Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας και σε κανένα οικονομικό-κοινωνικό σύστημα, δεν υπήρχε τόσο μεγάλη παραγωγή πλούτου και παράλληλα τέτοια έκρηξη της μαζικής φτώχειας, όπως συμβαίνει στις μέρες μας. Οι αμέτρητες μελέτες και αναφορές των τελευταίων ετών για τη αύξηση του χάσματος μεταξύ «πλουσίων και φτωχών», αποτελούν τους αδιάψευστους μάρτυρες αυτής της υπόθεσης. Εξάλλου θα μου πείτε, η αστική τάξη βρίσκεται στην εξουσία, άρα τα δικά της συμφέροντα θα προασπίσει. Θα θεωρούσε όμως κανείς, πως ενώ το χάσμα αυτό μεγαλώνει συνεχώς και την ίδια στιγμή μάλιστα ζητούνται θυσίες και λιτότητα από τον λαό, πως αυτή η υπεροψία και καταφανή επίδειξη πλούτου εκ μέρους της ολιγαρχίας, θα καλυφθεί κατα κάποιον τρόπο, ώστε να μη γίνεται ξεκάθαρο, το αχανές και αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ της πλουτοκρατίας και ενός λαού που σιγά σιγά δεν θα έχει για να πληρώσει λογαριασμούς ή βασικά τρόφιμα.
Ο Άνταμ Σμιθ, εκτός από αστός οικονομολόγος και ουσιαστικά πατέρας της πολιτικής οικονομίας, υπήρξε και φιλόσοφος όπως άλλωστε και «ηθογράφος της αστικής τάξης». Στο βιβλίο του, Πλούτος των Εθνών, μεταξύ άλλων, βρίσκουμε και την επισήμανση πως η κυριότερη απόλαυση που αντλούν οι πλούσιοι από τον πλούτο τους, έγκειται στην επίδειξή του !
 |
| Επίδειξη σκαφών στο Μονακό. Ποιός την έχει πιο μεγάλη ? |
Δεν πρόκειται τόσο για μια απλή διαπίστωση αλλά για έναν κανόνα ο οποίος διατηρήθηκε και διατηρείται σε όλη την διάρκεια της Καπιταλιστικής παντοδυναμίας, τόσο σε περιόδους κρίσης, όσο και σε καταστάσεις εκρηκτικής ευημερίας και καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η πλουτοκρατία ποτέ δεν προσπάθησε να κρύψει την προκλητική συγκέντρωση πλούτου και δύναμης, απέναντι στην μιζέρια με την οποία έπρεπε να βολευτεί ο υπόλοιπος λαός, αλλά αντίθετα οι δαπάνες και η κατανάλωσή εκ μέρους της (πολυτελείς επαύλεις, γιοτ, κοσμήματα, συλλογές τέχνης, ακριβά χόμπι κλπ) , λειτουργούσαν πρακτικά ως αποδεικτικά στοιχεία του σφετερισμού του παραγόμενου κοινωνικά πλούτου, ως λάφυρα δηλαδή της νίκης τους στον ταξικό πόλεμο που διεξάγουν απέναντι στον εργαζόμενο λαό.
Το εκπληκτικό σε αυτήν την ιστορία είναι ο τρόπος με τον οποίο πείστηκαν οι λαϊκές μάζες, όχι μόνο να αποδεχτούν αυτήν την κατάσταση ως κάτι το φυσιολογικό, αλλά να θαυμάζουν στην ουσία τα λάφυρα που τους απέσπασε ο ταξικός τους αντίπαλος. Τα ΜΜΕ ήταν (και είναι) αυτά, που έπαιξαν (και παίζουν) τον σπουδαιότερο ρόλο, σε αυτήν την διαστρέβλωση εννοιών και αξιών, στο παιχνίδι της κλειδαρότρυπας όπου επιτρέπουν στις μάζες να χαίρονται, κρυφοκοιτάζοντας την πλουτοκρατία να απολαμβάνει τον δικό τους πλούτο, με την ελπίδα πως κάποτε θα αποκτήσουν και αυτές το δικό τους American Dream .
Δεν είναι τυχαίο που οι αγαπημένες σειρές –σαπουνόπερες των δεκαετιών μεταξύ του 1970 και των ημερών μας, η Τόλμη και Γοητεία, η Σάντα Μπάρμπαρα, το Ντάλας, το Days of our lives, διαπραγματεύονταν όλες πάνω κάτω την ίδια «δύστυχη ζωή» κάποιων εκατομμυριούχων, οι οποίοι είχαν πραγματοποιήσει το αμερικάνικο όνειρο μέσα από προσπάθεια και αγώνα. Δεν είναι τυχαίο πως έχει γεμίσει η TV με σώου ή εκπομπές σε κάθε ζώνη, που διαπραγματεύονται τα νέα των VIPs, τα "προβλήματα" και οι "προβληματισμοί" των σταρς και των εκατομμυριούχων. Είναι σαφές πως τα μέσα προπαγανδισμού της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας, αργά ή γρήγορα, θα έπειθαν τους λαούς πως ο πλούτος αυτός είναι αποτέλεσμα ευφυΐας, εργατικότητας, επιχειρηματικότητας και υπομονής , πράγμα που τοποθετεί αυτόματα όλους τους υπόλοιπους στην πλευρά της ανοησίας και της τεμπελιάς. Αλλά πάντα αφήνει τεχνιέντως και ένα παράθυρο για αυτούς που κρατούν την ελπίδα ζωντανή ...
Στις μέρες μας όμως, όπου το πρόβλημα «ποιος κατέχει τον πλούτο», ανάγεται σταδιακά από ζήτημα απόλαυσης της ζωής, σε θέμα επιβίωσης, η επιδειξιμανία της πλουτοκρατίας έρχεται να βάλει και αυτή ένα λιθαράκι στην συνειδητοποίηση της κατάστασης από τον λαό. Από την μια έχουμε το κάλεσμα της πολιτικής εξουσίας προς τον εργαζόμενο λαό, για ασκητική λιτότητα στα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης, και από την άλλη τους προκλητικούς βασιλικούς γάμους, τα πολυτελή σκάφη που κατακλύζουν τα ελληνικά λιμάνια και παραλίες, τις πανάκριβες βίλλες και τα εκατομμύρια που σφυρίζουν γύρω μας ....
 |
| Βρε θα γίνεις μεζές , θες δε θες ... |
Όλοι αναγνωρίζουν σιγά σιγά τα ταξικά χαρακτηριστικά της ασκούμενης πολιτικής και για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν μπορεί η διαδικασία αυτή, της αύξησης του χασματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών να συνεχιστεί εις άπειρον. Η κοινωνία σιγοβράζει, προς το παρόν τα βάζει ακόμα με τους πολιτικούς ... αλλά δεν αργεί η στιγμή που η λαϊκή δυσαρέσκεια θα αρχίσει να στοχοποιεί τον πραγματικό υπαίτιο για την κατάσταση του, την πλουτοκρατία !
Greig...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚομουνιστικά παραμύθια. Οι ανάγκες του ανθρώπου είναι άπειρες. Επίσης οι ανθρώπινες ανάγκες ικανοποιούνται κλιμακωτά. Μπορείς να ικανοποιήσεις μια ανάγκη σου καθόλου, λίγο ή πολύ μέχρι το σημείο του κορεσμού.
Η ανθρώπινη ανάγκη για ενυδάτωση ικανοποιείται με το νερό. Μπορεί να καταναλώσεις μια συγκεκριμένη ενέργεια (πόρους) για να κορέσεις την δίψα σου με νερό στον βαθμό που αυτή θα κορεστεί. Όμως μπορεί να την κορέσεις καλύτερα με πορτοκαλάδα η οποία απαιτεί περισσότερη ενέργεια για να ξεφλουδίσεις τα πορτοκάλια, να τα στίξεις να βάλεις και ζάχαρη κτλ. Επίσης μπορεί να κορεστεί ακόμα καλύτερα με ένα πολύτιμο νέκταρ για το οποίο να χρειάζονται πολλά σπάνια φρούτα από πολλές διαφορετικές Ηπείρους και πάει λέγοντας.
Η ανθρώπινη ανάγκη για μεταφορά ικανοποιείται με τα πόδια. Όμως ικανοποιείται καλύτερα με ένα ποδήλατο. Ακόμα καλύτερα με ένα αυτοκίνητο. Μετά με ένα κότερο και ύστερα με ένα αεροπλάνο. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την ανάγκη ενός ανθρώπου να ταξιδέψει με ένα ιδιωτικό διαστημόπλοιο ή ένα αεροπλανοφόρο κότερο. Δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι είναι το ίδιο το να περπατάς με τα πόδια και το να ταξιδεύεις με το διαστημόπλοιο.
Η ανθρώπινη ανάγκη για την μουσική ξεκινάει στον μικρό της βαθμό από ένα αφρικανικό ταμ-ταμ και τελειώνει σε μια τεράστια ορχήστρα μέσα σε ένα ηχομονωμένο μέγαρο ή κάτι ακόμα καλύτερο που δεν έχουμε εφεύρει ακόμα. Η ανθρώπινη ανάγκη για τον ρουχισμό, την τροφή, την στέγαση αντιστοίχως.
Η μεγαλύερη δύναμη ήταν και παραμένει η ανθρώπινη βλακεία, σε βαθμό που ορισμένες φορές φαντάζει ανίκητη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό σε σχέση με το σχόλιο του παραπάνω ανώνυμου (8:28), ο οποίος εκτός του ότι είναι εκτός θέματος, είναι και αντιφατικός, αλλά δεν φαντάζομαι ότι το αντιλαμβάνεται.
Το κείμενο αναφέρεται σαφώς στον πλούτο που συσσωρρεύει μια χούφτα πλουτοκρατών παγκοσμίως σε βάρος όλων των υπολοίπων. Και σαφώς δεν υπάρχει όριο στις ανθρώπινες ανάγκες, οι οποίες με την εξέλιξη της κοινωνίας συνεχώς αυξάνονται.
Το θέμα όμως είναι ότι στον καπιταλισμό μια χούφτα ανθρώπων έχει στη διάθεση της πλούτο που δεν προλαβαίνει να ξοδέψει ούτε σε 100 ζωές, τη στιγμή που εκατομμύρια πεθαίνουν από την πείνα...
Οι ανθρωπινές ανάγκες λοιπόν, που αυξάνονται καθώς εξελίσσεται η κοινωνία είναι μόνο για αυτή τη χούφτα ανθρώπων? Ή μήπως έχουν ανθρώπινες ανάγκες και αυτοί που (τους) πεθαίνουν απ' την πείνα, ακριβώς επειδή αυτή η πλουτοκρατία τους
"κλέβει" τα μέσα για να ικανοποιήσουν τις δικές
τους ανάγκες?...
κομμουνιστικά παραμύθια
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς δούμε πως έχει το πράγμα. Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο όπως όλα τα άλλα, αποδεδειγμένο δεδομένο από την επιστήμη. όλα τα έμβια όντα αρχικά τα φυτ΄σα και μετά τα ζώα για να διατηρήσουν αυτή την ιδιότητα τους την ζωή δηλαδή ανταλλάζουν ύλη με την φύση, πέρνουν δηλαδή τα αναγκαία από την φύση. Επίσης η σχέση αυτή δεν είναι μονόπλευρη, για αυτό γράφω ανταλλάζουν. Σε ένα βαθμό με τα απορρίματα τους αλλάζουν την φύση, το ίδιο κάνουν και με την δράση τους στη ζωή. Πχ οι κατσίκες μπορούν να καταστρέψουν την βλάστηση ενός βουνού και μετά να υπάρχει πρόβληαμ διάβρωσης.
Η διαφορά του ανθρώπου είναι ότι αναπτύσει σε ένα επίπεδο το όργανο που λέγεται εγκέφαλος όσο να παοκτά αφαιρετική σκέψη/συνείδηση, αυτό πετυχαίνεται στη διαδικασία της εξέλιξης μέσα από την ανάπτυξη της ΕΡΓΑΣΙΑΣ, δηλαδή αυτής της διαδικασίας ανταλλαγής ύλης. Στον άνθρωπο αυτή η εργασία έχει ΠΑΝΤΑ, κοινωνικό χαρακτήρα.
Η ιστορική πορεία του ανθρώπου είναι έτσι ουσιαστικά μια πορεία προς την "εξανθρώπιση", ο άνθρωπος παραμένει μέρος του ζωϊκού βασιλείου αλλά συνεχώς αυξάνονται οι κοινωνικές-ανθρώπινες επιδράσεις, πχ σήμερα η βιολογική ανάγκη της αναπαραγωγής έχει πλάι της τον αναεπτυγμενο έρωτα και δεν περιορίζεται μόνο στη σαρκική επαφή. όλη αυτή η πορεία προς τα μπρος κινείται από την αντίθεση μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων δηλαδή των εργαλείων που διαθέτουμε για να πέρνουμε τα αναγκαία από τη φύση και των σχέσεων παραγωγής, των σχέσεων δηλαδή που οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή για ατυη΄την παραγωγή. Ο κινητήριος μοχλός αυτής της αντίθεσης είναι οι ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ.
Η ανάγκη του ανθρώπου πχ για ρουχισμό έφτιαξε τις βελόνες κτλ κτλ, αυτές δηλ. οι ανάγκες προχωράνε τις παραγωγικές δυνάμεις δηλαδή την τεχνολογία. Σε ένα επίπεδο ανάπτυξης για να γίνεται η παραγωγή περνάμε στην ΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, τώρα πια δεν είναι άμεση η επαφή του ανθρώπου με τη διαδικασία αλλαγής της φύσης-την παραγωγή αλλά διαμεσολαβείται από τις ταξικές αυτές σχέσεις.
Οι σχέσεις αυτές ως εκ τούτου επηρεάζουν και τις ανάγκες του ανθρώπου. Στην καπιταλιστική κοινωνία φτάνουμε στο επίπεδο που οι αντιθέσεις της ταξικής κοινωνίας οξύνονται, από τη μία δημιουργείται η τάξη των καπιταλιστών που διαθέτει τα μέσα παραγωγής και από την άλλη όλο και περισσότεροι ακτήμονες εργάτες. Εδώ έχουμε και μεγαλύτερη παραφθορά των αναγκών και αυτό γιατί ο καπιταλισμός προκειμένου να κερδίσει (και κερδίζει μόνο αν πουλά) δημιουργεί τις λεγόμενες ψεύτικες ανάγκες. Προφανώς η παραφθορά αυτή δεν επηρεάζει μόνο τους εργάτες αλλά και τους καπιταλιστές. Φυσικά και επηρεάζεται και όλο αυτό που οι μαρξιστές λέμε επικοδόμημα που αποτελεί αυτό που έχει κάνει τον άνθρωπο-άνθρωπο, αν γίνομαι κατανοητός. Από τη στιγμή που αυτές οι ανάγκες στοχεύουν μόνο στο κέρδος είναι αδιάφορες ή ακόμα και απανθρωπίζουσες. Από την άλλη οι καπιταλιστές αναπτύσουν σε τέτοιο βαθμό τις παραγωγικές δυνάμεις (λόγω ανταγωνισμού) που κάνουν ανάγκη (μέσω των κρίσεων) την υπέρβαση αυτού του σύστηματος.
Προφανώς οι ανάγκες αυξάνονται αλλά δεν μπορούμε να μιλάμε σήμερα για ορθή ανάπτυξη των αναγκών. Πχ είναι μεγαλύτερη ανάγκη ανθρώπινη, πραγματικά η γνώση της φύσης από ένα βράδυ τυλιγμένο στα ποτά, την κραιπάλη και τα ξεράσματα που προβάλει σαν ανάγκη σήμερα.
Giorgosbookhunter
Διαδικτυακή ψηφοφορία στη ζούγκλα.Ψηφίστε.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.zougla.gr/page.ashx?pid=55
αλλος ενας που θελει να γινει χαλιφης στην θεση του χαλιφη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το " η κυριότερη απόλαυση που αντλούν οι πλούσιοι από τον πλούτο τους, έγκειται στην επίδειξή του ! " δεν είναι τίποτα αλλό από την επίδειξη του συμβολικού φαλού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό (η επίδηξη του συμβολικού φαλού) δεν είναι όμως αποκλειστικό χάρισμα των καπιταλιστών ούτε είναι μόνο θέμα χχρημάτψν. Υπάρχει και ο "πνευματικός φαλός" (θαυμάστε με είμαι έξυπνος) και ο "κομμάτικος φαλός" (θαυμάστε με είμαι πιο κολημένος από εσάς) και ο κοινώνικός φαλός (θαυμάστε με είμαι δικηγόρος ή γιατρός).
Αν και κατανοώ την ανάγκη να υπογραμμιστεί η σαφής έλλειψη ηθικής ενός πολιτικού-οικονομικού συστήματος, δεν υπάρχει η ανάγκη να κάνει δημιουργεί φαντάσματα και δράκουλες.
Αυτά τα λίγα...και καλή αρχή στο blog.
Γ.Β
Επίδειξη όχι μόνο του χρήματος, αλλά και της εξουσίας !
ΑπάντησηΔιαγραφήπ.χ. και τα δύο τα είχαμε πρόσφατα στον "πριγκιπικό" γάμο στην Αγγλία.
Πολύ σωστά επισημάνθηκαν αντίστοιχες χολιγουντιανές ταινίες !
Λένε, αλήθεια είναι, ότι χρόνια τώρα στην τουρκική τηλεόραση, όλες οι σειρές που δείχνουν έχουν να κάνουν με παρόμοια επίδειξη (πλούτου και δύναμης), που όπως έχει δικαιλογηθεί έχει να κάνε με δύο λόγους:
1. Να κάνει τους τούρκους να ξεχνιούνται ...
2. Να κρατάνε το λαό σε ύπνωση, ότι οι άλλοι είναι τόσο δυνατοί που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να ανατρέψουν αυτή τη κατάσταση
Έτσι είναι, γενικώς !
Ο στόχος της επίδειξης είναι διπλός. Από τη μία (αυτό γινόταν τα παλιά χρόνια με τα παραμύθια με σταχτοπούτες και βασιλόπουλα) να παραμυθιάζουν τον κόσμο - κυρίως τον γυναικείο πληθυσμό -, κι απ΄την άλλη να λένε στον κόσμο "καθήστε καλά, κυτάξτε ποιοι είμαστε εμείς!
Τελικά πολλοί από εσάς τους φτωχούς όχι μονάχα δίνετε πολυ σημασία στα υλικά αγαθά και κατανοείτε την βίωση της ευτυχίας μονάχα μέσα από αυτά αλλά επιπλέον είστε και κακοί και φθονεροί και ζηλεύετε όσους από εμάς που παρότι δεν είμαστε τόσο ακραία υλιστές όσο εσείς φανήκαμε πιο ικανοί, ίσως και για αυτό εμείς οι πολυεκατομμυριουχοι να ειμαστε πιο ικανοί απο εσας, διοτι δεν ειμαστε υλιστές στον ακραιο βαθμο που εισαστε εσεις οι φτωχοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μονο πλουτη που εχουν σημασια ειναι αυτα που βρισκονται στην ψυχη και στην καρδια σας, τα υλικα πλουτη ειναι απλα μια αντανακλαση αυτου και μια ανταμοιβη απο τον Θεο για τον εναρετο άνθρωπο.
"Τελικά πολλοί από εσάς τους φτωχούς όχι μονάχα δίνετε πολυ σημασία στα υλικά αγαθά και κατανοείτε την βίωση της ευτυχίας μονάχα μέσα από αυτά αλλά επιπλέον είστε και κακοί και φθονεροί και ζηλεύετε όσους από εμάς που παρότι δεν είμαστε τόσο ακραία υλιστές όσο εσείς φανήκαμε πιο ικανοί, ίσως και για αυτό εμείς οι πολυεκατομμυριουχοι να ειμαστε πιο ικανοί απο εσας, διοτι δεν ειμαστε υλιστές στον ακραιο βαθμο που εισαστε εσεις οι φτωχοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μονο πλουτη που εχουν σημασια ειναι αυτα που βρισκονται στην ψυχη και στην καρδια σας, τα υλικα πλουτη ειναι απλα μια αντανακλαση αυτου και μια ανταμοιβη απο τον Θεο για τον εναρετο άνθρωπο. "
Λολ, ανώνυμε ζεις, εσυ μας οδηγείς, πες μου κιαλλα πες μου κιαλλα...με ανάβεις αχαχα
πιο χιούμορ και απο τον Σεφερλή έχεις
εμείς λοιπόν, φίλε σεφερλη...εεε ανώνυμε, είμαστε υλιστές, για΄τι στην ύλη ζούμε και όχι στον αιθέρα, αλλά ζητάμε ίση και δίκαιη κατανομή του πλούτου. Εσείς(όχι εσυ δηλαδή γιατί εσύ είσαι αλλού πατάς και αλλου βρίσκεσαι αλλά οι πραγματικοί πλουτοκράτες), τα πνευματικα όντα, παρότι είσαστε υπεράνω ύλης, του πειρασμου δηλαδή, την μαζεύετε στα θυσαυροφυλάκια σας για να σώσετε τον κόσμο απο την αγάπη για τα υλικα αγαθα και την φιλαργυρία, του δίνετε δηλαδή κίνητρα να γίνει πνευματικός άνθρωπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ψυχοπονιάρηδες
Ελεος φίλε, ελεος...οχι αλλα δάκρυα(απο τα γελια)
Υπάρχει στα οικονομικά μία έννοια που λέγεται αλυσίδα αξίας και άλλη μία περιθώριο κέρδους....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι κάνουν λοιπόν οι έξυπνοι οι έμποροι.....
Ενισχύουν την λογική της λαθρομετανάστευσης και των φτηνών εργατικών χεριών γιά να μειώσουν το περιθώριο κέρδους των παραγωγών και να αυξήσουν το δικό τους.........
οπότε στην αλλυσίδα αξίας αν έχουμε ένα προιόν που αρχίζει στον παραγωγό από 1 ευρώ και φτάει στον τελικό καταναλλωτή 10 ευρώ έχουμε και λέμε........
Πριν την είσοδο των λαθρομεταναστών ο παραγωγός έπαιρνε 3 ευρώ και οι διάφοροι μεσάζοντες 7 ευρώ.....
Με την είσοδο των λάθρο... ο παραγωγός παίρνει 2 ευρώ.... και οι μεσάζοντες 8....
Ο Manny παντα νομιζε οτι ο θεος ανταμοιβει τους εναρετους με μια θεση στη βασιλεια των ουρανων (οχι με βιλες και κοτερα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου πηγε το "οποιος εχει δυο χιτωνες δινει τον ενα"?
Φαρισαιοι υποκριται
Έλα μωρέ, ο ανώνυμος έχει πασαλείψει θεωρίες του Νίτσε, θεοκρατικά κατάλοιπα, και μπουρδολογία, και νομίζει ότι είπε καμιά εξυπνάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια που έχω λίγο χρόνο ας αρχίσω να διαφωνώ (σαν παιδί ! και εγώ).
ΑπάντησηΔιαγραφή“Κομουνιστικά παραμύθια. Οι ανάγκες του ανθρώπου είναι άπειρες. Επίσης οι ανθρώπινες ανάγκες ικανοποιούνται κλιμακωτά. Μπορείς να ικανοποιήσεις μια ανάγκη σου καθόλου, λίγο ή πολύ μέχρι το σημείο του κορεσμού.”
Αν το δεις από την οπτική γωνία του Μασλοου ναι υπάρχει μια ιεραρχία. Πρώτα είναι το φαγητό (βιολογικές ανάγκες) και κάπου στο τέλος η αυτοπραγμάτωση. Το θέμα δεν είναι πως μπορείς να πας στην Τρίπολη αλλά γιατί να πας στην Τρίπολη. Δηλαδή είσαι σίγουρος ότι αυτό που ορίζεις ως ανάγκη είναι όντως ανάγκη. Για παράδειγμα είσαι σίγουρος ότι μόνο αν αγοράσεις διαμάντια σε μια γυναίκα θα γίνει ευτυχισμένη ή αυτό είναι ένα μαθημένο πρότυπο από την Τηλεόραση και το σινεμά (Diamonds a Women's Best Friend). Και αν λέω αν αντί να δουλεύουν στην βιομηχανία διαμαντιών 100.000 άτομα και έχουν σπαταληθεί 50 δις για την εξόρυξη αυτή την παραγωγική/οικονομική δύναμη την ρίξεις για την έρευνα των οικοδομικών υλικών λόγου χάρη μήπως έτσι θα βελτιώσεις ουσιαστικά την ζωή των πολλών αφού τα σπίτια μετά από ένα σεισμό δεν θα τους έρχονται στο κεφάλι ?
“Η ανάγκη του ανθρώπου πχ για ρουχισμό έφτιαξε τις βελόνες κτλ κτλ, αυτές δηλ. οι ανάγκες προχωράνε τις παραγωγικές δυνάμεις δηλαδή την τεχνολογία. Σε ένα επίπεδο ανάπτυξης για να γίνεται η παραγωγή περνάμε στην ΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, τώρα πια δεν είναι άμεση η επαφή του ανθρώπου με τη διαδικασία αλλαγής της φύσης-την παραγωγή αλλά διαμεσολαβείται από τις ταξικές αυτές σχέσεις.”
Καλά κρασιά! Η ταξική κοινωνία είναι μια προέκταση της φεουδαρχίας στην δύση. Αντί να υπάρχει ο φεουδάρχης υπάρχει ο βιομήχανος που ορίζει το μέλλον του κοσμάκι. Αλλά και αν ακόμα υπήρχε το 1900 η ανάγκη όπως λες “τάξεων” σήμερα δεν υπάρχει κανένας λόγος για να τις διατηρούμε. Γιατί χάρη στην τεχνολογία η άμεση πρόσβαση στις αποφάσεις είναι εφικτή, ο περιορισμός των φυσικών πόρων κάνει δραματική την ανάγκη νέου προσδιορισμού της παραγωγής/αν/ανάπτυξης και πάνω από όλα το ταξικό μοντέλο....απλά απότυχε. Δες το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τις Ελλάδας με πόσα ζει...και θα με καταλάβεις.
“Τελικά πολλοί από εσάς τους φτωχούς όχι μονάχα δίνετε πολυ σημασία στα υλικά αγαθά και κατανοείτε την βίωση της ευτυχίας μονάχα μέσα από αυτά αλλά επιπλέον είστε και κακοί και φθονεροί και ζηλεύετε όσους από εμάς που παρότι δεν είμαστε τόσο ακραία υλιστές όσο εσείς φανήκαμε πιο ικανοί, ίσως και για αυτό εμείς οι πολυεκατομμυριουχοι να ειμαστε πιο ικανοί απο εσας, διοτι δεν ειμαστε υλιστές στον ακραιο βαθμο που εισαστε εσεις οι φτωχοί.”
Πιθανά δεν είσαι τόσο πλούσιος όσο λες...αν και θα το ήθελες. Το πλούσιος δεν μεταφράζεται αναγκαστικά και ως ικανός. Θα μπορούσα να δεχτώ ότι το πλούσιος πάει να πει “προσαρμόσιμος”. Αλλά προσαρμόσιμος σε τι ? Στην διαφθορά, στην αναξιοκρατία, στον αριβισμό και στην παντελή έλλειψη ηθικής της μεταπολιτευτικής Ελλάδας ?. Σε τελική ανάλυση το ζητούμενο σε μια κοινωνία δεν είναι ο πλούτος ορισμένων αλλά η ευμάρεια των πολλών. Έτσι αν είμαστε όπως λες φτωχοί (μάλλον δεν έχεις δει το Ε9 μου...χα χα) είναι γιατί η δομή που λέγεται ελληνικό κράτος- πολιτικό σύστημα, δεν μπορεί να φτιάξει μηχανισμούς προστασίας των αδυνάτων (?).
Τώρα για το πιο ικανοί....διάβασε αυτό που έγραψα για τον συμβολικό φαλό (βαριέμαι να το ξαναγράψω).
Αυτά τα λίγα...
Γ.Β
Καλά ρε συνονόματε δεν είπα αυτό εγώ, λέω κάποια στιγμή είναι ανάγκη η ταξικη κοινωνία και εννοώ την εποχή που ο άνθρωπος έφυγε από τον πρωτόγονο κομμουνισμό. Η ταξική κοινωνία ήταν αναγκαιότητα σε κάποια στιγμή ανάπτυξης της ανθρώπινης ιστορίας. Φυσικά σήμερα ήδη από την εποχή που ήρθε η βιομηχανία δηλαδή αρχές 19ου αιώνα, οι τάξεις δεν είναι απαραίτητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γράφω επίσης για να δείξω ότι η ταξική σημερινή διαμεσολάβηση του ανθρώπου με τη φύση στην ακράια της μορφή του καπιταλισμού, διαφθείρει τελείως τις πραγματικές ανάγκες όπως σωστά λες και εσύ, τις κάνει όπως λέει ο Μαρξ, "φενακισμένες ανάγκες".
φιλικά
Giorgosbookhunter
Έτσι είναι Γιώργη, συμφωνώ και εγω(απλά δεν είχα τόση υπομονή όσο εσύ να ασχοληθώ σοβαρά μαζι του).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα το Ε9 μου είναι Ι5 :P
Ανώνυμε προσωπικα το κατάλαβα ότι δεν ήσουν το ίδιο άτομο με τον άλλον ανώνυμο. Αλλά επειδή έβαλες το "κομμουνιστικά παραμύθια" στην αρχή μπέρδεψες προφανώς τον Βαγιω και νόμιζε ότι τα έλεγες με άλλη έννοια αυτά που έλεγες, ότι δηλαδή πρέπει να διατηρηθεί το καπιταλιστικό πρότυπο επειδή λύνει προβλήματα, ενω εσυ δεν το έλεγες ετσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως καλό ειναι να βάζετε ενα όνομα εστω στο τέλος του κει΄μένου για να μην υπάρχουνε τέτοιου είδους παρεξηγήσεις.
Και λίγα λόγια για τα άλλα που διάβασα
ΑπάντησηΔιαγραφή-Φάρο, κοίτα αυτό έχει να κάνει και με την μικροαστική λογική. όταν τα μικροαστικά όνειρα ανόδου με βάση την εργασία πεθαίνουν τότε βρίσκουν άλλους τροπους για αυτά, τον γάμο πχ. Διάβαζα κάπου για μια τέτοια προσέγγιση στις λαϊκές ταινίες του 60 και στο θέμα του γάμου. Από την άλλη πιθανό η επίδειξη να είναι ένα μέσο για ενσωμάτωση στην αστική κοινωνία, αλλά μπορεί να βγάλει και το μίσος προς αυτή ακριβώς την κοινωνία
Ο καλός χριστιανός ανώνυμος-Πιθανότατα τρολ, αλλά ας πούμε κια δυο λόγια για αυτόν. Ξέρεις πάντα οι έχοντες προβάλουν αυτό το πρότυπο. Αλλά είσαι εκτός τόπου και κυρίως ΧΡΟΝΟΥ, οι αστοί κάνανε οικονομίες του θανατά και πλούτιζαν στα πρώτα χρόνια καπιταλιστικής ανάπτυξης δηλαδή τον 16ο-βαριά 17ο αιώνα και εκεί κολλούσε και η προτεστάντικη τάση του Πουριτανισμού (σχετικά παρότι το προσεγγίζει τελείως μονόπλευρα και ιδεαλιστικά, μπορείς να διαβάσεις Βέμπερ για την προτεσταντική ηθική του καπιταλισμού ή ένγκελς- τον πόλεμο των χωρικών). Σήμερα είναι προκλητικά "υλιστές". Εμείς προφανώς και δεν θέλουμε να τρώμε μαραγαριτάρια όπως κάνανε οι πλούσιοι στην αρχαία Ρώμη αλλά θέλουμε ο πλούτος αυτός να γίνει μέσο ώστε να ζούμε όλοι καλύτερα με κοινωνικές επενδύσεις και πολύπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου.
Ανάπτυξη πάνω στις επεκτεινόμενες ανάγκες αλλά ανάγκες όχι για χρυσαφικά (όχι τυχαία θεοποιήται το μέσο αναταλλαγής), ναρκωτικά, λιωσίματα,ψευτοκοσμοπολίτικη ζωή αλλά συνεχή ανάπτυξη των αναγκών του ανθρώπου στα πλαίσια της συνεχούς εξανθρώπισης. Ανάπτυξη του μορφωτικού επίπέδου κ.α.
Giorgosbookhunter
Απο Greig
ΑπάντησηΔιαγραφήΓραφει ο ανωνυμο στο 9:32
"..Το θέμα όμως είναι ότι στον καπιταλισμό μια χούφτα ανθρώπων έχει στη διάθεση της πλούτο που δεν προλαβαίνει να ξοδέψει ούτε σε 100 ζωές, τη στιγμή που εκατομμύρια πεθαίνουν από την πείνα...
Οι ανθρωπινές ανάγκες λοιπόν, που αυξάνονται καθώς εξελίσσεται η κοινωνία είναι μόνο για αυτή τη χούφτα ανθρώπων? Ή μήπως έχουν ανθρώπινες ανάγκες και αυτοί που (τους) πεθαίνουν απ' την πείνα, ακριβώς επειδή αυτή η πλουτοκρατία τους
"κλέβει" τα μέσα για να ικανοποιήσουν τις δικές
τους αναγκες ?..."
Χαίρομαι που συμφωνείς ότι οι ανθρώπινες ανάγκες είναι απεριόριστες.
Φυσικά η επόμενή σου θέση είναι παράλογη. Γιατί, εφόσον μια ανάγκη είναι απεριόριστη, για την ικανοποίησή της μπορεί να δαπανηθεί ολόκληρος ο πλούτος της Γης, όχι μόνο ο πλούτος αυτών που ονομάζεις "πλουτοκράτες". Συνεπώς, βάσει αυτού, ο καθένας προλαβαίνει να ξοδέψει τον πλούτο του σε λίγα δευτερόλεπτα όχι σε 100 ζωές.
Από εκεί και πέρα θέτεις το ζήτημα των "φτωχών". Ο αριθμός των φτωχών και των μη φτωχών πρέπει να υπολογίζεται ως ποσοστό του συνολικού πληθυσμού της Γης, γιατί εάν ένα σύστημα επεκτείνει το προσδόκιμο ζωής και παράγει αγαθά τα οποίο μπορούν να θρέψουν μια αύξηση του συνολικού πληθυσμού κατά 10%, το να χρησιμοποιείς το επιχείρημα ότι επειδή αυξήθηκε 10% ο απόλυτος αριθμός των φτωχών σημαίνει ότι το σύστημα είναι ανεπαρκές, είναι παράλογο.
Αυτό που μπορείς να ισχυρισθείς είναι ότι το σύστημα δεν δίνει τα ίδια πράγμα σε όλους και ότι αυτό είναι "αδικία".
...συνεχιζεται
....ψυνεχεια απο 5:17
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά αυτό για εμένα δεν είναι αδικία για τον εξής απλό λόγο: εάν θέλουμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες του ανθρώπου καλύτερα στο μέλλον από ότι κάνουμε σήμερα πρέπει να παράγουμε νέα προϊόντα τα οποία θα απαιτούν περισσότερο κεφάλαιο, περισσότερους πόρους για να φτιαχτούν. Δεν μπορείς να φτιάξεις έναν υπολογιστή χωρίς ένα μεγάλο εργοστάσιο. Συνεπώς απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόοδο είναι η συσσώρευση του πλούτου. Αυτός ο πλούτος μπορεί να διοικείται είτε από τους κρατιστές που με βια θα τον αρπάξουν και δεν θα λογοδοτούν πουθενά, είτε θα περιέλθει μέσω ενός αξιοκρατικού συστήματος ελεύθερης αγοράς σε υπεύθυνους ανθρώπους των οποίων τα κέρδη, και συνεπώς η διατήρησή τους στην θέση αυτή, θα εξαρτάται άμεσα από την ποιότητα των προϊόντων τους, έτσι όπως την εκλαμβάνει ο κόσμος. Εάν ο κόσμος εκλαμβάνει ότι τα προϊόντα του καπιταλιστή δεν ικανοποιούν τις ανάγκες του τότε το εργοστάσιο θα κλείνει και το χρήμα θα πηγαίνει σε άλλους που επιτελούν αυτήν την λειτουργία. Εάν ο κόσμος όμως αποφασίσει τι ίδιο και στον κρατισμό τότε το πιθανότερο είναι να βάλουν (τον αντιφρονούντα, που τάσσεται εναντίον των υπαλλήλων του εργοστασίου και του εναντίον του λαού) στην φυλακή.
Άρα ο καπιταλισμός είναι αυτός που συμφέρει τους φτωχούς και όχι ο σοσιαλισμός που θα τους δώσει βραχυπρόθεσμα λάφυρα και σταδιακά θα τους κάνει όλους φτωχούς.
Ανώνυμος είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφή....ψυνεχεια απο 5:17
“… θα περιέλθει μέσω ενός αξιοκρατικού συστήματος ελεύθερης αγοράς…”
Τους αποστόμωσες όλους.
Εμένα με αποσβόλωσες.
Φιλήμων
Λοιπόν Greig
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα προηγούμενα μου ποστ προσπάθησα να προσεγγίσω το θέμα των αναγκών από μια άλλη σκοπιά τη σκοπιά αυτή του τι είναι «ανάγκη» και πως φενακίζει στον καπιταλισμό κατά την φράση του Μαρξ αλλά και γενικά στα εκμεταλλευτικά συστήματα. Τώρα θέτεις το θέμα αλλιώς.
Ας δούμε σιγά σιγά λοιπόν τι συμβαίνει:
Λες: ότι υπάρχουν δύο μορφές οργάνωσης της παραγωγής από τη μία η παραγωγή που γίνεται μέσω της αγοράς, δηλαδή το καπιταλιστικό σύστημα κι από την άλλη ένα σύστημα που το περιγράφεις ως εξής, κράτος που κάνει αυτό τη δουλειά των καπιταλιστών και ακόμα χειρότερα μια κάστα υπαλλήλων και ουσιαστικά το μόνο που αλλάζει είναι αυτό. Ποιος θα κάνει την διαχείριση δηλαδή της συσσώρευσης.
Ουσιαστικά λες ότι είναι το ίδιο πράγμα αλλά αλλάζει ο διαχειριστής από όσο καταλαβαίνω εγώ. Στο ένα κυβερνά η αγορά και στο άλλο το κράτος.
Ο σοσιαλισμός, αποτελεί μια μεταβατική περίοδο και τίποτα παραπάνω, μια μεταβατική περίοδο προς τον κομμουνισμό. Σε αυτή την μεταβατική περίοδο ποιος κάνει κουμάντο του τι θα παραχθεί; Εσύ λες οι «κρατιστές», δεν είναι έτσι όμως, γιατί αποφασίζει η πλειοψηφία του λαού μέσα από τα συμβούλια της. Στην πράξη θα μου πεις πως προχώρησε; Θα σου πω πως αρχικά προχώρησε ικανοποιητικά και μην ξεχνάς ότι για να πάμε σε μια τέτοια κοινωνία πρέπει οι μάζες να δράσουν, να κινηθούν οπότε και μετά αποφασίζουν.
Την δεκαετία του 60 που το σύστημα άρχισε να παρακμάζει άρχισαν να βγάζουν γκάλοπ για το τι θέλει ο λαός, άρχισαν οι επιχειρήσεις να λειτουργούν με βάση το κέρδος, οπότε φτάσαμε κοντύτερα στην καπιταλιστική λογική.
Τώρα τι μπορεί να γίνει αν επιλεγεί ξανά ο δρόμος αυτός που αποστρέφεσαι, το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρο στις θέσεις του, αλλαγή των λειτουργών, όχι αμοιβή μεγαλύτερη από του εργάτη, όπως και μείωση του εργάσιμου χρόνου για ασχολία του κόσμου με την πολιτική (που περιλαμβάνει και την διεύθυνση της οικονομίας), ανακλητότητα των λειτουργών αν προδίδουν την υπόθεση του κομμουνισμού. Όλη η πορεία αυτή είναι λοιπόν πέρα από την καταστροφή των οικονομικών υπολειμμάτων του καπιταλισμού και μια περίοδος «εκπαίδευσης» του ανθρωπίνου γένους για τον κομμουνισμό. Η πορεία αυτή θα γίνεται με κάποιου είδους συσσώρευση; Ναι αλλά αυτή θα πρέπει να είναι προσανατολισμένη συνεχώς στην ικανοποίηση των αναγκών του πληθυσμού, με συνεχή έλεγχο από τα κάτω.
(συνεχίζεται)
Ανώνυμος είπε ... : Κατ΄αρχή σ΄ευχαριστώ που ασχολήθηκες μαζί μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί της ουσίας, επίτρεψέ με να πω τα εξής:
1. Σωστές οι επισημάνσεις σου για το "όνειρο" των μικροαστών, αλλά εγώ δεν αναφέρθηκα σ΄αυτούς!
2. Ήθελα να δείξω (προφανώς δεν το κατάφερα) ότι ο πλούτος (σε πλήρη, αγαστή ... σύμπνοια με την εξουσία) χρησιμοποιείται από αυτούς που τον κατέχουν (πέρα από την ικανοποίηση, τις περισσότερες φορές, αρρωστημένων "αναγκών" τους) για την καθυπόταξη των "από κάτω" !
3. Οι ταινίες (προφανώς μιλάς για ελληνικές, ή κάνω λάθος;) του ΄60 (και μετά, και μετά) είχαν να κάνουν με την ικανοποίηση ψυχικών αναγκών ενός φτωχού λαού ! Δεν νομίζω ότι είχαν να κάνουν με κάποιου είδους επίδειξη ...
Γεια σας !
Στην πρώτη περίοδο Στάλιν που δεν είχε ακόμα επέλθει η παρακμή, αλλά ίσως τα σοβιέτ να μην δούλευαν τέλεια από χίλιους δυο λόγους (γραφειοκρατία, παράδοση, ασυνειδησία κομματικών στελεχών), παρόλα αυτά μετά την τεράστια συσσώρευση της δεκαετίας του ’20, αρχές ’30, δόθηκαν πολλά στους εργαζόμενους, να φανταστείς υπήρχε 7ωρο μέχρι το 1936, που άρθηκε λόγω των αναγκών παραγωγής για τον επερχόμενο πόλεμο. Επίσης η συσσώρευση προσανατολιστικέ σε αυτό που ο Μαρξ λέει υποδιαίρεση Ι, δηλαδή στην παραγωγή όλο και πιο σύγχρονων και πολλών μηχανών που μπορούσαν συνεχώς να αυξάνουν την παραγωγή. Μετά τον πόλεμο έγινε μια στροφή προς την «καταναλωτική» παραγωγή, ενώ κατά τον άγγλο ιστορικό Eric Hobsbawm, το ¼ του προϋπολογισμού πήγαινε σε αμυντικές δαπάνες, οπότε καταλαβαίνεις και τα προβλήματα που έμπαιναν από έξω. Στην πραγματικότητα αν ο πληθυσμός μείνει απαθής και δεν λύνονται και ένα σωρό θέματα που τον κάνουν απαθή, δηλαδή το προχώρημα του σοσιαλισμού σε όλη την κοινωνία και την παραγωγή, το πράγμα γυρνά προς τα πίσω εκφυλίζεται και οδηγείται σε κάτι σαν αυτό που περιέγραψες, αλλά αυτό δεν είναι γενικά νομοτέλεια. Υπάρχουν πολλοί κοινωνικοί δείχτες που δείχνουν αυτή την παρακμή μετά τη δεκαετία του ’50.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να μην κουραστείς και να σε βοήθησα
Giorgosbookhunter
Προς ανώνυμο (5:17) (5:18)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι άλλο πράγμα οι "διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες" και άλλο πράγμα οι "άπειρες" ανάγκες. Το δεύτερο είναι άτοπο διότι η ανθρωπότητα είναι πεπερασμένη στο χώρο και το χρόνο. Εσύ στην πραγματικότητα λες ότι ο άνθρωπος είναι άπληστος, αλλά δεν το γράφεις καθαρά, ίδιον των ανθρώπων που τα έχουν συγκεχυμένα μες στο κεφάλι τους. Η άποψή σου προφανώς αφορά τη δική σου στάση απέναντι στα πράγματα, κλασική εκδήλωση του ατομικισμού, ελαττώματος που ανάγεται σε αξία στον καπιταλισμό μέσα στη φιλολογία περί "ελευθερίας"
Προφανώς και ο καπιταλισμός είναι ιστορικά αναγκαίο στάδιο στην εξέλιξη του κόσμου στη βάση της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Ο μαρξισμός δεν βάζει ηθικούς χαρακτηρισμούς "καλός" ή "κακός". Όταν όμως τον εξετάζεις στατικά, με βάση μια περίοδο εξέλιξής του τότε η έρευνά σου είναι ημιτελής. Η φύση του είναι να εξελίσσεται, να τείνει προς το μονοπώλιο λόγω του νόμου της συσσώρευσης. Εσύ τι μας λες; ότι μπορεί να υπάρξει μια "αξιοκρατική" αγορά. Δηλαδή ηθικοποιείς τον καπιταλισμό, και λες ότι με τη θέλησή του ο κεφαλαιοκράτης θα παραιτηθεί από το κυνήγι του κέρδους για να ωφεληθεί η αγορά σαν σύνολο. Αυτό με αστικούς οικονομικους όρους σημαίνει "αρνητική ανάπτυξη". Η ουσία του καπιταλισμού είναι το κίνητρο του κέρδους. Μη κερδοσκοπικές ή "ολίγον" κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που υπάρχουν αρμονικά (δηλαδή χωρίς ανταγωνισμό) είναι μια γελοία, χριστιανικής προελεύσεως ουτοπία.
Επίσης εξετάζεις το σοσιαλισμό στατικά, λες έγιναν όλοι φτωχοί. Η φτώχεια καθορίζεται ως μέγεθος ως προς την κοινωνική ανισότητα κι όχι ως προς την προσωπική σου αντίληψη περι πλούτου και περί άπειρων αναγκών. Η λογική που χρησιμοποιείς για την επιχειρηματολογία σου είναι μεγαλοαστική. Αν δεν είσαι επιχειρηματίας ο ίδιος και είσαι απλός μισθωτός, είναι τραγική η ιδεολογικοπολιτική σου κατάντια.
Να συμπληρώσω Αλεξ πως ειναι πεπερασμένες και οι δυνατότητες του πλανήτη, όσον αναφορά την ικανοποίηση των αναγκών, πραγματικών ή τεχνητών. Επαγωγικά λοιπόν μπαίνουν όρια και στις ανάγκες των ανθρώπων, στοιχείο που θέτει ως απαραίτητο θεμέλιο για την μελλοντική επιβίωση της ανθρωπότητας, την εκλογίκευση μέσω κεντρικού σχεδιασμού, της εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων του πλανήτη και την επαναξιολόγηση της έννοιας ανάγκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε απαντηση του poexania στο 2:40-2:44 ε σχολιο προηγουμενου γραφει ο Poexania
ΑπάντησηΔιαγραφή"...Λολ, Σεφερλη ....εεε ανωνυμ ζεις, εσυ μας οδηγείς, πες μου κιαλλα πες μου κι αλλα...με ανάβεις αχαχα
πιο χιούμορ και απο τον Σεφερλή έχεις
εμείς λοιπόν, φίλε σεφερλη...εεε ανωνυμε, είμαστε υλιστές, για΄τι στην ύλη ζούμε και όχι στον αιθέρα,
αλλά ζητάμε ίση και δίκαιη κατανομή του πλούτου. Εσείς(όχι εσυ δηλαδή γιατί εσύ είσαι αλλού πατάς και αλλου βρίσκεσαι αλλά οι πραγματικοί πλουτοκράτες),
τα πνευματικα όντα, παρότι είσαστε υπεράνω ύλης, του πειρασμου δηλαδή, την μαζεύετε στα θυσαυροφυλάκια σας γ
ια να σώσετε τον κόσμο απο την αγάπη για τα υλικα αγαθα και την φιλαργυρία, του δίνετε δηλαδή κίνητρα να γίνει πνευματικός άνθρωπος.
Τι ψυχοπονιάρηδες
Ελεος φίλε, ελεος...οχι αλλα δάκρυα(απο τα γελια)..."
ΔΕΝ έχει την απαίτηση να τον καταλάβεις όταν λέει πως ο πραγματικά φτωχός άνθρωπος είν' αυτός που για να νοιώσει καλά πρέπει να ξοδέψει.
ούτε εγώ έχω την απαίτηση να κάνεις παραθέσεις τα γραφόμενα των υπολοίπων πχορουμητών. να ξέρεις όμως πως έχει δίκιο.
ξαναπιάσε Alter τώρα.
Πολύ σωστά τα σχόλια του Μεγαλέξανδρου και του ρεντφλάϊ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά αυτό που προσπαθεί μεταξύ άλλων ο κομμουνισμός είναι να αποκαταστήσει την ορθή σχέση μεταξύ ανθρώπου και φύσης, μέσω της πραγματικά ανθρώπινης ανάπτυξης των αναγκών. Φυσικά αυτό γίνεται με πολιτικά μέσα, πρέπει να γνωρίζουμε τις νομοτέλειες για να φτάσουμε εκεί.
Από την άλλη και ο άνθρωπος έχει μια ιστορία και ότι έχει αρχή έχει και τέλος και κάποια στιγμή νομοτελειακά θα συμβεί και αυτό. Το θέμα είναι θα αφήσουμε να αναπτυχθεί το φαινόμενο άνθρωπος στην πληρότητα του σε αυτόν τον πλανήτη ή θα συμβάλουμε μέσω υποστήριξης του παρόντος συστήματος στην πρώρη καταστροφή του ανθρώπου, με καταστροφή της φύσης ή πιθανό πυρηνικό πόλεμο μεταξύ των ιμπεριαλιστών; Πολύ πιθανόν ο άνθρωπος να μετοικήσει αργότερα σε άλλους πλανήτες αλλά προς το παρόν όλα αυτά στα είναι στο πλαίσιο της ουτοπίας και της επιστημονικής φαντασίας.
Giorgosbookhunter
Φιλαράκο, μιας και μιλησες για μέσους όρους ζωής, για ρίξε μια ματιά στο συγκεκριμένο άρθρο που αναφέρεται μεταξύ άλλων και στο προσδόκιμο ζωής στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη πριν και μετα την διάλυση.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://poexania.wordpress.com/2011/04/23/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%AC%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF/
Ανώνυμος 17 Μαΐου 2011 10:18 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποκαλύπτομαι.
Είσαι τέρας εξυπνάδας.
Φιλήμων
poexania 2:47
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρώτο πράγμα που έκαναν όλες οι σοβιετικές χούντες όταν πήραν την εξουσία ήταν να αλλάξουν εντελώς τις στατιστικές μεθόδους με τις οποίες υπολογιζόταν όλα τα χρήσιμα μεγέθη της οικονομίας και της κοινωνίας. Σε όλους τους τομείς το σοβιετικό καθεστώς κατέστρεψε τον κοινωνικό και ηθικό ιστό της Ρωσίας. Ο σοσιαλισμός απογύμνωσε τα άτομα από το αίσθημα της ατομικής τους ευθύνης σε σημείο που οι προβλέψεις για τον πληθυσμό στην Ρωσία εκτιμούν τον πληθυσμό μέχρι και στα 60.000.000 σε λίγες δεκαετίες. Οι εκτρώσεις, οι μεταδοτικές ασθένειες, ο αλκοολισμός και άλλα πολλά πρέπει να θεωρούνται αποκλειστικά αποτελέσματα της πολυετούς φυλάκισης ενός λαού στα κάτεργα του σοσιαλισμού.
Στο διάγραμμα http://www.google.com/publicdata?ds=wb-wdi&met=sp_dyn_le00_in&idim=country:RUS&dl=en&hl=en&q=life+expectancy+russia#ctype=l&strail=false&nselm=h&met_y=sp_dyn_le00_in&scale_y=lin&ind_y=false&rdim=country&idim=country:RUS:GRC:GBR:USA:FRA:CHN&hl=en&dl=en απεικονίζονται οι "καπιταλιστικές" χώρες, μια χώρα που καταστράφηκε από τον κομουνισμό και άλλη μια που από το σοσιαλιστικό σοκ που έπαθε ξύπνησε και γλίτωσε από τα δεσμά της και στάθηκε στα πόδια της.
Greig P
Σου αρέσουν οι πίνακες και τα διαγράμματα έτσι ? Τσίμπα άλλον έναν (http://www.google.com/publicdata?ds=wb-wdi&met=sp_dyn_le00_in&idim=country:RUS&dl=en&hl=en&q=life+expectancy+russia#ctype=l&strail=false&nselm=h&met_y=sp_dyn_le00_in&scale_y=lin&ind_y=false&rdim=country&idim=country:CUB:BHS:DOM:MEX:JAM:HTI&hl=en&dl=en)
ΑπάντησηΔιαγραφήώστε να μάθεις να συγκρίνεις όμοια πράγματα.
Και πσιτ, ο Σοσιαλισμός έπαψε να υπάρχει στην Ρωσία απο το 1990. Αν εσύ τώρα κρίνεις τον Σοσιαλισμό υπεύθυνο για το ότι οι Ρώσοι το ρίξανε στο αλκοολ και την πρέζα μετά το 1990, και για το ότι διαλύθηκε το σύστημα υγείας της χώρας απο τους καπιταλιστές του σήμερα, αυτό χρήζει ψυχιατρικής παρακολουθησης.
Επίσης μην ξεχνάτε πως το σύστημα υγείας το οποίο βρήκαν έτοιμο οι εξυπνάκηδες Greig όλης της Ευρώπης, δεν θα υπήρχε στο ίδιο επίπεδο (όπως ήταν μέχρι το 1990 δηλαδή, γιατί η "υγεία" σε όλη την Ευρώπη κάνει σταθερά βήματα προς τα πίσω πλέον) εαν δεν υπήρχε η ΕΣΣΔ. Απλά να πάρουν παραδείγματα απο τις υπόλοιπες 150 καπιταλιστικές χώρες του κόσμου και οι οποίες δεν λέγονται Γερμανία ή Ιαπωνία.
Ούτε καν τα στοιχειώδη δεν μπορείτε να παραδεχτείτε, αυτά που οι ίδιοι οι καπιταλιστές αναγκάστηκαν και δέχτηκαν ... έλεος.
Μα ο πίνακας που έδωσα δεν είναι απο το στάλινγκραντ βγαλμένο, απο οργανισμό της ΕΕ είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν πάσει περιπτώση εξυπνάκια, δες και τα παρακάτω,
Ας ξεκινήσουμε από την μετα-σοβιετική Ρωσία, της οποίας ο πληθυσμός μετά την κατάρρευση έχει μειωθεί κατά 10%(συγκεκριμένα από το 1996-2006 ο πληθυσμός της Ρωσίας έχει μειωθεί κατά 6,6 εκ.)[5]. Για να καταλάβουμε όμως για τι είδους πισωγύρισμα μιλάμε αρκεί να μεταφέρουμε τα λόγια που είπε μια νεαρή Ρωσίδα, σε σχετική ερώτηση για το πώς βλέπει το πέρασμα στον 21 πρώτο αιώνα.
«Είναι δύσκολο να μιλάς για τον 21ο αιώνα όταν διαβάζεις υπό το φώς ενός κεριού. Για ποιόν 21ο αιώνα μιλάτε; Εδώ ζούμε στον 19ο»[6]
Ας δούμε όμως εν τάχει και μερικά ακόμα στοιχεία για την Ρωσία μετά την διάλυση της πάλαι ποτέ Σ.Ε.
- Υπολογίζεται ότι το 1989 στη Ρωσία, 2 εκ. άνθρωποι ζούσαν στην κάτω από τα όρια της φτώχειας, το 1996ο αριθμός αυτός έφτασε στα 72 εκ., ενώ 37 εκ. ρώσοι(25% του πληθυσμού), ζει σε μια κατάσταση φτώχειας που χαρακτηρίζεται απελπιστική.
- Το 2009 η κυβέρνηση παραδέχθηκε ότι υπήρχαν 715.000 άστεγα παιδιά στην Ρωσία, ενώ σύμφωνα με την Unicef ο αριθμός των παιδιών χωρίς στέγη ανέρχεται σε 3 εκ.
- Ο αριθμός των χρηστών ναρκωτικών ουσιών, σύμφωνα με τον «Τσάρο των ναρκωτικών» Αλεξάντρ Μιχαιλοφ, έχει αυξηθεί κατά 900% από το 1994 μέχρι σήμερα.
- Ο αριθμός των φορέων του Aids, έχει διπλασιαστεί σε μια δεκαετία, ενώ 1 εκ. Ρώσοι βρέθηκαν θετικοί στα τεστ για τον συγκεκριμένο ιό.
- Το 2004, σε σχέση με το 1994 το ποσοστό των αυτοκτονιών έχει διπλασιαστεί, ενώ τα βίαια εγκλήματα έχουν τετραπλασιαστεί.
(όλα τα παραπάνω απο το, Ναόμι Κλάιν, Το Δόγμα του Σοκ, εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 322-323)
Poexania
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσα πράγματα εννοείς όταν συγκρίνεις υπανάπτυκτες "καπιταλιστικές" χώρες με σοσιαλιστικούς "παραδείσους" για να τους βγάλεις βιώσιμους;
Εάν εγώ βρήκα αυτό το άθλιο σύστημα υγείας, που νομιμοποιεί την σκλαβιά του χρέους στο όνομα του σοσιαλισμού, γιατί δεν πιάνεις όλες τις σοσιαλιστικές χώρες του κόσμου να τις συγκρίνεις με τον διεφθαρμένο καπιταλισμό (γιατί υπάρχει και μη διεφθαρμένος) που επικρατεί στην Ελλάδα και να μας πεις αν θέλεις να ζεις λιγότερο ή περισσότερο, θέλεις να πεθαίνεις νωρίτερα ή αργότερα;
-Το βιοτικό επίπεδο των Ρώσων είναι σχετικά χαμηλό επειδή τόσα χρόνια το μονοπώλιο της επιχειρηματικότητας που κατείχε το κράτος δεν εξυπηρετούσε τις ανθρώπινες ανάγκες και η οικονομία, ιδίως η αποταμίευση οπισθοδρόμησε. Συνεπώς από την στιγμή που κανένας Ρώσος δεν είχε το δικαίωμα να αποταμιεύσει πλούτο για να χτίσει ένα εργοστάσιο που θα κάλυπτε την ανθρώπινη ανάγκη του φωτισμού, λογικό ο φωτισμός να θεωρηθεί ως "αστική" πολυτέλεια από την νομενκλατούρα. Η καλύτερη έκφραση που είχα ακούσει είναι ότι "έχτιζαν παλιά σπίτια".
-Ο πληθυσμός της Ρωσίας μειώνεται επειδή ο σοσιαλισμός για να προσηλυτίσει τον γυναικείο πληθυσμό του ενστάλαξε ότι πιο ανεύθυνο ιδεολόγημα βρήκε απέναντι στην ανθρώπινη ζωή. Πάρε και τα στοιχεία http://www.nationmaster.com/graph/hea_abo-health-abortions με τις δολοφονίες που καθημερινά κάνει η ιδεολογία σου σε έμβρυα.
Greig P
Του φωτισμού; Τι θέλεις να πεις δεν είχαν ηλεκτρισμό; θα μας τρελάνεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσα ίσα, συγκρίνω "όμοια" πράγματα, η Ρωσία, είναι ακόμα και τώρα μια ισχυρη οικονομική δύναμη, παρόλο που ο λαός της πεινάει, πόσα δηλαδή χρόνια χρειάζεται ο καπιταλισμός για να φτίαξει την ζωή των ανθρώπων; Γιατι επι κομμουνισμού, θα δεις και στο διάγραμμα, λίγα χρόνια μετα τον β παγκόσμιο, και τα εκατομμύρια νεκρούς(20 τον αριθμό), η κοινωνία και η οικονομία ορθοπόδισε, το ίδιο και η ζωη των πολιτών.
Τώρα αυτά για το ιδεολόγημα απέναντι στην ανθρωπινη ζωη ούτε που καταλαβαίνω τι εννοείς, όσο για τις εκτρώσεις που μου δείχνεις στο διάγραμμα, αυτές είναι μετά τον κομμουνισμό, που είναι λογικό οι γυναίκες να κάνουν εκτρώσεις επειδή δεν θέλουν και κυρίως δεν μπορούν να φέρουν σε αυτόν τον βρώμικο κόσμο τα παιδιά τους.
Τα στοιχεία σου γυρνάνε εναντίον σου, μάθε καλύτερα την προπαγάνδα.
"....Χωρίς να βρίζεις μπορείς να γράψεις την άποψή σου. Αν βαριέσαι να γράψεις σεντόνι δικό σου πρόβλημα...."
ΑπάντησηΔιαγραφήαποψη.
δεν εχω αλλαξει λαμπα στους 7 μηνες ποτε. τα 7 χρονια ειναι ισως πιθανο.
το να λες οτι οι κινητηρες ειναι ιδιοι εδω και 1000 χρονια επειδη εχουν πιστονια ειναι σαν να λες οτι τα αυτοκινητα ειναι ιδια επειδη εχουν ροδες.