Εκβιασμών συνέχεια

Την οριστική απελευθέρωση της οικονομίας στους τομείς της ενέργειας και των μεταφορών, στο όνομα της «ανάπτυξης» ζήτησε σε συνέντευξή του λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση της έκθεσης του ΔΝΤ, ο Πολ Τόμσεν επικεφαλής της αποστολής του ιμπεριαλιστικού οργανισμού στη χώρα μας. 

Επανέφερε τους εκβιασμούς προς τον ελληνικό λαό, ώστε να αποδεχθεί αδιαμαρτύρητα τα μέτρα, ότι εάν δεν εφαρμοστεί το 3ο μνημόνιο, η Ελλάδα δεν θα παραμείνει στο ευρώ, δηλώνοντας χαρακτηριστικά : 

- «Αν το πρόγραμμα εφαρμοστεί όπως έχει συμφωνηθεί, η Ελλάδα θα επιβιώσει και θα ευημερήσει στη ζώνη του ευρώ. Αλλά δεν είμαστε ακόμη εκεί».

Επισήμανε τους κινδύνους που υπάρχουν για το πρόγραμμα κυρίως στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, εκτιμώντας ότι για να επιστρέψει μεσοπρόθεσμα η Ελλάδα στην ανάπτυξη, κλειδί είναι το άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων και η οριστική απελευθέρωση της οικονομίας, και μίλησε ειδικά για τους τομείς της ενέργειας και των μεταφορών. 

Εξήρε τη στάση της κυβέρνησης που «εργάστηκε εντατικά για να βάλει το πρόγραμμα πάλι σε τροχιά», το οποίο είχε εκτροχιαστεί το 2012. 

Σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική κρίση, ο Τόμσεν αναγνώρισε ότι «η Ελλάδα είχε ήδη διανύσει περισσότερο από το μισό δρόμο» για την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών της, σημείωσε όμως ότι υπάρχει ακόμη δρόμος να διανύσει» για να φτάσει εκεί. Υπενθύμισε ότι η ελληνική πολιτική σκηνή παραμένει «εύθραυστη», κάτι που σημαίνει «περισσότερη δουλειά για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης» των επενδυτών.

Σε πλήρη εφαρμογή των εκβιασμών του κ. Τόμσεν, ήρθε η έκθεση του ΔΝΤ, που στην ουσία της, φέρνει νέα αντιλαϊκά μέτρα, όπως:

1. «Στοχευμένες απολύσεις» στο Δημόσιο.

2.  Στα 4 δισ. ευρώ, για την ώρα, φτάνουν τα πρόσθετα μέτρα που σχεδιάζουν να κλιμακώσουν μέχρι το 2016, δηλαδή θα έχουμε παραπέρα μειώσεις στους μισθούς και τις συντάξεις.

3. Κατάργηση επιδομάτων όπως το επίδομα ανεργίας, το ΕΚΑΣ, κλπ.

4. Συνέχιση των γνωστών χαρατσιών.

5. Επιτάχυνση των λεγόμενων ιδιωτικοποιήσεων, στην ουσία ξεπουλήματος της Δημόσια περιουσίας.

6. Αύξηση της φορολόγησης των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, με παράλληλη παραπέρα φοροαπαλλαγή του μεγάλου κεφαλαίου.