Ο λαός μπορεί να αποκρούσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Η αυριανή απεργία, με την πανεργατική - παλλαϊκή συμμετοχή, πρέπει να γίνει αφετηρία μιας νέας αγωνιστικής πολιτικής αφύπνισης και ταξικής οργάνωσης. Όλοι στην απεργία και στους δρόμους με το ΠΑΜΕ, για να ακουστεί δυνατά: Να σωθεί ο λαός, όχι ο καπιταλισμός, όπως προσπαθούν τα κόμματα του συστήματος και της ΕΕ. Καμία θυσία για την κρίση, το χρέος, την κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Είναι επιτακτική ανάγκη ο λαός να περάσει μαζικά στο στρατόπεδο της ρήξης και της ανατροπής. Η λαϊκή συνείδηση και οργάνωση να αντιστοιχηθεί με την οξύτητα της επίθεσης που δέχεται η εργατική λαϊκή οικογένεια. Ο λαός πρέπει να δει καθαρά και να παλέψει για το δικό του συμφέρον, για τη δική του προοπτική και όχι να θυσιάζεται μάταια για τα αδιέξοδα, την κρίση, τις αντιφάσεις του γερασμένου και ξεπερασμένου καπιταλιστικού συστήματος.
Η λαϊκή αγανάκτηση τώρα πρέπει να μετατραπεί σε οργάνωση και συμμαχία ανατροπής της εξουσίας και της κυριαρχίας των μονοπωλίων. Να μην παγιδευτεί, να μην υποκύψει στα τρομοκρατικά διλήμματα της πλουτοκρατίας και των συμμάχων της, να μην παγιδευτεί στα κόλπα μεταμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, ώστε να οδηγηθεί υποταγμένος ή απογοητευμένος ο λαός μόνιμα στην πτώχευση για να προστατευθούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Λαϊκή συμμαχία και συστράτευση τώρα για ανάπτυξη προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ.
όλοι αύριο στις συγκεντρώσεις στις πόλεις μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ:
Αθήνα: 10 π.μ., Ομόνοια
Πειραιάς: 11 π.μ., ηλεκτρικός σταθμός
Θεσσαλονίκη: 10.30 π.μ., Αγαλμα Βενιζέλου
Κιλκίς: 10.30 π.μ., πλατεία Ειρήνης
Νάουσα: 10 π.μ., κεντρική πλατεία
Κατερίνη: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία
Βέροια: 10.30 π.μ., πλατεία Ωρολογίου
Σέρρες: 10 π.μ., πλατεία Ελευθερίας
Εδεσσα: 11 π.μ., μικροί καταρράκτες
Γιαννιτσά: 11 π.μ., πλατεία ΕΠΟΝ
Κομοτηνή: 10 π.μ., κεντρική πλατεία
Δράμα: 10.30 πμ., κεντρική πλατεία
Καβάλα: 11 π.μ., κεντρική πλατεία
Ξάνθη: 10.30 πμ., κεντρική πλατεία
Αλεξανδρούπολη: 10 π.μ., Δημαρχείο
Κοζάνη: 10.30 π.μ., Πεζόδρομο
Πτολεμαΐδα: 10.30 π.μ., παλιό πάρκο
Φλώρινα: 11 π.μ., κεντρική πλατεία
Καστοριά: 10.30 π.μ., πρώην Νομαρχία
Γρεβενά: 10 π.μ., πλατεία Λαχαναγοράς
Γιάννενα: 10.30 π.μ. δημαρχείο
Αρτα: 10 π.μ. Εργατικό Κέντρο
Πρέβεζα: 10 π.μ. παλαιό ΚΤΕΛ
Ηγουμενίτσα: 10 π.μ. πεζόδρομος
Αγρίνιο: 10 π.μ. κεντρική πλατεία
Μεσολόγγι: 10 π.μ. κεντρική πλατεία
Ναύπακτο: 10 π.μ. πλατεία Κεφαλοβρύσου
Κέρκυρα: 10 π.μ. πλατεία Σαρόκο
Λευκάδα: 10 π.μ. Αγιος Μηνάς
Λάρισα: 10 π.μ., κεντρική πλατεία
Βόλος: 10 π.μ., πλατεία Πανεπιστημίου
Τρίκαλα: 10 π.μ., κεντρική πλατεία
Καρδίτσα: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία
Ελασσόνα: 10 π.μ., πλατεία απέναντι από το ταχυδρομείο
Φάρσαλα: 10.30 π.μ., πλατεία δημαρχείου
Αλμυρός: 10 π.μ., κεντρική πλατεία
Σκόπελος: 10 π.μ., παραλία
Πάτρα: 10 π.μ., πλ. Τριών Συμμάχων
Καλαμάτα: 10 π.μ., πλ. 23ης Μάρτη
Πύργος: 10 π.μ., πλ. ΟΤΕ
Τρίπολη: 10.30 π.μ., πλ. Πετρινού
Σπάρτη: 10 π.μ., κεντρική πλατεία
Αργος:, 10 π.μ., πλ. Αγ. Πέτρου
Κόρινθος: 10 π.μ., Εθνικής Αντίστασης και Πυλαρηνού (πεζόδρομος)
Ζάκυνθος: 10.30 π.μ., παλιό Εργατικό Κέντρο
Κεφαλονιά: 10.30 π.μ., ΕΚ Κεφαλονιάς Ιθάκης
Χαλκίδα: 11 π.μ., πλατεία Αγοράς
Αλιβέρι: 10 π.μ., πλατεία Πολυτεχνείου (Εμπορική Τράπεζα)
Θήβα: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία
Λιβαδειά: 11 π.μ., κεντρική πλατεία
Αμφισσα: 10.30 π.μ., πλατεία Λαού
Λαμία: 10 π.μ., πλατεία Πάρκου
Ηράκλειο: 10 π.μ., πλ. Ελευθερίας
Χανιά: 10 π.μ., Ν. Καταστήματα
Ρέθυμνο: 10 π.μ., Δημαρχείο
Αγ. Νικόλαος: 10.30 π.μ., στη μαρίνα
Ιεράπετρα: 10.30 π.μ., πλατεία Παπαγεωργίου
Σητεία: 10.30 π.μ., Πλατανάρια
Νάξος: 11 π.μ., Παραλία (Παλ. Δημαρχείο)
Κως: 10.30 π.μ., Εργατικό Κέντρο
Σάμος: 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο
Ικαρία: 12 μ., Εύδηλο
Μυτιλήνη: 10.30 π.μ., πλατεία Σαπφούς
Ρόδος: 10.30 π.μ., Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Χίος: 10.30 π.μ., είσοδος Απλωταριάς
Λήμνος: 10 π.μ., λιμάνι Μύρινας
Κάλυμνος: 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία
Όλοι –μα όλοι…..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε γιαγιάδες παππούδες, μπαρμπάδες, συνυφάδες, πεθερές κι εγγόνια!
Πώς αλλιώς να το πούμε. Ζήτημα ζωής και θανάτου πια!
Και από νωρίς!
Φιλήμων
γεια σας, ειμαι καινουριος στο μπλογκ και γενικα μολις προσφατα αρχισα να ασχολουμαι συνειδητα με τα πολιτικα. θα ηθελα να με βοηθησετε με μερικες αποριεσ.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν το κυριο οπλο μας για τον αγωνα εναντια στα αντιλαικα μετρα ειναι η απεργια και η οργανωση στα σωματεια, πως μπορει να εχει ακριβως αποτελεσμα; πως θα αλλαξουμε τις σσχεσεις εργαζομενου και αφεντικου;
κι επισις , αν εστω η απεργια πρεπει να ειναι καθολικη και διαρκειας για να παραλυσει το κρατος και να σταματησουν τα παντα ωστε να πεσει η κυβερνηση και οι εκπροσωποι τους , τοτε μεχρι να γινει αυτο πως θα συντηρηθη η οικογενεια οσο διαρκει αυτο;
συγνωμη αν ειναι ανοητες οι ερωτησεις μου αλλα επειδη πρωτη φορα ασχολουμαι με αυτα θα εκτιμουσα οποιαδηποτε βοηθεια ευχαριστω πολυ.
Πετρος, μαθητης λυκειου.
Πέτρο, αν και δεν είμαι μέλος της ομάδας αυτού του blog, συμφωνω όμως με την πολιτική ιδεολογία και τις αναρτήσεις τους, θα προσπαθήσω να απαντήσω στα πολύ λογικά και αυτονόητα ερωτήματα σου :
ΑπάντησηΔιαγραφήα) δεν είναι καθόλου ανόητα τα ερωτήματα σου, είναι λογικότατα, απλά μην αισθάνεσαι σαν "μαθητής" απέναντι σε καθηγητές..., για όλους μας πάντα υπάρχει η πρώτη φορά ακόμα και έχουμε την διπλάσια, , τριπλάσια και βάλε ηλικία σου...., πάντως είναι πολύ θετικό που σκέφτεσαι, προβληματίζεσαι, εκφράζεις απόψεις και αγωνίες.
β) Οι σχέσεις αφεντικού εργαζόμενου δεν αλλάζουν με την απεργία, η απεργία είναι εένα όπλο καθοριστικό των εργαζόμενων για να πιέσουν το "αφεντικό" το κεφάλαιο που λέμε με άλλα λόγια για να ακούσει, συζητήσει, αποδεχτεί τα αιτήματα των εργαζόμενων, αυτών δηλαδή που του παράγουν και το κέρδος, τον πλούτο, τον οποίο ο ίδιος καρπώνεται, ενώ το κέρδος ανήκει στους εργάτες, στους εργαζόμενους, μάλλον έχεις ακούσει το σύνθημα "ότι γρανάζι δεν γυρνά χωρίς τους εργάτες", με απλά λόγια, οι μηχανές του "αφεντικού " δεν παράγουν κανένα προιόν χωρίς την χειρονακτική εργασία, χωρίς τους εργάτες,τελικός δε σκοπός της απεργίας και της εξέγερσης των εργαζόμενων είναι να περιέλθουν τα μέσα παραγωγής στην ιδιοκτησία των εργαζομένων, δηλ. αυτών που παράγουν την υπεραξία, δηλ. τον πλούτο του αφεντικού... (μεγάλη κουβέντα αυτή, την συνεχίζουμε αργότερα)...
γ) στο τελευταίο θέμα που βάζεις, πιστεύω είναι και το πιο δύσκολο να σου απαντήσω, αλλά θα προσπαθήσω, μπορεί και να σε πείσω,
θα απαντήσω πολύ απλά : για να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον, πολύ καλύτερο απο το σημερινό χρειάζονται θυσίες από όλους μας, (όχι σαν αυτ΄λες που ζητάει ο ΓΑΠ), αλλά θυσίες που θα πιάσουν τόπο, άραγε ο καθένας πρέπει να προσφέρει και να θυσιάσει κάτι.... ( Δύσκολο και επίπονο το κατανοώ απόλυτα), παράλληλα δε στο οργανωμένο ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ υπέρχει αληλλεγγύη και αλληλοβοήθεια.
Πιστεύω ότι βοήθησα έστω και απειροελάχιστα στο να απαντήσω στα λογικότατα ερωτήματα σου και απορίες σου...
Γεια σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μπω κι εγώ στον διάλογο με τον φίλο Πέτρο.
Να προσπαθήσω με τη γνώμη μου να συμβάλλω.
Που λες, αγαπητέ Πέτρο, όχι μόνο δεν είναι ανόητες οι ερωτήσεις σου, αλλά θα έλεγα και «αλλοίμονο» αν δεν τις είχες !
Άλλωστε στην ηλικία σου (και όχι μόνο) τις ίδια απορίες είχαμε και άλλοι !
- Η απεργία, είναι ένα όπλο που έχουν οι εργαζόμενοι, το οποίο καταχτήθηκε με πάρα πολλές θυσίες, απέναντι στους εργοδότες (βιομήχανους ή εφοπλιστές κλπ.) ή απέναντι στο κράτος (κυβέρνηση).
- Στόχος της απεργία είναι να ασκηθεί πίεση ώστε να ικανοποιηθούν όλα ή έστω μέρος των αιτημάτων των εργαζομένων.
- Το δικαίωμα της απεργίας ασκείται ως έσχατο μέσο όταν άλλες μορφές πίεσης δεν πετυχαίνουν.
- Κατά την άσκηση του δικαιώματος της απεργίας, ο εργαζόμενος χάνει μεν κάποιο ή κάποια μεροκάματα, αλλά κερδίζει σε εμπειρίες από συλλογικές διαδικασίες, σε αλληλεγγύη μεταξύ τους, πολλές φορές δε κερδίζει και την ικανοποίηση μέρους των αιτημάτων του ή και όλων.
- Από μια απεργία (βασικά) ΔΕΝ μπορεί να πέσει μια κυβέρνηση, δεν μπαίνει τέτοιος στόχος
(μέρος πρώτο)
(μέρος δεύτερο)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πούμε ένα παράδειγμα.
Έστω ο Λυκειάρχης σου, ανακοινώνει ότι ούτως ή άλλως πρέπει ένα 20% από τους μαθητές θα μείνει στάσιμο !
Εσείς, το 15μελές, δεν θα πάρετε απόφαση για αντίδραση ;
Θα πάρετε ! Μπορεί να κάνετε και αποχή από τα μαθήματά σας.
Δεν θα έχει κόστος αυτό ;
Για σας θα έχει !
Ο λυκειάρχης σας, όμως, θα παραμείνει στη θέση του.
Να πούμε και το εξής:
Από μία Πανελλαδική ΠΟΛΙΤΙΚΗ απεργία, μπορεί να πέσει μια κυβέρνηση.
Αυτό όμως δεν θα είναι το κύριο.
Εκείνο που έχει σημασία είναι τι είδους κυβέρνηση θα αντικαταστήσει την ανατραπείσα.
Αν δηλαδή σήμερα φύγει ο Παπανδρέου και έρθει ο Σαμαράς, ή άλλος που θα ασκεί την ίδια πολιτική, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, της υπεράσπισης των συμφερόντων της ολιγαρχίας του πλούτου, απλά θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό.
Η στόχευση θα πρέπει να είναι η αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι απλά διαχειριστή !
Συγνώμη αν δεν σε κάλυψα, άλλοι συν-μπλογκερς προφανώς θα μπορέσουν να το κάνουν.
Σε κάθε περίπτωση, μπορείς (και το θέλουμε), να επανέλθεις και όχι μόνο μία φορά !
σας ευχαριστω ολους που απαντατε στις ερωτησεις μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήεχω λοιπόν κι αλλες! τι συμβαινει με τις διαφορεσ αναμεσα σε ιδιωτικο και δημοσιο;
οι ιδιωτικοι υπαλληλοι δεν μποροθν να κανουν απεργια γιατι υπαρχει μεγαλος κινδυνος να τους απολυσει το αφεντικο, σωστα;
πωσ θα πεισουμε αυτουσ να απεργησουν για να μην περασουν τα αντιεργασιακα μετρα; διαβαζα πχ το ποστ για τις εφημεριδες του Μπομπολα. Μπορουν αυτοι οι ανθρωποι να απεργησουν και να σταματησουν τα σχεδια του; δε θα τους πει φυγετε θα παρω αλλους εκει εξω υπαρχουν ενα σωρο ανεργοι;
επισης τι σημαινει πολιτικη απεργια ακριβως; πως θα οργανωσουμε πανελλαδικα τις απεργιες και πως θα πεισουμε τους εργαζομενους που θελουν το μισθο τους να μην δουλεψουν;
και αλλο ενα σχετικο με τα πρωτα ερωτηματα μου. σε μια απεργια που διαρκει πολλες μερες απ οτι κατλαβα ειναι σημαντικο να βοηθαμε ο ενας το ν αλλο και οικονομικα και υλικα για να μπορει να συνεχιστει η απεργια.
ομως ζουμε σε μια εποχη που ο καθενας κοιταει τον εαυτο του. πολλοι ανρθωποι δεν εχουν οι ιδιοι για τις οικογενειες τους. πώς θα βοηθησουν αλλους για να κανουν μια απεργια που μπορει να μην καταφερει τελικα να ανατρεψει την ταξη των καπιταλιστων αφεντικων;
καθε μερα ακουω ανθρωπους να κανουν διαμαρτυρια επειδη τους κοπηκε η συνταξη ο μισθος κτλ. ομως αυτοι οι ανρθωποι ειχαν ψηφισει τα δυο μεγαλα κομματα γιατι ειχαν μαζι τους πελατειακεσ σχεσεισ. πως αυτοι οι πρωην υποστηρικτες των δυο μεγαλων κομματων ξαφνικα θα τα βρουνε με μας τους κομμουνιστεσ ; σαμπως εμεισ θελουμε να τα βρουμε μαζι τουσ; αφου αυτοι θελουν να εχουν αυτα που ειχανε επι σημιτη και καραμανλη, δε θελουνε σοσιαλισμο οπως εμεισ.
ευχαριστω πολυ και παλι για την προσπαθεια σασ να με κατατοπισετε!!!!
Πετρος
Χαιρομαι πολυ που δεν ειμαι ο μονος μικρος σε αυτο το μπλογκ!Επισης χαιρομαι πολυ που ακομα ενας νεος ασχολειται ουσιαστικα με την πολιτικη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την σειρα μου και εγω αν νεος αρκετα θα προσπαθησω,οχι τοσο να σου απαντησω τις παραπανω αποριες αλλα να κανω μια συζητηση και αν καπου ειμαι τραγικα λαθος ας με διορθωσουν τα συντροφια(υπερβολικη οικειοτητα αλλα ο υπολογιστης ειναι λιγο απρωσοπος).
Πρωτον για να γινει μια απεργια σε ενα ιδιωτικο εργοστασιο ή σε κατι ιδιωτικο πρεπει να υπαρχει ενα ταξικο σωματειο στην δουλεια του πατερα μου για παραδειγμα που δεν υπαρχει σωματειο δεν κατεβαινουν οι εργαζομενοι στις απεργιες.Πρεπει λοιπον να υπαρχει ενα δυνατο ταξικο σωματειο που σε συνεργασια και με αλλα οχι απαραιτητα σωματεια αλλα και ενωσεις να πιεζουν τα αφεντικα και να καλουν σε απεργιες συσπειρωνοντας τους εργατες.Οιδιωτικος λοιπον τομεας ειναι πολυ ιδιαιτερος και χρειαζεται μεγαλη προσοχη και κατι τελευταιο,το σωματειο πρεπει να ειναι τοσο ισχυρο που να εχει την δυναμη να κανει τον εργοδοτη να επαναπροσλαβει τους αδικα απολυμενους εργαζομενους(αν αναρωτιεσαι που εχει γινει αυτο στην εταιρεια Παπουτσανης επαναπροσληφθηκαν 11 αδικα απολυμενοι εργατες μετα απο πολυημερες κινητοποιησεις).
Δευτερον ,εγω την πολιτικη απεργια θα την ονομαζα πιο ευστοχα ταξικως προσανατολιζομενη δηλαδη οι απεργιες πρεπει να ειναι τετοιες ετσι ωστε να στοχευουν στην αλλαγη συσχετισμων στους χωρους δουλειας και να μην εχουν σκορπια αιτηματα.
Τριτων,η πανελλαδικη οργανωση απεργιων επιτυγχανεται οταν υπαρχει ενα ταξικο σωματειο σαν το ΠΑΜΕ που δρα πανελλαδικα.
Παω κατευθειαν στην τελευταια απορια σου.Θα σου πω κατι που ελεγε και ο συντροφος Χαριλαος και οχι μονο, πολυ το λενε,ο ανθρωπος δυσκολα αλλαζει.Ολοι αυτοι ειναι μπερδεμενοι νομιζουν πως τα Αγια Κομματα τους τους προδωσαν ενω εμεις οι κομμουνιστες γνωριζουμε οτι δεν ειναι ετσι.Αρα λοιπον πρεπει να συζηταμε με αυτους να τους κανουμε ξεκαθαρους τους στοχους μας ωστε να επιτευχθει τουλαχιστον η συμπλευση με το ΚΚΕ.Αυτος επισης ο λογος,δηλαδη η αγνοια των πολιτων,μας κανει να λεμε οτι βρισκομαστε ακομα στην αρχη!Ναι τιποτα δεν εχουμε δει ακομα,τωρα ξεκιναμε!
ΥΓ οπως καταλαβες δεν απαντησα ολες τις απορειες σου γιατι καποιες χρειαζονται πιο τεκμηριωμενες απαντησεις αλλα και επειδη βαριεμαι να γραφω μεγαλα κειμενα στον υπολογιστη!
Λαμπρος.
Φίλε Πέτρο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά !
Γι΄αυτό και ο συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα είναι σε πάρα πολύ χαμηλό ποσοστό από άποψης συμμετοχής.
Και, όπου δεν υπάρχει συνδικαλισμός, τότε και η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις είναι εξ ίσου χαμηλός.
Η δουλειά του Ταξικού Κινήματος (παλαιότερα σαν ΕΣΑΚ-Σ, τώρα ως ΠΑΜΕ) είναι η καθημερινή παρουσία τους εκεί, με ενημερωτικό υλικό, με περιφρούρηση, με συμπαράσταση σε κάθε ασύδοτη ενέργεια της εργοδοσίας κλπ.
Πρέπει να πεισθεί ο κάθε εργαζόμενος ότι εκεί που σήμερα βρίσκεται κάποιος άλλο (δηλαδή άνεργος, απολυμένος, εκβιαζόμενος κλπ.) θα βρεθεί κι ο ίδιος αν δεν αντιδράσει. Να αντιδράσει συλλογικά, όχι κατά μόνας.
Πολιτική Πανεργατική Απεργία είναι αυτή με αίτημα την αλλαγή πολιτικής και τάξης στην εξουσία.
Βέβαια, το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε και μια καθαρά εργατική απεργία, αλλά με καθολική συμμετοχή.
Αν π.χ. σήμερα απεργούσαν και ήταν στους δρόμους 5.000.000 κόσμος, ε, θα είχε διαφορετική εξέλιξη το πράγμα.
Έχεις και πάλι δίκιο. Πολλά Σωματεία, τα λεφτά που μαζεύουν από τις συνδρομές των μελών του, χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση απεργών που έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η Εργατική Αλληλεγγύη είναι εκ των ουκ άνευ.
Πολύ σημαντικές οι παρατηρήσεις και πολύ καίριες !
Και μεις σ΄ευχαριστούμε !
Όπως φυσικά ευχαριστούμε και τον Φίλο Λάμπρο !
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ψηλά ανεβαίνουμε και μεις οι μεγάλοι, όταν κάνουμε διάλογο με νέους ανθρώπους που έχουν ανοιχτούς ορίζοντες, που οραματίζονται ένα καλύτερο κόσμο απ΄αυτό που τους αφήσαμε, που προβληματίζονται για την Άλλη Κοινωνία !