Φουντώνει ο ενδοκαπιταλιστικός πόλεμος και αλλάζουν πλεύση τα αστικά ΜΜΕ ?

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε μια σταδιακή στροφή των ελληνικών αστικών ΜΜΕ απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τις πολιτικές της επιλογές. Ουκ ολίγες φορές, τα παπαγαλάκια και οι εντεταλμένοι καλαμαράδες των καθεστωτικών καναλιών ή φυλλάδων ... και κυρίως αυτών που τοποθετούνταν μέχρι τώρα, στον ακραίο κύκλο υποστήριξης της κυβέρνησης (όπως για παράδειγμα το MEGA CHANNEL), επιτίθενται το τελευταίο διάστημα στους Έλληνες υπουργούς και υφιπουργούς.

Φυσικά και δεν μιλάμε για μια κρίση συνείδησης ή για μια έκρηξη ευαισθησίας, απέναντι στις αντιλαϊκές ρυθμίσεις και τα δημοσιονομικά μέτρα που πλήττουν τον εργαζόμενο ελληνικό λαό. Η πολιτική κατεύθυνση που εκφράζεται μέσα απο τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς ή τους ιδιωτικούς εκδοτικούς οίκους, εκπορεύεται πάντοτε απο τα συμφέροντα που εκφράζουν, δηλαδή τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους. Φαίνεται εξάλλου και απο τις αφορμές, βάση των οποίων πραγματοποιούνται οι επιθέσεις αυτές των τελευταίων ημερών, οι οποίες δεν είναι σε καμιά περίπτωση φιλολαϊκές, αλλα άκρως αντιδραστικές και συντηρητικές, είτε γιατί τα ΜΑΤ δεν δέρνουν αρκετά τους διαδηλωτές, είτε επειδή τα μέτρα είναι "ελαστικά" και δεν αποφέρουν τα επιθυμητά για αυτούς, αποτελέσματα, είτε γιατί οι ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιων τομέα και των ΔΕΚΟ αργούν (!!!). Αλλά δεν παύουν να αποτελούν δείγματα για την πολιτική και κυρίως οικονομική σύγκρουση που αρχίζει να διαφαίνεται ...

 Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα

Άρα, το ερώτημα είναι γιατί πραγματοποιείται αυτή η στροφή και χαρακτηριστικά σήμερα ?

Είναι δεδομένο πλέον πως μακριά απο τα εμφανή προβλήματα της καπιταλιστικής κρίσης, τα οποία εντοπίζονται στην καθημερινότητα των Ελλήνων, διαδραματίζεται ένας σκληρός οικονομικός πόλεμος μεταξύ συμφερόντων, και δεν μιλάμε για τον διαρκή ταξικό πόλεμο αλλά έναν ενδοκαπιταλιστικό - ενδοιμπεριαλιστικό πόλεμο, γέννημα και αυτός της ανταγωνιστικής "φύσης" του Καπιταλισμού. Φαίνεται εκ των πραγμάτων λοιπόν, πως οι πολιτικάντηδες-τεχνοκράτες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, είτε δεν εκφράζουν πλέον, συμφέροντα συγκεκριμένων τμημάτων της ντόπιας αστικής τάξης αλλά τμήματα της ευρωπαϊκής και της αμερικάνικης, είτε πως τοποθετούν σε δεύτερη μοίρα τα συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας, τα οποία εξυπηρετούσαν εδώ και χρόνια. Πως ακριβώς κυμαίνεται αυτή η λεπτή ισορροπία μεταξύ της εξυπηρέτησης των διαφόρων συμφερόντων, δεν είναι δυνατόν να την γνωρίζουμε εκ των προτέρων και για αυτό εξάλλου κινούμαστε με γεγονότα και εκτιμήσεις. Και όμως μια τέτοια εκτίμηση φαίνεται αρκετά λογική και δικαιολογεί την αντανάκλαση του ενδοκαπιταλιστικού πολέμου μέσω των έντονων διαπληκτισμών στα δελτία ειδήσεων, ειδικά όταν στα ελληνικά προπαγανδιστικά μέσα, εκπροσωπείται κατα κύριο λόγο η ντόπια αστική τάξη, και μάλιστα τα πιο επίλεκτα τμήματά της.

Στον Καπιταλισμό η κάθε μονοπωλιακή επιχείρηση, ο κάθε μεγαλο-καπιταλιστής σχεδιάζει την στρατηγική του, βάση της μεγιστοποίησης των κερδών του, πράγμα που επιτυγχάνεται μόνο με συνεχείς νίκες απέναντι στους ανταγωνιστές του, μιας και οι αγορές, όπως άλλωστε και η καταναλωτική δύναμη των εργαζομένων, είναι στοιχεία πεπερασμένα. Και όχι μόνο είναι πεπερασμένα, αλλά έχουν φτάσει και στα όρια τους, γεγονός που κάνει και τον ανταγωνισμό, οξύτερο.

Σε αυτά τα πλαίσια, διαφαίνεται πως οι μονοπωλιακοί όμιλοι που ανήκουν σε έλληνες επιχειρηματίες, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τους ισχυρούς κολοσσούς της Ευρώπης και κυρίως τους προερχόμενους εκ Γερμανίας, οι οποίοι ψάχνουν την ευκαιρία να επενδύσουν τα συσσωρευμένα κέρδη τους. Τμήματα της ελληνικής αστικής τάξης, πιέζονται πλέον ασφυκτικά απο τα στενά οικονομικά πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωζώνης και του ευρώ, ίσως και απο παραμέτρους του μνημονίου που δεν είχαν μελετηθεί σωστά εκ μέρους τους. Μην ξεχνάμε εξάλλου πως ανοίγουν και τα κεφάλαια, "ξεπούλημα δημοσίων επιχειρήσεων" και "εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου", και έχει μεγάλη σημασία το ποιός θα έχει τον πρώτο λόγο για την αξιοποίηση αυτών των προσοδοφόρων τομέων ?

Αυτή η σύγκρουση όμως αποκαλύπτεται και απο τις διάφορες αστικές προτάσεις που πέφτουν στο τραπέζι είτε ως φήμη, είτε ως άποψη κάποιο έγκριτου οικονομολόγου, είτε ως κάποιο επιστημονικό δημοσίευμα του εγχώριου και ξένου τύπου. Σε αυτήν την φάση αποκαλύπτονται δυο κύρια στρατόπεδα απο τα οποία το ένα επιθυμεί την παραμονή της Ελλάδας στο ενιαίο νόμισμα, με την οικονομική στρατηγική της να χαράσσεται απο τα κλιμάκια της Τρόικα (μιλάμε κυρίως για την διεθνή αστική τάξη και κάποια τμήματα και της ελληνικής, κυρίως τραπεζών) μέσω της οποίας θα ελέγχεται και ο τρόπος με τον οποίον θα εκμεταλλευτεί ο δημόσιος πλούτος και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας. Το δεύτερο όμως, το οποίο αποτελείται κυρίως απο τμήματα της ντόπιας αστικής τάξης,  στρέφεται σταδιακά σε λύσεις που θα προστατέψουν την εγχώρια παντοδυναμία τους, όπως είναι η έξοδος απο το ευρώ και την ευρωζώνη, τον εγχώριο νομισματικό έλεγχο, την επαναφορά δασμών στις εισαγωγές (προστατευτισμός) κλπ ... Το σίγουρο είναι πως και οι δυο πλευρές συμφωνουν στην κατακρήμνιση μισθών και εργατικών δικαιωμάτων και αυτό, δεν συμβαίνει μονάχα στην Ελλάδα αλλά σε κάθε χώρα ξεχωριστά.

Εδώ λοιπόν εντοπίζουμε εμείς τα αίτια για την μεταστροφή αυτή των αστικών μέσων ενημέρωσης προς την κυβέρνηση καθώς το ΠΑΣΟΚ δείχνει ξεκάθαρα πως γίνεται ο κύριος πολιτικός εκπρόσωπος της πρώτης ομάδας. Η Νέα Δημοκρατία απο την άλλη, δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει, εαν θα εκπροσωπήσει τα συμφέροντα του δεύτερου αστικού στρατοπέδου ή εαν θα συμπαραταχθεί τελικώς με την πρώτη ομάδα της διεθνούς αστικής τάξης. Το αίτημα της συναίνεσης απο την ΕΕ, δεν είναι τυχαίο και δείχνει ακριβώς αυτό. Ετοιμαστείτε λοιπόν για υπέροχες κραυγές και "επαναστατικές ιαχές" εκ μέρους των Πρετεντέρηδων και Καψήδων.