Σε τούτη τη ζωή, σύντροφοι!

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του Γλόμπινγκ, νιώθουμε την ανάγκη να διευκρινήσουμε πως το άρθρο δεν εκφράζει τις απόψεις του μπλογκ, αλλά αποκλειστικά αυτές του συγγραφέα του.
 

Λέω: Να ξεκινήσω με ροπαλιές και στο τέλος να πω κάνα ανέκδοτο να γελάσουμε ή ανάποδα; Βασικά ούτε ροπαλιές γουστάρω, ούτε να επουλώνω πληγές με αστειάκια και ανέκδοτα. Εμένα μου αρέσει η ζωή όπως είναι, με τα καλά της και με τα ανάποδά της. Και σήμερα που μας έχει βάλει κάτω η μαρμάγκα και μας ξεσκίζει, το πίνω αγόγγυστα μέχρι πάτου το πικρό ποτήρι. Όχι ότι μου αρέσει, απλά πίνω αυτό που μου προσφέρει το...κατάστημα. Δεν κλείνω τα μάτια μου ή κάνω πως δεν βλέπω. Πίνω, πονάω, σκέφτομαι, προβληματίζομαι, ζω. Τελικά αποφάσισα να ξεκινήσω με...ανέκδοτο, παλιά μου τέχνη κόσκινο ως βραχόκηπος και φυσικά σαν Γιώργος.

Τέρμα ο πρόλογος...

Στο ψαχνό τώρα.

Ας πούμε ότι ανοίξαμε επιχείρηση, όχι το κόμμα, ένας από μας, ας πούμε ένα... ...αδιαβροχάδικο. Καλό μαγαζί, αδιάβροχα για όλα τα πορτοφόλια, γαλότσες Υεμένης (δεν ξέρω αν υπάρχουν, αλλά ακούγεται στυλάτο), ομπρέλες γιά κάθε νεροποντή, μεγαλεία πράγματα. Και επειδή είμαστε και γαμώ τους επειχειρηματίες εμείς οι κομμουνιστές, δεν πάμε να το ανοίξουμε στο κέντρο της πόλης, που έχει κάθε τριακοστή δέκατη έκτη Τετάρτη Τρίωρη Παναττική ο γίγαντας Παναγόπουλος και τα κάνει λίμπα η κουκουλαστυνομία, αλλά πάμε εκεί που δεν υπάρχει καθόλου ανταγωνισμός: Φερ΄ειπείν στην...Σαχάρα!

Κεντρικό το μαγαζί, αφού δεν έχει η έρημος γωνίες για να είναι γωνιακό, φτηνό ενοίκιο, σχεδόν τζάμπα (τι σχεδόν;), άφθονος χώρος για να παρκάρουν οι πελάτες, ιδανικές συνθήκες με άλλα λόγια. Στα θετικά σίγουρα ότι δεν χρειάζεται να αγοράζεις συνέχεια εμπόρευμα, μιά φορά το κάνεις και ξεμπερδεύεις. Ντάξει, κάτι κονομάς. Περνάει που και που κάνα καραβάνι της εργατικής τάξης, καλώς τα συντρόφια, καλώς σε βρήκαμε σύντροφε αυτοαπασχολούμενε (αυτός που την εφεύρε αυτή την λέξη, να του χαλάσει ο αναφτήρας του! Τι, δεν καπνίζει; Ε τότε να ΜΗ του χαλάσει η τιβί και να τον φλομώνει ο Πρετεντέρης στο ψέμα! Αυτό και αν είναι κατάρα!).

Καθήστε παιδιά, άντε προκειμένου να στεκόμαστε όρθιοι, ας κάτσουμε. Τους κερνάς νερό, σε κερνάνε χουρμά, βγάζουνε και τους ναργιλέδες και αρχίζει το "φύσα-ρούφα πάτα τόνε", το συνηθίζει απαξάπαντο το βεδουινικό προλεταριάτο το ευγενές αυτό σπορ. Αυτό το αναφέρω για να καταλάβετε τι θα εννοούσα, αν έκανα λόγο για "δουλειές με φούντες". Στο τέλος κάτι αγοράζουν: "Παιδιά, κάνα αδιαβροχάκι καλό, για καλό και για κακό; -Μπα, τι να το κάνουμε ρε μάστορα; Αλλά αν είχες το Κεφάλαιο του Μαρξ στα κινέζικα, που μας έχει καλεσμένους στην γιορτή του μεθαύριο ο σύντροφος πρέσβης της Κίνας, του αγίου Τσανγκ Τσουνγκ είναι, και λέμε να του το πάμε δώρο, να το διαβάσει ο άθρωπος, γιατί στην Κινεζία που να τα βρούνε τέτοια βιβλία...

Ε τυχαίνει τώρα κατά διαβολική σύμπτωση να έχεις προσφορά το Κεφάλαιο του Μαρξ στα κινεζικέ! Είπαμε, λίγος τζίρος γίνεται. Λίγη τύχη χρειάζεται μόνο. Εκεί που πονάει λίγο, είναι η γκρίνια της κυράς σου: Αχ, που σε πίστεψα και άφησα τα ωραία μου, η βλαμένη! Θα βγαίνουμε κάθε μέρα έξω, έλεγες, και πως να φανταζόμουνα ότι δεν θα αφήναμε αμμόλοφο για αμμόλοφο, που σώθηκαν τα χεράκια μου να ξεσκονίζω όλη τη μέρα, αχαΐρευτε. Θα ζήσουμε στην εξοχή και στον καθαρό αέρα, ε; Και δεν θα μας λείπει τίποτα ε; Και θα κολυμπάμε στο χρήμα και θα στέλνουμε κάθε μήνα ένα διακαχίλιαρο βοήθεια στον Ριζοσπάστη, ε;

Καλά, αυτά στα λένε ακόμα και όταν μένεις στην Εκάλη...

Αλλά τώρα που πήραμε φόρα, δε μας σταματάει κανένας παιδιά! Ακούστε σατανική τροπή η ιστορία! Ξαφνικά, που λέτε, εκεί που έβρεχε μία στα 100 Παρί-Ντακάρ, ανοίγουνε μιά ωραία ημέρα οι ουρανοί και γίνεται το "πω ρε πούστη μου βροχή!"! Έβρεξε μισή ώρα για να βρέξει, έβρεξε τρεις ώρες για να του δείξει τι εστί υγρό στοιχείο, έβρεξε πέντε μέρες συνέχεια για να "βοήθεια βουλιάζουμε", έβρεχε τρεις βδομάδες συνέχεια, να σπάσει για καλά της άμμου ο τσαμπουκάς, ολημερίς καρεκλοπόδαρα, τα βράδυα δε σταμάτα!

Τρελλάθηκε ο επιχειρηματίας! Γενέκα, τοιμάσου γιά σκληρή δουλειά, έρχονται χιλιάδες πελάτες τρεχάλα! Και είναι όλοι τους Λούτσα! Το είπε και η μάντισσα μαθηματικός-μετεωρολόγος στο δελτίο της ΕΜΥ: Αγαπητοί βεδουΐνοι και βεδουΐνισσες την βάψατε! Η βροχόφτωση δε θα σταματήσει μέχρι να γίνουμε όλοι παπάρα.

Τι έγινε;

Τίποτα δεν έγινε ρε σεις! Μα το Γαλαξείδι μπάϊ νάϊτ, αν δε πιστεύετε! Δεν πάτησε ψυχή! Ούτε καραβάνια, ούτε μεμονωμένος βεδουΐνος, ούτε αλεπού της ερήμου, αν νογάτε καθόλου από "βάστα Ρόμμελ"! Ο ουρανός ξεκολώθηκε να βρέχει και ο αδιαβροχάς δεν πούλησε ούτε νάϊλον σακούλα, να την περάσεις πρόχειρα πάνω σου, να δεις το ματς!

Τι έγινε σε τούτη την κωλοέρημο; Χαμός έγινε ρε! Ποτάμια έπεφταν από πάνω! Πλημμύρισε όλη η Σαχάρα και το προάστιο! Να φανταστείτε, τον προαστιακό Όαση-Πυραμίδες, τον αγόρασε η ΑΝΕΚ! Βγαίνεις κι΄ εσύ, κομμουνιστής αυτοαπασχολούμενος άνθρωπος του Θεού και αρχίζεις τις φωνές: Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι, ή θα ντυθείς αδιάβροχα-ή θα μουσκέψεις πάλι! Τίποτα, δεν πατάει ψυχή! Ρε μπεκάτε μέσα, να πάρετε καμμιά ομπρέλλα παλιοκερατάδες θεμά τη φύτρα σας, γιά κάτι τέτοιες...μετεωρολογικές εσωστρέφειες το στήσαμε το μαγαζί! Τίποτα!Ούτε μπαίνουν μέσα, ούτε σκύβουν το κεφάλι. Αφού σε φτύνουν, δεν γίνεται με σκυφτό το κεφάλι...

Τι καταλάβατε; Τίποτα; Μα που έπεσα ρε γαμώτο; Άντε να το κάνω ακόμα πιό λιανά.

Πέστε ένα κόμμα! ΚΚΕ; Και εγώ αυτό θα έλεγα, για δες σύμπτωση. Ερώτηση: Κάνει ποτέ λάθη ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ; Απάντηση: Στο παρόν ποτέ! Αλάνθαστο! Είναι σαν ένα λεωφορείο που κάνει μία μόνο διαδρομή: Καπιταλισμός-Κομμουνισμός, μέσω Λαϊκής Εξουσίας. Όπως λέμε Αθήνα-Λαμία, μέσω Καμμένου Βούρλου. 

Ποιόν δρόμο θα ακολουθήσει το λεωφορείο; Τον σωστό. Ακόμα και αν το δείτε στο Μέτσοβο, στο Διδυμότειχο μπλουζ ή κάπου μεταξύ Τυροσαπουνακέϊκων και Λεωνίδιου. Είπαμε, το ΚΚΕ δεν κάνει λάθη στο παρόν. Μερικές φορές όμως, ελάχιστες φορές, μετά από καμμιά σαρανταριά χρονάκια, αρχίζει και ψιλοβρωμάει αυτό που ήταν τόσο σωστό στο παρελθόν: Ρε συ κοίτα να δεις διαδρομή που έκανε ο οδηγός, Αθήνα-Λαμία μέσω Αντίς Αμπέμπα, τους βγήκε ο σοσιαλισμός...αηδόνι με τόση βενζίνα, λάδια που κάψανε. Χώρια τα διόδια!

Πάμε φουλαριστοί προς τη Λαϊκή Εξουσία, σου λέει η Αλέκα. Σωστός προορισμός, μιά χαρά λεωφορείο και διάλειμμα για κατούρημα στου Λεβέντη. Και να μη ζμπρώχνουνε οι επιβάτες που περιμένουν στις στάσεις, όλοι θα πάρουνε. 

Ζμπρώχνουν; Περιμένουν στην στάση; Μπορεί, αλλά όχι για να μπούνε στο δικό ΜΑΣ λεωφορείο! Το δικό μας πάει με τους δικούς μας, με όσους είχε. Από τους άλλους δεν μπαίνει ψυχή! Άρα...όλα δουλεύουν ρολόϊ!

Τα συμπεράσματά μας; Ακολουθούμε την σωστή τακτική. 

Ποιός το λέει; Εμείς! Και αν δεν έχει απήχηση στους...φιλάθλους, δεν χάθηκε ο κόσμος. Δεν πάμε γιά πρωτάθλημα βλέπετε, ας μη γεμίσει το γήπεδο. Λίγοι και καλοί. Και άμα παίρναμε περισσότερους ψήφους στις εκλογές; Θα ίσχυε σαν μία από τα ίδια, σαν επιτυχία ή μήπως σαν αποτυχία; Ας το εξετάσουμε. Λέμε ότι ήρθανε τα πάνω κάτω, περισσότερο από ότι ήρθαν και πήρε το ΚΚΕ 21%! Πρώτο κόμμα δηλαδή πριν τον Σύριζα την ΝΔ και το Πασόκ και την Τρέμη να παριστάνει από την τρεμούλα το κομπρεσέρ. Ας πούμε και ότι τα αποτελέσματα των άλλων κομμάτων ήταν παραπλήσια των χθεσινών.

Ρωτάω: Τι θα έκανε το κόμμα την διερευνητική εντολή; Απαντάω: Ότι θα την κάνει και αύριο ή μεθαύριο, όταν θα την έχουν επιστρέψει τα κόμματα με τα υψηλότερα εκλογικά ποσοστά. Θα την επιστρέψει στον παππού.

Και;

Δεν έχει και, αυξάνουμε τα...ποσοστά μας κατά βούληση και σπάμε τα νεύρα των συντρόφων κάνοντας πάλι την ίδια ερώτηση: Και τώρα τι θα την κάναμε την διερευνητική εντολή...

α) Άμα πιάναμε 25%...

β) Άμα φτάναμε τα 30%...

γ) Άμα 35%...

δ) Άμα βγάζαμε αυτοδύναμη κυβέρνηση;

Τι, αν γίνονται αυτά τα πράγματα; Πως δεν γίνονται; Στην χώρα και στην εποχή που ζούμε αρκεί ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα γιά να βρεθεί ένα κόμμα στα άκρα: Από εντελώς πάνω, έως πιό κάτω και από την Δόξα Δράμας.

Η περίπτωση α) είναι ακριβώς η ίδια με την περίπτωση των 21%, με την ίδια κατάληξη: Επιστροφή της εντολής.

Η β); Μα όπως και η α)! Το ΚΚΕ δεν συμμετέχει σε καμμία κυβέρνηση, είτε έχει 8,5%, είτε 30%. Δηλαδή πηδάμε την περίπτωση γ) που ανήκει στην ίδια κατηγορία και πάμε στην πολύ ...πιθανή περίπτωση, που το κόμμα είναι σε θέση να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Τι κάνουμε εδώ;

Αλλά χρειαζόμαστε και μία ακόμα παράμετρο για να μπορούμε να δώσουμε μια σοβαρή απάντηση σε μια τόσο σοβαρή ερώτηση. Εδώ θα στηριχθούμε στις εμπειρίες που κάναμε μετά από δύο χρόνια απίστευτων περικοπών και λιτότητας: Μετά από ένα τσουνάμι βαρβαρότητας, μετά από δύο μνημόνια και ένα Μεσοπρόθεσμο, μετά από ένα και εκατομμύριο ανέργους το ΚΚΕ αύξησε την εκλογική του επιρροή κατά 18.823 ψήφους.

Άρα, με αυτόν τον ρυθμό...ανάπτυξης βρισκόμαστε μετά από ακριβώς 192 χρόνια, 96 μνημόνια και 48 Μεσοπρόθεσμα στην ιδιαίτερα ευτυχή θέση να μετράμε 2.334.431 ψήφους και ζήτω η αυτοδυναμία! Εγώ είμαι υπομονετικός άνθρωπος και περιμένω, οι άλλοι όμως;

Συμπέρασμα; Δεν καιγόμαστε για τα ποσοστά! Σιγά τον πολυέλαιο τώρα. Τι να τα κάνεις τα ποσοστά, αν κάνεις σωστή πολιτική; Αυτό μετράει. Ακόμα και αν ακολουθείς στραβή στρατηγική! Όλα τα λεφτά είναι η σωστή πολιτική. Και αυτός που βγάζει αυτό το συμπέρασμα, ότι είναι σωστή η πολιτική σου, δεν είναι ούτε τα κανάλια, ούτε οι πολιτικοί παρατηρητές, ούτε οι στατιστικοί, ούτε ο λαός, ούτε οι εχθροί ή οι φίλοι σου. Αυτός είσαι εσύ ο ίδιος. Αμέ! Κάνεις δηλαδή αυτοκριτική και σε βρίσκεις και γαμώ! Και αφού σε βρίσκεις και γαμώ με μία μονάδα πάνω στις εκλογές, θα σε βρίσκεις το ίδιο και με πέντε πάνω ή και με δέκα. 

Τώρα πόσο σωστό θα σε βρίσκεις, άμα αρχίσει ξέρω γω καμμιά κατρακύλα και αρχίσουν ξαφνικά να πέφτουν τα ποσοστά σου, αυτό δεν το γνωρίζουμε. Γιατί και η μείωση της εκλογικής σου δύναμης είναι μέσα στο παιχνίδι, μη το ξεχνάμε.

Το ΚΚΕ επιμένει σε μία τακτική που ΔΕΝ επικροτεί ο πολίτης. Πάει τελείωσε! Ο πολίτης βρίσκεται μέσα σε μια λαίλαπα που σαρώνει την ύπαρξή του και αντί να μας πλησιάζει, μας αποφεύγει! Ούτε η μεγαλύτερη δυνατή θηριωδία, η μητέρα όλων των κρίσεων, είναι αρκετή για να βρει ο πολίτης τον δρόμο προς το ΚΚΕ! Γιατί δεν πρόκειται γιά κρισούλα, ή κρίση, ή μεγάλη κρίση, αλλά για το μεγαλύτερο δυνατό χτύπημα της τραπεζοπιστωτικοεργοδοτικής μαρμάγκας! Εδώ και δύο χρόνια! Χαλάει ο κόσμος, οι πολίτες πνίγονται και ψάχνουν απεγνωσμένα σανίδες σωτηρίας, και τις βρίσκουν παντού αλλού εκτός του ΚΚΕ! Άρα...σωστή η τακτική. Εκεί, στο ίδιο μέρος, σημειωτόν, ούτε βήμα μπροστά! Και ας σκίζονται τα μέλη του στην δουλειά, και ας γίνονται όλοι κομμάτια στον αγώνα. 

Ξέρω φυσικά, ότι φταίει ο ρουφιάνος ο...λαός, που δεν φρόντισε να διαθέτει στην ώρα του ταξική συνείδηση και τα μήντια που κάνουν τη δουλειά τους (να πολεμάνε το ΚΚΕ) και η τρύπα του όζοντος, που φταίει τελικά για πολύ περισσότερα πράγματα, από ότι νομίζαμε, αλλά άμα είσαι κομμουνιστής πρέπει να τα βάζεις όλα κάτω και να τους δίνεις να καταλάβουνε, μέχρι να αποφασίσεις να τα αφομειώσεις.

Και βγαίνουνε κάτι ταμπέλλες που δείχνουν τις τάσεις του εκλογικού σώματος και σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα, όταν βλέπεις ότι ούτε τους ΑΝΕΡΓΟΥΣ μπορούμε να συσπειρώσουμε στο κόμμα! Η τακτική που ακολουθούμε δεν απόδωσε, δεν αποδίδει και όπως δείχνουν τα πράγματα δεν πρόκειται να αποδώσει ποτέ σε τούτη τη ζωή. Και επειδή εμείς δεν πιστεύουμε σε ζωές μετά θάνατον και άλλα τέτοια θεοτικά, ρωτάμε; Πότε τότε σύντροφοι;

Συμμαχίες (εκτός μεταξύ μας) δεν κάνουμε, σε κυβερνήσεις δεν συμμετέχουμε, τα εκλογικά μας ποσοστά δεν μας ενδιαφέρουνε, την πατάτα την ξεσκίζουμε, τα δεν πληρώνω δεν τα πάμε, τις σπίθες τις απεχθανόμαστε, τους αγανακτισμένους τους τρώμε λάχανο και γενικά καταφέρνουμε να έχουμε πάντα τόσο έντονα δίκαιο, που δεν τολμάει να μας πλησιάσει κανείς! Με αποτέλεσμα η πιό καλά οργανωμένη, η πιό μαχητική, πιό συνειδητή, πιό αποφασισμένη και η πιό μάχιμη ομάδα της ελληνικής κοινωνίας να...κάθεται και να βλέπει.

Είπαμε ότι δεν κάνουμε λάθη. Άρα ας μη ξεκινήσουμε να μιλάμε για επικοινωνιακές πατάτες και "δεν το εννοούσαμε έτσι, μας ξέφυγε". Αλλά αυτό με την "δαιμονοποίηση" του Σύριζα δεν παίζεται με τίποτα! Μιλάμε για τα βασικά, για την αλφαβήτα της επικοινωνίας, κάτι που κατέχουν ακόμα και τα "ερασιτεχνικά" σωματεία: Μη βαράς αυτόν που βαράνε οι εχθροί σου! Τελικά εσύ θα χάσεις! Μη πυροβολάς τον πιανίστα που είναι πρώτος στα τσαρτ. Θα σου έρθει μπούμερανγκ!

Η άνοδος του Σύριζα δεν οφείλεται μόνο στην δουλειά που κάνουν τα μέλη του, ή στο σιχτίρ της κοινωνίας, ένα μεγάλο μέρος είναι αποτέλεσμα της μαζικής στοχοποίησης του Σύριζα από την λαομίσητη κυβέρνηση του πασόκ. Η κόντρα αυτή που κράτησε μήνες, η καλύτερη διαφήμιση για τον Σύριζα! Και τώρα ερχόμαστε εμείς και κάνουμε τα ίδια! Απατεώνες οι Συριζαίοι, ψεύτες οι Συριζαίοι, κοροϊδεύουν τον λαό οι Συριζαίοι, τέτοια όμορφα. (Για τα οποία εγώ διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ, γιατί άλλο η ιδεολογική αντιπαράθεση και άλλο το μπινελίκι και η λάσπη. Δεν μας τιμάει καθόλου να στολίζουμε ψεύτη και απατεώνα το Σύριζα, απλά γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Δεν είναι ο κάθε ένας που δεν πιστεύει σε αυτά που πιστεύουμε εμείς ψεύτης και απατεώνας). Και μετά από την ΕΕ, το ΔΝΤ, τα εγχώρια και ξένα μήντια, μετά τον ΣΕΒ, μετά την πασόκα και την νουδού, τρέχει να συμπληρώσει και το ΚΚΕ την λίστα των φανατικών αντισυριζικών, και ας λειτουργεί αυτό απολύτως θετικά για τον πολιτικό αντίπαλο. Ήμαρτον!

Τι θέλω επιτέλους; Το έχω πει τόσες και τόσες φορές: Το ΚΚΕ είναι ένα δεμένο λιοντάρι! Καιρός είναι να το αφήσουμε ελεύθερο! Καιρός να ρισκάρουμε! Για τους εργαζόμενους, για τους συνταξιούχους, γιά τους άνεργους, για όλο τον λαό. Γιατί δεν υπάρχουμε για να παραμένουμε ατσαλάκωτοι στην βιτρίνα, αλλά για να τρώμε χώμα, να παλεύουμε, να σπάμε τα μούτρα μας, να σηκωνόμαστε ξανά, να κερδίζουμε και να χάνουμε μάχες, να ματώνουμε.

Το ΚΚΕ υπάρχει για τον λαό και όχι για το ΚΚΕ και θα υπάρχει ως κόμμα όσο το θέλει και το χρειάζεται ο λαός. Δεν είναι μόνο ανάγκη, αλλά και ύψιστο καθήκον του ΚΚΕ, όχι μόνο να βρίσκεται δίπλα, αλλά να είναι ένα με τον λαό. Το φαινόμενο της απομάκρυνσης της κοινωνίας από το ΚΚΕ, και μάλιστα σε εποχή ΜΕΙΖΟΝΟΣ ταξικής επίθεσης, είναι επιεικώς απαράδεκτο. Δεν πάει, πως να το πω; Ας σταματήσουμε επιτέλους να λιβανίζουμε την μοναδικότητά μας, ας βάλουμε τον κώλο μας κάτω και ας ψάξουμε να βρούμε τι κάναμε λάθος και τι φταίει. Και γρήγορα μάλιστα!

Και ότι κάτι δεν πάει καλά, μόνο μυστικό δεν είναι πιά...