ΟΝΔΟΥΡΑ:Ο βρώμικος πόλεμος ενάντια στους αγρότες

Το περασμένο Σαββατοκύριακο αλλα δύο ατομα απο την ηγεσια των αγροτων σκοτωθηκαν στην περιοχή Bajo Aguán, στη βόρεια Ονδούρα. Δεκάδες αγρότες εχουν δολοφονηθει από τοτε που αρχισαν οι καταλήψεις γης, στα τέλη του 2009.

Στις 20 Αυγούστου, πυροβολήθηκε και σκοτωθηκε ο ηγέτης των αγροτων Secundino Ruiz, ενω ο σύναδελφος του, Eliseo Pavón, ειναι τραυματίας. Η Διαμερικανική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε ζητήσει την προστασία των δύο, διότι θεώρησαν ότι η ζωή τους βρισκοταν σε κίνδυνο. Την επομενη ημέρα σκοτωσαν ενα ακομη μελος της ηγεσιας, τον αγρότη Pedro Salgado και τη γυναίκα του. Οι συνεργάτες του Salgado ανέφεραν ότι κατάφεραν να αποτρέψουν τους δολοφόνους από το να κόψουν τα κεφάλια των θυμάτων τους!

Λίγο πριν από τις δολοφονίες, η κυβέρνηση είχε βαλει τις ειδικές στρατιωτικες δυνάμεις Xatruch για να σταματήσει η βία στο Bajo Aguán, στη βόρεια Ονδούρα. Μια ντουζίνα άνθρωποι, γεωργοι και ιδιωτικοι φρουροι στα μεγάλα κτήματα, σκοτώθηκαν σε αδιευκρίνιστες συνθήκες μία εβδομάδα πριν από τις πρόσφατες δολοφονίες. 

Η αστυνομία ανέφερε ότι ο θάνατος των αγροτικων ηγετων «δεν έχει καμία σχέση με συγκρούσεις για εδαφικές διεκδικήσεις, αλλα οι αγρότες λένε είναι ανοησίες. Στο τηλέφωνο από το Bajo Aguán διηγειται για τη βία εναντίον τους ο Julio Hernandez, εκπρόσωπος της οργάνωσης αγροτών Marca, που ο δολοφονημενος Secundino Ruiz ήταν ηγέτης της.

- Δεν τολμουμε να πάμε για ψώνια στην αγορά πλέον. Οι μεγάλοι γαιοκτήμονες έχουν προσλάβει επαγγελματίες δολοφόνους. Ειμαι στη λιστα τους και εγω, αλλα και άλλοι στην ηγεσια των αγροτων, λέει στην εφημεριδα Arbetaren....

Από το τέλος του 2009, χιλιάδες αγρότες καταλαμβάνουν αρκετά μεγάλες εκτάσεις στην εύφορη κοιλαδα Aguán. Απαιτούν να γραφει η γη στο ονομα τους. Η περιοχή ήταν κατοικημένη στη δεκαετία του 1960, όταν το κράτος μοίραζε γη σε συνεταιρισμούς αγροτών στο πλαίσιο μιας προοδευτικής μεταρρύθμισης της γης. 

Το 1992, υιοθετηθηκε μια νεα νομοθεσια για τη γη ευθυγραμμισμενη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές μεταρρύθμισης που την εποχή εκείνη ήταν σε ισχυ. Ο στόχος ήταν να δημιουργηθουν λιγοστοι μεγάλοι γαιοκτημόνες και να μειωθεί ο αριθμός των μικρών αγροτών.

Οι νομοθέτες πιστευαν ότι οι μεγαλες οικονομίες θα οδηγουσαν σε μια πιο αποτελεσματική και πιο σύγχρονη καλλιέργεια. Οι συνεταιρισμοί είχαν το δικαίωμα να πουλήσουν τη γη τους, με αποτέλεσμα λίγοι μεγαλοκτηματιες να αποκτησουν προσβαση σε δεκάδες χιλιάδες εκτάρια εύφορης γης. 
Πολλοί κριτικοί υποστηρίζουν ότι οι επιχειρηματίες δωροδόκησαν τους ηγέτες των συνεταιρισμών και ότι οι αγορες γης ήταν παράνομες. Και αυτος ειναι ο λόγος για τον οποίο οι καταληψιες σήμερα πιστεύουν ότι είναι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της γης.

Η σύγκρουση είναι περίπλοκη επειδη οι αγρότες βρίσκονται σε διάφορετικες οργανώσεις. Ορισμένοι από αυτους έχουν κανει συμφωνιες με την κυβέρνηση και τους γαιοκτημόνες. Κάποιοι αγρότες υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση συνεργαζεται με τους πλουσιους γαιοκτήμονες, ενώ για παράδειγμα, ο Julio Hernandez κατηγορει τους γαιοκτήμονες οτι ευθυνονται για τη βία και λεει ότι οι αγρότες έχουν την υποστήριξη της κυβέρνησης μέσω του κρατικου Ινστιτούτου Γεωργιας και τον διευθυντή του, César Ηam.

O César Ηam έχει υποστηρίξει τον αγώνα μας. Αυτός είναι ο λόγος που κι αυτος, επίσης, ζει με απειλες για τη ζωη του. Αλλά τι λένε οι πολιτικοί, δεν έχει και τοση σημασία. Στην Ονδούρα, είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι μεγαλοιδιοκτήτες που ελέγχουν τη κατασταση.

Μετά τα επεισόδια στα μέσα Αυγούστου, όταν ακόμα και φρουροι ασφαλείας σε μεγάλα κτήματα έχασαν τη ζωή τους, δήλωσε ο César Ηam ότι οι μεγάλες οργανώσεις αγροτών δεν συμμετείχαν. Κατηγόρησε αντιθετα τις μικρότερες ομάδες που δεν διαπραγματεύονται με την κυβέρνηση.

Οι ιδιοκτήτες και ορισμένοι πολιτικοί έχουν κατηγορήσει τους αγρότες οτι εκπαιδευτηκαν στον ανταρτοπόλεμο με τη βοήθεια πρακτορων απο τη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα. Αλλά συνάντησαν την αντίδραση μεταξυ αλλων και του υπουργού Άμυνας, ο οποίος ειπε ότι δεν υπάρχουν ξένοι πράκτορες μεταξύ των καταληψιων. 

Οι αγρότες έχουν επίσης κατηγορηθεί ότι ειναι οπλισμένοι με αυτόματα όπλα, πραγμα το οποιο ο Julio Hernández αρνείται.

- Δεν έχουμε όπλα, μόνο ματσετες. Είναι εργαλεία της δουλειάς μας, αλλά μερικες φορες ο στρατός μας παίρνει και τις ματσετες που εχουμε.

Παρά τη συνεχιζόμενη βία συνεχιζουν οι αγρότες να αγωνιζονται για ένα κομμάτι γης. Δεν έχουν καμμια εναλλακτικη λύση, εξηγεί ο Julio Hernandez. Η κατάσταση των ακτημόνων αγροτών είναι απελπιστική.

- Ως εργάτες κερδίζουν μόλις 100 Lempiras [που ισοδυναμούν με 35 SEK / δλδ 3.84 Euros] την ημέρα. Δεν γινεται να στηριξεις οικογένεια με το ποσο αυτο. Επιπλέον, οι εργάτες αντιμετωπίζονται άσχημα από τους ιδιοκτήτες.

Η κατάσταση επιδεινώνεται από το γεγονός ότι οι έμποροι ναρκωτικών χρησιμοποιούν τη περιοχη για τη μεταφορά κοκαΐνης από τη Νότια Αμερική προς το βορρα, τις ΗΠΑ Με το καρτέλ ναρκωτικών ερχονται περισσότερα όπλα και επαγγελματιες δολοφόνοι πρόθυμοι να αναλάβουν καθήκοντα έναντι πληρωμής. Ο Julio Hernandez φοβάται οτι η βία κατά των αγροτών θα συνεχιστεί.

-Η αστυνομία και ο στρατός δεν μας προστατεύουν. Τους εχουμε δει ακόμη και παρεα με τους επαγγελματιες δολοφόνους! Κανείς δεν έχει συλληφθεί για τις δολοφονίες των αγροτών. Αντίθετα βρισκουμε δολοφονημενους αγρότες σχεδόν κάθε πρωί, μερικές φορές με σημάδια βασανιστηρίων και χωρις κεφαλι!

 Πηγη: Αrbetaren