περί 902

Διευκρίνηση: το κείμενο εκφράζει αποκλειστικά τον γράφοντα, δεν είναι επίσημη θέση του ΚΚΕ. Απ' αυτή την άποψη, το παρακάτω κείμενο δεν είναι απλή αναπαραγωγή ή επανάληψη της ημι-επίσημης στάσης του ΚΚΕ στο Ριζοσπάστη http://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6420825 – επίσημη θέση θα θεωρηθεί ανακοίνωση του γραφείου τύπου, της κεντρικής επιτροπής ή του πολιτικού γραφείου.

Απ' την αρχή να ξεκαθαρίσουμε μια για πάντα: δεν υπάρχει χειρότερο πράμα απ' το να χάνει κάποιος τη δουλειά του, έχω βιώσει κι εγώ τη φάση της απόλυσης. Τελεία και παύλα. Απ' αυτή την άποψη δηλαδή, είναι τουλάχιστον κατανοητή η απογοήτευση και η οργή κάποιου που χάνει τη δουλειά του υπο οποιεσδήποτε συνθήκες και υπο οποιαδήποτε εργοδοσία.

Με βάση αυτό λοιπόν ξεκίνησε αρχές Σεπτέμβρη, της νέας πολιτικής σαιζόν, η αναμενόμενη πολεμική προς το ΚΚΕ και τις επιχειρήσεις του, το timing είναι προφανώς κατάλληλο εν όψει συλλαλητηρίων για τη ΔΕΘ και του αντιλαϊκού πογκρόμ του ΠΑΣΟΚ και των συμμάχων του.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής: τη Δευτέρα 5 του μηνός η Ένωση Τεχνικών Ιδιωτικής Τηλεόρασης Αττικής (ΕΤΙΤΑ) κήρυξε 8ωρη στάση εργασίας στον 902, η ανακοίνωση εδώ. http://www.etita.gr/portal/index.php?id=0,716,0,0,1,0. Για τη στάση εργασίας αυτή έγινε σχετική δημοσίευση στο indymedia στο οποίο βλέπουμε και τις συγκεκριμένες φωτογραφίες http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1330179.

Δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο Radical Desire δημοσίευση του ιστολογίου “Κόκκινος Τύπος”, από πρώην εργαζόμενο στον 902 (κατά δήλωση του ιδίου) ακολούθησε μια άγρια διαπάλη στο Granma, καθώς και δύο αναρτήσεις στο Radical Desire σχετικά με τη αντίδραση του κόμματος δια μέσου του Ριζοσπάστη (μπορείτε να βρείτε τα σχετικά links στο γλομπ-roll). Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτή η υπόθεση θα ανάψει μεγάλες συζητήσεις τις οποίες τις περιμέναμε ότι θα ξέσπαγαν αυτή την περίοδο.

Παλιότερα παρουσιάσαμε εδώ στο γλόμπινγκ ένα κείμενο που έδινε μια εικόνα για το τι σημαίνει κομματική επιχείρηση http://e-globbing.blogspot.com/2011/06/blog-post_21.html. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τα επιχειρήματα σχετικά με την αναγκαιότητα ή μη, ύπαρξης κομματικών επιχειρήσεων. Μόνο δυο-τρεις υπενθυμίσεις:

Το ΚΚΕ πάλεψε για να μπορεί να δρά μέσα στην ελληνική κοινωνία νόμιμα, προσπαθώντας φυσικά αυτό να μην αποβαίνει εις βάρος του χαρακτήρα και της στρατηγικής του. Τους κινδύνους απ' αυτή τη “νομιμότητα” οι κομμουνιστές τους ξέρουν.

Πρέπει, είναι υποχρεωμένο το κόμμα να ζυγίσει το πόση “επαναστατικότητα” πρέπει να θυσιάσει (να το πούμε έτσι άκομψα) για να καταφέρει να διαδώσει το ιδανικό του σοσιαλισμού μέσα σ'ένα εχθρικό περιβάλλον, και να υποστηρίξει τα συμφέροντα όλων των εργαζομένων. Το ότι είναι αναγκασμένο να δραστηριοποιείται μέσα στον καπιταλισμό σε συνθήκες όχι μόνο “ανοχής” της αστικής τάξης, αλλά σε συνθήκες όπου το κόμμα επέβαλε τη νόμιμη παρουσία του, αυτό δεν αλλάζει την ουσία της καπιταλιστικής επιχείρησης ως προς τον τρόπο λειτουργίας της.

Υπάρχει όμως και το ηθικό μέρος. Ανεξάρτητα απ' την μορφή της οικονομικής δραστηριότητας του ΚΚΕ στον καπιταλισμό, η υπεραξία που παράγεται δεν πάει στις τσέπες της “ηγεσίας” όπως θέλουν να πιστεύουν μερικοί, αλλά πάει για την προπαγάνδα των θέσεων και της πολιτικής του. Ποτέ κανένας δεν θησαύρισε στο ΚΚΕ. Όποιος καταχράται χρήματα του κόμματος για προσωπικό του όφελος απλά διώχνεται με τις κλωτσιές (Άρθρο 49 του καταστατικού).

Με βάση αυτή την αρχή, η νόμιμη λειτουργία του ΚΚΕ στον καπιταλισμό είναι εξ ορισμού αντιφατική, ζυγίζονται τα υπέρ και τα κατά. Εύκολο είναι να το παίζεις υπερεπαναστάτης, αμόλυντος κι αδέκαστος απ' τον καπιταλισμό, αλλά όταν πρέπει να συγκεντρώσεις δυνάμεις για να μπορέσεις να λειτουργήσεις στοιχειωδώς και να διευρύνεις την επιρροή σου, παίζεις επικίνδυνα. Αν παίξεις ακίνδυνα, θα παραμείνεις μηδαμινή γκρούπα. Εύκολα να τα λέμε στην απ' έξω, αλλά και να λειτουργήσεις ένα ολόκληρο κόμμα, ταξικό με ιστορία κλπ, δεν είναι υπόθεση της πλάκας.

Φωτό από την κινητοποίηση έξω απ' τον Περισσό

Η κεντρική επιτροπή του κόμματος πριν αρκετά χρόνια αποφάσισε να διευρύνει τις δραστηριότητές του για να κάνει αυτό που είπαμε, να διαδώσει καλύτερα και με λιγότερη εξάρτηση απ' τους καρχαρίες των ΜΜΕ τις θέσεις του. Αυτό ήταν απόφαση της κεντρικής επιτροπής: κάποιοι μπορεί να διαφώνησαν, άλλοι μπορεί να συμφώνησαν, αλλά αυτή ήταν η απόφαση.

Στην υπόθεση της κινητοποίησης πρώην εργαζομένων έξω απ' τον Περισσό, δεν σχολιάζουμε αν ήταν λίγοι ή πολλοί, αν ήταν δυναμικοί ή όχι κλπ. Δεν μπορώ παρά να μη σταθώ σε ορισμένα στοιχεία:

• Ο ΣΚΑΙ πρώτη φορά στα χρονικά κάλυψε κινητοποιήσεις εργαζομένων με το τουπέ προλεταριακού καναλιού, σε ένα χυδαιότατο βίντεο. Εντύπωση προκαλεί η αντίδραση των διαδηλωτών στο indymedia: “ Πρέπει τέλος να σημειώσουμε πως η τηλεόραση του ΣΚΑΪ έστειλε συνάδελφο οπερατέρ, ο οποίος κάλυψε μεγάλο μέρος της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας. Στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ ωστόσο, δεν ακούστηκε το παραμικρό για τη διαμαρτυρία των εργαζομένων. Τους λόγους για τους οποίους το θέμα «πνίγηκε» τόσο βάναυσα τους αφήνουμε στην κρίση κάθε καλοπροαίρετου ανθρώπου...” (http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1330242) Ο ΣΚΑΙ κοινώς έχει χ...νους όλους τους εργαζόμενους, του αρκεί που έγινε σούσουρο σχετικά με το ΚΚΕ. Οι διαδηλωτές το έλαβαν αυτό υπόψη τους; Γνωρίζαν εξ αρχής ότι ο Αλαφούζος το ΚΚΕ το περιμένει στη γωνία. Αν δεν το ήθελαν αυτό, μήπως θα έπρεπε να ζητήσουν απ' τον συνάδελφό τους να σταματήσει να παίρνει πλάνα;
• Με το θέμα δεν ασχολήθηκαν άλλα δημοσιογραφικά συγκροτήματα (Λαμπράκη, Τεγόπουλου, Μπόμπολα), όπως επίσης και Πρώτο Θέμα, Ζούγκλα, Ελεύθερος Τύπος. Γιατί άραγε; Ο κακεντρεχής θα πει “γιατί τα έχουν πλακάκια με το ΚΚΕ”. Η ορθή ερμηνεία μήπως είναι ότι όλοι αυτοί, αν δεν έχουν φεσώσει μέχρι τα μπούνια την Τυποεκδοτική, μήπως οι δραστηριότητές τους στην τηλεόραση λαμβάνουν ιδιαίτερης φροντίδας απ' το κράτος, πράμα που δεν ισχύει – φυσικά – για τον 902;

Γεγονός είναι επίσης ότι σε Τυποεκδοτική και 902, οι συλλογικές συμβάσεις εφαρμόζονται κατα γράμμα ενώ αλλού τσαλαπατήθηκαν αλύπητα – και, τι παράξενο! δεν υπήρχε ανάλογη αγωνιστικότητα από την ΕΤΙΤΑ, ούτε και ανάλογη ευαισθησία απ' το εμετικό συγκρότημα Αλαφούζου -, στην παρούσα συγκυρία αδυναμίας πληρωμής των δεδουλευμένων, η επιχείρηση δεν χρησιμοποιεί το πρόσχημα της κρίσης (όπως κάνουν όλοι τώρα), δεν προσπαθεί να διαβάλλει τις νόμιμες αξιώσεις των απολυθέντων, τις παραδέχεται στο ακέραιο, δεν προσπαθεί να βρει ποιος δεν έκανε ή όχι καλά τη δουλειά του, το κόμμα οργάνωσε οικονομική εξόρμηση πριν το καλοκαίρι προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς τους εργαζόμενους μέχρι τελευταίας πεντάρας.

Ναι, έγιναν απολύσεις στον 902. Και δυστυχώς η επιχείρηση νομοτελειακά θα κλείσει μιας και είναι αδύνατο να ανταπεξέλθει σε συνθήκες συγκέντρωσης του ραδιοτηλεοπτικού προϊόντος, με την ψηφιακή τηλεόραση κλπ μια προοπτική που στραγγαλίζει όχι μόνο τον 902 αλλά και δεκάδες τοπικά κανάλια που δεν έχουν καμμία τύχη. Ασφαλώς, εργαζόμενοι που βλέπουν την προοπτική της ανεργίας θα στραφούν εναντίον της “εργοδοσίας” του 902 (και του ΚΚΕ, η σημειολογία των φωτογραφιών με το πανώ και φόντο τον Περισσό είναι σαφής) και καλά κάνουν απ' την πλευρά τους.

Είναι ένα πικρό ποτήρι που θα το πιούμε μια και πήραμε το ρίσκο να ξανοιχτούμε στη ζούγκλα του καπιταλισμού. Έχοντας σαν δεδομένα α) το στοχευμένο οικονομικό στραγγαλισμό του κόμματος μέσω μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης (που δικαιούνται όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, γιατί όχι δηλαδή και το ΚΚΕ;), μέσω της καθυστέρησης καταβολής της, μέσω της αλλαγής του νομοθετικού πλαισίου περί χρηματοδότησης των κομμάτων (και η αλλαγή του εκλογικού νόμου, με αποτέλεσμα να εκλέγονται λιγότεροι βουλευτές από τα “μικρά” κόμματα, είναι έμμεση μείωση κι αυτή http://e-globbing.blogspot.com/2011/06/blog-post_2582.html) β) τη συντονισμένη αντιΚΚΕ, αντικομμουνιστική, αντισοσιαλιστική, αντισοβιετική (τα περί “παιδείας σοβιετικού τύπου του Γιωργάκη είναι καπιταλιστικός εμετός) επίθεση, βλέποντας την σχετικά διευρυνόμενη επιρροή του ΚΚΕ στην ελληνική κοινωνία, το σύστημα ουσιαστικά αναγκάζει το κόμμα να ξοφλήσει οικονομικά και ταυτόχρονα να στραφεί ο κόσμος εναντίον του. Το σχέδιο αυτό φυσικά, απ' τη στιγμή που δεν πατάει πάνω στα πραγματικά συμφέροντα όλων των εργαζομένων – συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των απολυμένων στον 902 – θα αποτύχει. Το ΚΚΕ δεν θα εξαφανιστεί, όχι επειδή είναι ιστορικό, άντεξε, μπλα, μπλα, μπλα, αλλά επειδή α) είναι αντικειμενική ανάγκη η ύπαρξή του β) οι κουκουέδες, οι κομμουνιστές που ξέρουν να πατάν στα πόδια τους, είναι μπετόν αρμέ. Θα συνεχίσουν να δουλεύουν στον κόσμο, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα καφενεία, στα blogs, στους εξωραϊστικούς συλλόγους, everywhere.

Για μας, το κόσμο του ΚΚΕ που δείχνει εμπιστοσύνη στο κόμμα και τις επιλογές του, το ερώτημα που μπαίνει αβίαστα και σιωπηλά είναι: ήταν τελικά σωστή η απόφαση να ξανοιχτούμε στα χωράφια του καπιταλισμού για να εδραιώσουμε την παρουσία μας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα; Μακροπρόθεσμα ήταν ωφέλιμο (με κόστος και κάποιους εργαζόμενους); Ή μήπως ήταν λάθος;

Η υπόθεση αυτή, να είναι σίγουροι όλοι οι οπαδοί, φίλοι, ψηφοφόροι, συνοδοιπόροι, κριτικά προσεγγίζοντες, καλοπροαίρετοι και κακοπροαίρετοι αλλά και θανάσιμοι εχθροί, θα λυθεί εσωκομματικά κι αν υπάρχουν ευθύνες, θα αποδοθούν.