Δυο ποιηματάκια που είχα γράψει παλιότερα, τα οποία πιστεύω τώρα είναι περισσότερο επίκαιρα απο τότε
Εν τόπω χλοερό
Στέκει αμίλητη η πορφυρή κυρά, στο βάθος, την βλέπω με την άκρη του ματιού μου.
Μας περιμένει, όμως εμείς χαζεύουμε το φέρετρο που μπαίνει στο χώμα.
Αυτή αναστήθηκε, μα εμείς είμαστε ακόμα στην κηδεία της…
Τέλος
Κατάθεση στεφάνου
Κατάθεση στεφάνου, κάνω στις μνήμες απο το μέλλον, που μου στοιχειώνουν ευχάριστα τις σκέψεις.
Γιατί κι αν αναπαύονται ακόμα ως άυλες ιδέες, δεν κείτωνται νεκρές, γνώρισα τον πατέρα, την μάνα τους και υπόσχεση μου δωσαν ότι θα γεννηθούν, όμορφες, καθαρές και ελπιδοφόρες, σαν τις κυρίες στους πίνακες της αναγέννησης.
Ραμμένα θα έχουν τα ρούχα τους με το μεταξένιο κουβάρι τις ιστορίας και ξέπλεκα θα είναι τα μαλλιά τους.
Δεν θα φοβούνται τον άνεμο, κι ελεύθερες θα ζευγαρώνουν με τους ανθρώπους, για να γεννούν κι άλλες ιδέες πιο όμορφες ακόμα.
Κατάθεση στεφάνου κάνω, για να μην ξεχαστούν οι μέρες που έρχονται και θυμηθούμε κάποιο αλλιώτικο μέλλον.
Τις βλέπω εμπρός μου, μου κλαίνε, μου χαμογελούν…
τις βλέπω εντός μου.
Τέλος
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
Πολύ καλά, να σου πω πολύ καλύτερα από το παλιότερα που είχες δημοσιεύσει περί ορμής. Το πρώτο είναι για τους αγανακτισμένους και τη στάση μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλα χρειάζονται, και η ορμή, αλλά οχι μόνη, είναι σαν να έχεις ενα οπλο με 10 κανες και να μην ξέρεις απο πια μεριά θα εκπυρσοκροτήσει, δηλαδή μπορεί και στον συνανθρωπο σου, μπορεί και στα μούτρα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τέχνη όπως ξέρεις δηλαδή και οι ποίηση, άσχετα με το αν την γράφει ενας απλός άνθρωπος όπως εγώ που δεν ξέρει καλά καλά ορθρογραφία, είναι συχνά και εκδύλλωση έντονων συναισθημάτων, ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να είναι αυτό του έρωτα, του φόβου, του εκνευρισμού κλπ. Αν τα "εξορθολογήσεις" με το ζόρι την ώρα που σού ρχονται, απο την μια χάνεται η χαρά του παιχνιδιού, και απο την άλλη χάνεται το αυθόρμητο του πράγματος, που χωρίς και αυτό η τέχνη θα ήταν πολύ πιο φτωχή.
Βέβαια εγω στο ποίημα, δεν μίλησα ούτε για απόγνωση ούτε για αγανάκτηση, μίλησα για ορμή, την οποία την χρειαζόμαστε. Επίσης το ποίημα είχε και μαρξιστικά στοιχεία "μετέτρεψα τις αλλυσίδες σου σε ελατήριο, σε σπαθί, σε ασπίδα λέει", δείχνει ότι τα χέρια του ανθρωπου μπορούν να τον απελευθερώσουν απο τα δεσμά του, και όχι μόνο αυτό, αλλά να επέμβουν πάνω στην ύλη και να την μετατρέψουν σε εργαλείο-όπλο του.
Δεν στα λεω βέβαια όλα αυτά για να σου αρέσει το ποίημα πειρισσότερο, απλά για να σου δείξω λιγο την "οπτική γωνία" μου.
Μην με παρεξηγείς... (είδες αυτά είναι τα προβλήματα της κουβέντας στο ίντερνετ, δεν υπάρχει και καθόλου χρώμα στην κουβέντα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το ποίημα "ορμή" δεν με χάλασε το περιεχόμενο, απλά δεν ξέρω δεν μου βγήκε τόσο πετυχημένο, σε αντίθεση με αυτά τα δύο, τα οποία ήταν πολύ όμορφα.
Η αγάπη μου προς την ποίηση, χρονικά αγγίζει τα 5,5 χρόνια της σχέσης μου με το άλλο μου μισό, που είναι φιλόλογος (διαλέγοντας αυτό το αντικείμενο για αυτό το λόγο). Για το θέμα του ωραίου, υπάρχει σε κάθε άνθρωπο, απλά θέλει και αυτό καλλιέργεια, έτσι σε αυτό που λες "αυθόρμητο" τώρα, εγώ νομίζω ότι λογική και συναίσθημα είναι μαζί, αλληλένδετα -με τη σχετική τους αυτονομία βέβαια-, όπως άλλωστε αποδεικνύουν και τα τελευταία δεδομένα της επιστήμης του εγκεφάλου. Τώρα φυσικά αυτό που βγάζουμε δουλεύεται και βγαίνει το αποτέλεσμα.-κάποιες σκέψεις αυτά τα τελευταία...
Επειδή το μπέρδεψα εγώ από την αρχή για τους "αγανακτισμένους" εννοούσα για το ποίημα "Εν τόπω χλοερό".
Για τους αγανακτισμένους και όχι μόνο. Η πορφυρή κυρά είναι πολλά πράγματα μαζι. Η αναγκη, η επανάσταση, η δικαιωσύνη, κλπκλπκλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς, και δεν το προσωποποιώ, δεν έχουμε δυστυχώς αντηληφθεί, ότι περιμένει να σταματήσουμε να κλαίμε τη μοίρα μας και να αναλωνόμαστε και πρέπει να αναλάβουμε δράση.
Α δεν σε παρεξήγησα εσένα, απλά νομιζα πως εννοούσες ότι το "ορμή" ήταν κάτι σε στύλ "αγανάκτηση" για αυτό και σου εξήγησα πως δεν εννοούσα αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν είναι για τη στάση μας απέναντι στους αγανακτισμένους, είναι για αυτούς και την μέχρι χθες τους σταση. Έχουν να περάσουν ακόμα απο μερικά στάδια, μέχρι να καταλάβουν τι παίζει, και όχι όλοι φυσικά. Πάντως η διαδικασία άρχισε, σαν πρώτο πράγμα που θα καταλάβουν είναι ότι δεν μπορούν να παραμεριστούν οι ιδεολογίες(όσοι το καταλάβουν), και δεύτερο πράγμα που θα καταλάβουν είναι ότι καλός ο ενθουσιασμός, αλλά για να αλλάξει το πράγμα ριζικά(όσοι πάλι καταλάβουν οτι πρέπει να αλλαξει το πράγμα ριζικά), θέλει αίμα δάκρυα και ιδρώτα, τα οποια βέβαια θα χυθούν, είτε αγωνιστούν είτε όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑι βέβαια να αγωνιστούν με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδιά είναι ακόμα, θα μάθουν, και εμείς παιδιά είμαστε, έχουμε και εμείς να μάθουμε πολλά.
Πολύ σωστά τα λες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό, θυμίζω "και ο παιδαγωγός θα παιδαγωγηθεί"