοια του ορου και οχι την ..ευτελη σημερινη, λογικα δεν θα επρεπε να υπαρχει κανενας αστεγος, κανενας ανεργος, κανενας που δεν εχει σημερα ουτε καν τα απαραιτητα, ποσω μαλλον να στηριζει τις ελπιδες του στην...φιλανθρωπικη διαθεση του καθε ...ευπορου «ευεργετη»! 

Μηπως ομως ειναι πιο ..βολικο για το συστημα να υπαρχουν κοινωνικες ομαδες που να βρισκονται μονιμα σε ανεχεια και να τεινουν συνεχως ενα χερι βοηθειας, γιατι ετσι και μονο ετσι εξασφαλιζει το συστημα την διαιωνιση του;