Αριστερή κυβέρνηση ή αριστερή εξουσία;

Συζητείται έντονα, μας ρωτάτε στα social media, στο ραδιόφωνο, στο τηλέφωνο, γιατί δεν κατεβαίνουν μαζί τα κόμματα της Αριστεράς, ώστε να φτιάξουν μια κυβέρνηση για να λύσει τα προβλήματα. Αρμόδια να απαντήσουν, βεβαίως, είναι τα κόμματα, αλλά αφού διαπιστώνουμε ότι το θέμα απασχολεί αρκετούς, θα δώσουμε την προσωπική οπτική μας.

Έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος δεν θέλει να συμμετέχει πραγματικά, στα δημόσια πράγματα. Για άλλη μια φορά θέλει να εξουσιοδοτήσει, όχι να δράσει ο ίδιος. Θέλει τα προβλήματά του να λυθούν ,από τους εκπροσώπους του, χωρίς την ουσιαστική συμμετοχή του ιδίου. (θυμηθείτε τον «αέρα ελπίδας», που έφερε η κυβέρνηση Παπαδήμου…). Λειτουργεί έτσι όπως έχει μάθει να λειτουργεί χρόνια τώρα και πριν την κρίση. «Ψηφίζω ότι με ιντριγκάρει επικοινωνιακά, και περιμένω απολαβή, αρκεί να μην με βγάλει κανείς από το βόλεμά μου και την κοσμάρα μου, αρκεί να με αφήνουν να πηγαίνω και εγώ που και που στο πάρτι, ή τουλάχιστον να κοιτάω από το τζάμι».


Άλλη μία τέτοια κυβέρνηση, δεν την θέλουμε. Άλλη μία τέτοια διαδικασία δεν την θέλουμε. Και άλλη μια τέτοια σωτηρία δεν την θέλουμε. Κυβερνήσεις μοιράσματος των καρεκλών, με επικοινωνιακά ξεσπάσματα. Κυβερνήσεις ενός καλύτερου και ηπιότερου μνημονίου ας την φτιάξουν άλλοι όχι αριστεροί. Δεν θέλουμε μία από τα ίδια, με άλλα χρώματα και πρόσωπα.

Και αυτό γιατί, δεν έχει νόημα η κυβέρνηση, αλλά η εξουσία. Για ποιόν και από ποιόν; Για τον λαό και από τον λαό. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να γίνει κοσμοχαλασιά στον τόπο, να μην μείνει τίποτε όρθιο. Πρέπει να σαρωθούν τα πάντα, θεσμοί, πρόσωπα, διαδικασίες, αντιλήψεις, συνήθειες, αυταπάτες, συμφέροντα. Αν δεν σαρωθούν αυτά, τότε θα σαρωθεί η κυβέρνηση και μαζί με αυτήν ο λαός.

Δεν γίνεται επί δεκαετίες να δέχεσαι να μολύνεσαι με τον ιό ΠΑΣΟΚ. Δεν γίνεται πριν 3 χρόνια στις ευρωεκλογές να στηρίζεις την  μόδα της αποχής από τις εκλογές. Δεν γίνεται το προηγούμενο καλοκαίρι να φωνάζεις ρυθμικά έξω από την Βουλή «κλέφτες κλέφτες» και να ελπίζεις ότι μουντζώνοντας το κτίριο θα αλλάξει κάτι. Δεν γίνεται τόσα χρόνια να εκχωρείς τα δικαιώματα σου στα ΠΑΣΟΚ και τις ΝΔ και τώρα να θες να το κάνεις με τον ίδιο τρόπο στην Αριστερά. Δεν γίνεται, τώρα που σε κατακρεουργούν να απαιτείς από την αριστερά να σε σώσει όταν τόσα χρόνια την είχες συνολικά στο 12% , γιατί συναλλαζόσουνα με τους σάπιους. Δεν γίνεται να μην θες το μνημόνιο αλλά να θες την Ευρώπη.  Δεν γίνεται ξαφνικά να είσαι τόσο απαιτητικός με την αριστερά, όταν δεν ήσουν  απαιτητικός για οτιδήποτε άλλο. Και δεν είσαι ακόμη.
Δεν είναι δυνατόν να θέλεις να λυθεί ένα πρόβλημα, όταν δεν έχεις συνειδητοποιήσει το πρόβλημα. Τις αιτίες του, τις ρίζες του, τις προεκτάσεις του. Και δεν είναι δυνατόν να μην διακρίνεις τις διαφορές αυτών που ζητάς την ένωση. Γιατί έχουν διαφορές. Λυπάμαι, αλλά έτσι είναι. (δεν είναι της παρούσης αλλά έχουν τεράστιες διαφορές, τις είχαν από πριν και θα τις έχουν πάντα). Και δεν γίνεται να γεφυρωθούν αυτές οι διαφορές ούτε να παραμεριστούν, επειδή εσύ, τώρα κατάλαβες τι γίνεται και βιάζεσαι ως συνήθως,  να σωθείς, όπως όπως. Η πραγματική αριστερά δεν είναι ξωκλήσι, να το επισκέπτεσαι κάθε καλοκαίρι στις διακοπές, με σαγιονάρες και καπελάκι.

Η πραγματική αριστερή λύση, δεν θα είναι προϊόν βιασύνης, ούτε απόγνωσης, ούτε τύχης. Δεν θα γίνει με εξουσιοδότηση του Νόμου 105, με συμβολαιογραφική πράξη, ή με live  συνέντευξη Τύπου, στο Ζάππειο. Δεν θα κριθεί στην κάλπη, αλλά θα αρχίσει από εκεί. Δεν θα είναι είδηση, αλλά γεγονός.

Η πραγματική αριστερή λύση ΔΥΣΤΥΧΩΣ, θα δοθεί από τους πολλούς. Από τους αποφασισμένους, για όλα πολλούς, από τους ξεκάθαρους πολλούς, από τους εξεγερμένους πολλούς. Πριν ξαναρωτήσετε γιατί δεν ενώνεται η αριστερά, ρωτήστε τον εαυτό σας, αν ξέρετε την αριστερά και αν την θέλετε. Αριστερά δεν είναι πάντα και μόνο αυτό που έχουμε στο κεφάλι μας. Αριστερά δεν μπορεί να είναι ένα καλύτερο ΠΑΣΟΚ, που θα μας χορτάσει ψωμί...

Όλα τα υπόλοιπα, που ζητάτε και συζητάτε, είναι για τα πάνελ της τηλεόρασης και τα πάνελ του μυαλού μας, Δεν είναι λύσεις ουσίας. Είναι αδιέξοδα. Το θέμα δεν είναι η αυριανή κυβέρνηση. Το θέμα είναι ο σημερινός λαός και η χτεσινή και σημερινή συμπεριφορά και σκέψη του.

Δεν θέλουμε  άλλη κυβέρνηση να φροντίσει τον λαό. Θέλουμε άλλο λαό να φροντίσει για την κυβέρνηση.


ΥΓ1. Σε πολλά σημεία αναφέρεται ο γενικευτικός όρος «αριστερά». Έγινε συνειδητά και εν γνώσει των ουσιωδών διαφορών, για την διευκόλυνση του αναγνώστη…
ΥΓ2. Χρειάζεται και ένα δεύτερο κείμενο, με θέμα τι θα μπορούσε να κάνει μια «αριστερή κυβέρνηση», σε μια τέτοια Ευρώπη…

Θύμιος Κ.

από την "ελληνοφρενεια"