24 Σεπ 2011

Αναμνήσεις για το μέλλον


Όταν ήμουν μικρός, γύρω στα δέκα, θυμάμαι που κάθε Κυριακή ο παππούς μου μού έδινε ένα πενηντάρικο, όχι τα πιο πρόσφατα που έχουν μπρούτζινο χρώμα, αλλά από εκείνα τα παλιά τα μεγάλα που απεικόνιζαν τον Σόλωνα. Τότε δεν ήξερα ή δεν μπορούσα να καταλάβω, ότι ο άνθρωπος αυτός που βρισκόταν καθισμένος στο μαγκάλι, και δίπλα η γιαγιά μου να χώνει αξεφλούδιστες πατάτες μέσα στην πυρήνα[1] για να ψηθούν, είχε ζήσει μια ζωή τόσο γεμάτη εμπειρίες και τόσο σπουδαία, που θα έπρεπε να νιώθει πολύ υπερήφανος. 

Κι όμως, δεν τον θυμάμαι ποτέ να υπερηφανεύεται, δεν τον θυμάμαι να μιλάει για τους αγώνες του, για τις εξορίες, για τους κινδύνους, και μάλιστα, τα λίγα που ξέρω για αυτήν την πλευρά της ζωής του τα έχω ακούσει από τον πατέρα μου, και μερικά τα έχω διαβάσει σε μια συνέντευξη που έδωσε πριν από πολλά χρόνια στην εφημερίδα Αλήθεια.

Από τα πενηντάρικα εκείνα δεν μου έχει μείνει κανένα, τα έχω καταθέσει σε κερματοδέκτες ηλεκτρονικών παιχνιδιών, αντίτιμο στην ψυχαγωγία που μου προσέφεραν, ή τα έχω κάνει παγωτά ή αυτοκόλλητα της Pannini. Το μόνο που μου έχει μείνει από τον παππού μου είναι μερικές σκόρπιες αναμνήσεις, λίγο στο σπίτι του, λίγο στο νοσοκομείο πριν πεθάνει, τις φωτογραφίες από την μάχη της Κρήτης στους τοίχους, το ημερολόγιο της εθνικής αντίστασης, και κάπως το πρόσωπο του, που ήταν γαλήνιο και χαμογελαστό.

Αργότερα μου είπαν ότι ο παππούς μου γενικά ήταν μουντός άνθρωπος, βαρύς, μελαγχολικός, ήταν αιτία το πρώτο του παιδί που είχε χάσει από ασθένεια όταν εκείνο ήταν 20 χρονών, ο Δημήτρης. Πρόσφατα ο πατέρας μου κρέμασε στους τοίχους της ταβέρνας μας κάποια κάδρα με θέματα ζωγραφισμένα από αυτόν, τον αδερφό του, που δεν τον γνώρισε ποτέ. 

Όταν κάποτε απογοητεύομαι από τις καταστάσεις, όταν τα πράγματα μοιάζουν σκοτεινά, όταν δεν βλέπω να υπάρχει φως στο τούνελ που διασχίζει ο δρόμος του αγώνα για τον σοσιαλισμό, όταν ο ορθός λόγος δεν αρκεί για να συντηρήσει την φωτιά που καίει μέσα μου, σκέφτομαι την ζωή του παππού μου, κοιτάω την φωτογραφία του, εκείνη που κρατάει το δίσκο στο μαγαζί, στο ίδιο μαγαζί που κρατάω και εγώ τον δίσκο σήμερα. Εκεί το πρόσωπο του δεν είναι αυτό που θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια, δεν χαμογελά, δεν είναι γαλήνιο, το βλέμμα του είναι πεισμωμένο, άγριο, σαν να βρίσκεται σε ετοιμότητα να συγκρουστεί με το πεπρωμένο, όχι εκείνο που του διαλέξανε, αλλά εκείνο που διάλεξε ο ίδιος για τον εαυτό του, και για τον κόσμο.

Αρπάζω λοιπόν λίγη από την περηφάνεια του, που συνεχίζει να πλανάται στον χώρο δεκαετίες μετά τον θάνατο του, όπως και τόσων άλλων αγωνιστών, και παρακαλάω μονάχα, όταν έρθουν οι πραγματικές προκλήσεις, να καταφέρω και εγώ, μαθημένος αλλιώς από εκείνον, να τις κοιτάξω κατάματα. Κρατώ και εγώ τον δίσκο στο χέρι και κοιτώ την φωτογραφία του κάτω από την τηλεόραση, εκεί που οι ανυποψίαστοι πελάτες βλέπουν τους αγώνες ποδοσφαίρου, και σκέφτομαι πως αυτός, ένας άνθρωπος με ψυχή ανήμερη, κατάφερε να ζήσει δυο ζωές, εκείνη του αγωνιστή, και εκείνη του γονιού, του παππού, του συζύγου. Αναρωτιέμαι αν εγώ, ένας άνθρωπος μερωμένος, καταφέρω έστω να ζήσω μια ζωή, και γνωρίζω πως για να το κερδίσω αυτό το δικαίωμα, δεν έχω άλλο δρόμο από το να μην σταματήσω να αγωνίζομαι, τόσο ενάντια στην ισοπεδωτική καθημερινότητα, όσο και ενάντια στο γεμάτο προκλήσεις και συγκρούσεις αβέβαιο μέλλον που τρέχει καταπάνω μας.

Δεν γνωρίζω άμα θα γεράσω, άμα θα έχω εγγόνια, άμα θα είναι το βλέμμα μου γαλήνιο τότε. Δεν ξέρω αν θα υπάρχει ακόμα υλικό χρήμα ως τότε για να βαστούνε τα εγγόνια μου στο χέρι. Ελπίζω πάντως, στην περίπτωση που θα κάνω εγγόνια, από τις λίγες αναμνήσεις που θα τους μείνουν από εμένα, να έχουν πολύτιμα να θυμούνται και να τους βαστούν, όπως εγώ από τον παππού μου τον Φραγκιό.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)


[1] Καύσιμη ύλη του μαγκαλιού από τριμμένα κουκούτσια ελιάς.

30 σχόλια:

  1. Το πιο γαμάτο κείμενο που διάβασα στα μπλογκς τελευταία. Και κατάλαβα πάνω-κάτω τι σε επηρέασε και το γραψες :)

    Εύγε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ Αλεξ, το έγραψα περισσότερο για να επηρρεάσω, εμενα έτσι και αλλιώς καιρό με επηρρεάζει:)

    Οτι φως υπάρχει στο παρελθόν αξίζει να το αντανακλούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τώρα έχω δουλειά, το βράδι που θα γυρίσω θα στο μεταφράσω κιόλας. Λέει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ααχαχαχα, το πηρες ζεστα, αντε να γινει η συναντηση να μπασουμε και τους αλλους στα κόλπα!
    Περιμένουν εναγωνίως.

    Πάντως καταλαβαινω τι εννουσες στο πρωτο σχόλιο και εννοείται επηρρεάζει και αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν θα τους περάσει, ωρέ σύντεκνε:

    ________________

    Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ' εγώ κι ο χτίστης,
    ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης.

    Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.
    Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι.

    Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας,
    πάντα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας.

    εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης·
    του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης
    και με το καριοφίλι μου και με τ' απελατίκι
    την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι.

    Κάλλιο φυτρώστε, αγκριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε, λύκοι,
    κάλλιο φουσκώστε, πόταμοι και κάλλιο ανοίχτε τάφοι,
    και, δυναμίτη, βρόντηξε και σιγοστάλαξε αίμα,
    παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το Ψέμα.

    Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ' αγρίμια
    ξανάρχεται. Καλώς να ρθή. Γκρεμίζω τη ασκήμια.

    Είμ' ένα ανήμπορο παιδι που σκλαβωμένο το 'χει
    το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι δεν του αποκρίνεται κανείς,
    και πάει κι όλο προσμένει
    το λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει

    Μα το τσεκούρι μοναχά στο χέρι όταν κρατήσω,
    και το τσεκούρι μου ψυχή μ' ένα θυμό περίσσο.

    Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό του δούλεψε τ' ατσάλι
    και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι,
    και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν' ανοίξω,
    και μ' ένα Ναι να τιναχτώ, μ' ένα Όχι να βροντήξω;

    Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας όποιοι είστε γκρικάω,
    βγαίνει από μέσα μου μια προσταγή: Γκρεμίστε!

    _______________________________

    Κωστής Παλαμάς - Ο γκρεμιστής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τη άλλη φορά spiral δεν θα τα γράφεις αυτά σε σχόλια, πολύ ξεπέφτει ο Παλαμάς να κλείνεται μέσα σε σχόλιο. Πρέπει τέτοια πράματα να γίνονται κανονική ανάρτηση.
    (σπόντα - κι ας τα "δεν έχω χρόνο, νια, νια...) :ΡΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σπιραλ, μην τα λες αυτά, επικύνδυνοι στίχοι, θα σαστίσεις τους ελεύθερους σκλαβωμένους, αυτούς δηλαδή που δεν καταλαβαίνουν πως η ελευθερία θέλει αρετη και τόλμη(και αίμα και πόνο και δεσμευση) και θα μας πάρουν για τρομοκράτες.

    Αχ, πίσω στα λαγούμια σας να περιμένετε να σας ξετρυπώσουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΑλεξΔ ο Κ. Παλαμάς στα υπ' όψιν για το μέλλον!
    Από ψες που μου το' στειλε (παρέα με το "hells bells - AC/DC") ένας γνωστός με μέιλ, με έχει συνεπάρει.

    Όχι ρε, πρώτα αυτοί και μετά εμείς!

    Κατάθεση ψυχής το κείμενό σου Φραγκίσκο!

    http://youtu.be/RwlacQQamDk
    (για τσι παππούδες μας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κάποιες φορές σκέφτομαι ...

    Άνθρωποι σαν τον παππού σου, κάναν πράματα ... τους θυμάται ο κόσμος ... τουλάχιστον προσπάθησαν !

    Εμείς ... κάποιοι σαν και μένα ... Τίποτα δεν κάναμε !
    Ίσα ίσα ...

    Ουφ ...
    Μ΄έκανες κομμάτια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σπιράλ ευχαριστώ


    Φαρο, μερικές φορές προσπαθω να καταλάβω τι ειναι πιο άσχημο, να περιμένεις τη σειρά σου, την ευκαιρία να συγκρουστει, ή η ίδια η σύγκρουση;

    Τουλάχιστον κρατήσατε την φωτιά αναμένη, και τώρα ποιος ξέρει, ίσως και εσείς και εμείς να έχουμε την ευκαιρία.

    Χωρις αυτό να σημαινει οτι δεν υπάρχει σύγκρουση και σε καιρους ειρήνης, αλίμονο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η διαφορά ανάμεσα σε ένα κομμουνιστή και ένα μη κομμουνιστή είναι αυτή η γαλήνη και η αθώα αυτοπεποίθηση που διαγράφεται στο πρόσωπο του πρώτου, που έχει κάνει εκατομύρια πράγματα και δεν ξέρει κανένας τίποτα γι΄αυτον...
    Θα συμφωνήσω με τον ΑΛΕΞ, ότι καλύτερο έχεις γράψει εδώ και πολύ καιρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μας συγκίνησες γιατί μας θύμισες ένα αγαπημένο πρόσωπο σε μας τον Θείο μας που είχε ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με τον παππού σου...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. με συγκίνησες και μένα πάρα πολύ γιατί μου θύμησες και τον δικό μου παππού που τον έχασα πολυ μικρός και εκτός απο το κηδειοσημο στον ριζοσπάστη που έλεγε οτι ηταν αγωνιστής δεν έμαθα λεπτομέρειες για την ζωή του.Τώρα ομως που έμαθα οτι έχεις και ταβέρνα θα ήθελα πολύ -αν αξιωθώ και περισέψουν καποια στιγμή χρήματα- να ερθω με την οικογένεια να φάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. οποιοs θελει να μαθαινει ποιοι ηταν αυτοι οι ΑΠΛΟΙ ΗΡΩΕΣ(αγροτεs,εργατεs,νεεs κοπελεs,) αs διαβαζει την στηλη για τουs αγωνιστεs καθε κυριακη στον ριζοσπαστη.........απλοι ανθρωποι,αγραμματοι,εγγραμματοι,αντρεs γυναικεs εκαναν το καθηκον τουs σαν ανθρωποι και σαν κομμουνιστεs

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. εγω δεν τον γνωρισα ποτε...
    δεν εχω καν φωτογραφια του...
    δεν ηταν καν κομμουνιστηs...
    δολοφονηθηκε για ...συνεργασια με τον ελαs απο τουs φασιστεs....
    την ...τυχη του η οικογενεια μου την πληρωσε για σχεδον 50 χρονια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Poe σου σφίγγω νοερά το χέρι!

    Ένας αληθινός κομμουνιστής μπορεί και πρέπει να έχει ευαίσθητες "κεραίες".

    Όχι μόνο για να λαμβάνει τα σημεία των καιρών μα - το σπουδαιότερο - να εκπέμπει στο μέλλον.

    Αυτό το κείμενο δεν είναι απλά ένα αισιόδοξο μήνυμα, είναι κόκκινο πάνω στο μαύρο που μας πνίγει, είναι φως στο σκοτάδι που μας τυλίγει.

    Πολλοί παππούδες, χιλιάδες, σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτού του τόπου, περιμένουν ακόμα τη δικαίωση.

    Να μη με παρεξηγήσεις για την προσωπική αναφορά μου.

    Οι ελάχιστες διαφορές μεταξύ των παππούδων μας (τόπος, χρόνος, επάγγελμα) κάνουν αυτή την "κατάθεσή" σου και "δική" μου,

    δική όλων όσων αγωνιούνκαι παλεύουν για να βρουν δικαίωση οι αγώνες και οι θυσίες και των παππούδων μας.

    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ευχαριστώ φίλε κολεκτίβα, και στα δικά μας(τα επαναστατικά εννοώ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Στελθ, αμα μένεις Χανιά ή άμα σε βγάλει ο δρόμος απο εδω πέρνα να κεράσω κανα κρασί, το μαγαζί είναι στην Νεα Χώρα, για περισσότερες πληροφορίες ξαναρώτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανωνυμοι, καλά και ομορφα αυτά που λέτε, αλλά δίδετε σας παρακαλώ ενα nickname.
    ανώνυμε υπ. αριθ. 2, ακόμα και αν κιότευε κανείς δεν του εγγυούταν ότι θα την "έβγαζε", πόσοι και πόσοι δεν πέθαναν απο πείνα και κακουχίες, να εισαι περήφανος για αυτον, και εσύ και η οικογένεια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. απο Ηράκλειο είμαι αλλιώς θα σε χα βρεί ηδη,καποια στιγμή θα σ ενοχλήσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Οικοδόμε, οι συνθήκες αναδυκνειουν τους ήρωες, ήταν πολλοί οι άνθρωποι εκείνοι που το είχαν μέσα τους, και επειδή τους έβγαινε αβίαστα εξαιτίας του χαρακτήρα τους, παρόλο το σκληρό τίμημα(την κόρη του ο παππούς μου, εξαιτίας των εξοριών, μέχρι να γίνει 7 ετών την είδε μια φορά για μια μερα, μεταξύ μιας απελευθέρωσης του και μιας εκ νεου σύληψης)αυτός ειναι και ο λόγος που δεν το καυχιούνται.

    Να φανταστεις ουτε και του πατέρα μου δεν του έχει πει πολλά πολλά.

    Θα ειχε ενδιαφέρον να δείτε και την δημοσιευση απο την εφημερίδα διότι αποκαλύπτει πολλα απο εκείνη την εποχη, τόσο τα γεγονότα, όσο και το γενικο κλίμα, αλλα δυστυχως την ειχα στο παλιο μου μπλογκ απο το οποίο για αδιευκρίνιστο λόγο χάθηκαν τα περισσοτερα άρθρα(καμια 300αρια αρθρα τα πήρε ο διάολος), τωρα πρέπει να την ξαναπεράσω στον υπολογιστή.

    Την ειχα ανεβάσει σε κομμάτια και σώζεται μόνο αυτό

    http://poexania.dtoxic.com/Aioaeioeeioiosao-b1/I-ONAAEEIO-EAAUIEEAECO-AOCAAEOAE4-5-b1-p48117.htm

    Και εγω σου σφίγγω το χέρι νοερά και μακάρι να φανούμε αντάξιοι των προγόνων μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Οκ Στελθ, εγω ερχομαι Ηρακλειο παντως συχνα πυκνα για τις αναγκες του ανοιχτου πανεπιστημιου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Όρε σύντροφοι σας διαβάζω καιρό, είστε η "πηγή" μου μαζί με το redfly ( αν και μέλος του κόμματος )
    Αναδημοσιεύω πολλά θέματα σας στη σελίδα μου, αλλά αυτό έχετε δίκιο μας χτύπησε μες στη καρδία, παρόμοιες ιστορίες υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα σπίτια συντρόφων και εδώ στη Καστοριά.
    Και ο γκρεμιστής, τι να πω;
    Συνεχίζουμε τον αγώνα μέχρι την τελική νίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πραγματι πολυ συγκινητικο και νοσταλγικο το αρθρο σου Poe ολονων μας καπου ετρεξε η σκεψη,εγω δε ντρεπομαι να πω πως δακρισα κι ολας.Παντως εγω γνωρισα και πολους ανθρωπους που παρολου που δε ηταν κομμουνιστες αγωνιστικαν μαζι τους αντιλαμβανομενοι τα δικια τους.Τετοιοι υπαρχουν και σημερα παρα πολλοι κι αξιζει κι σ' αυτους ενα μεγαλο μπραβο.Μαζι μ' αυτους τους ανθρωπους συνεχιζουμε την βαρια αυτη κληρονομια των αγωνων που κουβαλαμε στην πλατη μας,και μην νιωθειςποτε τυψεις για το τι εκανες εσυ μεχρι σημερα σε σχεση με τους προγωνους σου,αυτοι ζουν μεσα μας,μας ατσαλωνουν και θα ζουν παντα μεσα μας οσο ακολουθουμε τα χναρια τους και μεχρι να τους δικαιοσουμε.Οταν ερθει η κρισιμη εκεινη ωρα τοτε θα διξουμε ολοι απο τι μπολι ειναι η φυτρα μας να εισαι σιγουρος.Μονο μπροστα συντρφοι το παρελθον ζει μαζι μας,και το μελλον θα μας δικαιωσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Valderama, ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια και για την τιμή που μας κάνεις.

    Μαζί στον αγώνα μέχρι την τελική νικη, ή για να γίνουμε και εμείς φορείς της αλλαγής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Έτσι είναι Κώστα, οι συνθήκες συχνα κάνουν τους ανθρώπους, το κάλεσμα έχει πλατυα απήχηση σε δύσκολους καιρούς.

    Θα δοκιμαστούμε και εμεις σιγουρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Το ζήτημα σφοι είναι πως αυτή η τρομερή γενιά της εποποιάς του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, φεύγει σιγά σιγά και με αφορμή την φυγή τους κάποιοι καλοθελητάδες(και καλά κάνουν μιας καιι έστι μόνο μπορούν να υπερασπίσουν τα συμφέροντα τους), προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία στα μέτα και τα σταθμά τους.
    Το κακό είναι σφοι ότι σε αυτό πρωταγωνιστούν και μέρος από τα παιδιά των αγωνιστών που βρήκαν στέγη στα αστικά κόμματα, η στα κόμματα του οπορτουνισμού μιας και εκεί θα είχαν προσωπικά ωφέλη, ένας λόγος που τα εγκόνια των αγωνιστών γυρίζουν στο κόμμα είναι γιατί οι γονείς τους, πρόδωσαν και πατεράδες και παιδιά για τα στενά προσωπικά τους ωφέλη.
    Οι μέρες από την δεκ του 1990 είναι πονηρές και το "όραμα" του "εδώ και τώρα αλλαγή" του ΠΑΣΟΚ, έγινε εφιάλτης. Όσες διαφωνίες είχαμε με τον Πανούση, άλλο τόσο δικαιώνεται σε ένα πράγμα. Μικροαστοί θα σας φάνε τα παιδιά σας.
    Σφοί θα κλείσουμε με μια φράση του μακαρίτη του Χαρίλαου "Να μαθένετε την ιστορία του κόμματος μέσα από τα ντοκουμέντα του και να μαθαίνετε να ξεχωρίζετε την ιστορία από την παραϊστορία, της θυσίες και τους αγώνες των κομμουνιστών και των φίλων του κόμματος".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ανωνυμοs ...No2 ΄η μητσοs(σαν nickname)πια.....
    θα πω αυτο που βιωσα και αισθανομαι περα απο ...ντροπεs...
    τα video απο την κηδεια του χαριλαου(απο τον περισσο μεχρι το παλιοζωγλοτι) τα βιωσα(με κλαμματα) σαν φορο τιμηs και για τον παππου μου που δεν γνωρισα ποτε,για αυτα που τραβηξε η οικογενεια μου αλλα και σαν ορκο τιμηs(ιδεολογικο και συναισθηματικο)...
    ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Eλειπα και δεν το ειχα διαβασει, αλλα ειναι απο τα καλυτερα σου, poe και δειχνει ακριβως οτι στις δυσκολες ωρες ολοι αντλουμε δυναμεις απο ανθρωπους που, με τη ζωη τους, μας εχουν σημαδεψει.
    Αν υπηρχαν περισσοτεροι τετοιοι παππουδες, δεν θα ανησυχουσαμε τωρα για το μελλον της χωρας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αυτο που δε χωνεψαν ποτε οι αστοι ειναι πως ειναι δηνατον οι κομμουνιστες να βαζουν την ιδεολογια τους πανω κι απ΄την ζωη τους.Δε το χωνεψαν κι ουτε ποτε θα το χωνεψουν γιατι αυτη εχουν ως μονο ιδανικο τα πλουτοι κι γι αυτα θησιαζουν τα παντα.Ενω οι κομμουνιστες εχω ως ιδανικο μια κοινωνια χωρις αυτους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...