Λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, ο Μανώλης Ρασούλης έστειλε ίσως την τελευταία επιστολή του στη φίλη και δημοσιογράφο, στη Γερμανία, Ζωή Νιομανάκη. Έναν χρόνο μετά, δημοσιεύουμε την άγνωστη επιστολή που μοιάζει λες και γράφτηκε τώρα.
Νοέμβριος 2010
«Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: ''Άκουσον μεν, πάταξον δε''.
Ο σκοπός της επιστολής μου είναι να στείλω δύο μηνύματα:
1. Εγώ προσωπικά δεν δέχομαι τους τίτλους pigs - οκνηρός - άσωτος κ.λπ. που μας φόρτωσαν γενικεύοντας κάποιοι απ' τα βόρεια.
2. Υπάρχει μια Ελλάδα μες στην Ελλάδα, όπως υπήρχε μια Γερμανία από το 1933 έως το 1945.
Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 25 χρόνια, ζώντας με τους συμπατριώτες
μου, βιώνοντας μια διαρκώς γενικευόμενη, αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, έλεγα
ότι αυτό το στυλ θα καταστρέψει την Ελλάδα, μπορεί και την
ανθρωπότητα. Έκανα το οτιδήποτε να εκφράσω το αντίδοτο. Μάλλον απ' ό,τι
φαίνεται ηττήθηκα.
Στην Ελλάδα σφυρηλατήθηκε και εγκαθιδρύθηκε ένας μέσος πολίτης,
μικροαστός, νεόπλουτος, αρχοντοχωριάτης. Επικυριάρχησε στο κοινωνικό,
πολιτικό, ιστορικό, ψυχολογικό, αισθητικό προσκήνιο, καταστρέφοντας τον
ρυθμό και το στυλ της χώρας.
Επίσης, καταστρέφοντας τη λαϊκή κουλτούρα,
δηλαδή το αυθεντικό τραγούδι, που είναι το θεμελιώδες στοιχείο της
ταυτότητάς μας, απαξιώνοντας την λόγια ποίηση, εγκαθιδρύοντας, διά
πυρρός και σιδήρου, τα πολιτιστικά κέντρα της χαράς και της αισιοδοξίας,
όπως τα ονόμασαν, κάτι χαζοκαμπαρέ, τα λεγόμενα σκυλάδικα.
Διαμόρφωσαν
έναν χαζοκαμπαρετζίδικο τρόπο σκέψης, καθιστώντας την Ελλάδα ένα
νομιμοποιημένο πορνοστάσιο.
Πωλήθηκαν κατά κόρον και ο μύθος και η παρθενικότητα της
χώρας, αλλά και το συμπαθές ναΐφ του μέσου ρωμιού αντικαταστάθηκε από
την κουτοπονηριά, από το απρόσωπο, από τον μέσο όρο των super market και
των τραπεζών και τώρα το σλόγκαν του Υπουργείου Τουρισμού "Έλα στην
Ελλάδα να ζήσεις τον μύθο σου" ακούγεται γελοίο και κούφιο.
Υπάρχει μια άλλη Ελλάδα μες στην Ελλάδα, εξόριστη και καταδικασμένη
από τα ποικίλα golden boys και τους εγχώριους κερδοσκόπους που δεν
αναγνωρίζουν πατρίδα ή πολιτισμό, αλλά ορκίζονται στη money-land.
Ανίκανοι και άπληστοι.
Δεν συμμετείχα στους ολυμπιακούς αγώνες γιατί ήμουν σίγουρος ότι μετά
την φαμφάρα θα ακολουθούσε η ξεφτίλα, όπως και έγινε. Η Αθήνα είναι
πρωτοφανές φαινόμενο πρωτεύουσας που έχει τον μισό πληθυσμό της χώρας
στην επικράτειά της.
Αλαζονική πόλη, αφού λανσάρεται ως μητέρα της
δημοκρατίας και του μέτρου. Τώρα είναι αμετροεπής μητρόπολη, βρώμικη
μητέρα απίστευτης εγκληματικότητας. Δημοκρατία δεν υπάρχει, πολιτικό
σύστημα δεν υπάρχει.
Όλα ελέγχονται από το ΔΝΤ, την Ευρώπη, τους
Γεωργιανούς και Ρουμανόγυφτους εγκληματίες. Παλιότερα σκεφτόμουν μήπως
φέρναμε 100 Γερμανούς (βλέπε Ρεχάγκελ), να αναλάβουν για 100 χρόνια τη
χώρα, μπας και ισορροπήσει. Θα με κατηγορούσαν για ανθέλληνα. Τώρα τους
έφεραν ή ήρθαν λόγω ανωτέρας βίας και την πληρώνουν αυτοί που δεν
έφταιξαν. Χιλιάδες χάνουν τις δουλειές τους, άλλοι αυτοκτονούν και άλλοι
αγοράζουν ακριβά σπίτια στο κέντρο του Λονδίνου. Κατά τα άλλα, τα
εκλεκτά στελέχη του ελληνικού status πουλούν φούμαρα ότι είναι απόγονοι
του Αριστοτέλη, του Σωκράτη και του Ηράκλειτου.
Και αυτά χωρίς
εσωτερική λογική, και έτσι ξανακαταλήξαμε σε μια νέα greek salad, σε
μια δραματική φαρσοκωμωδία. Εγώ προσπάθησα να καταλάβω τι συμβαίνει και
να αντιπροτείνω κάποιες λύσεις. Ως εκ τούτου υπέστην ποικίλα πογκρόμ.
Ηττήθηκε η αντίληψή μας, γι' αυτό φτάσαμε στο παρόν χάλι.
Αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά είναι μέρος μιας παγκόσμιας κρίσης. Το
ανθρώπινο είδος βρίσκεται στο απόλυτο αδιέξοδο.
Ο πλανήτης έχει
καταστραφεί. Δεν μπορούμε πια να αναπτύξουμε τους ρυθμούς της
βιομηχανίας όπως παλιά και ταυτόχρονα να σώσουμε το περιβάλλον. Τι
μέλλει γενέσθαι; Κάθε κρίση γεννά πόλεμο. Το απεύχομαι και κάνω κάθε τι
για να μην μας συμβεί. Γεννήθηκα σαράντα μέρες μετά τη βόμβα στη
Χιροσίμα. Ως εκ τούτου προσπαθώ στη Μέση Ανατολή, εδώ και οχτώ χρόνια,
να δημιουργηθεί ένας κοινός παρονομαστής για τους δυο λαούς, γιατί από
αυτό το άλυτο πρόβλημα μπορεί να ξεκινήσει ένας παγκόσμιος πόλεμος.
Ονειρευόμουνα να γίνει η Ελλάδα μια πολιτισμική Ελβετία και μητέρα
που θα κυοφορήσει ένα όραμα για την παγκόσμια ειρήνη. Τώρα είμαστε στο
στόχαστρο όλου του δυτικού κόσμου και παράδειγμα προς αποφυγή. Να μην
ξεχάσω να πω ότι πριν από χρόνια έστειλα μια επιστολή στην Süddeutsche
Zeitung περί όλων αυτών, αλλά δεν ενδιαφέρθηκαν για το θέμα. Πέρυσι και
φέτος ο Γερμανός ανταποκριτής της ίδιας εφημερίδας στην
Κωνσταντινούπολη ήρθε στην Ελλάδα, μου πήρε δύο συνεντεύξεις και πάλι η
διεύθυνση της εφημερίδας αδιαφόρησε. Πάντως εγώ προσπάθησα.
Επίσης, ως
προς το θέμα που ετέθη να πουλήσει η Ελλάδα τα νησιά της και την
Ακρόπολη, έχω να πω:
(α) Η Ακρόπολη δεν είναι ιδιοκτησία μας. Ανήκει σε
όλη την ανθρωπότητα και
(β) Μεγάλες εκτάσεις της Ελλάδας, και όχι
μόνο, έχουν αγοραστεί από Γερμανούς.
Πρόσφατα συμμετείχα σε ένα
φεστιβάλ ποίησης στη Μαγιόρκα, όπου ο κυβερνήτης της μας έλεγε με
αγωνία ότι οι Γερμανοί έχουν αγοράσει το 80% του νησιού και θέλουν να
το προσαρτήσουν στη Γερμανία. Αν αυτό αποτελεί ένα σχέδιο επεκτατισμού
στον νότο εκ μέρους της Γερμανίας, δεν γνωρίζω. Αν, λόγω της κρίσης, οι
νεοέλληνες ξαναχαθούμε στη διασπορά, θα ήθελα να έρθουν στην Ελλάδα
ποιητές, διανοούμενοι, επιστήμονες από όλο τον κόσμο, και από εδώ να
ξεκινήσει μια προσπάθεια διαιώνισης της ζωής πάνω στον πλανήτη σε ένα
ανώτερο επίπεδο.
Αυτά προς το παρόν. Σας χαιρετώ όλους και τον καθένα χωριστά.
Εμμανουήλ Ρασούλης, Έλλην τραγουδοποιός».
(Οι υπογραμμισεις δικες μας)
(Οι υπογραμμισεις δικες μας)
Μεγάλο Ρασούλης που έχει πει φοβερές αλήθειες αν και δεν ήταν οπαδός του ΚΚΕ, νομίζω άνηκε προς ΣΥΝ μεριά(αν δεν κάνω λάθος) πάντως ήταν ένας απο τους πιο αξιόλογους αγώνιστές που μέχρι τέλος της ζωής του συγκρούστηκε με το κατεστημένο σε πολλά επίπεδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παιδι της Πλατειας
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εχω ιδεα για τον πολιτικο χωρο που ισως ανηκε,αλλα ανεβασα την επιστολη του αυτη κυριως επειδη συμφωνω με καποιες αληθειες που ειπε για τη κατασταση στη χωρα, τα golden boys, τους κερδοσκοπους που δεν αναγνωρίζουν πατρίδα ή πολιτισμό, αλλά ορκίζονται στη ''money-land''.
Επισης συμφωνω και στο θεμα της μουσικης οπου, οπως λεει, ''καταστραφηκε η λαϊκή κουλτούρα, δηλαδή το αυθεντικό τραγούδι, που είναι το θεμελιώδες στοιχείο της ταυτότητάς μας, απαξιώνοντας την λόγια ποίηση, εγκαθιδρύοντας, διά πυρρός και σιδήρου, τα πολιτιστικά κέντρα της χαράς και της αισιοδοξίας, όπως τα ονόμασαν, κάτι χαζοκαμπαρέ, τα λεγόμενα σκυλάδικα...(και ολα αυτα) διαμόρφωσαν ένα τρόπο σκέψης, καθιστώντας την Ελλάδα ένα νομιμοποιημένο πορνοστάσιο''.
Tελικα ισως δεν εχει και τοση σημασια το που ακριβως ανηκει κανεις οταν συγκρουεται με το κατεστημενο και οταν καταγγελει τα ''κακως κειμενα'', κατι που αλλωστε φαινεται στη περιπτωση του Ρασουλη και μεσα απο το εργο του, αλλα και στη ζωη του γενικοτερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχς διαφωνήσει κατά καιρούς με τον Ρασούλη, του αναγνωρίζω οστώσο το θάρρος να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα και να σκέφτεται ελεύθερα. Λείπουν τέτοιοι άνθρωποι
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι καλά τώρα ! Αυτός κι αν ήταν... ανεμούριο από τη φάρα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα φτιάχνει αυτό : http://www.youtube.com/watch?v=5HCcQ7X-soA
...έπειτα ρίχνει και μια ξεγυρισμένη "Επιστολή" - πασάλειμμα για όλα !
Αρκεί με δαύτον πιά !!!
___________
IOUDAS
IOUDAS
ΔιαγραφήΚαι ποιος δεν ειναι ''ανεμοδουρα'' απο τους καλλιτεχνες! Εδω οι πολιτικοι, κανουν τα ιδια... Τη μια μερα φευγουν απο τα μεγαλα κομματα και την αλλη ερχονται ξανα και ολα ειναι ''μελι γαλα'' και παλι! :(
Για τους καλλιτεχνες που ειναι πιο ελευθεροι στις ιδεες τους, θα γκρινιαζουμε τωρα;
Επισης δεν εχουμε ασχοληθει με τον Ρασουλη τοσο πολυ, εδω, για να ακουσουμε και τη κριτικη ''Αρκεί με δαύτον πιά''!
Βρε Ιούδα με το μαλακό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά ανακατεύτηκα από το link σου...
Παιδιά οι καλλιτέχνες είναι πολύ περίεργη κατηγορία, δεν βγάζει κανείς άκρη μαζί τους εύκολα. Και μιλώ φυσικά για τους πραγματικούς καλλιτέχνες, όχι για τους Σεφερλήδες που γεμίζουν τα θέατρα και τα στάδια απευθυνόμενοι σε κόσμο που προσομοιάζει με τους (ο θεός να τους κάνει) 240.000 ψηφοφόρους του Βενιζέλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά έχω καταλήξει σε 3-4 πράγματα γύρω από αυτά:
1. Τέχνη για μένα σημαίνει έκφραση. Τίποτε παραπάνω και τίποτε λιγότερο (βλ. Σεφερλήδες) από έκφραση. Η εκπαίδευση σε βοηθά να εκφράζεσαι καλύτερα, να περάσεις σε ανώτερα επίπεδα την έκφρασή σου, όμως αυτό που θέλεις να εκφράσεις βρίσκεται μέσα σου, στον περίγυρό σου, στην χώρα σου, στην τάξη σου, στην φύση, όχι στην σχολή ή το ωδείο. Και η τέχνη μπορεί να είναι καλή ή κακή ανάλογα με το αν έχεις πραγματικά κάτι να εκφράσεις ή (αντίθετα) αν νομίζεις ότι έχεις κάτι να εκφράσεις (πράγμα που είναι και το συνηθέστερο). Κατά πόσο δηλαδή είσαι όντως ικανός να λαμβάνεις και να αποδίδεις τα σήματα ή διαθέτεις ένα καπάκι από τενεκέ που το βαφτίζεις ραντάρ.
2. Ποτέ, μα ΠΟΤΕ οι καλλιτέχνες δεν αποτελούν την κοινωνική/πολιτική πρωτοπορία. Αυτό είναι ένας τεράστιος μύθος που τον προωθούν όλα τα ΜΜΕ προκειμένου να γίνει το γνωστό αλισβερίσι "καλλιτεχνίας"-ΜΜΕ. Οι καλλιτέχνες μπορεί να ακολουθούν, να εκφράζουν, αλλά ΔΕΝ δημιουργούν κοινωνικοπολιτικά ρεύματα είτε ατομικά ή ως κοινωνική κατηγορία. Γι αυτό και βλέπουμε ότι όταν μια κοινωνία, ένας πολιτικός χώρος κλπ. είναι σε τέλμα, η καλλιτεχνική της/του έκφραση τελματώνει κι αυτή. Η καλλιτεχνική έκφραση είναι προϊόν και όχι η δημιουργική σπίθα που βάζει "φωτιά στον κάμπο".
3. Ο πραγματικός καλλιτέχνης μπορεί -και κατά πάσα πιθανότητα είναι- λίγο αλλοπρόσαλος. Κι αυτό γιατί μπορεί να έχει -και έχει- ένα πολύ οξυμένο κριτήριο και αίσθηση για κάτι, αλλά αυτή δεν είναι τόσο προϊόν συνολικότερης αντίληψης-δομημένης σκέψης, όσο "ευαισθησίας" στην συγκεκριμένη συχνότητα. Είναι πιθανόν λοιπόν να χορεύει μπροστά του ένας δεινόσαυρος κι αυτός να μην του δίνει σημασία γιατί παρατηρεί μια πανέμορφη πεθαμενη πεταλούδα. Αυτό είναι κάτι σπαστικό για μας τους "υλιστές" κάποιες φορές, αλλά κάποιες άλλες αποτελεί και την ομορφιά της τέχνης.
4. Ο καλλιτέχνης υπόκειται κατά τα άλλα σε όλους τους νόμους που υπακούμε όλοι μας. Το καλλιτεχνικό ένστικτο και ευαισθησία δεν είναι κληρονομικό χάρισμα, έρχεται αλλά ΚΑΙ φεύγει -όπως όλα σε αυτό τον κόσμο-, ειδικά αν τα θεωρήσεις δεδομένα και δεν τα προσέξεις. Ότι κάποιος λοιπόν ήταν καλλιτέχνης πριν 10 χρόνια δεν σημαίνει ότι είναι και σήμερα. Σήμερα μπορεί απλά να είναι ένας τηλεοπτικός μαϊντανός.
5. Τους αγαπάμε τους καλλιτέχνες, αλλα θα πρέπει να δεχθούν κι αυτοί την θνητότητά τους όπως όλοι μας, και να μην πετάνε χοντρο-κοτσάνες με ύφος 1000 καρδιναλίων.
Yuri
ΔιαγραφήΣυμφωνω με τα λεγομενα σου. Και για μενα οι καλλιτεχνες ειναι λιγο ιδιαιτερες κατηγοριες και δεν θα πρεπει κανεις να ειναι τοσο αυστηρος μαζι τους, εφ οσον βεβαια δεν προσβαλλουν και δεν ειναι αντιδραστικα ατομα.
Ομως οπως ισχυει για πολλους ανθρωπους θα πρεπει και για τους καλλιτεχνες να κρατα κανεις oσα και οποια ''θετικα'' εχουν προσφερει μεσα απο το εργο τους και τη ζωη τους και να απορριπτει τα ''αρνητικα''. Την επιστολη του αυτη την ειδα θετικα, γι αυτο θελησα να την αναρτησω.
Πάντως Elva και σε αυτή την επιστολή φαίνεται πόσο τραγικά κοινότοπος μπορεί να γίνει ένας καλλιτέχνης:
Διαγραφή"Ένας Ρεχάγκελ μας χρειάζεται" σκέφτηκε ο Ρασούλης -όπως ο ίδιος ομολογεί. Ό,τι ακριβώς δηλαδή σκεφτόντουσαν τότε χιλιάδες επί χιλιάδων Έλληνες μικροαστοί, που ως φτωχοί συγγενείς θαύμαζαν το Ρεχάγκελ και την "Γερμανική του νοοτροπία" που μας έκανε δήθεν...ανθρώπους.
Το ότι οι "Ελληνικές νοοτροπίες" δημιουργήθηκαν και αναπαράχθηκαν ΚΑΙ (για να μην πω "κυρίως") μέσα από τις διάφορες "Γερμανικές νοοτροπίες" ούτε καν τους πέρασε από το μυαλό...
Οι αναφορές στον Ρασούλη(τον οποίο είχα συμπτωματικά γνωρίσει) άρχισαν να μου προκαλούν έναν εκνευρισμό από τη στιγμή που ήρθε σε επαφή μαζί μου (μέσω διαδικτύου και χωρίς να τη γνωρίζω μεχρι τότε), η κόρη του. Τόσο συσσωρευμένο αντικουκουεδισμό στην εμετικότερη μορφή του, με αναμάσημα ακόμα και του πιο ακραίου κλισέ και χωρίς καν να προηγείται αφορμής και με το προαναφερθέν ύφος καρδιναλίου (και σχεδόν πάντα με αναφορές στο όνομα του πατρός της), τον συναντάς σπάνια ακόμα και σε ακροδεξιούς. Παράδειγμα στάτους της στο fb:"Eίδα λοιπόν σήμερα στον ύπνο μου ότι η Παπαρήγα έπαθε έμφραγμα!..Μην ανησυχείτε. Σώθηκε. Μετά μου πρότεινε να την βοηθήσω στο κόμμα! :-/ (βοήθεια!..). Μου λέει: "Γιατί να τα τρώνε μόνο οι άλλοι; Να τα τρως κι εσύ."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια μικρή στομαχική ανακατωσούρα από αυτά τα λόγια μ' έκανε να αλλάξω όνειρο. Λοιπόν, τι ξέρετε για τα όνειρα;" Ακολούθησαν ακόμα αηδιαστικότερα σχόλια λοβοτομικού στοχασμού, από φίλους-ακολούθους της. Θα μου πεις αντικουκουεδισμό συναντάς και από τέκνα αγωνιστών και επίσης οι γονείς και τα παιδιά είναι ξεχωριστοί άνθρωποι. Τα γνωρίζω όλα αυτά αλλά πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις το στομάχι σφίγγεται αυθόρμητα μπροστά στο άλλοθι που μπορεί να δώσει στην ηλιθιότητα ένα απλό επίθετο.
momus
momus
ΔιαγραφήOπως ειπες και εσυ, συχνα υπαρχουν τεκνα αγωνιστων που λενε χειροτερα πραγματα, το τι εγραψε η κορη του Ρασουλη στο fb θα πρεπει να μας ενοχλησει;
Δεν ειναι εκει το θεμα. Ο καθενας κρινεται για αυτα που κανει και λεει και ισως να εχει και συμφερον που τα λεει. Εμας δεν θα επρεπε να μας ενδιαφερει τοσο η κορη και ο γιος του καθενος...
Εγω περιμενα παντως να γινει μεγαλυτερη αναφορα και συζητηση σχετικα με το περιεχομενο της επιστολης του και οχι για τα πολιτικα πιστευω του Ρασουλη που προσωπικα εμενα με αφηνουν αδιαφορη, εφ οσον στην επιστολη του αυτη ουτε κατηγορει το ΚΚΕ,ουτε αναφερει κατι αλλο, που θα μπορουσε να ''παρεξηγηθει''.
Μηπως τελικα εδω βλεπουμε το ..δασος και χανουμε το δενδρο;
χμμ...τα παιδιά των καλλιτεχνών (ειδκά των αναγνωρισμένων) έχουν πολλές πιθανότητες να γίνουν δυστυχισμένα πλάσματα. Μερικά φτάνουν να γίνουν και μαλακισμένα πλάσματα...
Διαγραφήρε Yuri τι λάσπες πετάς ρε συ...είναι μαγκιά αυτό που λές ότι τα παιδιά των καλλιτεχνών γίνονται δυστυχισμένα πλάσματα απο που και ως που βγάζεις αυτό το συμπέρασμα?
ΔιαγραφήΘα τρελαθω ειλικρινά με ορισμένες μηδενιστικές απόψεις που έχουν ορισμένοι...τι να πω μικοραστικό κατάλοιπο πρέπει να ειναι γιατί οι εργάτες και γενικά όσοι ανήκουν στο εργατικό μέτωπο ΣΕΒΟΝΤΑΙ τους καλλιτέχνες και δεν τους λασπολογούν...γίνεσαι χειρότερος και απο τον Ζουγανέλη και τον Καζάκη
Είπα ότι "έχουν πολλές πιθανότητες", όχι ότι θα γίνουν. Και το πιστεύω αυτό, ειδικά για τις διασημότητες. Πιστεύω ότι πολλά από αυτά δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος κι ότι δεν βοηθιούνται και ιδιαίτερα να σηκώσουν το βάρος.
ΔιαγραφήΓνώμη μου είναι, δεν σε κάλεσα να την συνυπογράψεις.
Α, ναι: Κι όσο για τα μικροαστικά κατάλοιπα, ε...όλο και κάποιο θα έχω τσιμπήσει κι εγώ. Αλλά πως ακριβώς το εννοείς; Ως "ζήλεια";
ΔιαγραφήΔεύτερον εγώ να ξέρεις ότι ούτε τους εργάτες έχω θεοποιημένους και δεν το λέω με αναρχοχαρούμενη βάση. Η εργατική τάξη έχει μια συγκεκριμένη θέση κι από εκεί προκύπτει κι ο απελευθερωτικός της ρόλος -και καθήκον αν το θέλεις- για ολόκληρη την κοινωνία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εργάτες που είναι για φτύσιμο, ούτε ότι η εργατική τάξη επιλέγει πάντα το δρόμο της απελευθέρωσης. Σε κάθε περίπτωση καλό είναι πέρα από το "εργάτης" να κοιτάμε και το "τι εργάτης".
Γνώμη μου επίσης.
Εlva έχεις απόλυτο δίκιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιό μου δεν είχε σκοπό να παρουσιάσει κάποιο "δόγμα" για τα παιδιά των καλλιτεχνών και ίσως να λειτούργησε και αποπροσανατολιστικά. Μάλλον καταχράστηκα τη δυνατότητα σχολιασμού για να εκφράσω τον "καϋμό" μου για κάτι που με βάραινει καιρό. Ίσως το ότι με έχει ενοχλήσει τόσο κάτι εντελώς ασήμαντο έχει να κάνει και με το ότι έχοντας ξεκάθαρο ότι η προσωπικότητα ή οι απόψεις δεν κληροδοτούνται μέσω του γεννετικού υλικού, βλέπω πόσο το "όνομα" μπορεί να δώσει βαρύτητα ακόμα και στις μεγαλύτερες κουταμάρες, τόσο που να δημιουργούν δουλοπρεπείς ακολούθους και υπερβολικά "ενοχλημένους" σαν και του λόγου μου (ο μηχανισμός του "ακόλουθου" από την ανάποδη).
Όσο για τους καλλιτέχνες "ανεμοδούρες" και τα τέκνα τους, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πολιτική ιδεολογία εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από τη θέση του καθενός στην παραγωγή. Οι καλλιτέχνες υπήρξαν πολλές φορές πρωτοπόροι, αλλά και φορείς συντήρητισμού. Οι ίδιοι που μπορεί κάποτε να έντυσαν καλλιτεχνικά τις ελπίδες και τους αγώνες ενός λαού, συχνά καταντούν καρικατούρες του εαυτού τους. Αυτό δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει, αφού το να μείνει κάποιος πιστός στους σκοπούς μια τάξης, στην οποία πλέον δεν ανήκει ο ίδιος και επιπλέον να εντάξει εαυτόν στα πλαίσια ενός συνόλου, από το οποίο, όλο το προηγούμενο διάστημα, το ίδιο το σύνολο του έχει υποδείξει με κάθε δυνατό τρόπο ότι ξεχωρίζει, είναι εξαιρετικά δύσκολο. Το ίδιο ισχύει και για τους επαγγελματίες διανοούμενος και η "αριστερα" (χρήση της λέξης για λόγους συντομίας) έχει πληγεί πολλάκις από "προικισμένους" ρήτορες και διανοητές που κάποια στιγμή έβαλαν το ΕΓΩ τους πάνω από το σύνολο. Ίσως πάλι είναι το ίδιο το βάρος του έργου τους στο οποίο δε μπορούν να ανταπεξέλθουν ούτε οι ίδιοι, πόσο μάλλον τα παιδιά τους που το κληρονομούν αλλά στην πραγματικότητα δεν τους ανήκει ποτέ. Το εργατικό κίνημα πρέπει να αναδεικνύει τους καλλιτέχνες από τα σπλάχνα του και να τους σέβεται, αλλά να μην τους εξιδανικεύει,αφού δεν πρέπει να ξεχνά ποτέ ότι ο πραγματικός πρωτοπόρος που μπορεί να σηκώσει το βάρος μια ριζοσπαστικής και εξαιρετικά επίπονης αλλαγής είναι ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός.
momus
@momus
ΔιαγραφήKανενα προβλημα με το να αναφερθει κανεις και σε ο τι τον ενοχλει, οπως στη περιπτωση αυτη που μιλας για το πόσο το "όνομα" μπορεί να επηρεασει στον Α η Β βαθμο. Απλα δεν ηταν το κυριοτερο ζητημα σε αυτη την αναρτηση και δεν χρειαζεται και να..απολογηθεις! :) Συζητηση ειναι και ολα επιτρεπονται αρκει να μην προσβαλλει κανεις με τα λεγομενα του, πραγμα που δεν εγινε εδω.
Για τους καλλιτέχνες "ανεμοδούρες" και τα τέκνα τους,ειναι ενα ειναι ενα αλλο θεμα και θα συμφωνησω με τη τελευταια διαπιστωση σου οτι
''Το εργατικό κίνημα πρέπει να αναδεικνύει τους καλλιτέχνες από τα σπλάχνα του και να τους σέβεται, αλλά να μην τους εξιδανικεύει,αφού δεν πρέπει να ξεχνά ποτέ ότι ο πραγματικός πρωτοπόρος που μπορεί να σηκώσει το βάρος μια ριζοσπαστικής και εξαιρετικά επίπονης αλλαγής είναι ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός''.
Μια διευκρίνηση, αν και δεν θα έπρεπε. Αφού όμως το θέμα μπαίνει με αυτή την μορφή θα την κάνω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είχα κανένα στόχο να κάνω διαδικτυακή "επίθεση λάσπης" στον καλλιτεχνικό κόσμο ή ακόμη περισσότερο στα παιδιά των καλλιτεχνών. Όμως από την άλλη για μένα είναι γεγονός πρώτον όλα αυτά που έγραψα στο πρώτο post, δηλαδή (και) το ότι οι καλλιτέχνες δεν αποτελούν (παρά μόνο κατ' εξαίρεση και προσωπικά, όπως θα μπορούσε να είναι κι ένας επιστήμονας ή ακόμη κι ένας βιομήχανος σαν τον Έγκελς) την κοινωνική/πολιτική πρωτοπορία. Ίσα-ίσα που -κατά πλειοψηφία πάντα- ακολουθούν το συρμό και τις μόδες της εξουσίας και απόδειξη για μένα είναι και η στάση του "πνευματικού κόσμου" (καλλιτέχνες+διανοούμενοι) στην παρούσα κρίση. (Να μην αναφέρω ονόματα)
Η κοινωνική και πολιτική πρωτοπορία σχηματίζεται από τις εργαζόμενες μάζες, από τον λαό και τις πολιτικές/κοινωνικές οργανώσεις του κι όχι από τους εκφραστές αυτής της κίνησης των μαζών & όχι μόνο. Εκφραστές που ναι είναι σημαντικοί, είναι δείκτες, είναι αν το θέλετε η συμπύκνωση στο πολιτιστικό επίπεδο των κοινωνικών διεργασιών, αλλά μέχρι εκεί. Αυτή η ιστορία που ο κάθε ένας με την υπαρκτή ή και ανύπαρκτη μερικές φορές καλλιτεχνική ή συγγραφική του κλπ. ιδιότητα αυτοχρίζεται "πνευματικός ταγός" και βγαίνει και λέει ότι του κατέβει αναπαράγωντας ουσιαστικά την αντίληψη του "μέσου όρου" και των ΜΜΕ, δεν ειναι δυνατόν να μην στιγματίζεται ή ακόμη και να επιβραβεύεται. (Δεν μιλώ φυσικά για το άρθρο της Elva, δεν είναι τόσο κοντόθωρη πιστεύω και ελπίζω η λογική μου)
Δεύτερον προσωπική μου επίσης άποψη είναι ότι τα παιδιά καλλιτεχνών και δη διάσημων, έχουν πολύ πιο δύσκολο έργο από τα υπόλοιπα, αφού έχουν να επωμιστούν τον κοινωνικό/πολιτιστικό/πνευματικό ρόλο που τους δίνει το ταλέντο του/των γονέων τους. Αυτό είναι αντικειμενικό και είναι ένα παραπάνω βάρος και για τους δύο: Γονείς και παιδιά. Δεν θα αναλύσω περισσότερο το συγκεκριμένο που αναφέρθηκε γιατί μπορεί να θεωρηθεί ως περιπτωσιολογία. Στο κάτω-κάτω ανά περίπτωση χρειάζονται κι άλλα στοιχεία για να κρίνει κανείς, πέρα από απαράδεκτες χαζομάρες στο εξίσου απαράδεκτο facebook.
Τρίτο και τελευταίο, όχι, δεν πιστεύω ότι η πολιτική ιδεολογία εξαρτάται "σχεδόν απόλυτα" από την ταξική θέση. Μακάρι να ήταν έτσι, γιατί θα μιλούσαμε για άλλη εργατική τάξη τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως. Είναι ολόκληρη κουβέντα αυτή, αλλά είναι άλλο η αντικειμενική θέση και άλλο η συνείδηση.
Yuri
ΑπάντησηΔιαγραφήΘετεις πολλα και ενδιαφεροντα ζητηματα και οχι μονο για τους καλλιτεχνες και τα παιδια τους, που τελικα τραβηξε το ενδιαφερον και αλλων σχολιαστων ως ζητημα.
Συμφωνω με τα λεγομενα σου σε γενικες γραμμες και ειδικα με το οτι η πολιτική ιδεολογία δεν εξαρτάται παντα από την ταξική θέση. Καθε μερα βλεπει κανεις πολλα τετοια παραδειγματα που το επιβεβαιωνουν.
Δεν θεωρω οτι εκανες..διαδικτυακή "επίθεση λάσπης" στον καλλιτεχνικο κοσμο και τα τεκνα τους...Γενικα κι εγω εχω απογοητευετει απο πολλους αλλα το θεωρω υγιες να σταματησουμε να εξειδανικεουμε προσωπα εχουμε πολλα τετοια παραδειγματα και καλο ειναι να πεφτουν οι μασκες για να μην εχουμε αυταπατες, για το οτι καποιοι ειναι προοδευτικοι επειδη καποτε εγραψαν η τραγουδησαν επαναστατικα τραγουδια. Οι ανθρωποι συχνα αλλαζουν ιδεες και πιστευω και καλο ειναι να βλεπει κανεις το τωρα και οχι το τι εκανε και ελεγε καποιος μερικα χρονια πριν.
Άσχετο, αλλά και μιας και μιλάμε για τέχνη, μην πάτε να δείτε (εκτός κι αν είστε πολύ περίεργοι) το "Δεμένη κόκκινη κλωστή". Η ταινία είναι καθαρά τρομοκρατικού περιεχομένου η δε αντίληψη του σκηνοθέτη/σεναριογράφου για τον εμφύλιο θα πρέπει να είναι ότι οι πρόεδροι του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού έβαλαν τους οπαδούς να σφάζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ταινία είναι επιπλέον απαράδεκτη γιατί βγαίνει σε μια εποχή που ο κόσμος αρχίζει να ταρακουνιέται λίγο από την καταναλωτική νιρβάνα κι έχει αυτιά και μάτια ανοιχτά. Ε λοιπόν ο σκηνοθέτης φροντίζει να του τα γεμίσει με κραυγές και αίμα, ώστε να γυρίσει τρέχοντας στην μνημονιακή ασφάλεια. Ακόμη πιο εκνευριστικά είναι τα διαλείμματα κακής απομίμησης του Αγγελόπουλου ανάμεσα στα σφαξίματα, καθώς και οι διάλογοι, που φανερά δείχνουν ότι δεν έχει ασχοληθεί ούτε στοιχειωδώς με το θέμα, έτσι για να καταλάβει έστω το στυλ των ανθρώπων για τους οποίους μιλά.
Πάντως αν ήμουν κυβέρνηση θα χρηματοδοτούσα και θα προωθούσα σαν τρελός αυτή την ατελείωτη σπλατεριά που και κινηματογραφικά δεν έχει τίποτε να δείξει. Αν ο τύπος δεν τα πήρε, κακώς.
Αυτές οι δουλειές δεν πρέπει να γίνονται τσάμπα.
Yuri
ΔιαγραφήΔεν εχω δει τη ταινια, αλλα εχω διαβασει και ακουσει διαφορα αρνητικα γι αυτην. Μετα και τη δικη σου ..''κριτικη''(ως θεατη) ,δεν νομιζω οτι θα τρεξω να τη δω! :)
Διαβασα καπου για τη ταινια το εξής: ''Δεν υπάρχει δεξιός και αριστερός. Υπάρχουν άνθρωποι που έπραξαν βιαιότητες απέναντι σε κάποιους άλλους ανθρώπους''. Γενικα και στις ταινιες οπως και στη ζωη με απωθει η ιδεα της εξομοιωσης θυτη και θυματος, (''τα φαγαμε μαζι'' κλπ) οπως και το οτι υπαρχουν ταινιες που ακολουθουν τη συνταγη Ηοllywood, με την υπερβολικη βια και το σπλατερ, που διχως αλλο ''πουλανε'' και ειδικα σε τετοιους καιρους, ''οπου ολα τα σκιαζε η φοβερα και τα πλακωνε η σκλαβια''..
Ομως ας μην ανησυχουμε, μια χαρα προωθειται και αυτη η ταινια οπως και κατι αλλες του ειδους κατι χρονια πριν. Οσο για το οφελος, κανεις δε παει 'χαμενος' στο συστημα αυτο, οταν φτιαχνει τετοια...αριστουργήματα της 7ης Τέχνης! :)
Κοίταξε Elva, εγώ δεν είχα διαβάσει τίποτε για την ταινία, πήγα γιατί έτσι κι αλλιώς μ' ενδιαφέρει το τι λέγεται γύρω από το θέμα και θα την έβλεπα μα στον κινηματογράφο, μα σε dvd (όπως είδα του Βούλγαρη, παρόλο που είχα ακούσει ότι δεν ήταν καλή-και όντως δεν ήταν), πάντως θα την έβλεπα.
ΔιαγραφήΚατά την γνώμη μου η ανεξέλεγκτη και ωμή βία, όταν δεν είναι ενταγμένη σε ένα περιεχόμενο με ουσία, είναι φασισμός. Όπως ο φασισμός είναι ο καπιταλισμός στην τρομοκρατική του μορφή, έτσι κι αυτά: Είναι προϊόντα εμπορικά ουσιαστικά που αποκλειστικό τους στόχο έχουν να σε τρομοκρατήσουν, χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να αναπτύξουν χαρακτήρες, κοινωνικές ή πολιτικές συνθήκες. Ανήκουν λοιπόν στην φασιστική κουλτούρα για μένα, ό,τι κι αν επικαλούνται (π.χ. "ρεαλισμό").
Και πάνω απ' όλα είναι η ουσία. Υπάρχει ένα περιεχόμενο ή απλά θέλεις να φορτώσεις το θεατή με εντυπωσιακές/σοκαριστικές εικόνες, περνώντας από κάτω την κοινοτοπία και την απλοϊκή σκέψη π.χ. των σκοτεινών κέντρων που τσακώνονται στην πλάτη του κόσμου; ("εκτελούσα εντολές" λέει και ο αντάρτης και ο χωροφύλακας στην ταινία...)
Έλεος δηλαδή...αρκεί.
Ας τον αφήσουν τον εμφύλιο ήσυχο αν βαριούνται ν' ασχοληθούν με την ουσία. Υπάρχουν τα ζόμπι, οι ψυχοπαθείς δολοφόνοι, τα τερατώδη ανακόντα, που προσφέρουν το θέαμα, άμα το έχουν τόσο πολύ ανάγκη.
δεν έχω δει την ταινία αλλά είδα ένα αφιέρωμα στην ΕΤ-1 νομίζω σε εκπομπή τέχνης...
ΔιαγραφήΑν και για μένα Ελληνικό σίνεμα δεν υπάρχει, μόνο ο Αγγελόπουλος και ο Ρένος Χαραλαμπίδης(δείτε το φτηνά τσιγάρα και το 4 μαύρα κουστούμια)
Πήγα να δώ τον Κυνόδοντα και είχα ξενερώσει...μια αποτυχημένη αισθητική του δόγματος στα Ελληνικό κινηματογράφο για το π...τσο όπως λέει και ένας φίλος μου σινεφίλ
Πάντως συγγνώμη για την επίθεση Yuri πρίν αλλά η επίθεση επειδή η ναταλία ρασούλη πχ έχει εμετικές απο΄ψεις δεν σημαίνει ότι πρέπει να ειναι ΟΛΟΙ το ίδιο
Δεν θα διαφωνήσω, αν και νομίζω ότι υπάρχουν καλές ταινίες, αναλογικά πάντα. Ας πούμε και ο Βούλγαρης που ανέφερα πριν έχει βγάλει καλές ταινίες (π.χ. το Happy Day) ή ξέρω γω...μια άλλη που εμένα μου άρεσε με αυτό το θέμα ήταν η "Βασιλική", που μάλλον πέρασε σχετικά αδιάφορη από το κοινό και είναι κρίμα.
ΔιαγραφήΓενικά πάντως έχεις δίκιο, αν δεν έχω κάποια συγκεκριμένη πληροφόρηση δεν είμαι και πολύ φανατικός να πάω σ' Ελληνική ταινία.
Όσο για την επίθεση, μην ανησυχείς. Κι εγώ την έχω πέσει σε κόσμο λίγο τραβηγμένα. Είναι που δεν ξέρεις τον άλλο, είναι και οι ειδικές συνθήκες του δικτύου και δεν αργεί μερικές φορές να γίνει το κακό...
Yuri
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι για μενα η υπερβολικη βια αποτελει χαρακτηριστικο του εκφασισμου της τεχνης και της κοινωνιας, κι ας το αναγουν επιτηδες στον ρεαλισμο, ή σε ο τι αλλο θελουν. Εξ αλλου, η κακη επιδραση τετοιων ταινιων στη ψυχολογια του κοσμου ειναι κατι που συχνα επιβεβαιωνεται απο την επιστημη.
Να αφησουν τον εμφυλιο; Μπα, δεν νομιζω, αφου παιζει το ρολο του η αναφορα σ αυτον, μεσω του εκφοβισμου του ανενημερωτου κοσμακη, που στο μυαλο τους επαναλαμβανουν το ..mantra των καναλιων ''Ολοι ιδιοι ειναι'',εξισωνοντας ετσι ολα τα κομματα σχετικα με τις ευθυνες τους για τη σημερινη κατασταση, πραγμα δλδ. βολικο (και) για τις εκλογες!
Ποιος ξερει, τα...ζομπι και τα τερατα εχουν μαλλον μεγαλυτερη απηχηση στη ...νεολαια, αλλα ο ..εμφυλιος πιανει τις μεγαλυτερες ηλικιες,σωστα; :)