Tα ''οραματα'' καποιων, οι διαφωνιες και αλλες ιστοριες...

(Αναδημοσιευση απο το Καρτεσιος)

Έχει απόλυτο δίκιο ο Μπουτάρης που δε δίνει άδεια να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση του Μίκη Θεοδωράκη στη Θεσσαλονίκη. Καλά κάνει! Τί είναι οι πλατείες για να γίνονται πολιτικές συγκεντρώσεις; Ε;!

Αν ήταν κανένα πάρτυ με τρελοπουτάνες, μάλιστα! Να δοθεί όχι μόνο η πλατεία Αριστοτέλους αλλά και ο Λευκός Πύργος να φτιαχνόταν έτσι ώστε να μοιάζει με σούπερ δονητή.

Αν ήταν καμιά παρέλαση των ομοφυλόφιλων, όχι μόνο θα δινόταν η πλατεία Αριστοτέλους, αλλά θα επιτρεπόταν να φορέσουν και ροζ στρινγκ στο άγαλμα του Βενιζέλου.

Αν επρόκειτο να έρθουν τουρκικές οργανώσεις για να κάνουν πολιτικό μνημόσυνο στον Κεμάλ Ατατούρκ, όχι μόνο θα δινόταν η πλατεία, αλλά θα έβγαινε εντολή να κυκλοφορούν όλοι οι Θεσσαλονικείς με φέσια για να τιμηθεί ο Ηγέτης.

Λοιπόν, ο τύπος, ο Μπουτάρης εννοώ, είναι πολύ κουκουρούκου. Φυσικά αυτό δεν είναι άγνωστο. Ήταν γνωστό πριν γίνει δήμαρχος. Κάποιοι πίστεψαν ότι αν εκλεγόταν δήμαρχος, θα έκοβε τις μαλακίες. Ήταν αυτοί οι ίδιοι που πίστεψαν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα έδινε αυξήσεις στους μισθούς και θα δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίας.

Ο Μπουτάρης λειτουργεί ως επιχειρηματίας. Αποτυχημένος επιχειρηματίας, αλλά δε γαμείς. Δε ζω στη Θεσσαλονίκη για να με νοιάζει. Ας τον χαίρονται οι ΠΑΟΚτζήδες. Δικό τους πρόβλημα.

Ο Μπουτάρης έχει όραμα. Να γίνει gay parade στη Θεσσαλονίκη για να έρθουν τουρίστες, να κάνει Κέντρο παντουρκισμού το σπίτι του Κεμάλ για να έρχονται τούρκοι τουρίστες, να γίνουν οργανωμένα πολυμπουρδέλα multifucking, για να έρχονται τουρίστες από τα χωριά της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας.

Αν υπήρχε περίπτωση να γεμίσει με τουρίστες η Θεσσαλονίκη στην ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη, μπορεί  να την άφηνε να πραγματοποιηθεί με την άδειά του. Κι αν έβγαζε λεφτά, τότε θα καθιέρωνε βραδιές Θεοδωράκη.

Ως εκεί φτάνει ο Μπουτάρης, τι να κάνουμε τώρα; Πάντως, για ένα πράγμα δε μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς. Ότι είναι αχάριστος. Τέτοια εξυπηρέτηση στον Γιώργο Παπανδρέου δε μπόρεσε να την κάνει ούτε ο Καμίνης.

296 λέξεις για τον Μπουτάρη. Είναι πάρα πολλές, αλλά βαριέμαι να τις σβήσω κι άλλωστε αν τις σβήσω θα πρέπει να γράψω κάτι άλλο, για κάποιον άλλον που θα είναι κατηγορίας Μπουτάρη. Οπότε τις αφήνω.

Φαγώθηκαν όλοι με τον Παπακωνσταντίνου. Να αλλάξει ο Παπακωνσταντίνου. Ωραία λύση. Λες κι αν αλλάξει ο Παπακωνσταντίνου, αλλά μείνει πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου, θα δούμε μια διαφορετική πολιτική.

Το πλέον επικίνδυνο αυτή τη στιγμή είναι ένας ανασχηματισμός. Αν αυτό τίθεται ως αίτημα, τότε δίνεται στον Παπανδρέου η μεγαλύτερη ευκαιρία να απεγκλωβιστεί από τα σχοινιά που έχει στριμωχθεί.

Άντε και άλλαξε ο Παπακωνσταντίνου και ανέλαβε υπουργός ο Λουκάς Παπαδήμος. Αμέσως το αίτημα ικανοποιείται και η αμηχανία δίνει τη θέση της σε κάθε λογής αγανάκτηση.

Όσοι στηρίζουν τις ελπίδες τους σε ανασχηματισμό και αυτό προσδοκούν, θα είναι τα θύματα της επόμενης ημέρας. Θα βουτήξουν το κεφάλι τους στον κουβά με τα αντικαταθλιπτικά και δε θα το βγάλουν μέχρι να καταπιούν όλα τα χάπια.

Ακόμη κι αν η «αντάρτισσα» Βάσω αναλάβει καθήκοντα υπουργού Οικονομικών, τί διαφορετικό θα μπορέσει να κάνει; Να γίνει μία άλλη Λούκα Κατσέλη που παρουσιάζει τα πλέον αντεργατικά μέτρα ως ευκαιρίες απασχόλησης. Αυτό θα κάνει.

Δεν πιστεύω ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποια ουσιαστική μάχη. Καλοί οι τίτλοι περί «εμφυλίου στο ΠΑΣΟΚ» και περί «διχασμένης κοινοβουλευτικής ομάδας», όμως την πραγματική εικόνα την έδωσε η Αλέκα Παπαρήγα σχολιάζοντας την επιστολή των 16 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. «Όποιος διαφωνεί, φεύγει», είπε η Παπαρήγα.

Για να μένουν, δε διαφωνούν, λέω εγώ. Διαφωνούν επικοινωνιακά για να μη φάνε κράξιμο στις γειτονιές. Διαφωνούν επικοινωνιακά για να μπορούν να πίνουν ήσυχοι τον καφέ τους στο Κολωνάκι και να μη φοβούνται ότι από το διπλανό τραπέζι θα τους πετάξουν στα μούτρα ένα ποτήρι νερό.

Όποιος διαφωνεί, φεύγει. Διότι διαφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης. Διαφωνεί με το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Όποιος μένει, συμφωνεί. Δεν υπάρχει κάτι απλούστερο. Οι κόντρες μεταξύ των διορισμένων φίλων του Γιώργου Παπανδρέου και των εκλεγμένων βουλευτών που έχασαν την ευκαιρία να γίνουν υπουργοί, είναι κάτι που αφορά τις εκπομπές της Τατιάνας Στεφανίδου.

Δε μπορούν να εκληφθούν ως σοβαρές οι αντιδράσεις όλων αυτών των φιλόδοξων που καίγονται μόνο για την πάρτη τους. Όποιος διαφωνεί, φεύγει και πάει απέναντι. Στην πλατεία.

Όποιος μένει, συμφωνεί κι αποφασίζει ότι είναι εχθρός όχι μόνο των αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος, αλλά και όλων αυτών που καταπίνουν την οργή τους σιωπηλά, ώσπου μια μέρα δε θα αντέξουν άλλη κατάποση και τότε οι «Αγανακτισμένοι» θα μοιάζουν μπροστά σε αυτή την οργή, με κάμπινγκ προσκόπων.