''Zero-hours contract '' H πιο προκλητική εργασιακή πολιτική στην ιστορία μετά την παιδική εργασία!

Child laborers in Victorian England

Ο τίτλος του άρθρου της βρετανικής εφημερίδας Guardian, τα λέει όλα και μαλιστα ειρωνευεται: «Γιατί να σταματήσουμε τις συμβάσεις μηδενικών ωρών; Ας αναβιώσουμε και την παιδική εργασία»!!

Στόχος τα λεγόμενα «zero-hours contracts», επί το ελληνικότερον «συμβάσεις μηδενικών ωρών», απόρροια μιας εργασιακής πολιτικής, η οποία δεν προσφέρει στους εργαζομένους ούτε κανονική εργασία, ούτε σταθερό εισόδημα, πριμοδοτώντας τα συμφέροντα του εργοδότη.

Ο δικαιολογημένα ειρωνικός, σχεδόν σαρκαστικός τόνος του άρθρου διαπνέει όλο το εύρος του κειμένου, όπου ο αρθρογράφος Larry Elliot σημειώνει:

Είναι κρίμα που ο Karl Marx δεν ζει για να σχολιάσει το γεγονός πως το 90% των εργαζομένων της επιχείρησης Sports Direct δουλεύουν υπό καθεστώς εργασιακής σύμβασης μηδενικών ωρών… 

Ο συγγραφέας του Κομμουνιστικού Μανιφέστου θα ειχε επίσης πολλά να πει όσον αφορά στο ότι ένας στους τέσσερις ανθρώπους δουλεύουν υπό καθεστώς τυχαίας εργασίας [χωρίς να ξέρουν πόσο θα εργάζονται για πόσες ώρες την ημέρα]», επισημαίνει ο Elliot συμπληρώνοντας με ειρωνεία πως «ο [υπουργός Επιχειρήσεων] Vince Cable, θα μπορούσε να μηχανευτεί κι άλλους τρόπους ώστε να κάνει την εργασιακή αγορά ακόμη πιο «ευέλικτη»: για παράδειγμα, να επαναφέρει το Νόμο για τα Εργοστάσια του 1874, ο οποίος απαγόρευε σε παιδιά κάτω των δέκα ετών να εργάζονται σε αυτά ή τον προηγηθέντα Νόμο του Δεκαώρου του 1847, ο οποίος επέβαλε πως κανένα παιδί δεν θα εργάζεται για παραπάνω από δέκα ώρες την ημέρα. 

Ή να είναι ακόμη πιο τολμηρός και να ανακοινώσει πως το βρετανικό κοινοβούλιο έκανε λάθος όταν το 1841 ψήφισε να σταματήσει η εργασία σε υπόγειο χώρο για παιδιά κάτω των δέκα ετών.

Το συγκεκριμένο καθεστώς εργασίας πρωτοθεσπίστηκε τη δεκαετία του ’90 για να εξυπηρετήσει κυρίως το λιανεμπόριο και τα εποχικά επαγγέλματα, ενώ πριν από περίπου μία εβδομάδα δημοσίευμα της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας της Βρετανίας επισήμαινε πως ο αριθμός των εργαζομένων με zero-hours contracts έχει αυξηθεί κατά 25%, φτάνοντας τα 250.000 άτομα, και πως οι εργοδότες που απασχολούν υπαλλήλους με τις ευέλικτες «συμβάσεις μηδενικών ωρών» ξεπερνούν πλέον τους 1.000, μεταξύ των οποίων καταστήματα και μεγάλες αλυσίδες λιανικής, ξενοδοχεία, αλλά και δεκάδες ακόμη επιχειρήσεις, κυρίως στο κλάδο της ψυχαγωγίας, της υγείας και της παιδείας. Στη λίστα βρίσκεται ακόμη και το Ανάκτορο του Μπάκιγχαμ!

Στις συμβάσεις αυτές ο εργαζόμενος δεν έχει καμία απολύτως γνώση για το πόσες ώρες και ημέρες θα δουλέψει, δεν καλύπτεται από το νόμιμο κατώτερο μισθό και δεν έχει δικαίωμα επιδόματος ασθενείας ή, πολύ περισσότερο, αδείας. Πληρώνεται μόνο για τις ώρες που εργάζεται, και το χειρότερο είναι ότι για το υπόλοιπο διάστημα της εβδομάδας είναι υποχρεωμένος να βρίσκεται σε καθεστώς αναμονής για την περίπτωση που θα επικοινωνήσουν μαζί του (αν δεήσουν να επικοινωνήσουν, ακόμη και τη τελευταία στιγμή ), ζητώντας του να προσέλθει για εργασία.

Το πιο σκανδαλώδες, όμως, είναι ότι όσο βρίσκεται σε αναμονή δεν έχει δικαίωμα να αναζητήσει άλλη δουλειά, εκτός και αν πάρει το πράσινο φως και την σχετική άδεια από τον εργοδότη του.

Πηγη