Λαϊκή Εξουσία explained

Το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο. Οι κουκουέδες μιλάν ξύλινα – λένε – κι ο κομμουνισμός, η αταξική κοινωνία είναι κάτι σαν επίγειος παράδεισος, οπότε αποδεικνύεται του λόγου το αληθές: ο ξύλινος λόγος βγήκε απ' τον επίγειο παράδεισο που αργεί ακόμα να'ρθει, πρέπει να περάσει πρώτα από την δευτέρα παρουσία του σοσιαλισμού. Κι επειδή πολλά κατηγορήθηκαν οι κομμουνισταί ότι, αυτά που προτείνουν ανάγονται στη δευτέρα παρουσία του σοσιαλισμού, τίποτα δεν προτείνουν για το τώρα, ας δούμε το concept της λαϊκής εξουσίας με άλλη ματιά.

Εξουσία: μια λέξη απεχθής – σαν το απεχθές χρέος που λέει και το debtocracy – απεχθής δια τους ιδεολόγους και μη, αντιεξουσιαστές, αναρχικούς κλπ. Κανένας κατα βάθος δεν χωνεύει την εξουσία, του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει, κολοκύθια τούμπανα. Η λέξις προέρχεται εκ του αρχαιοελληνικού απρόσωπου ρήματος έξεστι (εκ+έστι) = επιτρέπεται, είναι δυνατόν (σύμφωνα με τις εξωτερικές συνθήκες). Με απλά λόγια, εξουσία ένα σύνολο επιτρεπτών ενεργειών που καθορίζεται “έξωθεν”, απ' έξω. Δηλαδή κάποιος εξουσιάζει κάποιον άλλον, κάποιος επιβάλλει τη θέλησή του σε κάποιον άλλον. Λαϊκή εξουσία. Δηλαδή ο λαός εξουσιάζει. Ποιος είναι ο λαός; επίσης αρχαιοελληνική λέξις, ετυμολογούμενη από τη ρίζα -λας που σημαίνει πέτρα (εξ ου και λα-τομείο). Στη νέα ελληνική σημαίνει είτε ένα έθνος, είτε τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα ταξικώς προσδιορισμένα. Τα οποία καλούνται να κάνουν την καρδιά τους πέτρα και να ξεσηκωθούν ενάντια στους ταξικούς δυνάστες τους, ενδεχομένως και να τους πάρουν με τις πέτρες και να περικυκλώσουν τα ανάκτορα, όπως συνηθίζεται σαν συμβολισμός εσχάτως σε καίρια κυβερνητικά κτίρια. Ποιον θα εξουσιάζει; χμμμ καλή ερώτηση. Μια κι ο λαός είναι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού τότε μάλλον λέμε περι αυτεξούσιου, θα εξουσιάζει τον εαυτό του. Ασφαλώς δεν είναι ακριβώς έτσι, η πραγματική ζωή τείνει να είναι πολύ πιο περίπλοκη από τα λεκτικά συμπλέγματα και τη συνθηματολογία. Συνθήματα όσα θέτε, όσα τραβάει η ψυχή σας. Την εξουσία λοιπόν θα κληθεί να ασκήσει ένα τμήμα του λαού, μια λαϊκή συμμαχία όπως λέμε, που θα επιδιώξει να γίνει πλειοψηφία που θα διεκδικήσει την εξουσία, μπορεί χωρίς γενικές εκλογές μέσα σε κλίμα αστικής πολιτικής αστάθειας, είτε με εκλογές είτε χωρίς εκλογές (http://goo.gl/1XyMe το πρόγραμμα του ΚΚΕ, “το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό μέτωπο και το πρόβλημα εξουσίας”). Αυτό θα είναι σοσιαλισμός; ακόμα όχι. Θα είναι η λαϊκή εξουσία. Θα ταυτίζεται ή θα τη χωρίζει τυπική απόσταση, λέει το πρόγραμμα. Και πότε θα γίνει σοσιαλισμός;

[φύλλο του Σαββάτου 11 Ιουνίου]

Όλες αυτές οι καταστάσεις που περιγράφει το πρόγραμμα, αν τις δούμε ως ένα φιλολογικό κείμενο, όπως κάναμε μικρά στο γυμνάσιο στα κείμενα, θα μείνουμε μακρυά από την ουσία. Αν διαβάσουμε τα προηγούμενα και τα επόμενα, θα καταλάβουμε ότι όλ' αυτά θα συμβούν επειδή ένα Μέτωπο, στο οποίο ηγείται (ατύπως ή και επισήμως, θα δείξει) το ΚΚΕ, παρεμβαίνει στα πράγματα, διαμορφώνει καταστάσεις, επιβάλλει τη θέληση των συντελεστών του εδώ κι εκεί, δηλαδή ασκεί μια πρωταρχική μορφή εξουσίας και επηρεάζει τα πράγματα.

Το μέτωπο λοιπόν, η λαϊκή συμμαχία με άλλες λέξεις, που θα αλλοιώσει του υπάρχοντες συσχετισμούς δύναμης σε όλα τα πόστα, μπορεί να φτάσει μέχρι και την εξουσία εντός του καπιταλισμού, ενός καπιταλισμού όμως που φθείρεται ταχύτατα, καταρρέει, μια αστική τάξη που δυσκολεύεται να σταθεροποιήσει περισσότερο την εξουσία της.

Το μέτωπο αυτό λοιπόν, η λαϊκή συμμαχία που φτάνει μέχρι και την εξουσία, έχει να πάρει μερικές πολύ σημαντικές πρωτοβουλίες: να αποδεσμεύσει τη χώρα απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, να πάρει άμεσα μέτρα ανακούφισης του λαού με τιμαριθμική αναπροσαρμογή μισθών, προστασία και διεύρυνση εργατικών δικαιωμάτων, κρατικοποίηση οργανισμών κοινής ωφελείας (ενέργεια, τηλεπικοινωνίες) κλπ κλπ. Μέτρα – φρίκη δηλαδή για τους επιχειρηματίες και το συνάφι τους. Οι οποίοι θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια; όχι. Εδώ είναι όλη η ουσία.

Τότε, όταν η λαϊκή συμμαχία, το μέτωπο, όπως θέλετε πείτε το θα απειλεί άμεσα την αστική εξουσία, η τελευταία τότε θα βάλει μπροστά τα μεγάλα όπλα. Τα κανάλια που είναι δικά της, θα προστρέξει για βοήθεια στους ξένους φίλους της, θα προσπαθήσει να φυγαδεύσει απ' τη χώρα κεφάλαια είτε με τη μορφή χρημάτων (αυτό το κανε ήδη, να ναι καλά η Ελβετία) είτε με τη μεταφορά των μηχανημάτων, των μέσων παραγωγής κλπ. Θα πληρώσει κόσμο, θα εξαγοράσει συνειδήσεις, θα φτιάξει ιδιωτικούς στρατούς, θα χρησιμοποιήσει σύγχρονους ταγματασφαλίτες (βλέπε συνδέσμους “φιλάθλων”, μια πολύ καλή δεξαμενη φασιστοειδών τραμπούκων), μέχρι θα χρηματοδοτήσει και θα υποστηρίξει “κινήματα”: οι αγανακτισμένοι είναι η καλύτερη μαγιά για τέτοιες δουλειές, τώρα που είναι ακόμα αδιαμόρφωτα και το κυριότερο: ακομμάτιστα. Οι Αλαφούζοι τους υποστηρίζουν από τώρα λοιπόν για να' χουν καβάντζα για μετά.

Εξουσία του λαού λοιπόν είναι άμεσος – μακροπρόθεσμα και ενδιάμεσος; - στόχος του λεγόμενου λαϊκού κινήματος, που πολύ το λέμε και λίγο αναρωτιόμαστε αν καταλαβαίνουν οι απαίδευτοι αγωνιστικά τι σημαίνει. Ξύλινες λεκτικές κατασκευές από μέντορες ρητορικής ξυλουργικής σαν και του λόγου μας. Ας το παραδεχτούμε κι ας το γυρίσουμε σε άλλες τέχνες, της πειθούς για παράδειγμα.

Τι θα πει λαϊκό κίνημα; ή ακόμα περισσότερο τι θα πει “κίνημα”; Σημαίνει ένα ρεύμα κόσμου που δραστηριοποιείται προς μια κατεύθυνση: πολιτική, οικονομική, περιβαλλοντική, για τα ανθρώπινα δικαιώματα κλπ. Μαζικό κίνημα, λέμε όλα τα κινήματα που αγωνίζονται για πολλούς ξεχωριστούς στόχους οι οποίοι κάπου στο βάθος, που θέλει πολύ ψάξιμο, συναντιώνται σέ ένα κατ' ουσίαν στόχο, στην επιβολή της θέλησης του λαού, των επιμέρους κινημάτων, να κάνει ο λαός το δικό του. Λαϊκό κίνημα είναι κάτι πιο εξειδικευμένο, έχει περισσότερο πολιτική χροιά. Μέτωπο είναι ακόμα πιο εξειδικευμένο, είναι το λαϊκό κίνημα (ή ένα μεγάλο μέρος του τελωσπάντων) συγκροτημένο πιο σφιχτά, με καθορισμένα χαρακτηριστικά και στόχους, δεν είναι άϊντε – άϊντε κίνημα, πάμε στο σύνταγμα με ντουντούκες, βουβουζέλες, ελληνικές σημαίες και μούντζες “ζητώντας ένα καλύτερο αύριο” (sic). Το μέτωπο μπορεί να είναι ετερόκλητο ιδεολογικά και πολιτικά (βλ πρόγραμμα του ΚΚΕ) αλλά τουλάχιστον είναι προϊόν συμμαχίας που αποσκοπεί στην εξουσία.

Ενδιάμεσος στόχος άραγε; Χα, όχι! Το ΚΚΕ την διαδικασία λαϊκή συμμαχία – συγκρότηση μετώπου – λαϊκή εξουσία – σοσιαλιστική επανάσταση – οικοδόμηση σοσιαλισμού τα αντιλαμβάνεται ενιαία. Γιατί άραγε; αφού το μέτωπο είναι άλλο πράγμα και ο σοσιαλισμός άλλο πράγμα, πόσο μάλλον ο κομμουνισμός. Γιατί να μην συγκεντρώσει την προσοχή του κάθε φορά στο επόμενο βήμα; γιατί πολύ απλά, αυτό το πράγμα στο τέλος που το λέμε “οικοδόμηση του σοσιαλισμού” ονομάζεται Στρατηγική κι αυτό το πράγμα στην αρχή που το λέμε λαϊκή συμμαχία το λέμε Τακτική. Η Τακτική που σε οδηγεί στο στρατηγικό σου στόχο δηλαδή. Αν απομονώσεις ένα-ένα τα βήματα και δεν βλέπεις σφαιρικά όλη τη διαδικασία σε οδηγεί σε λάθη τακτικής: πρέπει να υποτάσσεται λέει, η τακτική στην στρατηγική σου. Κάνω αυτή την απεργία την Τετάρτη γιατί θα βοηθήσει, θα συμβάλλει (έστω και ελάχιστα) στον τελικό μου στόχο που είναι ο σοσιαλισμός. Θα πείσω έναν-δυο ακόμα να απεργήσουν, θα τους μιλήσω, θα τους εξηγήσω ότι η απεργία είναι ένα σκαλοπάτι, εγώ σε καλώ να συνειδητοποιήσεις τον τελικό μου στόχο και να μπεις κι εσύ έμπρακτα να το σπρώξεις. Να γίνεις κι εσύ πρωτοπόρος εργαζόμενος κλπ κλπ.

Στο τώρα λοιπόν, στο σήμερα, σ' αυτές τις συνθήκες το ΚΚΕ λέει: φίλε μου εργαζόμενε, άσε τις βουβουζέλες και τις μούντζες – την ίδια ώρα που μούντζωνες και εκτονονώσουν τα υπουργικά συμβούλια βγάζαν το μεσοπρόθεσμο – κι εσύ έμεινες με την μούντζα αιωρούμενη στον αέρα του Συντάγματος. Κάνε κάτι πιο ουσιαστικό τώρα: ξεκίνα απ' τα βασικά, γράψου στο σωματείο σου εσύ που είσαι στον ιδιωτικό τομέα που μόνο το 14% συνδικαλίζεται. Μετά, μπες στις συλλογικές διαδικασίες, πάρε πρωτοβουλίες. Στο χώρο δουλειάς σου μίλα ανθρώπινα με τους συναδέλφους σου, βάλτους κι αυτούς στο σωματείο. Στη γειτονιά σου, υποστήριξε πρωτοβουλίες εκεί πέρα, ή συνεννοήσου με τους γειτόνους σου και κάντε κουμάντο, ενημερώστε τον κόσμο π.χ για τα καλέσματα του ΠΑΜΕ κλπ. Μετά πέρνα και στο πολιτικό πεδίο. Δες τι λένε τα κόμματα που μούντζωνες, τι λεν οι τριακόσιοι που ήθελες όλοι τους να φύγουν. Είναι όλοι ίδιοι, ή μήπως δεν είναι;

Δες την πρόταση του ΚΚΕ. Ρε μπας και καλά τα λέει το ΚΚΕ; λαϊκή εξουσία και οικονομία; καλό ακούγεται, καλά τα λέτε αλλά δεν γίνονται αυτά εδώ στην Ελλάδα... Αλλά γιατί επιμένουν τα κουμούνια τόσο πολύ; τόσο πολύ ψοφάν για εξουσία; τι θέλουν να το κάνουν εδώ, σαν τη Ρωσία με τον Στάλιν; ναι αλλά αυτά που λεν είναι σωστά, εδώ οι περισσότεροι συμφωνούν μ' αυτά. Τόσο εκτός πραγματικότητας είναι πια, για να λεν πράγματα που δεν γίνονται; αλλά γιατί, μήπως κι αυτοί δεν ζορίζονται με τα μέτρα; κι αυτοί ελληνικός λαός δεν είναι;

Λεν οι άλλοι ότι μόνο διαμαρτυρίες είναι, ότι δεν κυβέρνησαν ποτέ και μιλάν έτσι για να κάνουν φασαρία... Άμα τους δώσουμε πλειοψηφία, να δούμε τι θα κάνουν αυτοί; Γιατί πολλά μας τα λένε – κι έχουν δίκιο στα περισσότερα, σε όλα όσα προέβλεψαν πέσαν μέσα, να λέμε και του στραβού το δίκιο – για να δούμε όμως άμα ήταν στην εξουσία τι θα κάναν; Να, το λεν κιόλας, να συμπορευτούμε, λέει μαζί τους, κι ας μη συμφωνούμε σε όλα. Μη γίνεστε ντε και καλά κομμουνιστές, απλά μελετήστε μας μας λένε. Χμμμμ...

Λες;