Στο άρθρο του γλόμπιγκ «περί 902» αναπτύχθηκε ένας πολύ ενδιαφέρον διάλογος ο οποίος μπορεί να ξεκίνησε σχετικά με το αν μπορεί μια επιχείρηση μπορεί να δουλέψει κομμουνιστικά εντός του καπιταλισμού επεκτάθηκε σε θέματα τακτικής-στρατηγικής, στην αντίληψη για το σοσιαλισμό, για το σημερινό εργατικό κίνημα και σε μια γενικότερη αντιπαράθεση μεταξύ του μαρξισμού και της λογικής του αναρχισμού.
Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη συζήτηση αποτελεί μία από τις πιο ενδιαφέρουσες που διεξαχθεί σε αυτό το blog για αυτό και αποφάσισα να δημοσιεύσω τα δικά μου σχόλια-συμβολή στη συζήτηση- όσο και τα κυριότερα σχόλια αντιλόγου από διάφορους ανώνυμους χρήστες. Επειδή επίσης η όλη συζήτηση έχει περάσει σε νέα ποιότητα πια, και δεν έχει τόσο σχέση με το αρχικό ποστ, προτείνω τη συνέχεια της συζήτησης εδώ. Για όποιον θέλει καλύτερη εικόνα της κουβέντας μπορεί να δει τα σχόλια. Τα σχόλια των ανώνυμων χρηστών είναι με πλάγια στοιχεία και τα δικά μου με κανονικά στοιχεία. Σε μερικά σημεία έχω επεκτείνει λίγο το συλλογισμό μου σε σχέση με την αρχική απάντηση στο blog.
Συνοψιζοντας(για να ξεφυγω λιγο απο τα σουπα μουπες) και με αφορμη την παρουσα αναρτηση,μιας και θεωρω οτι οι απαντησεις που πηραμε οι ανωνυμοι στην αλλη,εχουν πολλες αντιφασεις με αποτελεσμα να μη γινονται αποδεκτες τουλαχιστον απο εμενα ,κυριως στο πεδιο των πολιτικων προθεσεων του κομματος(το σημειο που προσωπικα με ενδιαφερει).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕφερα το παραδειγμα της αργεντινης αλλα δεν εγινε αποδεκτο.Μα το ιδιο το κομμα δεν φωναζει τρεις και πεντε τους εργατες να οργανωθουν απο κατω;(ενταξει καταλαβαινω πως φωναζει να οργανωθουμε με το παμε ,αλλα για την οικονομια της κουβεντας το αγνοω)Αν ο διαολος σπασει το ποδαρι του και οι εργατες οντως οργανωθουν και φτιαξουν ενα πολυ μεγαλυτερο και ανεξαρτητο απο το ιδιο το κκε, κινημα ή συνδικαλιστικο οργανο ή οτιδηποτε τελως παντων,το οποιο και θα θεσει στοχο την ανατροπη της αστικης ταξης ,τι θα κανετε;Θα το πολεμησετε ή θα διαλυθειτε και θα ενωθειτε με αυτο;Ετσι για να ξερουμε εμεις οι οπορτιουνες(απο τις απαντησεις ειναι ξεκαθαρο πως το υποκειμενο δεν ειναι η εργατικη ταξη ,αλλα το ιδιο το κομμα) αν το κκε οντως υπηρετει την εργατικη ταξη ή ειναι απλα ενα ακομα κομμα που ενδιαφερεται να την εξουσιασει.
11888
11888- επιτέλους να αρχίσουμε να κουβεντιάζουμε σοβαρά. Ξαναδιάβασα κάποιες από τις τοποθετήσεις που προβάλουν το συγκεκριμένο θέμα και νομίζω ότι ο ένας άξονας της συζήτησης είναι αν μπορεί μέσα από την κατάληψη εργοστασίων να φτάσουμε στην επανάσταση-εργατική εξουσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΚΚΕ, δεν ενδιαφέρεται να εξουσιάσει την εργατική τάξη, ο ρόλος που θέλει να παίξει είναι η πολιτική καθοδήγηση αλλά και η οργάνωση των αγώνων της (εννοώ δεν στέκεται έξω από την τάξη και την καθοδηγεί, τα μέλη του είναι μέσα στην τάξη και αποτελούν πρωτοπορία στους αγώνες). Ένα αυτό. Τώρα για το κύριο θέμα οι αγώνες, οι δράσεις που γίνονται στο έδαφός του καπιταλισμού ποιο στόχο έχουν από εμάς; Στο να συνειδητοποιήσει η τάξη, το πραγματικό της καθήκον την ανατροπή των καταπιεστών που θα σημάνει μαζί με τη δική της απελευθέρωση, την απελευθέρωση της ανθρωπότητας. Για αυτό και η δράση, τα συνθήματα κτλ, πρέπει να προσανατολίζουν την τάξη προς τα εκεί (η ίδρυση του ΠΑΜΕ, έγινε προκειμένου να διαμορφωθεί ένας διακριτός πόλος που κάνει ακριβώς αυτό να συνδέει τα οικονομικά αιτήματα των εργατών με την πάλη για συνολική αλλαγή). Όπως είπα παραπάνω στόχος είναι να οργανώνεται και η τάξη, αν όμως αυτά γίνουν αυθόρμητα όπως λες τι πρέπει να κάνουμε; Αν δημιουργηθούν αυθόρμητα ΕΡΓΑΤΙΚΑ, δηλαδή καθαρά ταξικά συμβούλια και γίνονται αυθόρμητες απεργίες θα είναι εγκληματικό να καταδικαστούν, αντιθέτως πρέπει αν προσανατολιστούν οι κομμουνιστές να συμμετέχουν. Πρέπει να διαλύσουν το κόμμα όταν μπουν στα εργατικά συμβούλια; Όχι, πρέπει να διατηρήσουν το Κόμμα και την αυτοτελή κομμουνιστική δράση. Μην ξεχνάμε ότι ακόμα και τέτοια συμβούλια να δημιουργηθούν δεν δείχνουν σίγουρα ένα δρόμο προς το σοσιαλισμό και αυτό επιβεβαιώνει η εμπειρία από τη Ρωσία (η αντιπαράθεση πήρε περίπου ένα χρόνο μέχρι τα Σοβιέτ να επικρατήσουν οι απόψεις των μπολσεβίκων και να γίνει επανάσταση, ως τότε επικρατούσαν ρεφορμιστικές αντιλήψεις), την Ουγγαρία και τη Γερμανία (δεν ξέρω και για άλλες περιπτώσεις). Επίσης εξήγησα γιατί το Κόμμα πρέπει αν διατηρηθεί ακόμα και αν ανατρέψουμε τους αστούς στην Ελλάδα.
Τώρα η περίπτωση της Αργεντινής μπορεί να είναι παράδειγμα; Από όσο κατάλαβα η λογική είναι η εξής οι εργάτες καταλαμβάνουν εργοστάσια και όταν η αστική τάξη τους χτυπήσει προκειμένου να τα κρατήσουμε επαναστατούμε. Το θέμα είναι άλλο, μπορεί από εδώ μέσα να αναπηδήσει η εργατική συνείδηση του ρόλου δηλαδή της εργατικής τάξης ως ανατροπέα της παρούσας κατάστασης; Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη λογική μπορεί από το σύστημα να προταθεί σαν ενός τύπου λύση εντός του, μια προσωρινή ιδιοκτησία ορισμένων επιχειρήσεων από τους εργάτες, που μπορεί να βγουν από την παραγωγή από τη μέση με τους νόμους της οικονομίας ή να ενσωματωθούν. Μπορεί επίσης να καλλιεργήσουν μικροαστικές αντιλήψεις. Βέβαια ακόμα και να κάτι τέτοιο δεν δουλέψει θα δώσει εμπειρίες στους εργάτες. Βέβαια αν συνέβαινε κάτι τέτοιο δηλαδή καταλήψεις εργοστασίων φαντάζομαι ότι για να γίνει τα πράγματα θα ήταν όπως στην Αργεντινή ή ανάλογα (κάτι που είναι πια όλο και πιο πιθανό)και θα προσπαθούσαμε να προσανατολίσουμε τους εργάτες σε άλλη κατεύθυνση (δηλαδή κατάληψης της εξουσίας, διάλυσης του αστικού κρατικού μηχανισμού) και όχι να μείνουμε στο ότι αυτό, εντάξει είναι φάρμακο, όπως παρουσιάζεται ενθουσιωδώς από διάφορους οπορτουνιστές. Εδώ καταλαβαίνω και τη λογική με το παράδειγμα ότι αν γίνει κάτι τέτοιο, βλέπεται μάγκες μια χαρά τα πάτε χωρίς τα αφεντικά ας οργανωθούμε σε πανεθνική κλίμακα έτσι αλλιώς οι νόμοι του καπιταλισμού θα μας λιώσουν. Δεν έχω μελετήσει ανάλογες καταστάσεις στην Ιταλία, πριν ακριβώς την άνοδο του Μουσολίνι αλλά σκοπεύω να το κάνω στο άμεσο μέλλον. Ως γνωστόν τα εργατικά συμβούλια στις κατειλημμένες επιχειρήσεις καθοδηγούνταν από την ομάδα Γκράμσι, ενάντια στη δεξιά δευτεροδιεθνιστική ηγεσία του κόμματος. Τελικά βέβαια παρά τις καταλήψεις επανάσταση δεν έγινε, και επιβεβαιώνει και αυτό που είπα για την σταθερή αυτόνομη κομμουνιστική δουλειά.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ενημερώνομαι απο παντου και διαμορφωνω αποψη ελευθερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και ελέγχεται το κατά πόσο αξίζει ο κόπος μου ασχοληθώ πάλι μαζί σου τρολλ, καθότι θα επανέλθεις πάλι με κανένα κοσμητικό επίθετο ελλείψει ικανότητας σκέψης,εντούτοις θα μπω στον κόπο και θα ασχοληθώ, γιατί δεν κρατιέμαι.
Έτσι νομίζεις. Φυσικά δεν δεν διαμορφώνεις άποψη ελεύθερα, όπως κανείς δεν το κάνει. Οι απόψεις σου αν λάβω υπόψιν τα κλισέ που εκστομίζεις ασυγκρατήτως εντάσσονται στα πλαίσια των κυρίαρχων αστικών αντιλήψεων, που ΔΙΑΜΟΡΦΏΝΟΝΤΑΙ και στα πλατιά λαικά στρώματα, μέσω των ιδεολογικών μηχανισμών του αστικού κράτους και γενικότερα της αστικής κοινωνιας. Το μυαλό σου δεν είναι μια μηχανή παραγωγής αντικειμενικών "γνωματεύσεων" αλλά επηρεάζεται σε απόλυτο βαθμό (λέω 'γω) από αυτό που δέχεται από τα έξω και ως κυρτός καθρεφτης αντανακλά αυτά που δέχεται μερικώς παραλλαγμένα. Φυσικά αναλόγως τον άνθρωπο και αναλόγως τις συνθήκες. Εσύ ας πούμε είσαι από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα το πως μπορουν τα αστικά ιδεολογήματα να γαμήσουν το μυαλό ενός ανθρώπου.
Άρα τρολλ το πρόβατο εδώ πέρα είσαι εσύ και όχι εμείς. Γιατί αυτά που πιστεύεις κάποτε μπορεί να τα πιστεύμαε και εμείς και αυτά που λές ότι διαβάζεις ή ακούς τα ακούμε και εμείς, αλλά σε αντίθεση με εσένα δεν τα υιοθετούμε πια. Το καταλαβαίνω ότι από μικρό σου δημιουργήθηκαν άθελά σου αντι-κομμουνιστικά αντανακλαστικά από αυτά που έβλεπες και άκουγες και τώρα δεν μπορείς να δεχτείς πως "οι ΚΚΕδες μπορεί να έχουν και δίκιο". Είναι μεγάλο άλμα στην συνείδηση ενός μέσου ανθρώπου, ισχύει, αλλά κάνε και εσύ την επανάσταση μέσα σου. Μπορείς.
Γιώργο αν μπορείς σε παρακαλώ, ή όποιος άλλος επιθυμεί, να κάνει μια -ακόμα- διευκρίνιση στον καθορισμό των τάξεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι απορία δικιά μου και πιστεύω αρκετών μη ενασχολούμενων τόσο πολύ είτε με ζητήματα πολιτικής και ιδεολογίας είτε με τη δράση και τους στόχους του ΚΚΕ.
Άλλοτε σε ανακοινώσεις, κείμενα ή ομιλίες φαίνεται πως ο μικροαστός, ο μικροεπιχειρηματίας ή μικροϊδιοκτήτης ανήκει στην εργατική τάξη. Υποθέτω αυτό διότι δεν συγκεντρώνει κεφάλαιο αν και αντλεί κέρδη από την υπεραξία υπαλλήλων, άν εχει.
Από την άλλη μεριά καθορίζονται ως αστοί, δηλαδή ανήκουν στην αστική τάξη που εξ ορισμού είναι ο εχθρός της εργατικής.
Υπάρχει μια σύγχυση εδώ πέρα που για έναν όχι ιδιαίτερα διαβασμένο στο μαρξισμό είναι υπαρκτή.
Με τις παρούσες συνθήκες κατά τις οποίες έχουμε ένα κομμουνιστικό κόμμα που επιδιώκει να οργανώσει την εργατική τάξη ενός δεδομένου κράτους (του ελληνικού) ποιά είναι τα στρώματα στα οποία απευθύνεται τελικά; Έχουμε ομάδες που πατούν με το ένα πόδι στο μικροαστικό κομμάτι και με το άλλο στο εργατικό.
Πώς απαντά η σύγχρονη μαρξιστική σκέψη στη μετάπτωση των τάξεων και σε μια νεωτερική "ηθική" βεμπεριανής λογικής, σύμφωνα με την οποία ένας μικροϊδιοκτήτης δεν αυτοπροσδιορίζεται ως μέλος της εργατικής τάξης, ακόμα κι αν το εισόδημά του από την ιδιοκτησία του είναι μικρό και εργάζεται ως υπάλληλος αλλού ταυτόχρονα πουλώντας την υπεραξία του(ή είναι άνεργος).
Δεν θέλω να ξεφύγει το θέμα, αλλά νιώθω την ανάγκη να ζητήσω αυτή τη διευκρίνιση από τους μπλόγκερς εδώ γιατί όταν γίνεται μια συζήτηση για την αντίληψη του Κόμματος για το σοσιαλισμό σήμερα, θα πρέπει να επαναλαμβάνονται κάποιοι προσδιορισμοί.
Τέλος νιώθω πως η ύπαρξη του ρεφορμισμού δεν είναι αρκετή για να εξηγήσει την τοποθέτηση ορισμένων στρωμάτων που δεν είναι κεφαλαιούχοι αλλά φαίνεται να βλέπουν τα συμφέροντά τους σε πιο νεοφιλελέυθερα μοντέλα παρά σε σοσιαλδημοκρατικά.
Αναμένω με περιέργεια τις απαντήσεις σας :)
Αλεξ, σχετικά με τα μικροαστικά στρώματα υπάρχουν δυο-τρια ενδιαφέροντα άρθρα εδώ http://www.kke.gr/2000_5/ta_mikroastika_stromata_ths_polhs_kai_to_aadm?morf=1
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.kke.gr/2000_4/oi_mikres_epixeirhseis_sthn_ellhnikh_oikonomia?morf=1
Επειδή έχω φαέι με αυτό το θέμα μιαμιση μέρα στο νετ. Θα σου απαντήσω αναλυτικά αργότερα... Για την ώρα όταν λέμε εργαζόμενες μα΄ζες περιλαμβάνει και τους μικροαστούς αυτούς τουλάχιστον που δουλεύουν στις επιχειρήσεις τους, αλλά άλλο εργατική τάξη αυτή δεν διαθέτει μέσα παραγωγής, πουλάει μόνο την εργατική της δύναμη. Ο ορισμός δεν είναι πλήρης αλλά αυτή είνια η βασική διαφορά. Ανάλογα στρώματα υπάρχουν και στην αγροτική οικονομία, δηλαδή εργάτες γης είναι καθαρά προλετάριοι, μιρκοί-μεσαίοι αγρότες μικροαστικά στρώματα του χωριού, μεγάλοι αγρότες, καπιταλσιτές του χωριού και μεγάλοπι γαιοκτήμονες, άτομα που ζουν από την ιδιοκτησία γης, αντλώντας το νοίκι που είναι μέρος της υπεραξίας που παράγεται στη γεωργία (γαιοπρόσοδος σε όλες τις μορφές της). Περισσότερα αργότερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε σχέση με αυτά που λέμε θα ξαναβάλω εδώ αυτούσιο ένα παλιότερο κείμενο που είχα γράψει στο δικό μου μπλογκ, μια και νομίζω πως αυτά ακριβώς τα ζητήματα μπαίνουν εκ νέου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοδιαχείρηση στον καπιταλισμό (όταν ο Προυντόν συνάντησε τον ...Κύρκο)
Εχω χρησιμοποιήσει εκτεταμένα αποσπάσματα από μία κουβέντα που είχα με ένα φίλο. Στο κείμενο απαντάω και σε φορείς διαφορετικών αντιλήψεων από τον ίδιο, αλλά που χρησιμοποιούν τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα, χωρίς να του φορτώνω και τις αντιλήψεις αυτές. Αυτό προς αποφυγή παρεξηγήσεων
Ας δούμε λοιπόν κάποια, καλοπροαίρετα είναι αλήθεια, σχόλια που ακούστηκαν με βάση αυτήν την πρακτική, της κατάληψης δηλαδή χρεοκοπημένων παραγωγικών μονάδων και λειτουργίας τους από τους εργάτες.
- «Σε κάθε περίπτωση το να βλέπουμε σε μία τέτοια προσπάθεια να παλέψει ο εργάτης με την παραγωγή, με τον εαυτό του τον ίδιο και τις αδυναμίες του κρίνοντας απλώς το αποτέλεσμα με καπιταλιστικούς όρους ,ότι δηλαδή η επιχείρηση θα κλείσει ή ότι οι μισθοί είναι χειρότεροι, μας κάνει να λησμονούμε ότι η αναμέτρηση σε πρακτικό επίπεδο με τις δυσκολίες της παραγωγής είναι ένα μάθημα που όλοι θα πρέπει να ελπίζουμε ότι θα μας φανεί κάποια στιγμή χρήσιμο».
- «Η πρακτική άλλωστε αυτή μπορεί να γίνει εφαλτήριο συνειδητοποίησης για τους εργάτες και να οδηγήσει σε ακόμα πιο έντονες και εκτεταμένες απαλλοτριώσεις».
- «Αν το μόνο που βλέπουμε εδώ είναι αποτυχία τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρουμε σε μία κοινωνία χωρίς τους εργοδότες;Και το κυριότερο πως θα πείσουμε τους άλλους ότι οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς αφεντικά;»
- «Η συγκεκριμένη πρακτική δίνει χρήσιμα μαθήματα που δεν θα μπορούσαμε να λάβουμε από αλλού.Μην βλέπουμε μία επιχείρηση ανάμεσα στις καπιταλιστικές.Να δούμε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι τολμούν να πάρουν την παραγωγή στα χέρια τους ,να αμφισβητήσουν έτσι έμπρακτα την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, και να συνεννοηθούν με όρους εξωκαπιταλιστικούς την διάθεση των προϊόντων τους.»
Σε τέτοιου είδους αιτιάσεις πρέπει να δυστυχώς να ξαναπαντήσουμε, μια και θέτουν εκ νέου ζητήματα τα οποία υποτίθεται πως ήταν λυμένα για το εργατικό κίνημα εδώ και 200 χρόνια τουλάχιστον, από τότε δηλαδή που ο σοσιαλισμός από ουτοπία ανάχθηκε σε επιστήμη.
Αρχικά να πούμε πως ο εργάτης ούτως ή άλλως παλεύει κάθε μέρα με την παραγωγή, αφού αυτός και όχι κάποιος άλλος είναι που παράγει το ο,τιδήποτε. Το πως εργάτες μπορούν να λειτουργείσουν μια επιχείρηση μόνοι τους, το γνωρίζουν πολύ καλά. Ολο αυτό τον καιρό που οι ιδιοκτήτες και οι διευθηντάδες λείπουν σε άδειες, αργίες, ταξίδια κλπ καμία παραγωγική μονάδα δεν σταματάει την λειτουργία της. Αυτό είναι πείρα κάθε εργαζόμενου.
Από εκεί και πέρα το επιτυχημένο ή όχι, μιας εντός του καπιταλιστικού πλαίσιου παραγωγής, προσπάθειας αναγκαστικά με καπιταλιστικούς όρους (κερδοφορίας κλπ) θα το κρίνουμε, και οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση θα ήταν αντιεπιστημονική (και ανορθολογική θα έλεγα εγώ) αφού θα απομόνωνε ένα φαινόμενο από το περιβάλον στο οποίο γεννήθηκε και αναπτύσεται.
συνέχεια από προηγούμενο:
ΑπάντησηΔιαγραφή-«Πως θα πείσουμε τους άλλους ότι οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς αφεντικά;"
Μα ακριβώς το μοιραία αποτυχημένο τέτοιων προσπαθειών φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα, όταν παρουσιάζεται όχι σαν λύση έσχατης ανάγκης αλλά σαν πολιτική πρόταση. Βλέποντας η εργατική μάζα τέτοιες επιχειρήσεις να κλείνουν, ή ακόμη χειρότερα από πολιτικής άποψης, να προσφέρουν στους εργαζόμενους λιγότερα από τις αντίστοιχες καπιταλιστικές, μάλλον για την χρησιμότητα των καπιταλιστών στην κοινωνία πείθεται, παρά το αντίθετο. Αν ο καπιταλιστικός περίγυρος ύπηρξε καθοριστικός (πράγμα που συμφωνούμε όλοι) ακόμη και για μία ολόκληρη χώρα, και μάλιστα με το μέγεθος της ΕΣΣΔ, πόσο πιο καθοριστικός μπορεί να είναι για μία και μόνη επιχείρηση απόλυτα εξαρτημένη (όπως όλες εξάλλου) από το οικονομικό της περιβάλον; Και πόσο εντυπωσιακό το γεγονός πως τέτοιες ενέργειες ενθουσιάζουν αυτούς ακριβώς τους πολιτικούς χώρους που θεωρούν αδύνατο τον «σοσιαλισμό σε μία χώρα», αλλά αντίθετα απόλυτα πραγματοποιήσιμο σε μία και μόνη παραγωγική μονάδα!
-"Να δούμε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι τολμούν να πάρουν την παραγωγή στα χέρια τους ..."
Μα δεν παίρνουν την παραγωγή στα χέρια τους! Δηλαδή, δεν παράγουν σύμφωνα με τις ανάγκες τους, αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες της "αγοράς", δηλαδή καπιταλιστικά! Το τελικό τους προϊόν δεν παύει να παράγεται σαν εμπόρευμα και από αυτό ακριβώς εξακολουθεί να καθορίζεται από τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης. Αναγκαστικά δηλαδή παράγουν για να πουλήσουν! Είναι πρακτικά αδύνατο οι εργάτες να πάρουν την παραγωγή στα χέρια τους (δηλαδή να παράγουν σύμφωνα με τις ανάγκες τους) σε μία και μόνη (ή ακόμη και περισσότερες μεμονωμένες) παραγωγική μονάδα, αφού ακριβώς αυτή η ίδια η παραγωγή θα είναι αναγκαστικά εξαρτημένη από τις ανάγκες της "αγοράς" προκειμένου να μην μείνει αδιάθετη. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι εργάτες υπό τέτοιες συνθήκες είναι (στην καλύτερη περίπτωση) να ιδιοποιηθούν την ίδια την δική τους υπεραξία, πράγμα καθόλου μικρό από την μία, αλλά πολύ λίγο (όπως έχουμε συμφωνήσει πριν στα περί μισθών,εργασιακών συνθηκών κλπ) από την άλλη για να αντισταθμίσει τις πιέσεις από το καπιταλιστικό περιβάλον.
«Να αμφισβητήσουν έτσι έμπρακτα την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής,...»
δεύτερο: Στις δεδομένες περιπτώσεις η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής δεν αμφισβιτήται. Πρόκειται για παραγωγικές μονάδες που οι καπιταλιστές τις έχουν οικιοθελώς εγκαταλείψει λόγω χρεοκοπίας. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να μπαίνω και να φτιάχνω για να μείνω, ένα σπίτι που εσύ εγκατέλειψες γιατί θεωρούσες την συντήρηση του ασύμφορη (και να πληρώνω και όλα τα κερατιάτικα φέσια που εσύ άφησες), και άλλο να έρχομαι με το σκουπόξυλο να σε πετάξω από αυτό που μένεις εσύ. Από την άλλη δεν αμφισβιτήται (και πως θα μπορούσε κιόλας;) η ίδια η έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, μια και αυτά καταλαμβάνονται από συγκεκριμένους εργαζόμενους σαν άτομα, και όχι από την εργατική τάξη σαν τέτοια. Εκείνο δηλαδή που θα μπορούσε ιδανικά να προκύψει από τέτοιου είδους αντιλήψεις, είναι το παλιό Προυντονικό όνειρο για την μετατροπή του εργάτη σε "νυκοκυραίο" μέτοχο-μικροιδιοκτήτη. Φυσικά αυτό είναι αδύνατο....
Πίσω από πολιτικοποίηση-θεωριτικοποίηση τέτοιου είδους πρακτικών δεν βρίσκεται παρά ο παλιός αραχνιασμένος μικροαστικός ουτοπικός σοσιαλισμός (και μάλιστα γαρνιρισμένος με μπόλικη σοσιαλδημοκρατία) που δίδασκε πως η αντίθεση κεφάλαιου-εργασίας μπορεί να λυθεί με την μετατροπή του συνόλου της κοινωνίας σε μικροϊδιοκτήτες-παραγωγούς και χωρίς την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη.
Ακόμη και αν αύριο το πρωί γινόμαστε όλοι μικροϊδιοκτήτες με ίση μεταξύ μας ιδιοκτησία, πολύ γρήγορα οι σιδερένιοι νόμοι της «αγοράς» που αναγκαστικά συνοδεύουν κάθε σύστημα που στηρίζεται στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, θα κατέστρεφαν κάποιους, θα πλούτιζαν κάποιους άλλους και αργά ή (κατά πάσα πιθανότητα πολύ) γρήγορα θα ξαναγυρνάγαμε στην σημερινή κατάσταση.
Γιατί όμως αναφέρω την σοσιαλδημοκρατία;
συνέχεια από προηγούμενο:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Η πρακτική άλλωστε αυτή μπορεί να γίνει εφαλτήριο συνειδητοποίησης για τους εργάτες και να οδηγήσει σε ακόμα πιο έντονες και εκτεταμένες απαλλοτριώσεις»
Γιατί εδώ αναγκαστικά φτάνουμε, και χωρίς αυτό να είναι πάντα συνειδητό από τους φορείς τέτοιων αντιλήψεων, στην εξής διαλεκτική: «Αν κάθε επιχείρηση που χρεοκοπεί καταλαμβάνεται και λειτουργεί από τους εργάτες της, τότε σε βάθος χρόνου το σύνολο των παραγωγικών μοναδών θα περάσει στα χέρια των εργατών, χωρίς επαναστάσεις, διχτατορίες του προλεταριάτου και άλλα μοβόρικα και καταπιεστικά τέτοια».
Τελικά σε ότι με αφορά τουλάχιστον, τέτοιου είδους κινήσεις αξίζουν την αλληλεγγύη μου, όπως και όλες οι αμυντικές κινήσεις της εργατικής τάξης μέσα στον καπιταλισμό (ποτέ για παράδειγμα δεν τέθηκε ζήτημα το να πάμε ή όχι για μάρτυρες στη καταγγελία συναδέλφου στην επιθεώρηση εργασίας επιδή αυτή η πρακτική δεν ξεφεύγει από τα καπιταλιστικά πλαίσια).
Η αναγωγή τους από την άλλη σε πολιτικό πρόταγμα, ή φορέα ενός προπλάσματος για μια μελλοντική κοινωνία, πιστεύω πως είναι τουλάχιστον λανθασμένη.
Ο βασικός λόγος που αναδημοσιεύω το κείμενο αυτό εδώ είναι πως πιάνει και το πολύ λεπτό ζήτημα της ιδεολογικής εν τέλη συγκένειας ανάμεσα στον ριζοσπαστικό μικροαστισμό του αναρχισμού και στον ρεφορμιστικό υποτίθεται τέτοιον της σοσιαλδημοκρατίας.
Οι εργάτες ακόμη και αν ήθελαν ΔΕΝ μπορούν να λειτουργείσουν σαν μικροιδιοκτήτες μέσα στα παλίσια μιας εμπορευματικής οικονομίας που θα καθορίζεται από τους νόμους της "αγοράς". Το κλειδί εδώ είναι ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, για τον οποίον όμως είναι απαραίτητη η κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από το ΣΥΝΟΛΟ της εργατικής τάξης. Για το τελευταίο είναι απαραίτητος όρος η ύπαρξη του Κομμουνιστικού Κόματος.
Να βάλω μια παράμετρο στη συζήτηση που νομίζω είναι απαραίτητη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, να πάρουν στα χέρια τους τα εργοστάσια οι εργάτες !
Και λοιπόν ;
Το θέμα δεν είναι απλό.
Τα πήραν ... τι θα τα κάνουν ;
Αν είναι να δουλεύουν και να παράγουν αγαθά για μια μικρή ομάδα εργαζομένων οι οποίοι θα λειτουργούν ως καπιταλιστές θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό.
Το θέμα είναι η ΣΥΝΟΛΙΚΗ εξουσία και όχι μόνο ποιος θα διοικεί ένα ή περισσότερα εργοστάσια.
Να ενταχθούν, δηλαδή, τα όποια εργοστάσια, στη ΣΥΝΟΛΙΚΗ Οικονομία μιας χώρας.
Να το ξαναπούμε, όπως λέμε ότι μια κομματική επιχείρηση ΔΕΝ είναι "σοσιαλιστική νησίδα", έτσι, κι αν καταληφθεί ένα εργοστάσια σε μια καπιταλιστική χώρα από τους εργάτες, αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι έγινε και εργατική ... επανάσταση !
...και κάτι ακόμη ακόμη. Ο γέρο Μαρξ έλεγε πως το μόνο που έχουν οι εργάτες με το μέρος τους είναι οι αριθμοί. "Αλλά αυτοί βαραίνουν στην ζυγαριά της ιστορίας, μόνο όταν τους ενώνει η οργάνωση και τους καθοδηγεί η γνώση"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ακριβώς είναι και ο ρόλος του Κ.Κ. Να αποτελέσει τον φορέα οργάνωσης και γνώσης της εργατικής τάξης.
@troll :
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην (κρατική το ξεχνάς)εξουσία, εάν δεν έχουν δημιουργηθεί οι αντικειμενικές συνθήκες (παραγωγικές-οικονομικές-πολιτικές κλπ)για την πλήρη εξάλειψη της, κάποιος θα την πάρει. Ή οι εργάτες μέσω της δικής τους οργάνωσης ή αστοι μέσω των δικών τους. Αν είναι να γίνει το δεύτερο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να σκοτωνόμαστε με επαναστάσεις.
Ο φασισμός σαν μικροαστικό ριζοσπαστικό πολιτικό ρεύμα είναι πολύ πιο κοντά σε εσένα παρά σε εμάς. Αυτό μάλλον δεν θα το καταλάβεις, αλλά το κοράνι λέει πως "είναι γραφτό ότι πρέπει να είμαστε υπομονετικοί με τους ανόητους"...
Λοιπόν επιστρέφω!
ΑπάντησηΔιαγραφήTrash- σημαντική σου η συμβολή στη συζήτηση κυρίως στο να βάλεις ξανά και ίσως πιο καλά τα πράγματα στο τραπέζει με το τριπλό σχόλιο. Ειδικά το σημείο όπου επεξηγείς ότι δεν έχουν το έλγχο της κατάστασης (δεν ελέγχουν τους κανόνες της κοινωνικής ζωής, αλλά υποπίπτουν στους νόμους της εμπορευματικής παραγωγής) είναι από τα βασικά συμπεράσματα του Μαρξ για την ελευθερία, όσο και αν οι προμάχοι στα λόγια αυτής αρνούνται να καταλάβουν.
Εύστοχο και το σχόλιο περί των μικροαστών, γυρνά στο κεφάλι μου από χτες το βράδυ που άρχισε αυτό το παραμύθι. Ειδικά αν ξεκινήσουμε από τις αντισημιτικές ιδέες των Προυντόν-Μπακούνιν, Την εξύμνηση του Μουσολίνι από τον Σορέλ, Την προσχώρηση αναρχικών στους φασίστες όπως του Σπέρα, που προσπάθησαν κιόλας να τον κάνουν ήρωα. Τυχαίο; Στους φασίστες προσχώρησαν (και τους συγκρότησαν) και άπειροι φίλοι σας δεξιοί σοσιαλιστές, από τον ίδιο το Μουσολίνι ξεκινώντας που σκέφτονται με την ίδια μικροαστική λογική με σας.
Θα ήθελα αν υπάρχουν σχετικές γνώσεις-πληροφόρηση να αναληθεί το παράδειγμα των ΚΙΜΠΟΥΤΣ στο Ισραήλ. Αγροτικές κολλεκτίβες με σχεδόν κομμουνιστικές δομές στην εσωτερική τους λειτουργία, που όχι μόνο δεν άλλαξαν την συνολική οικονομία/κοινωνία της χώρας αλλά αντίθετα αποτελούν συστατικό κομμάτι στήριξης του Ισραήλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υποστηρίζω πως χάριν έμπρακτου παραδείγματος δεν μπορούν τέτοιες δομές να έχουν θετική δράση πλην όμως δεν είναι δυνατόν να αποτελέσουν τον κεντρικό άξονα ενός επαναστατικού-κομμουνιστικού κινήματος.
Επίσης σχετικά με τις ρομαντικές, καλοπροαίρετες πλήν αφελείς επικλήσεις των εργοστασίων που "πήραν" οι εργαζόμενοι, έχουμε αλήθεια πληροφόρηση για το τι είναι αυτά τα εργοστάσια, πιά η σημασία τους στην όλη οικονομία και ΠΩΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΑ "ΠΗΡΑΝ" αυτά τα εργοστάσια.
Μήπως επρόκετο για μονάδες που ήδη είχαν πτωχεύσει και δεν είχαν κανένα οικονομικό ενδιαφέρον για τους πρώην ιδιοκτήτες τους ή τους όποιους επίδοξους ?
Μήπως επίσης η παραγωγική τους δραστηριότητα δεν είχε καμμία νευραλγική σημασία για την συνολική οικονομία ?
Μερικές φορές σκέφτομαι πως η αφέλεια και ο καλώς νοούμενος ρομαντισμός παύουν να λειτουργούν ως άλλοθι.
Taliban
Μου θυμιζει την περίπτωση της Μαριναλέντας στην Ισπανια, που όταν είχε γίνει γνωστή εδω στην Ελλάδα η περίπτωση αυτή πολλοί αναρχικοί το έλεγαν ως απόδειξη ότι γίνεται να δημιουργηθουν κοινοτητες αυτοδοιηκούμενες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο που δεν έβαλαν ίσως στο μυαλο τους όσοι το έλεγαν, είναι σε τι έκταση μπορεί να γίνει αυτό πριν εστιάσουν πάνω του τα βέλη του συστήματος. Γιατι οκ, και ντισνευλαντ υπάρχει, αλλα δεν γίνετια να μετατραπέι όλος ο κόσμος σε ντυσνειλαντ.
Με λίγα λόγια μπορεί στα πλαίσια μιας μαριαλέντας να λειτουργήσει ενας τεράστιος ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός; Μια εταιρία παραγωγής αυτοκινήτων;
Υπάρχουν και άλλοι προβληματισμοί απλά παρέθεσα 1-2 ενδεικτικούς.
Λοιπον,εγω δεν ειχα τοποθετηθει,δυστηχως,στις προηγουμενες αναρτησεις περι 902 και σκεφτηκα να τοποθετηθω εδω.Δεν θα μακρυγορησω πολυ,θα ξεκινησω απο κατι που διαβασα στις αναρτησεις περι 902 και ομολογω πως δεν το ειχα σκεφτει,αρα μου ηρθε καπως αποτομα και με στεναχωρησε λιγακι.Αυτο που διαβασα ηταν η περιπτωση να κλεισει το 902.Τονιζοντας λοιπον αυτο θα πω το εξης:Μην χαλιομαστε ρε παιδια ισως να μας δοθει η ευκαιρια να κανουμε ενα νεο ξεκινημα!Τι εννοω;Να υπαρξει εντελως εθελοντικη συμμετοχη οσον αφορα την προπαγανδα.Εθελοντικα δεν μοιραζεται ο Ρ. απο σπιτι σε σπιτι;Εθελοντικα δεν βγαινουν τα παιδια του ΚΚΕ να μοιρασουν διαφορο προπαγανδιστικο υλικο;Ε,εθελοντικα να τον εκδιδουν και εθελοντικα να γραφουν μεσα σε αυτον απλοκλειστικα μελη του κομματος και βουλευτες αυτου.Ειναι κατι παρα πολυ δυσκολο ,το γνωριζω,διοτι απο μεριας αρθρογραφιας το προβλημα λυνεται.Αλλα τι να κανουμε ,να μην εκδιδουμε προπαγανδιστικα εντυπα,εστω την ιστορικη εφημεριδα μας;Αυτο θελει μεγαλη συζητηση βεβαια και θεληση απο το κομμα.Μια αλλη λυση ειναι να κλεισει το καναλι του 902 και να μεινει ο σταθμος στο ραδιο και ο Ριζοσπαστης.Επισης θα πρεπει να μειωθουν τα βιβλιοπωλεια της σ.ε.Ολα αυτα σε καιρο καπιταλιστικης κρισης.Τι να κανουμε δεν φταιει το ΚΚΕ για αυτην.Τελος θα σημφωνησω οτι στον καπιταλισμο νησιδες κομμουνισμου δεν μπορουν να υπαρξουν!Ακομα και ο πιο σκληροπυρινηκος κομμουνιστης να εισαι απο την στιγμη που αγοραζεις απο το μπακαλικο μια τσιχλα λειτουργεις καπιταλιστικα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛαμπρος.
@Taliban:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την Αργεντινή έχουμε πλήρη πληροφόρηση. Βλέπε και 3 άρθρα από την "Κόντρα" που έχω αναδημοσιεύσει εδώ: http://fadomduck2.blogspot.com/2011/07/blog-post_20.html
@Poe:
Οι άνθρωποι αυτοί "αρέσκονται να παίζουν με τις λέξεις". Από την μία δεν πιστεύουν πως είναι δυνατή η επανάσταση σε μία και μόνη χώρα (ακόμη και εάν αυτή έχει το μέγεθος και της πλουτοπαραγωγικές πηγές μίας ΕΣΣΔ), από την άλλη την θεωρούν απολύτως εφικτή σε μία κοινότητα ή μία και μόνη απομονομένη επιχείρηση. Εδώ (και συγνώμη εάν ακούγεται βαρύ) υπάρχει διαζύγιο με την κοινή λογική. Βέβαια όλα αυτά εντάσονται στην αντίφαση που βιώνει ο μικροαστός που θέλει να απαλαγεί από την πίεση του μεγάλου κεφαλαίου αλλά ταυτόχρονα βρίσκει αφόρητη και την συλλογική εξουσία της εργατικής τάξης η οποία θα τον περιορίσει σαν τέτοιο (μικροαστό δηλαδή) το ίδιο ή ίσως και περισσότερο....
Ναι δεν θα μπορέσει να γίνει κατα τον Νίτσε, υπεράνθρωπος:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατι τέτοια ελεγε ο Νιτσε, πως ο ανθρωπος ωφειλει αν θελει να αναπτυχθει να ξεχωρισει απο την μαζα και να ακολουθήσει την εσωτερική του παρόρμηση.
Ο άνθρωπος βέβαια είναι η αλήθεια, ως κοινωνικό όν, δεν μπορεί να περάσει στο επόμενο επίπεδο αν δεν περάσει στο επόμενο επίπεδο και η κοινωνία, διότι είναι αλληλένδετος με αυτή.
Έτσι δεν μπορούμε να μιλάμε για ατομικότητες, αλλά για συλλογικότητες, και συγκεκριμένα για την ανθρωπότητα, η οποία θα περάσει σε νεο επίπεδο.
Λοιπόν Άλεξ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την εργατική τάξη ο Μαρξ λέει «Μ ε τη λέξη προλεταριάτο εννοούμε την τάξη των σύγχρονων μισθωτών εργατών, που επειδή δεν κατέχουν καθόλου δικά τους μέσα παραγωγής, είναι αναγκασμένοι να πουλάν την εργατική τους δύναμη για να μπορούν να ζήσουν» (Μανιφέστο του ΚΚ) .
Χρησιμοποιούμε επίσης συνεχώς σαν συνώνυμες τις εκφράσεις: εργάτες (working men), προλετάριοι, εργατική τάξη, τάξη των φτωχών και προλεταριάτο (Φρ. Ένγκελς, Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία, μέρος α’, σελ. 36, εκδ. Μπάιρον).
Ο Λένιν έδωσε ένα κλασικό ορισμό για τις τάξεις: «… Τάξεις ονομάζονται μεγάλες ομάδες ανθρώπων που ξεχωρίζουν μεταξύ τους από τη θέση που κατέχουν μέσα σε ένα καθορισμένο σύστημα κοινωνικής παραγωγής, από τη σχέση τους (στο μεγαλύτερο μέρος κατοχυρωμένη και διατυπωμένη σε νόμους) προς τα μέσα παραγωγής, από το ρόλο τους στην κοινωνική οργάνωση της εργασίας και συνεπώς από τους τρόπους που ιδιοποιούνται τη μερίδα του κοινωνικού πλούτου που διαθέτουν και από το μέγεθος αυτής της μερίδας. Τάξεις είναι εκείνες οι ομάδες ανθρώπων, που η μια μπορεί να ιδιοποιείται τη δουλειά της άλλης χάρη στη διαφορά της θέσης που κατέχει μέσα σ’ ένα καθορισμένο σύστημα της κοινωνικής οικονομίας» (Η μεγάλη πρωτοβουλία, άπαντα 5η έκδοση τομ. 39, σελ. 15, εκδ. ΣΕ).
Όπως βλέπεις άφησα καλύτερα να μιλήσουν κάποιοι κλασικοί ορισμοί από μένα. Τα διάφορα μικροαστικά στρώματα της πόλης και του χωριού έχουν ενδιάμεση θέση στην κοινωνική παραγωγή. Δεν είναι εργάτες, αλλά ούτε καπιταλιστές, παρότι κατέχουν ατομική ιδιοκτησία, παρόλα αυτά αυτή δεν μπορεί να διευρυνθεί αν στην επιχείρηση δουλεύουν κάτω από 4 εργαζόμενοι (σύμφωνα με μια επιστημονική μελάτη που έκανε για τα ελληνικά δεδομένα το ΚΜΕ πριν 15 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι πλέον αυτό μπορεί να έχει αλλάξει), δηλαδή η επιχείρηση τους δεν μπορεί να λειτουργήσει ως κεφαλαιοκρατική. Μεσαίες επιχειρήσεις σύμφωνα με την ίδια μελέτη είναι αυτές που απασχολούν μέχρι 50 άτομα και από εκεί και πάνω μεγάλες για τα ελληνικά δεδομένα επιχειρήσεις (η ΕΕ, κατατάσσει τις επιχειρήσεις κάτω των 50 εργαζομένων στην κατηγορία «μικρές επιχειρήσεις»). Συνήθως οι ίδιοι οι μικροεπαγγελματίες εργάζονται και αυτοί. Αυτά τα στρώματα βρίσκονται σε συνεχώς μειούμενη τάση παρά την αναπαραγωγή τους ή οποία βαίνει μειούμενη, λόγω του πολέμου που δέχονται από τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Σε αυτά τα στρώματα το προλεταριάτο απλώνει το χέρι του, είναι τα λαϊκά στρώματα με τα οποία επιδιώκεται συμμαχία και αυτό γιατί όπως και να το κάνουμε αυτά τα στρώματα θα πάνε με έναν από τους δύο πόλους της αστικής κοινωνίας, είτε με τους καπιταλιστές, είτε με τους εργάτες. Η παρουσία τους βέβαια στο κίνημα φέρνει μαζί και τις μικροαστικές λογικές, την κύρια αντικειμενική βάση του οπορτουνισμού. Για αυτό λέμε λαϊκή συμμαχία, αλλά με ηγεμονική δύναμη την εργατική τάξη. Επειδή αυτή ευκολότερα πάει στη μάχη με τον κομμουνισμό στα χείλη και όχι τον ρεφορμισμό. Βέβαια ορισμένες φορές και οι μικροαστοί μπορεί να γίνουν επαναστατικοί, όταν νιώθουν ότι τους παίρνουν την περιουσία και χάνουν την υπόσταση τους σαν μικροαστοί (από εκεί και αυτό περί μικροαστικής ανυπομονησίας), δες πχ τους ταξιτζήδες στη ΔΕΘ. Είναι κρίσιμο να παρεμβαίνουμε σε αυτά τα στρώματα, είτε κάνοντας προπαγάνδα να είναι έτοιμοι όταν προλεταριοποιηθούν, ενώ μας φτάνει ακόμα και η αδρανοποίηση τους αν δεν γίνεται να τους πάρουμε με το μέρος μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα ανάμεσα στα καθαρά ταξικά στοιχεία υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες καταστάσεις και δεν γίνεται αλλιώς. Υπάρχουν πχ κάποιοι που κάνουν μεροκάματο και έχουν και ένα μαγαζάκι κτλ κτλ, Αυτούς πρέπει να τους ανεβάσεις την εργατικής τους συνείδηση. Ο μικροαστισμός μπορεί να γεννηθεί και εντός ανωτέρων στρωμάτων της εργατικής τάξης και ζουν μια μικροαστικού τύπου ζωή, και συχνά είναι και αυτοί φορείς της μικροαστικής λογικής στο κίνημα (καλύτερο παράδειγμα από αυτούς που μαζεύει ο ΣΥΝ, δεν υπάρχει). Φυσικά οι οπορτουνιστικές λογικές μπορούν να προκύψουν παντού όπου επιδρά η ιδεολογία της αστικής τάξης, φυσικά και στο ΚΚ.
Αν δεν καλύφθηκες ρώτα ξανά...
Για να μην παρεξηγηθώ, η εργατική τάξη είναι η πρωτοπορία, επειδή την αναπαράγει παντού ο καπιταλισμός, ακριβώς επειδή και τα μικροαστικά στρώματα όταν κταστρέφονται ενισχύουν τους στρατούς του προλεταριάτου. το οποίο "όταν πορομηναέι τη διάλυση της μέχρι τώρα παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, εκφράζει απλώς το μυστικό της ίδιας του της ύπαρξης, αφού το ίδιο είναι η ουσιαστική διάλυση αυτής της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Αν το προλεταριάτο απαιτεί την άρνηση της ατομικής ιδιοκτησίας, απλώς υψώνει σε θεμελιακή αρχή της κοινωνίας αυτό που η κοινωνία έχει υψώσει σε δική του αρχή" (Κ.Μαρξ-Συμβολή στην κριτική της χεγγελιανής φιλοσοφίας του δικαίου-εισαγωγή σελ. 140 Από το βιβλίο το Εβραϊκό ζήτημα εκδ. Οδυσσέα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δεν απαντησε κανενας στην ξεκαθαρη ερωτηση μου,και δεν μου αρεσει να μετεχω σε συζητησεις οπου εχει προηγηθει τσεκουρωμα σχολιων,σας αφηνω με δυο κειμενα που ειμαι σιγουρος οτι δεν θα σας αρεσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://eagainst.com/articles/communist-party-greece/
ΥΓ:Αυτο που γραφτηκε για την γιουγκοσλαβια του 60-70 θα το ψαξω ,γιατι εχω την εντυπωση οτι ειναι ψευδες ,και η οικονομικη παρακμη επηλθε αφου ενσωματωθηκε το προτυπο ΕΣΣΔ(κομματικο μονοπωλειο,ελλειψη δημοκρατιας και ελευθεριας λογου,"κομμουνιστικη" αρχουσα ταξη)και οχι εξ αιτιας της οικονομικης αυτοδιαχειρισης που ειχε δοκιμαστει με επιτυχια.
11888
11888-Αν εννοείς αυτό: "Αν ο διαολος σπασει το ποδαρι του και οι εργατες οντως οργανωθουν και φτιαξουν ενα πολυ μεγαλυτερο και ανεξαρτητο απο το ιδιο το κκε, κινημα ή συνδικαλιστικο οργανο ή οτιδηποτε τελως παντων,το οποιο και θα θεσει στοχο την ανατροπη της αστικης ταξης ,τι θα κανετε;Θα το πολεμησετε ή θα διαλυθειτε και θα ενωθειτε με αυτο;" Σου απάντησα τι θα πράξουμε. Αν εννοείς σοβιέτ ή κατι παρόμοιο θα μπούμε σε αυτά και εκεί φυσικά θα γίνει πόλεμος γραμμών προς τα που θα πάει. Σε όλα μου τα κείμενα είπα ότι μια επανάσταση σε μια χώρα απλά ανοίγει το δρόμο δεν μπορεί να το φτάσει μόνη της ως το τέλος, για αυτό χρειάζεται το κόμμα ώστε να τραβαέι την τάξη προς τον κομμουνισμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι μόνο από την ύπαρξη του ένα τέτοιο κόμμα έχει νομιμοποιήσει το ρόλο πρωτοπορίας αυτόν το ρόλο πρέπει να τον κερδίσει με το σπαθί του, γιατί οι απαιτήσεις είναι όντως υψηλές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα για τα δύο άρθρα που δίνεις στο λινκ, κοίτα πολλά είναι ήδη γνωστά,κλασική αντιπαράθεση με "αριστερίστικους" κυρίως χώρους. Σε ένα μόνο θέμα δεν θα επιθυμούσα να τοποθετηθώ δημόσια και αυτό είναι με εκείνο το διήγημα το 2008. Πολύ απλά γιατί ήταν απαράδεκτο-χωρίς βεβαια να υιοθετώ και τη γνωστή μπατσομανία τέτοιου στυλ http://www.youtube.com/watch?v=W5uKXXVkTGA ;).Τα άλλα θέλουν πολύ κουβέντα. Τι να πρωτοπιάσεις;
Ε όχι και με τη Γιουγκοσλαβία εμμονή μωρέ. Δες εδώ κάποια κομμάτια από τη wikipedia σχετικά, η οικονομία τους λειτουργούσε τόσο πλήρη καπιταλιστικά τη δεκαετία του 70 που η κρίση του 73 "An economic crisis erupted in the 1970s which was the product of disastrous errors by Yugoslav governments, such as borrowing vast amounts of Western capital in order to fund growth through exports. Western economies then entered recession, blocked Yugoslav exports and created a huge debt problem. The Yugoslav government then accepted the IMF loan"
δες και τι έπαιξε τεράστιο ρόλο το 1989 (παρόμοια ήταν και η περίπτωση Τσαουσέσκου), πάλι από wikipedia
"In 1989, according to official sources, 248 firms were declared bankrupt or were liquidated and 89,400 workers were laid off. During the first nine months of 1990 directly following the adoption of the IMF programme, another 889 enterprises with a combined work-force of 525,000 workers suffered the same fate. In other words, in less than two years "the trigger mechanism" (under the Financial Operations Act) had led to the layoff of more than 600,000 workers out of a total industrial workforce of the order of 2.7 million. An additional 20% of the work force, or half a million people, were not paid wages during the early months of 1990 as enterprises sought to avoid bankruptcy. The largest concentrations of bankrupt firms and lay-offs were in Serbia, Bosnia and Herzegovina, Macedonia and Kosovo. Real earnings were in a free fall and social programmes had collapsed; creating within the population an atmosphere of social despair and hopelessness. This was a critical turning point in the events to follow."
@ TRASH
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ αναφέρθηκα στα ΚΙΜΠΟΥΤΣ του ΙΣΡΑΗΛ.
Είναι το σπουδαιότερο παγκόσμια παράδειγμα ενός πολύ μεγάλου δικτύου αγροτικών κοινοτήτων, οργανωμένων στο εσωτερικό τους με σχεδόν κομμουνιστικούς θεσμούς, που λειτουργόντας εντός ενός από τα ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη, όχι μόνο δεν επιρεάζουν την κοινωνία σε κατεύθυνση αντικαπιταλιστική αλλά αντίθετα υποστηρίζονται από το αστικό κράτος.
Taliban
Ταλιμπάν-Ξέρεις στη σχολή μας τα είχαν παρουσιάσει σαν παράδειγμα σοσιαλισμού, το βιβλίο γραμμένο από ΠΑΣΟΚο καθηγητή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω σε καθε συζητηση πάντως 11880 που εχω με άτομο που αμφισβητει το ΚΚΕ, του λεω, και το πιστεύω, βάλτε εσείς μπρος και ξυπνήστε τους εργάτες με τον τρόπο σας, και εγω μαζί σας αν κάμετε επανάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα προς το παρον, εμένα με εκφράζει ο πολιτικός λογος, η ιστορία, η δράση και η ιδεολογία του ΚΚΕ, μετα όποια λαθη γίνονται ή έχουν γίνει.
να και ένα ενδιαφέρον άρθρο για τα Κιμπούτς που έχει να κάνει σαφώς και με το ζήτημα που συζητήθηκε εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.tovima.gr/world/article/?aid=351019
η εμπειρία της ίδρυσης, πορείας και προοπτικών κομμουνιστικών κοινοτήτων στα πλαίσια αστικών κοινωνιών, έχει σημαντική αξία για ένα επαναστατικό-κομμουνιστικό κίνημα.
Δεν έχει σημασία πως αξιοποιούνται από την σιωνιστική, φιλο-σιωνιστική, σοσιαλδημοκρατική ή αναρχική προπαγάνδα.
Είναι ένα ιστορικό κοινωνικό γεγονός που αξίζει να μελετηθεί σοβαρά.
Αναφέρω ένα στοιχείο. Στα κιμπούτς και την λειτουργία τους βλέπουμε πως η κομμουνιστική τους οργάνωση συνδυάζεται αρμονικά με την ενεργό υποστήριξη του σωβινισμού.
Taliban
@ Poe
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς η τεράστια πλειοψηφία των ατόμων ή συλλογικοτήτων αυτών λιγότερο ενδιαφέρονται για την ανατροπή του αστικού καθεστώτος ενώ ενθουσιάζονται στην προοπτική διάλυσης των Κ.Κ.
Δεν διδάσκονται από λάθη, είναι αλαζόνες και εγωκεντρικοί και επίσης άγονται και φέρονται απο επιθυμίες και φαντασιώσεις αδιαφορόντας για την πραγματικότητα.
Έχω καταλήξει επίσης στο να υποστηρίζω (χωρίς βέβαια να απολυτοποιώ) πως φοβούνται την νίκη του σοσιαλισμού γιατί τότε θα πρέπει να δουλέψουν πραγματικά και σκληρά αντί να αερολογούν παρασιτόντας.
Βέβαια υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις που όμως επιβεβαιώνουν (και πάλι δυστυχώς) τον κανόνα.
Taliban
Εγω ποτε δεν βγαζω πρωτος το μαχαιρι για να ξεκινησω "εριδες" μεταξυ εμας των ΚΚΕδων, και των διαφορων αριστερων, δεν μου αρεσει αυτου του ειδους η σύγκρουση. Μου αρεσει η συζητηση και η διαφωνια, όταν ο αλλος ενδιαφέρεται για διάλογο, αλλα οχι η κουτοπονηρια με θεωρητικολογιες για να αποδειξει ο αλλος οτι ειναι καλυτερος επαναστάτης ή μόνο και μονο για να στην πει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποιος ειναι καλυτερος επαναστάτης αποδυκνειεται μονο στην πράξη, γιατι δεν φτανει να έχεις την καλύτερη θεωρία, πρέπει και να μπορεις να την υπηρετησεις στα δύσκολα.
Για αυτο και οταν ο αλλος το παιζει πονηρος, εκνευριζομαι.
Και οχι μονο οσον αφορα την επανασταση, αλλα και την οικοδομηση. Το ζητημα δεν ειναι τι ειναι πιο ομορφο να γινει, αλλα τι ειναι εφικτο να γινει, το καλυτερο εφικτο, οχι απλα το καλυτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήσχετικό με την κουβέντα http://fadomduck2.blogspot.com/2011/09/blog-post_14.html#more
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης τα Κιμπούτς που αναφέρθηκαν στηρίζουν το σιωνισμό γιατί από εκεί προέρχεται και ο σιωνισμός στην περιοχή της παλαιστίνης. Ως γνωστόν ο περισσότερος εβραϊκός πληθυσμός κατοικούσε στην Ευρώπη, και πήγε στο Ισραήλ μετά τον πόλεμο. Παρόλα αυτά οι περισσότεροι των Κιμπουτσάριων, πήγαν προπολεμικά και συνάντησαν την αντίδραση των παλαισ΄τινιω αγροτών που τους έδιωχναν από τη γη τους όπως κάνουν οι σημερινοί εβραίοι έποικοι. Μάλιστα το 1927-28 σημειώθηκαν και ένοπλες συγκρούσεις στην περιοχή. Στο ΚΚ Παλαιστίνης, που είχε κατά βασή μέλη Εβραίους ασκήθηκε έντονη κριτική από τη κομινέρν γιατί δεν στήριξαν τους παλαιστίνιους αγρότες. Τα Κιμπούτσς βρίσκαν σύμμαχο και την Αγγλική αποικιακή διοίκηση (Mandate-εντολή, οπώς ονομαζόταν τα εδάφη της πρώην Οθωμανικης αυτοκρατορίας που ελεγχαν δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις-δλδ Γαλλία και Αγγλία)που τα προστάτευε. Πιθανόν να ήταν μια λύση μεταναστών σε μια εχθρική θάλασσα Παλαιστινίων αγροτών. Να πούμε ότι Παλαιστίνιοι ηγέτες εκφράζαν το θαυμασμό στους ναζί εξαιτίας της αντιεβραϊκής προπαγάνδας προπολεμικά!!
Επίσης στο μυαλό μου γυρνά η σκέψη μήπως είχαν πρότυπο την καταρέουσα τότε κοινότητα ΜΙΡ της Ρωσίας (που πάνω της παρεπιπτόντως ήθελε να στήσει την κοινωνία του ο Μπακούνιν) ή τη σλαβική Ζάντρουγκα και οι δυο κοινοτικές μορφές ιδιοκτησίας, κατάλοιπα της κοινωνίας των γενών. Αυτό το σκέφτομαι λόγο του ότι οι Εβραίοι αυτοί ήρθαν από την ανατολική Ευρώπη κύρια, πιθανόν να είναι απλά εικασίες
Γεγονός είναι πως η μορφή που θα είχε τελικά το Εβραϊκό κράτος "παίχτηκε" αρκετά. Ο "αριστερός σιωνισμός" ήταν ήδη πολύ δυνατός πριν τον πόλεμο. Μεταπολεμικά δε, για την πλειοψηφεία των Εβραίων ήταν σχεδόν δεδομένο πως το μελλοντικό εβραϊκό κράτος θα έχει τουλάχιστον "σοσιαλίζουσα" αν όχι σοσιαλιστική μορφή. Από αυτό και η συνεπής σοβιέτική στήριξη στην ύδριση του κράτους του Ισραήλ. Στην συνέχεια βέβαια τα κεφάλαια των αμερικανοεβραίων αποδείχτηκαν πολύ πιο πρακτικά χρήσιμα από τα χέρια και τα "αριστερά μυαλά" των εβραίων που κατάγοταν από την ΕΣΣΔ. Αυτό σε συνδιασμό με τον εθνικισμό που ευδοκίμησε σε συνθήκες "μόνοι εναντίον όλων" είχε σαν αποτέλεσμα να πάρει τελικά το εβραϊκό κράτος τον δρόμο πήρε. Είναι πάντως μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, και οι παλαιστίνιοι δεν θαύμαζαν απλώς τους Ναζί, αλλά είχαν συγκροτήσει και την "αραβική λεγεώνα" των waffen ss, η οποία μάλιστα συμμετείχε σε εγλήματα πολέμου στην Ελλάδα!