Avante garde, P.M, Minimal, New Age, Ethnic, Jazz Punκ (Β' Μέρος - Aναδημοσίευση)

(αναδημοσιεύεται από http://soundcollectiva.blogspot.com/2008/12/avante-garde-minimal-new-age-ethnic.html ημερομηνία αρχικής δημοσίευσης 13-12-2008)

[...]

Ethnic:

Tο «έθνικ» δεν έχει καμία σχέση με τις παραδοσιακές και λαϊκές μουσικές.

Είναι ένα μικροαστικό δημιούργημα του συστήματος, αποσυνδεμένο και αφυδατωμένο από οποιοδήποτε λαϊκό στοιχείο στο παραδοσιακό άκουσμα, στο όνομα των διαλόγων ανάμεσα σε πολιτισμούς. Είναι η μετατροπή της λαϊκής τέχνης (χωρίς το λαϊκό στοιχείο φυσικά) σε διάκοσμο, για να μπει απ’ τη κλειδαρότρυπα στα σαλόνια, δημιουργώντας τη συνείδηση της κοινωνικής συναίνεσης.

Εδώ πέρα δεν έχουμε να κάνουμε με τέχνη, αλλά με διακόσμηση και σύνθεση ιδεών ευπρεπισμού, με τη λογική της κοινωνικής συναίνεσης και διαχώνευσης του ιδεώδους ιμπεριαλιστικού τρόπου σκέψης του κοσμοπολιτισμού.

Ο ελιτισμός εντάσσεται στο κανόνα της "τέχνης για τη τέχνη", χωρίς αυτή να εκφράζει κάτι, αλλά να είναι απλά όμορφη χωρίς περιεχόμενο, αποτινάσσοντας τη λογική του αισθητικά ωραίου από το καλλιτεχνικό δημιούργημα, κρατώντας απ' τη μορφή και το περιεχόμενο μόνο τη μορφή.

Εδώ δεν υπάρχουν λαϊκά συναισθήματα, δεν υπάρχουν λαϊκές αναγκαιότητες, ούτε καν οι ρυθμοί που τις προσδιορίζουν. Αυτό που υπάρχει είναι μια νεκρή τέχνη στην υπηρεσία της διακόσμησης, ένα νεκρό δημιούργημα στην υπηρεσία του εμπορίου, ένα νεκρό λαϊκό στοιχείο στην υπηρεσία ενός αταξικού λαϊκισμού, προϊόν του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου και της αναγκαιότητας του για παραπέρα επιρροή.

New age:

Οι ομοιότητες και η διαφορές του new age σε σχέση με τα όσα μουσικά ρεύματα αναφέραμε, ενυπάρχουν και στη μορφή και στο περιεχόμενο ανάλογα με ποιό το συγκρίνουμε.

Σε σχέση με το ethnic υπάρχει η εξής ομοιότητα και ενυπάρχει στο περιεχόμενο, αυτή της προσπάθειας δημιουργίας συνείδησης της κοινωνικής συναίνεσης και υποταγής στον κοσμοπολιτισμό, κάτι που στο avant garde(δεν ισχύει καθόλου), ενώ στο post modern & το minimal (που παρουσιάσαμε στο πρώτο μέρος) δεν ισχύει σε τόσο μεγάλο βαθμό (δηλαδή ενυπάρχει ως σχετική διαφορά), γιατί εκεί μπαίνουν άλλα εξίσου επικίνδυνα ζητήματα υποκειμενικού ιδεαλισμού, βολονταρισμού, άκρατου ατομικισμού, όχι όμως του βαθμού κοινωνικής συναίνεσης και της άρνησης της γνώσης.

Το κυριότερο χαρακτηριστικό στοιχείο του New Age είναι οι αναφορές του στο "μεταμοντέρνο" δηλαδή στη σχολή που λέει "Θέλουμε ν' αποδεσμευτούμε από το πρόσταγμα του λογικού, το πρόσταγμα δηλαδή του ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ (της νεωτερικότητας) το οποίο έχει μείνει ανολοκλήρωτο". Για τους Μεταμοντέρνους πρέπει να πούμε ότι αμφισβητούν την παντοδυναμία του λογικά "αισθητικού κάλους" (ως γνωστικό αντικείμενο) και αντιπαραθέτουν το παράλογο(irational) ως τη μοναδική αντικειμενική αξία στην επιστήμη της αισθητικής(άραγε μήπως μας θυμίζει τον ΣΥΝ στη πολιτική αυτό;).

Το new age αποτελεί την κυριότερη μορφή ασπασμού της κοινωνίας που διαθέτει μικροαστικά αντανακλαστικά πάνω στη ζωή. Είναι τόσο ρηχό, μέτριο, άδειο και αισθητικά μηδαμινό σε σχέση με όσα είδη αναφέραμε έως τώρα, αλλά και με αυτό που θα αναφέρουμε και μετά, με μια μόνο διαφορά απ' όλα τα προηγούμενα και όλα τα επόμενα. Αυτό το είδος είναι παντελώς αδιάφορο για τη νεολαία, όπως και οι πολιτικοί του μέντορες.

Είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της "χρυσής μετριότητας", στην αισθητική αφού αποσυνδεδεμένο απ' την λογική και τις αρχές της επιστήμης της αισθητικής, κηρύσσοντας τον παραλογισμό και τις δυνατότητες του ως βασική αρχή του.

Hotel X(Ένα απ' τα πιο διαδεδομένα jazz punk σχήματα)

http://www.mojackmusic.com/#/themetalyears/4530780019

Ο Παραπάνω σύνδεσμος εμπεριέχει κομμάτια ενος απ' τα σημαντικότερα jazz-core σχήματα τους MOJACK.

Jazz-Punk & Jazz-Core:

Tα συγκεκριμένα είδη αποτελούν τον πιο σύγχρονο συνδυασμό ποιότητας και διαλεκτικής στη μουσική και την ισως πιο διανουμενίστικη εξελικτική πλευρά του avant garde. Μπερδεύουν και αλληλομπερδεύονται σε μουσικές που στη βάση τους αναδείχνουν κοινωνικό προβληματισμό (στη μορφή) και κάνουν επίθεση σε όλα τα μέτωπα στο καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και στο κοσμοπολιτισμό των πολυεθνικών, ενώ δεν αποτελούν μουσικές διαμαρτυρίας.

Εδώ υπάρχει συγκέντρωση ποσοτήτων που μετατρέπονται σε νέες ποιότητες. Παρότι και τα δύο είδη αυτής της παραγράφου, όπως και το Avant Garde πραγματοποιούν περίσσευμα δυνάμεων, δυνατοτήτων και ταλέντων στο περιεχόμενο και δε διαπραγματεύονται το αποτέλεσμα αντιδιαλεκτικά(μεταφυσικά), δεν αποδίδουν συναισθηματικές αστάθειες και αλλαγές από τη μια στιγμή στην άλλη, παρασυρόμενα απ' το πρόβλημα που εκείνη τη στιγμή ανατέλλει .

Εδώ υπάρχει μια σταθερή μουσική δομή και ένας σταθερός (προσχεδιασμένος - έτοιμος απ' τα πριν) αυτοσχεδιαστικός προσανατολισμός, με διαλεκτικές εναλλαγές στη μελωδία χωρίς αρχή μέση και τέλος.

Εδώ πέρα οι φόρμες υποτάσσονται στο σκοπό δια των μέσων και όχι το αντίστροφο.

Εδώ πέρα οι σκόπιμες αναδείξεις των ταλέντων με αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό και το μεταφυσικό χάος εξαλείφονται και η τέχνη πραγματοποιείται μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής ανάγκης και το αστικού τύπου post modern στοιχείο καταβυθίζεται.

Εδώ πέρα δεν έχουμε να κάνουμε με την ελιτίστικη διάθεση κάποιων σχημάτων να πραγματοποιήσουν ήχους - ρυθμούς και μελωδίες για την αυτοϊκανοποίηση τους, ούτε φυσικά για να κάνουν "τέχνη για τη τέχνη", αλλά να βάλουν στη διαβρωμένη από την "σκουπιδοαισθητική" punk "κουλτούρα" τα πιο ποιοτικά - πολιτικά και καλλιτεχνικά στοιχεία της αφροαμερικάνικης(διαλεκτικής - κουλτούρας) και να απορροφήσουν από τη νεανική τάση για φασαρία και ανάγκη να την προσέχουν τα πιο ποιοτικά μονοπάτια του ηλεκτρικού ήχου.

Γιάννης Κ.