O παρασιτικός χαρακτήρας του καπιταλισμού

Ο καπιταλισμός, εκτιμά το ΚΚΕ, έχει πάψει προ πολλού να έχει προοδευτικό χαρακτήρα και φαίνονται πλέον τα ιστορικά του όρια. Πλέον λειτουργεί παρασιτικά, με την έννοια ότι έχει μεγαλύτερο κόστος περιβαλλοντικό και ανθρωπιστικό απ' ότι έχει να "προσφέρει".

Είναι πια αντιπαραγωγικός (κι αυτό συμβαίνεί εδώ και αρκετές δεκαετίες) καθώς το κίνητρο του κέρδους υπερβαίνει κάθε άλλο κίνητρο για την παραγωγή.

Παράδειγμα 1ο. Η πολυεθνική Phillips, κατά τη δεκαετία του 70, μεταξύ άλλων έφτιαχνε και λαμπτήρες πυρακτώσεως, τους αγαπητούς σε όλους μας πια γλόμπους! Η μέση διάρκεια ενός λαμπτήρα ήταν περίπου 1,5 – 2 χρόνια. Όταν άρχισαν να πέφτουν οι πωλήσεις, μείωσαν τεχνητά τη μέση διάρκεια σε 6-8 μήνες. Έφτιαξαν δηλαδή ένα υποδεέστερο τεχνικά κι από άποψη αντοχής προϊόν προκειμένου να αυξήσουν τις πωλήσεις, δηλαδή το κέρδος.

γλόμποι που δεν κατεβάζουν "φαεινές" ιδέες!

Παράδειγμα 2ο. Η τεχνολογία των κινητήρων των αυτοκινήτων, δηλαδή οι κινητήρες εσωτερικής καύσεως με έμβολα (πιστόνια) παραμένει σε γενικές γραμμές η ίδια από τις αρχές του 20ού αιώνα. Ενώ έχουν δημιουργηθεί τεχνολογίες που μπορούν να αποδώσουν μεγαλύτερη ιπποδύναμη (κινητήρες τύπου wankel, μόνο ένα μοντέλο έχει παραχθεί μ' αυτό), ενώ εφευρέθηκαν τεχνολογίες που μπορούν να μειώσουν δραστικά την κατανάλωση, ενώ έχουν προταθεί λύσεις που να αντικαθιστούν τη βενζίνη με αποσταγμένο νερό (!!) εξακολουθούν και κατασκευάζονται αυτοκίνητα με την “παλιά” τεχνολογία που συνεχώς βελτιώνεται, όχι ουσιαστικά, αλλά με ηλεκτρονικά συστήματα και υποσυστήματα. Δεν γίνονται επενδύσεις στις καινούριες τεχνολογίες γιατί α) θέλουν πολλά πολλά λεφτά β) αργούν να αποδώσουν κέρδη

κινητήρας τύπου wankel, μικρότερο κόστος κατασκευής,
μικρότερος όγκος, μικρότερη φθορά, μεγαλύτερη ιπποδύναμη

Παράδειγμα 3ο. Στη διαλογή απορριμάτων και το ξεχώρισμά τους σε χαρτί, μέταλλο, πλαστικό κλπ, πρώτη ύλη που στη συνέχεια μεταπωλείται με βάση το βάρος, ο ιδιοκτήτης για να αυξήσει τεχνητά το βάρος του χαρτιού, το καταβρέχει με νερό! Σπαταλά δηλαδή νερό για το κέρδος. Από την άλλη ο αγοραστής του χαρτιού, επενδύει σε μετρητές υγρασίας χαρτιού, μια ακριβή τεχνολογία που μετρά το βάρος του χαρτιού σε νερό ώστε να μην τον κλέψουν στο ζύγι. Δηλαδή ξοδεύονται πόροι, χρήματα, πρώτες ύλες για την παραγωγή μιας τεχνολογίας που προσπαθεί να μειώσει το ποσοστό κέρδους του πωλητή. Η “καλή πίστη” και η “εμπιστοσύνη” είναι έννοιες και αξίες που δεν έχουν καμμιά εφαρμογή στη ζούγκλα της αγοράς.

χαρτί προς ανακύκλωση

Παράδειγμα 4ο. Η καπνοβιομηχανία R.J. Reynolds tobacco, που παρασκευάζει τη γνωστή μάρκα τσιγάρων Camel, προσπαθώντας να αυξήσει τις πωλήσεις της, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ένα καλό target group είναι τα παιδιά και οι έφηβοι!!! Ξεκίνησε λοιπόν μια διαφημιστική καμπάνια στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα που είχε ως κεντρικό χαρακτήρα μια καμήλα – cartoon η οποία θα προσέλκυε αγοραστές κι από αυτές τις ηλικιακές ομάδες. Το κέρδος είναι ισχυρότερο κίνητρο από τη δημόσια υγεία.

από τη διαφημιστική καμπάνια τσιγάρων
που απευθύνεται σε εφήβους

Μπορείτε να προσθέσετε και τα δικά σας παραδείγματα. Υπάρχουν άπειρα.

Σε μια σχεδιασμένη οικονομία που το κίνητρο θα είναι η κάλυψη των διαρκώς αυξανόμενων αναγκών, των ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ αναγκών κι όχι των πλαστών αναγκών που δημιουργεί το κεφάλαιο για να αυξήσει τις πωλήσεις του, όλη η δημιουργικότητα και η ενέργεια της κοινωνίας θα συγκεντρωθεί εκεί. Μ' αυτόν τον τρόπο θα εξοικονομηθούν αμέτρητοι πόροι όπως πρώτες ύλες, καύσιμα, εργατοώρες που σήμερα κατασπαταλιούνται σε άχρηστες δραστηριότητες. 

Η σχεδιασμένη οικονομία όμως προϋποθέτει την άρση του κινήτρου του κέρδους, άρα την άρση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Το μόνο ρεαλιστικό σενάριο για την κοινωνική πρόοδο αλλά και την προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων είναι το κοινωνικοπολιτικό σύστημα που ονομάζεται σοσιαλισμός, στο οποίο καταργείται συνειδητά η ατομική ιδιοκτησία στα μεγάλα και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στην αρχή. Στη συνέχεια, η παραγωγή που θα οργανώνεται και θα ελέγχεται μέσα από μηχανισμούς που θα αποτελούνται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, ανοίγονται τεράστιες δυνατότητες κάλυψης όλων των αναγκών. Αυτή η συνειδητή λειτουργία του συνόλου της κοινωνίας, θα έχει και πισωγυρίσματα, θα έχει και λάθη. Η πείρα από τον προηγούμενο αιώνα, με τις χώρες που εφάρμοσαν αυτό το σύστημα θα αξιοποιηθεί και στο μέλλον. Και πάντα θα πρέπει να στοχεύει η οικοδόμηση στην κατάργηση κάθε κυβερνητικού συστήματος (από τη διακήρυξη της Τρίτης (κομμουνιστικής) Διεθνούς).