48ωρη Ιούνης 2011 part I

Η σημερινή 48ωρη απεργία, ιστορική για τα ελληνικά δεδομένα λόγω του ότι η ΓΣΕΕ είχε να κηρύξει 48ωρη γενική απεργία απ' τον καιρό του Νώε, έρχεται ως αντίδραση στην πιο βίαια επίθεση του αστικού κράτους στα δικαιώματα των χαμηλών λαϊκών στρωμάτων από τη λεγόμενη μεταπολίτευση, με τον καθιερωμένο πια όρο “μεσοπρόθεσμο”.

Κωδικοποιημένα το μεσοπρόθεσμο έρχεται να ξεριζώσει με τον πιο αναίσχυντο τρόπο α) εργασιακά δικαιώματα β) ασφαλιστικό γ) σκληρότατη φορολογία που μόνο ο αέρας που αναπνέουμε δεν φορολογήθηκε ακόμα δ) βίαια και υπό βαρύτατους όρους ιδιωτικοποίηση κρατικής περιουσίας και υπηρεσιών, και όλ' αυτά υπό την χυδαιότατη παγκαλίστικη τρομοκρατία με τανκς.

Οι κομμουνιστές, και να το ξέρετε, ποτέ δεν είναι ευχαριστημένοι από τα νούμερα και τα αποτελέσματα, πάντα θα λέμε “μπορούσαμε καλύτερα”, “μπορούσαμε περισσότερο”, “δεν αξιοποιήσαμε όλες τις δυνατότητες”. Η 28η του Ιούνη, έτσι όπως την είδαμε όλοι μας από την περιφρούρηση και τη συγκέντρωση μας επιτρέπουν να είμαστε σχετικά και συγκρατημένα αισιόδοξοι.

Στη Θεσσαλονίκη η πρώτη μέρα της 48ωρης ξεκίνησε από τις 4 τα ξημερώματα με τον αποκλεισμό της βιομηχανικής περιοχής της Σίνδου, του μεγαλύτερου βιομηχανικού τομέα της βόρειας Ελλάδας με 350 επιχειρήσεις και εργοστάσια και χοντρικά περίπου, 15.000 εργαζόμενους στην περιοχή.

Όλες οι είσοδοι στην περιοχή αποκλείστηκαν από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και του ΜΑΣ και το συγκριτικό στοιχείο σε σχέση με τον πρώτο αποκλεισμό της περιοχής στις 25 του Φλεβάρη ήταν:

• οι αρνητικές αντιδράσεις εργαζομένων ήταν λιγότερες εως άνευ σημασίας σε σχέση με το Φλεβάρη
• οι αρνητικές αντιδράσεις εργοδοτών ήταν ελάχιστες (τον Φλεβάρη αυτοί που κυρίως ωρύονταν “μας κόβετε το μεροκάματο” και τέτοια – ενώ την ίδια στιγμή κυκλοφορούσαν με πολυτελή αυτοκίνητα), όλοι το είχαν πάρει απόφαση ότι δεν πρόκειται να παν στα μαγαζιά τους μέχρι τις 9 που θα φεύγαμε. Οι βραδινές βάρδιες που σχολούσαν δεν παρεμποδίστηκαν να φύγουν.

Η περιφρούρηση ήταν δηλαδή σχετικά “ήσυχη” και αντιμετωπίστηκε με την εκκωφαντική σιωπηλή αποδοχή των εργαζομένων που περίμεναν απ' έξω απ' τα μπλόκα.

Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στη Σαλονίκη στο άγαλμα Βενιζέλου ήταν ακόμα μεγαλύτερη απ' αυτήν στις 15 του μηνός, περίπου 7, 7μιση χιλιάδες κόσμο και είχε συγκεκριμένα δύο νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά:

• ήταν φανερά πυκνότατη σε σχέση με τις προηγούμενες
• είχε καινούριο κόσμο, καινούριες φάτσες οι οποίοι, σε κάποιο σημαντικό βαθμό προέρχονται από τους αγανακτισμένους. Υπήρξε κάποιος που φορούσε το αυτοκόλλητο που κυκλοφόρησαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ με το σύνθημα “δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε”.

Την συγκέντρωση τίμησε με την παρουσία του, ο πιτσιρικάς ο Γιώργος το “Γκεκούδι”, νεαρός και πολλά υποσχόμενος συν-blogger που θα τον βρείτε στο γλομπroll μας.

Η πληροφόρηση που έχουμε από Αθήνα σχετικά με τα επεισόδια και τις πορείες εκεί, δεν μας δίνουν την αίσθηση ότι έγινε κάτι παραπάνω σε σχέση με τις 15, οι συνήθεις φασαρίες για τα ΜΜΕ. Οι φίλοι από Αθήνα αν θέλουν νας μας ενηρώσουν.

Συμπέρασμα: η πρώτη μέρα αυτής της 48ωρης έδειξε εμφανή στοιχεία ανάτασης των εργαζομένων, μικρή μεν αλλά πολύ σημαντική για το μέλλον.

Σε λίγες ώρες είναι τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, εδώ στη Σαλονίκη στις 7 στο γνωστό πια σημείο. Περιμένουμε να δούμε και την αυριανή μέρα.