Τι σημαίνει για τις μάζες η νίκη του φασισμού (Γκ. Ντιμιτρόφ)

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Γκ. Ντιμιτρόφ* "Ο Φασισμός" ,1935)

Ό φασισμός υποσχέθηκε στους έργάτες «δίκαιον μισθόν», στήν πραγματικότητα όμως τίς έριξε σ' ενα πιό χαμηλό, σ' ενα άθλιο έπίπεδο ζωής. Στους άνεργους υποσχέθηκε δουλειά, στήν πραγματι­κότητα όμως τους Εφερε άκόμη μεγαλύτερη πείνα, δουλειά σκλά­βου και καταναγκαστική έργασία. Ό φασισμός, στήν πραγματικό­τητα, μετατρέπει έργάτες και άνεργους σέ παρίες τής καπιταλιστι­κής κοινωνίας χωρίς καθόλου δικαιώματα, καταστρέφει τά συνδι­κάτα τους, τους άφαιρεί τό δικαίωμα τής άπεργίας καΐ το συνδι­καλιστικό τύπο, τους σέρνει μέ τή βία στις φασιστικές όργανώσεις, αδειάζει τά ταμεία κοινωνικής άσφάλισης, μεταβάλει τά έργοστάσια και τις έπιχειρήσεις σέ στρατόπεδα, δπου κυριαρχεί ή άχαλίνωτη αύθαιρεσία των καπιταλιστών.
Ό φασισμός υποσχέθηκε στήν έργαζόμενη νεολαία, δτι θά τής άνοιξει έναν πλατύ δρόμο προς ένα λαμπρό μέλλον. Στήν πραγμα­τικότητα έφερε στη νεολαία μαζικές άπολύσεις άπό τά έργοστάσια, έφερε στρατόπεδα αναγκαστικής έργασίας και άσταμάτητη στρατι­ωτική έκγύμναση για έναν άρπαχτικό πόλεμο.
Ό φασισμός υποσχέθηκε στους Ιδιωτικούς υπαλλήλους, στούς κατώτερους κρατικούς υπαλλήλους και στούς διανοούμενους, δτι θα έξασφαλίσει τήν ύπαρξή τους, δτι θα καταργήσει τήν παντοδυναμία των τραστ και τήν κερδοσκοπία του τραπεζιτικού κεφαλαίου. Στήν πραγματικότητα, τούς έριξε σέ άκόμη μεγαλύτερη άπελπισία και άβεβαιότητα για τό αύριο, τούς ύποδουλώνει κάτω άπό μια νέα γραφειοκρατία, πού άποτελεΐται άπό τούς πιό πιστούς όπαδούς του, ένώ δημιουργεί μιαν αφόρητη διχτατορία των τραστ και αυξάνει σέ πρωτοφανή βαθμό τή διαφθορά και τήν άποσύνθεση.

Ό φασισμός ύποσχέθηκε στήν καταστραμμένη, εξαθλιωμένη άγροτιά, δτι θα καταργήσει τή δουλεία των χρεών, θά καταργήσει τήν πληρωμή του ένοικίου γιά τά χτήματα και ότι θά άπαλλοτριώσει, μάλιστα χωρίς άποζημίωση, τή γή των γαιοχτημόνων σέ όφελος των άχτημόνων και εξαθλιωμένων άγροτών. Στήν πραγματι­κότητα, δημιουργεί μια πρωτοφανή κυριαρχία των τράστ και τής φασιστικής κρατικής μηχανής σέ βάρος τής έργαζόμενης αγροτιάς καΐ αυξάνει στο έπακρο τήν έκμετάλλευση της κύριας μάζας τής άγροτιάς άπό τούς μεγαλογαιοχτήμονες, τις τράπεζες και τούς το­κογλύφους.
«Ή Γερμανία ή θά γίνει μιά χώρα γιά τούς αγρότες ή θά πάψει νά υπάρχει», δήλωσε πανηγυρικά ο Χίτλερ. Τί άπόχτησαν όμως οί άγρότες στή Γερμανία άπό τό καθεστώς του Χίτλερ; Τό χρεωστάσιο, πού κιόλας καταργήθηκε; "Η τό νόμο περί κληρονομίας, πού οδήγησε στό διώξιμο έκατομμυρίων άγροτοπαίδων άπ' τό χωριό και στή μετατροπή τους σέ ζητιάνους; Οί έργάτες γής μεταβλήθηκαν σέ μισοδουλοπάροικους, πού έχουν χάσει άκόμη και τό στοιχειώδες δικαίωμα τής έλεύθερης έκλογής τοϋ τόπου διαμονής τους. Η έργαζόμενη άγροτιά έχασε τή δυνατότητα να πουλάει τα προϊόντα τής παραγωγής της στήν αγορά.
Και στήν Πολωνία;
«Ό πολωνός άγρότης», γράφει ή πολωνική έφημερίδα «Τσάς», χρησιμοποιεί μεθόδους και μέσα πού χρησιμοποιούνταν σίγουρα μόνο την έποχή του μεσαίωνα. Κρατάει τή φωτιά στό καμίνι και τή δανείζει στό γείτονα του, κάνει οίκονομία άκόμη καΐ στό δαδί. Ό ενας δίνει στον άλλο τό βρώμικο σαπουνόνερο. Ξεβράζει τά βα­ρέλια από τις σαρδέλλες για νά βγάλει άλμυρό νερό. Δεν πρόκειται γιά κανένα παραμύθι. Πρόκειται για την πραγματική κατάσταση στό χωριό, πού ό καθένας μπορεί να δει άπό κοντά».
Και αύτά, σύντροφοι, δεν τα γράφουν οί κομμουνιστές, τα γρά­φει μια πολωνική άντιδραστική έφημερίδα!
Αλλά δεν είναι μόνον αύτά.
Καθημερινά, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης τής φασιστικής Γερμανίας, στά μπουντρούμια τής Γκεστάπο, στά πολωνικά κάτερ­γα, στή βουλγάρικη και φιλλανδέζικη ασφάλεια, στή «Γκλάβνγιάτσα» τοΰ Βελιγραδίου, στή ρουμανική Σιγκουράντσα», στα ιταλικά νησιά, τά καλύτερα παιδιά τής έργατικής τάξης, έπαναστάτες άγρότες, αγωνιστές για ενα καλύτερο μέλλον τής ανθρωπότητας, ύφίστανται τις πιό άγριες βιαιότητες και εξευτελισμούς, μπροστά στούς οποίους ώχριοΰν οί πιό βρωμερές πράξεις τής τσαρικής μυστικής αστυνομίας. Ό έγκληματικός γερμανικός φασισμός βασανίζει αλύ­πητα άνδρες μπροστά στις γυναίκες τους, στέλνει πακέτα στις μα­νάδες μέ τή στάχτη των δολοφονημένων παιδιών τους. Ή στείρωση μεταβλήθηκε σέ πολιτικό μέσο άγώνα. Στις αίθσυσες βασανιστηρί­ων, δπου κρατάνε τούς άντιφασίστες πού ίχουν συλλάβει, ρίχνουν δηλητηριώδεις ούσίες, τούς σπάζουν τά χέρια, τούς βγάζουν τά μάτια, τούς κρεμάνε δεμένους, έφαρμόζουν τόν τυμπανισμό, χαρά­ζουν πάνω στό δέρμα τους άγκυλωτούς σταυρούς.

"Εχω μπροστά μου μιά στατιστική τής Διεθνούς Κόκκινης Βοήθειας σχετικά μέ τούς δολοφονημένους, τραυματισμένους, συλλη­φθέντες, άκρωτηριασμένους καΐ βασανισμένους μέχρι θανάτου στή Γερμανία, Πολωνία, "Ιταλία, Αύστρία, Βουλγαρία καΐ Γιουγκοσλαβία. Μόνο στή Γερμανία στό διάστημα τής κυριαρχίας των εθνικοσοσιαλιστών, δολοφονήθηκαν πάνω άπό 4.200 άτομα, συνελήφθη­σαν 317.800, από τους οποίους 218.600 άντιφασίστες έργάτες, άγρότες, ύπάλληλοι, διανοούμενοι, κομμουνιστές, σοσιαλδημοκρά­τες καΐ μέλη άντιπολιτευομένων χριστιανικών όργανώσεων, τραυ­ματίστηκαν και βασανίστηκαν άγρια. Στην Αυστρία, ή «χριστιανική» φασιστική κυβέρνηση, από την εξέγερση του Φλεβάρη τον περασμένο χρόνο μέχρι σήμερα, δολοφόνησε 1900 άτομα, τραυμάτι­σε και άκρωτηρίασε 10.000 και συνέλαβε 40.000 έπαναστάτες έρ­γάτες. Και 6 κατάλογος αυτό;, σύντροφοι, δέν είναι καν όλοκληρωμένος.
Μου είναι δύσκολο να βρω τά λόγια, για να έκφράσω δλη μας την άγανάχτηση, δταν αναλογιζόμαστε τά μαρτύρια, πού υφίσταν­ται οί έργαζόμενοι τώρα σέ μια σειρά φασιστικές χώρες. Οί αριθμοί και τά γεγονότα πού αναφέρουμε, δεν άνταποκρίνονται ούτε στό ίνα έκατοστό τής πραγματικότητας άπό δλη τήν έκμετάλλευση και ολα τά βάσανα τής λευκής τρομοκρατίας, πού γεμίζουν την καθηιιερινή ζωή τής έργατικής τάξης σέ μερικές καπιταλιστικές χώρες. Ούτε όλόκληροι τόμοι δέ μπορούν νά δώσουν μιάν όλοκληρωμένη εικόνα των άπειρων χτηνωδιών του φασισμού σέ βάρος τών Εργαζομένων.
Βαθειά συγκινημένοι και γεμάτοι μίσος ένάντια στούς φασί­στες δήμιους, χαμηλώνουμε τή σημαία τής Κομμουνιστικής Δι­εθνούς στη μνήμη τών αξέχαστων συντρόφων μας Τζών Σέρ, Φίτε Σοΰλτσε, Λίτγκενς στή Γερμανία, Κόλομαν Βάλλις και Μύνιχράϊτερ στήν Αύστρία, Σάλλαϊ και Φύρστ στήν Ουγγαρία, Κοφαρνττσίγιεφ, Λιοντιμπρόντσκ: και Βόϊκοφ στή Βουλγαρία, στή μνήμη τών χιλιά­δων και χιλιάδων κομμουνιστών, σοσιαλδημοκρατών και έξωκομμα- τικών έργατών, άγροτών, έκπροσώπων τής διανόησης, πού ίδωσαν τή ζωή τους στόν άγώνα ένάντια στό φασισμό.

Χαίρετίζούμε άπό τό βήμα αύτό τόν ήγέτη τοΰ γερμανικού προλεταριάτου και έπίτιμο πρόεδρο του συνεδρίου μοις, τό σύντροφο Ταίλμαν. Χαιρετίζουμε τούς συντρόφους Ράκοσι, Γκράμσι, Άντικάίνεν, Γιόνκο Πάνοφ. Χαιρετίζουμε τόν ήγέτη τών ίσπανών σοσιαλιστών Καμπαλλέρο, πού οί άντεπαναστάτες έριξαν στή φυλακή, τόν Τόμ Μούνεϊ πού σαπίζει στό κελλί τώρα καΐ 18 χρόνια, τις χιλιάδες άλλους φυλακισμένους του κεφαλαίου και του φασισμού και τους δηλώνουμε: «Σύντροφοι στόν άγώνα! Σύντροφοι στά δπλα! Δέν σάς ξεχάσαμε! Είμαστε μαζί σας! Κάθε μας πνοή, τήν τελευ­ταία σταγόνα άπό τό αίμα μας θά δώσουμε για τήν άπελευθέρωσή σας και γιά τήν άπελευθέρωσή όλων των έργαζομένων άπό τό έπαίσχυντο φασιστικό καθεστώς».
Σύντροφοι! Ό Λένιν μας έχει κιόλας υποδείξει, δτι ή άστική τάξη μπορεί να τά καταφέρει να έπιτεθεί με τήν πιό λυσσαλέα τρομοκρατία ένάντια στούς έργαζόμενους καΐ νά άποκρούσει γιά λιγότερο ή περισσότερο σύντομα χρονικά διαστήματα τις άνερχόμενες δυνάμεις τής έπανάστασης, άλλά παρόλα αυτά, ή άστική τάξη δέν μπορεί νά άποφύγει τήν καταστροφή.
Ό Λένιν γράφει:

Η ζωή θά νικήσει. "Ας φωνάζει ή άστική τάξη, άς λυσσάει σαν έξαλλη, ας υπερβάλει, άς κάνει άνοησίες, άς έκδικειται άπό τά πρίν τους μπολσεβίκους κι άς προσπαθεί νά δολοφονήσει άκόμη έκατοντάδες, χιλιάδες, εκατόντάδες χιλιάδες ανθρώπους, πού μόλις χτές έγιναν μπολσεβίκοι ή πρόκειται νά γίνουν αϋριο (Ινδίες, Ουγγαρία, Γερμανία κλπ.). Χρησιμοποιώντας τέτοια μέσα, ή άστική τάξη συμπε­ριφέρεται άκριβώς όπως συμπεριφέρθηκαν δλες οι καταδι­κασμένες άπό τήν ιστορία σέ καταστροφή τάξεις. Οί Κομ­μουνιστές πρέπει νά ξέρουν, ΰτι τό μέλλον άνήκει όπωσδήσποτε σ' αύτους καΐ γι αύτό μπορούμε (και πρέπει) νά συν­δυάζουμε στήν πανίσχυρη έπαναστατική πάλη τόν πιό μεγάλο ένθουσιασμό μέ τήν πιό ψύχραιμη καϊ νηφάλια έχτίμηση της μανίας τής άστικής τάξης.

Ναί, άν έμεϊς και τό προλεταριάτο δλου του κόσμου, άκολουθήσουμε χωρίς παρεκκλίσεις τό δρόμο, πού μάς έδειξε ό Λένιν, ή άστική τάξη, δ,τι κι άν συμβεί, θά καταποντιστεί.

*O Γκιόργκι Ντιμιτρόφ (1882-1949) ήταν ηγέτης του Βουλγάρικου ΚΚ και ηγέτης της Κομμουνιστικής Διεθνούς από το 1934 μέχρι και το 1943 που διαλύθηκε http://en.wikipedia.org/wiki/Georgi_Dimitrov)