Για το επικοινωνιακό του ΚΚΕ

Ποιός σας είπε ότι θέλω εγώ να γίνω γραμματέας πουλάκια μου;

Πολλά λέγονται για το επικοινωνιακό του ΚΚΕ, και ιδιαίτερα τώρα τελευταία που το εκλογικό αποτέλεσμα στεναχώρησε «ανεπανόρθωτα» πολλούς ψηφοφόρους του κόμματος, οι οποίοι όμως στο σύνολο τους μάλλον δεν έχουν καταλάβει πολλά για την διεξαγωγή του ταξικού αγώνα, κυρίως επειδή δεν μπορούν ή δεν θέλουν να συμμετέχουν σε αυτόν εκεί που δίδεται(στους δρόμους, στα σωματεία, στις λαϊκές επιτροπές κλπ).
Τεσπα δεν θα κάτσω να αναλύσω εδώ το γιατί η επαφή με τον αγώνα και το κόμμα βοηθάει τον κόσμο να βγάλει ορθότερα συμπεράσματα, αν και ίσως το κάνω σε κάποιο άρθρο αργότερα. Προς το παρόν ας αρκεστούμε σε μερικές διαπιστώσεις  σχετικές με το επικοινωνιακό, όπως άλλωστε υπόσχεται ο τίτλος του άρθρου.
Καταρχήν την περίοδο αυτή, τα ΜΜΕ διαχειρίστηκαν τα πράγματα προς όφελος του συστήματος με πάρα πολύ αποτελεσματικό και έξυπνο τρόπο. Όσον αφορά το ΚΚΕ συγκεκριμένα, φρόντισαν να το εξαφανίσουν, μη καλώντας εκπροσώπους μας στις διάφορες εκπομπές, και στη θέση του, να παρουσιάζουν εντέχνως τα ίδια αυτά αστικά μέσα μια στρεβλή εικόνα για το τι είναι και το τι δεν είναι το κόμμα. Έτσι βγήκαν διάφορα όπως:
-        Η Αλέκα δεν θέλει να κυβερνήσει
-        Το ΚΚΕ δεν θέλει πάνω από 10% στις εκλογές
-        Το ΚΚΕ δεν έχει πρόγραμμα
-        Κάντε ΓΓ την Κανέλλη
Και τα λοιπά και τα λοιπά

Εξαιτίας όλων των παραπάνω, ο κόσμος του ΚΚΕ που ήξερε μια χαρά τις θέσεις του προσπαθούσε να εξηγήσει στον υπόλοιπο κόσμο ότι το ΚΚΕ δεν είναι ελέφαντας. Χρειαζόταν κάθε φορά, πριν πάει η συζήτηση σε πιο ουσιαστικά πράγματα, να απαντήσει σε όλη τη λασπολογία που διασπείρονταν από τα ΜΜΕ. Συχνά μάλιστα, και το λέω αυτό από προσωπική εμπειρία, εξηγούσα επί ώρες κάποια πράγματα σε φίλους μου, και μετά από μια βδομάδα ερχόταν πάλι και μου λέγανε τις ίδιες μαλακίες, σαν να τους είχε κάνει κάποιος πλύση εγκεφάλου.
Ακόμα ένα ενδεικτικό παράδειγμα το οποίο δείχνει τα αποτελέσματα της κατασυκοφάντησης μας από τα αστικά μέσα ήταν οι εκπομπές του Χατζηνικολάου e-nikos. Όποιος παρακολούθησε τις δυο εκπομπές όπου κλήθηκαν εκεί αρχικά η Αλέκα και αργότερα η Κανέλλη, θα παρατήρησαν ότι είχαν να αντιμετωπίσουν ένα εξαγριωμένο πλήθος το οποίο τους έκανε «επίθεση» έχοντας ως επιχειρήματα τις ίδιες ακριβώς βλακείες που διέδιδαν τα κανάλια. Η πλάκα είναι, ότι μετά την Αλέκα μίλησε ο Τσίπρας και ύστερα ο Κουβέλης, κανένας από τους δυο δεν είχε να αντιμετωπίσει ένα τόσο εξαγριωμένο κοινό. Στην περίπτωση δε της Κανέλλη, μαζί της στο πλατό βρισκόταν εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, αντί ο κόσμος να κάνει όμως «επιθέσεις» προς εκείνους, οι οποίοι τον έφτασαν στην σημερινή κατάντια, προτίμησε να στρέψει τα βέλη της κριτικής στην Λιάνα.
Προσπαθούσα να καταλάβω εδώ και καιρό, αν ο κόσμος είναι τόσο αφελής και πολιτικά απαίδευτος ώστε να μην καταλαβαίνει κάποια βασικά πράγματα. Τελικά κατέληξα ότι ναι μεν υπάρχει και πολύς κόσμος που δεν καταλαβαίνει, αλλά υπάρχει και μια μερίδα του κόσμου που καταλαβαίνει αλλά δεν θέλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Έτσι δεν είναι ότι κανείς δεν ξέρει ότι το ΚΚΕ έχει πρόγραμμα, είναι ότι τους συμφέρει κάποιους να λένε ότι το ΚΚΕ δεν έχει πρόγραμμα για να δικαιολογούνε στον εαυτό τους και στους άλλους το γεγονός ότι μένουν απαθείς απέναντι στις εξελίξεις. Έτσι όταν το κόμμα καλεί σε αγώνα, δεν είναι εκείνοι ότι βαριούνται-διστάζουν-περιμένουν από άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα και δεν ανταποκρίνονται στο κάλεσμα, είναι και καλά ότι το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει άρα δεν έχει νόημα ο αγώνας.
Σχετικό με το παραπάνω είναι και κάτι που έχω εκφράσει τελευταία σε διάφορα σχόλια, το γιατί είναι πιο εύκολο ένα κόμμα σαν τον Σύριζα να κάνει κάποιον να το ψηφίσει. Πολύς κόσμος λοιπόν συμπεριφέρεται σαν τον ασθενή που πηγαίνει στο γιατρό και εκείνους του λέει, «κύριε έχετε μια πολύ σοβαρή ασθένεια και πρέπει να ακολουθήσετε μια ιδιαίτερα επίπονη θεραπεία». Ο ασθενής λοιπόν ευχαριστεί το γιατρό, αλλά επειδή τα νέα δεν ήταν ευχάριστα, προτιμάει να επισκευθεί και άλλον γιατρό προκειμένου να πάρει μια δεύτερη γνώμη. Όταν και ο δεύτερος γιατρός του πει το ίδιο, εκείνος αποφασίζει ότι η παραδοσιακή ιατρική δεν του κάνει και στρέφεται σε εναλλακτικές θεραπείες(βελονισμό, φραπελιά, μαγνητικά πεδία, μαγικά βότανα, κ.α) οι οποίες όμως δεν καταπολεμούν την ασθένεια, απλά τον βοηθούν να ξεχαστεί και του φτιάχνουν, έστω και προσωρινά την διάθεση.
Έτσι ακριβώς κάνει και ο Σύριζα, τάζει στον κόσμο πολιτικές λύσεις ματζούνια για κάθε νόσο και κάθε μαλακία, οι οποίες είναι ευκολοχώνευτες και ελκυστικές για τον κόσμο, άσχετα αν τελικά θα τον φέρουν σε ακόμη πιο δύσκολη θέση. Αντίθετα το ΚΚΕ, δείχνει τον δύσκολο δρόμο της αρετής, ο οποίος δεν είναι καθόλου στρωμένος με ροδοπέταλα και καμιά εγγύηση δεν υπάρχει για το αν θα καταφέρει ο καθένας να φτάσει στην πολυπόθητη λύτρωση τελικά. Το να διαλέξει κάποιος το δρόμο του ΚΚΕ θέλει αρχίδια πώς να το κάνουμε, απαιτεί να:
-        Έρθει κάποιος σε σύγκρουση με τον εαυτό του και με τα όσα πίστευε μέχρι χθες, αυτό είναι κάτι πολύ επίπονο.
-        Αρχίσει κάποιος να βλέπει το δικό του, ατομικό καλό, μέσα από συλλογικές διαδικασίες και να καταλάβει ότι πρέπει να παλεύει ενωμένος με τους άλλους ανθρώπους και όχι μόνος του σαν φτερό στον άνεμο.
-        Πρέπει να σταματήσει να στηρίζεται σε ηγέτες που θα του δώσουν εύκολες λύσεις φαστ φουντ, πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να μην περιμένει από τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Πρέπει να τριφτεί, να διαβάσει, να ενδιαφερθεί, να μάθει.
Αυτά και άλλα πολλά είναι οι προϋποθέσεις ή τα όσα πρέπει να κατακτήσει κάποιος στην δύσκολη πορεία προς τη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης του και για αυτό είναι δύσκολο κάποιος έστω και να ψηφίσει ΚΚΕ, πόσο μάλλον να το συντροφεύσει στους αγώνες. Οι άσχημες συνθήκες από μόνες τους δεν αρκούν για να ριζοσπαστικοποιηθεί κάποιος, χρειάζεται χρόνος για να διαλυθούν οι αυταπάτες και κόπος από μέρους μας για να οδηγηθεί προς την σωστή κατεύθυνση.
Από εκεί και πέρα όσον αφορά τη δική μας προπαγάνδα, πρέπει ο κόσμος που είναι φιλικά προσκείμενος στο κόμμα να γνωρίζει ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει τόσο ακριβή και τόσο μαζική όπως αυτή των κομμάτων που πρόσκεινται στο σύστημα. Επίσης θα πρέπει να ξέρουν ότι δεν ξεκινάμε από μηδενική βάση, ο κόσμος έχει πολλά σκατά στο μυαλό του τα οποία εμείς πρέπει να τα φτυαρίσουμε(είναι μια βρώμικη δουλειά αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει:). Αυτό πάντως που μας διαφοροποιεί από τους άλλους, και για αυτό το κόμμα επιμένει σε στο συγκεκριμένο, είναι η τετ-α-τετ επαφή μας με τον κόσμο που είναι διαρκής και πολυεπίπεδη και δεν περιορίζεται στο διάστημα πριν τις εκλογές απλά και μόνο για να αρπάξουμε καμιά ψήφο. Αυτού του είδους η άμεσε επαφή, εκτός του ότι μας μαθαίνει ο λαός και συνειδητοποιεί θα μας έχει δίπλα του(θέλει δε θέλει:), μας βοηθάει και εμάς να μάθουμε το λαό και να ανταποκρινόμαστε καλύτερα στην αποστολή μας.  Πρωτού βιαστεί κάποιος να με συμπληρώσει, ναι, έχουμε πολλά περιθώρια βελτίωσης, ναι πρέπει να εξαντλήσουμε όλα τα μέσα που υπάρχουν διαθέσιμα, όμως ταυτόχρονα πρέπει και να προσέχουμε τις κινήσεις μας γιατί έχουμε διδαχθεί σαν κόμμα, δια του παθήματος, ότι πολλά πράγματα που μας φάνηκε ότι θα μας κάνουν καλό, γύρισαν τελικά μπούμερανγκ και μας χτύπησαν στην μούρη.
Τέλοσπαντων, δεν θα επεκταθώ και δεν θα κουράσω τον αναγνώστη παραπάνω, θεωρώ ότι είπα κάποια στοιχειώδη πράγματα τα οποία οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψη μας έτσι ώστε να αποφεύγουμε τα βιαστικά συμπεράσματα και τις απογοητεύσεις, αλλά και να μην πέφτουμε εμείς οι ίδιοι στις παγίδες τους.

~.~

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)