«Ένα ΚΚΕ στον κόσμο του» (;;)

 

Το τελευταιο διαστημα, φανταζομαι, εχετε προσεξει οτι οσο η κατασταση στη χωρα χειροτερευει, τοσο πληθαινουν και οι φωνες, που ειτε απο το χωρο των καλλιτεχνων, ειτε απο φιλους του κομματος, δηλωνουν οτι περιμενουν-ειδικα κατω απο αυτες τις δυσκολες συνθηκες- πολυ περισσοτερα απο το ΚΚΕ.

Εχουν αδικο, ισως, πουν καποιοι, γιατι oσον αφορα ορισμενους καλλιτεχνες, μεσα απο το χωρο του κομματος εγιναν γνωστοι και αποδεκτοι στο κοινο, αν και αυτο δεν θα επρεπε, κατα τη γνωμη μου, να ειναι αποτρεπτικο στο να εκφρασει καποιος μια καλοπροαιρετη κριτικη και δεν μιλω για τα φαινομενα...άκρατου αντικομμουνισμου, που εχει τυχει να δουμε σε συνεντευξεις γνωστων καλλιτεχνων, που οπως ξερουμε αλλιως ξεκινησαν και αλλιως πορευονται σημερα και δε χρειαζεται να πουμε παραδειγματα.

Απο την αλλη, διαβαζα oτι καποιοι ιστολογοι, προτεινουν ...υπομονη μεχρι να δουμε που θα μας βγαλει αυτη η κατασταση, ενω καποιοι αλλοι, (δικοι μας ανθρωποι), φτανουν να παρομοιασουν τις πορειες στην Ομόνοια, κλπ με "group therapy" και "άλλοθι" για τον προσωπικό μας εφησυχασμό, αφου αισθανομαστε οτι καναμε το "καθήκον" μας ως διαδηλωτες.

Ο κοσμος, ομως, οπως ολοι ξερουμε, πληττεται ολο και πιο σκληρα απο το αναλγητο αυτο συστημα, ενω καθημερινα πληθαινουν αυτοι που αναγκαζονται να ζουνε χωρις ρεύμα, με σύνταξεις των 300 ευρώ, που δεν φτανουν ουτε για το 15θημερο! 

Τα περιστατικα που βλεπουμε καθημερινα γυρω μας και που δικαια μας θυμωνουν, ειναι οι απελπισμενες πραξεις ανεργων και γονιων με χρεη, που μη εχοντας αλλη διεξοδο τρελλαινονται, (και πως να μη τρελλαθει κανεις βλεποντας καθε μερα τα παιδια του να μην έχουν να φάνε, ενω οι ελπιδες για αλλαγη προς το καλυτερο να εξανεμιζονται;)

Διαισθανεται, δηλαδη, κανεις ολο και περισσοτερο ενα ειδος...προσμονης και επιτακτικης αναγκης για κατι καλυτερο, πιο αποτελεσματικο, που θα δωσει πραγματικες ελπιδες στο λαο, το οποιο, ομως, δεν ερχεται, ουτε καν διαφαινεται στον οριζοντα αυτη τη στιγμη και ελπιζω να μην οφειλεται στο οτι καποιοι απο εμας βρισκομαστε ....χιλιαδες χιλιομετρα μακρια για να το...εντοπισουμε! Δεχομαι βεβαια και τη πιθανοτητα του οτι μπορει να κανω και λαθος, οντας μακρια...

Μιλωντας ομως για τους καλλιτεχνες, διαβαζα οτι ο Δημητρης Μητροπανος δηλωσε προσφατα οτι παραμενει ΚΚΕ, αλλά λεει οτι το κομμα δεν έχει προτάσεις και μιλαει για την ακαμπτη σταση του ΚΚΕ, λεγοντας τα εξης:

Δ.Μητροπανος: Το ΚΚΕ σου λέει «είμαι εδώ κι έχω αυτή τη στάση». Με γεια του με χαρά του, τι να κάνουμε'';

Eρωτηση: Πως τοποθετούνται στο σήμερα και στην Ελλάδα οι βασικές αρχές του κομμουνισμού;

Δ.Μητροπανος: ''Δεν πιστεύω όπως τις τοποθετεί σήμερα το ΚΚΕ, αλλά να σας πω κάτι; Είμαι 64 ετών. Δεν έχω επιλογές. Δεν βλέπω κάτι άλλο που να πηγαίνει, κάτι να γίνεται. Έχεις ένα ΚΚΕ στον κόσμο του. Δηλαδή, ποια καλύτερη εποχή θα έπρεπε να περιμένει το ΚΚΕ για να έχει 20% για πλάκα; Όλοι δουλεύουν για το ΚΚΕ και το κόμμα φοβάται μην πάει πάνω από 8% γιατί θα υπάρχει πρόβλημα. Πάνω από 8% πρέπει να έχεις ιδέες, προτάσεις…δε θα μείνεις στο «η πλουτοκρατία και η πλουτοκρατία». Έλεος, ήμουν με κοντά παντελονάκια και κοντεύω να δω τα ραδίκια ανάποδα. Αυτή είναι η πλουτοκρατία. Εσύ τι κάνεις'';

Καποιοι, ισως βιαστουν και παλι να καταδικασουν τους παντες και τα παντα. Ξερουμε, ομως, πολυ καλα οτι η κατασταση δεν παει αλλο, αντιθετα χειροτερευει μερα με τη μερα. 

Ξερουμε, επισης, οτι και ολο και κατι καλυτερο θα μπορουσε να γινει, αν υπηρχε θεληση για κριτικη και λιγη περισσοτερη τολμη για να δουμε απο κοντα ολα αυτα που καλοπροαιρετα προσαγουν στο κομμα, γιατι καποια πραγματα- οπως και να το κανουμε-επειγουν.