20 Σεπ 2011

Μικροί μεσαίοι σε (κοινή) δράση!

Μια καταχαρούμενη παρέα μικροαστών που δεν έχουν ιδέα τι τους περιμένει.

Διαβάζω στο βιβλίο του Β.Ι. Λένιν, «ο Καρλ Μαρξ και η θεωρία του», εκδόσεις Λειψία(?), σελ. 28, ένα απόσπασμα από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο

«Απ όλες τις τάξεις, που στην παρούσα στιγμή αντιτίθενται στην μπουρζουαζία, μόνο το προλεταριάτο είναι μια τάξη πραγματικά επαναστατική. Οι άλλες τάξεις παρακμάζουν και χάνονται μέσα στην μεγάλη βιομηχανία, το προλεταριάτο αντίθετα, είναι το πιο αυθεντικό προϊόν της
Οι μεσαίες τάξεις, μικροί εργοστασιάρχες, μικροί έμποροι, τεχνίτες, χωρικοί, όλοι πολεμούν την μπουρζουαζία γιατί αυτή είναι μια απειλή για την υπόσταση τους ως μεσαίων τάξεων. Δεν είναι λοιπόν επαναστατικές αλλά συντηρητικές, ακόμα περισσότερο, αντιδραστικές. Ζητούν να κάνουν να γυρίσει ανάποδα ο τροχός της ιστορίας»

Φέρνοντας το παράδειγμα στο σήμερα, και συγκεκριμένα στην Ελλάδα, παρατηρούμε ότι τα λόγια του παραπάνω αποσπάσματος δεν θα μπορούσαν να πέσουν πιο διάνα, αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Η Ελλάδα όντας μια περιφερειακή οικονομία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, η οποία δεν κατάφερε να εκβιομηχανιστεί σε μεγάλο βαθμό σε καμιά φάση της εκβιομηχάνισης της Ευρώπης, αλλά ούτε και αργότερα, την περίοδο δηλαδή της εκβιομηχάνισης του τρίτου κόσμου, αποτελείται σήμερα από όχι και τόσο διακριτά κοινωνικά στρώματα. 


Στις εκβιομηχανισμένες χώρες όπως η Αγγλία για παράδειγμα, η εργατική τάξη είναι περισσότερο διακριτή, πιο προλεταριοποιημένη θα έλεγε κανείς[1]. Αντίθετα στην χώρα μας, εξαιτίας της μικρής ιδιοκτησίας γης αλλά και της χαμηλής βιομηχανικής παραγωγής, όπως επίσης και των διαφόρων συντεχνιακών σχέσεων είναι κάπως δύσκολο να μπει μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο δίπολο αστική τάξη και εργατική τάξη ή μπουρζουαζία και εργατική τάξη. 

Υπάρχει βέβαια και στην Ελλάδα ο κόσμος των εργατών και ο κόσμος των ισχυρών, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, όμως ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους, υπάρχουν και ένα σωρό υποκείμενα, τα οποία δεν έχουν ξεκάθαρο ρόλο.

Η μεγάλη μάζα των προλετάριων χειρώνακτων εργατών μέχρι και πριν λίγο καιρό, αποτελούταν από μετανάστες, οι οποίοι ήρθαν στην χώρα μας έχοντας μόνο την ιδιοκτησία του εαυτού τους και εφόσον δεν είχαν τίποτα άλλο, πούλησαν κομμάτι ψωμί την εργατική τους δύναμη, με ότι επιπτώσεις είχε αυτό(εργατική τάξη βέβαια δεν είναι μόνο οι χειρωνάκτες, αλλά ούτε και χειρωνάκτες εργάτες στην ελλάδα είναι μόνο οι μετανάστες). Από αυτές τις νέες εργασιακές/παραγωγικές σχέσεις κάποιοι έχασαν κάποιοι κέρδισαν για λίγο καιρό, μέχρι δηλαδή να έρθει η πραγματική αλλαγή.

Στις μέρες μας δείχνουν να έχουν τελειώσει τα αστεία, πλέον η μικρή και μεσαία ιδιοκτησία απαξιώνεται, οι οικονομίες κλίμακας(πολυεθνικές) της κάνουν ισχυρή επίθεση, διαλύοντας ακόμα και το ντόπιο κεφάλαιο, τις συντεχνίες και τους μικρομεσαίους, που εξ αιτίας της περιορισμένης τους τάξης μεγεθών, δεν μπορούν να αντισταθούν στην επέλαση με αξιώσεις.

Παρατηρούμε λοιπόν το εξής φαινόμενο, οι μεσαίες τάξεις(ή τα μεσαία κοινωνικά στρώματα καλύτερα), και όλοι εκείνοι που θεωρούσαν τον εαυτό τους μέση τάξη, αντιδρούν αντανακλαστικά σε αυτήν την επίθεση, ζητώντας όχι να γίνει ένα βήμα μπροστά, πιο μπροστά δηλαδή και από τον καπιταλισμό(στον σοσιαλισμό), αλλά να επιστρέψουμε στο κοντινό παρελθόν, την εποχή προ κρίσης δηλαδή που τους επέτρεπε το μεγάλο κεφάλαιο να κατέχουν ένα μικρό ή έστω ένα ελάχιστο κομμάτι από την πίττα και να καρπώνονται αυτοί ένα σεβαστό μέρος της παραγώμενης υπεραξίας.

Μαζί τώρα με την ντόπια αστική τάξη, παρασύρονται τα μεσαία αυτά στρώματα, οι συντεχνίες, οι μαγαζάτορες, οι μεγαλογιατροί, που απέναντι στο ενδεχόμενο της προλεταριοποίησης, ζητούν υπαναχώρηση στο μεικτό εκείνο σύστημα του παρελθόντος, οι μηχανισμοί του οποίου τους επέτρεπαν να είναι ένα κλίκ πιο πάνω από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα.

Επειδή όμως η κοινωνία συνολικά πηγαίνει μπροστά, και όχι πίσω, οι αξιώσεις αυτού του κοινωνικού μορφώματος μπορούν να χαρακτηριστούν ως συντηρητικές. Ο καπιταλισμός, παρόλο που έχει μετατρέψει όλο τον κόσμο σε πεδίο δράσης του και έχουν αναπτυχθεί σε όλες τις ηπείρους δυνατές σχέσεις αλληλεξάρτησης και συγκρούσεων και παρότι η παραγωγή έχει αποκεντρωθεί γεωγραφικά, εκείνος συγκεντροποιείται. Αυτό που θέλω να πω είναι πως όλο και λιγότερα υποκείμενα(είτε αυτά είναι άνθρωποι είτε άνθρωποι που κρύβονται πίσω από νομικά πρόσωπα και εταιρίες), κατέχουν όλο και μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής. Παράλληλα, η κρίση οδηγεί μοιραία σε καταστροφή ενός μέρους του κεφαλαίου, κάτι που βγάζει ακόμα περισσότερους «παίκτες» έξω από το παιχνίδι.

Σε μια τέτοια ταχύτατα λοιπόν δημιουργούμενη μονοπωλιακού τύπου παγκόσμια οικονομία, οι πρώτοι που θα πάρουν πόδι, εφόσον αποφασιστεί, για να ελευθερωθεί το πεδίο για τα μονοπώλια, θα είναι όλοι αυτοί οι μικρομεσαίοι, και από μικρομεσαίοι ή μικροαστοί, θα υποβιβαστούν σε προλετάριοι.

Γράφει παρακάτω στην ίδια σελίδα του βιβλίου:

«Εάν είναι επαναστατικές, είναι στον υπολογισμό επικείμενου περάσματος τους στο προλεταριάτο. Υπερασπίζουν τότε τα μελλοντικά τους συμφέροντα και όχι τα σημερινά. Εγκαταλείπου την δική τους άποψη και τοποθετούνται σε αυτήν του προλεταριάτου.»

Με λίγα λόγια, η λύτρωση για τα μικρομεσαία στρώματα ή όσους νομίζουν ότι ανήκουν σε αυτά, δεν είναι η προσκόλληση τους στα μεγαλεία του παρελθόντος, στο πλάι της εγχώριας αστικής τάξης. Είναι η κατανόηση ότι αυτά δεν πρόκειται να επανέλθουν(και αν επανέλθουν θα είναι πρόσκαιρα), και η συνειδητοποίηση ότι τα συμφέροντα τους πλέον ταυτίζονται δίχως άλλο με εκείνα της εργατικής τάξης. Δηλαδή ο αγώνας τους θα πρέπει να κοιτάει μπροστά, τον σοσιαλισμό, και όχι πίσω, όταν το ιμπεριαλιστικό κτήνος δεν είχε ακόμα αναδιπλωθεί με αποτέλεσμα να σαρώσει τους από κάτω του.

Έτσι λοιπόν όπως ακριβώς ο ώριμος καπιταλισμός καταπάτησε και εξαφάνισε τις επαγγελματικές συντεχνίες(στις οποίες χρωστά σε μεγάλο βαθμό την γέννηση του) κατά το παρελθόν στις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες, με τον ίδιο τρόπο θα χτυπήσει στην Ελλάδα τους εναπομείναντες μικρομεσαίους και μικρομεγάλους, απομεινάρια μιας άλλης εποχής ή αν προτιμάτε, μιας προηγούμενης φάσης του συστήματος.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)


[1] Βέβαια για να μην παρεξηγηθώ, η εργασία στην Αγγλία σήμερα δεν είναι αυτό που ήταν πριν από 100 χρόνια. Τότε οι περισσότεροι ήταν χειρωνάκτες, πλέον το εργατικό δυναμικό, αν και παραμένει στο σύνολο του χωρίς ιδιοκτησία, απασχολείται σε μεγάλο βαθμό και σε εξειδικευμένες θέσεις επιστημονικού προσωπικού, υπηρεσιών πληροφορικής, ασφάλειας κ.α.

29 σχόλια:

  1. Αν και τετοιου είδους αναλύσεις δεν γράφονται 2 η ώρα, την ανεβάζω ελπίζοντας ότι δεν περιλαμβάνει απο μέρους μου καμια χοντρομα...α.

    Παω για ύπνο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολυ κατανοητα, πολυ ωραια το εγραψες.

    Αντωνης εξωτερικου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ιστορικός ο ρόλος του προλεταριάτου.

    Αρκεί, οι προλετάριοι να ενωθούν ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μου θυμισες μια αναρτηση για τον αγαπητο, σ εμενα, Μπουνιουελ και τη ταινια του ''Εξολοθρευτής άγγελος'' (El ángel exterminado),
    μια ταινια που πιστευω ειναι παντα επικαιρη. Αν διαβασεις δε στην αναρτηση

    http://stovoreiostereomatiselva.blogspot.com/2010/02/e.html

    τι ελεγε πριν ενα χρονο ο...Berlusconi για την οικονομια της χωρας του και τι ανακοινωνουν σημερα για την Ιταλια, απ τον γνωστο και σ εμας...οικο, Standard & Poor´s,

    http://www.bbc.co.uk/news/business-14981718

    βλεπει κανεις τι παιχνιδια παιζονται και καλα ειναι να τα συνειδητοποιησουν οσοι, ακομα, εθελοτυφλουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σ/φοι, χρήσιμο κείμενο. Δείτε και αυτό από μένα, που στοιχειοθετεί την καταστροφή του κόσμου της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο: http://radicaldesire.blogspot.com/2011/09/reason-and-revolution.html

    Σημ. εκνευριστικού φιλολόφου: Είναι "χειρώνακτες", όχι "χειρωνάκτες".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άκου "φιλολόφου"!!!!

    Δάσκαλε, πού δίδασκες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ καλό κείμενο!

    Πάντως ακόμα και στην Αγγλία υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες διαστρωματώσεις. Μπορεί να μην πρόκειται για κλασικά μικροαστικά στρώματα, αλλά για πολλές διαβαθμίσεις στις τάξεις των ίδιων των προλετάριων. Έτσι έχουμε μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης από εδώ που αποτελεί την εργατική αριστοκρατία, λόγω της θέσης που κατέχει η Αγγλία στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, που είναι ανώτερη από την Ελλάδα. Στην Ελλάδα μπορεί να είχαμε πάντα πολλά μικροαστικά στρώματα, αλλά ποτέ οι μισθοί των εργατών δεν κυμάνθηκαν αναλογικά με αυτούς στην Ευρώπη, για ιστορικούς λόγους (εμφύλιος κύρια! τη δεκαετία του 50 οι μισθοί βρισκόταν στο 50% των προπολεμικών! Ποτέ δεν έφθασαν πάνω από 50% αυτών στην Ευρώπη, το 1958 οι ελληνικοί μισθοί ήταν οι χαμηλότεροι στην Ευρώπη, άγγιζαν πχ το 60% του Τουρκικού μισθού!!!).

    Επίσης, όλο και λιγότερο θα μιλάμε για χειρώνακτες εργάτες και αυτό σε παγκόσμια βάση. Η ελλάτωση του αριθμού τους δεν επηρεάζει την "ύπαρξη" ή τη συνειδητότητα της εργατικής τάξης (θυμάσαι και την κουβέντα που είχα με τους ανώνυμους;). Οι παράγοντες που επηρεάζουν τη συνειδητότητα της εργατικής τάξης είναι η εντύπωση ότι το βιοτικό επίπεδο θα βελτιώνεται και θα επεκτέινεται η δυνατότητα για μικροαστικού τύπου ζωή. Η διάψευση αυτών των προσδοκιών αντιμετωπίζεται διαφορετικά από στρωματα εργατών, το μεγαλύτερο μέρος, σκέφτεται ακριβώς όπως οι μικροαστοί του μανιφέστου, ζητάν τις παλιές μέρες τους. Η διάψευση αυτών των ελπίδων, όσο οξύνονται οι παγκόσμιοι ανταγωνισμοί σε έδαφος παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού δίνουν τη δυνατότητα της ανάπτυξης προλεταριακής συνείδησης, να γίνει δηλαδή η εργατική τάξη "τάξη για τον ευατό της"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φαρο αν και δεν το έθιξα στο άρθρο, το είπε βέβαια ο μπουκ σε σχόλιο, δεν σημαίνει ότι επειδή εγω ασχολήθηκα με τους "μικρομεσαίους", πως θεωρώ οτι οι καθαρά προλετάριοι εργάτες είναι συνειδητοποιημένη.

    Για αυτό άλλωστε μίλησα και για αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους "μέση τάξη", είναι και αυτό ενα απο τα κόλπα του συστηματος, να σε κάνουννα νιώσεις μέση τάξη για να αισθάνεσαι ότι δεν εισαι ο τελέυταίος τροχός της αμάξης. Αργότερα το ίδιο παιχνίδι παίχτηκε και με το Έλληνας εργατης-Ξένος εργάτης, ή πιο σωστά, έλληνας - ξένος, μιας και τον ορο "εργατης" θελουν να τον εξαφανίσουν για να μην κανει τη σύνδεση ο άλλος της κοινωνίας με την εργασία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Θα δω την ανάρτηση Ελβα και θα τοποθετηθω εκει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αντωνη ισχύει και για σενα το ίδιο που ισχύει και για την Ελβα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θα κάνω και την σχετική διόρθωση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπουκ, σωστες οι παρατηρήσεις σου, συμπληρώνουν το κείμενο, απλα εγω δεν ηθελα να επεκταθω τόσο για να εστιάσω στα ελληνικά δεδομένα.

    Βεβαια ενας απο τους πιο σημαντικούς στόχους μου όταν κάνω μια ανάρτηση ειναι να συζητηθεί και να συμπληρωθει.

    Θα ειχε πάντα ενδιαφέρον και ενα άρθρο που να αναφέρεται στις ιστορικές διαδικασίες που διαμόρφωσαν το σκηνικό του κόσμου της εργασίας στην Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μερικές ελληνικές ιδιεταιρότητες, που κάνουν τα πράγματα στην Ελλάδα πιο σύνθετα, είναι η εκτεταμένη ατομική ιδιοκτησία (κατοικίας)από την εργατική τάξη, και το πολύ μεγάλο ποσοστό πανεπιστημιακής μόρφωσης που επηρρεάζουν κατά πολύ την ταξική συνείδηση εκτεταμένων εργατικών στρωμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σωστός ο Trash, βάλε κι αυτή την παράμετρο στο μυαλό σου poe! Πολύ καλό κείμενο.
    Επίσης, σύμφωνα με τις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο συνέδριο (http://goo.gl/cfsOU), λέει ότι το 2007, συνολική απασχόληση στην Ελλάδα είναι 4,5 εκατομμύρια (σε συνολικό πληθυσμό περίπου 11 εκατ. Αρα το υπόλοιπο 5.5 είναι επιχειρηματίες, συνταξιούχοι, παιδιά-μαθητές-φοιτητές, άνεργοι, δεν ξέρω αν συνυπολογίζονται οι δημόσιοι υπάλληλοι).
    Απ' τους 4,5 εκατ., τα 2,8 είναι μισθωτοί και 960.000 είναι αυτοαπασχολούμενοι (ελεύθεροι επαγγελαματίες, μικροεπιχειρηματίες, μικρομαγαζάτορες, τέτοια) ενώ το 1997 λέει, αυτοαπασχολούμενοι ήταν 1,36 εκατ. !
    Από κει βγαίνει όλη η μικροαστική νοοτροπία και η εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ, που κυριαρχει στην μεταπολίτευση. Δες το κείμενο, έχει ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εμπεριστατωμένη και εκλαικευμένη άποψη για την λεγόμενη μικροαστκή "τάξη".
    Βεβαίως και δεν πρόκειται για τάξη αλλά για ενδιάμεσα κοινωνικοοικονομικά στρώματα, που στοχεύουν κυρίαρχα να ενταχθούν στην αστική τάξη.
    Μόνο μια παρατήρηση να κάνω: για την ταξική διαστρωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας πρέρπει να λάβουμε υπόψη τις ραγδαίες αλλαγές που έγιναν στην χώρα μας τα τελευταία 30 χρόνια (δηλ. μετά την ένταξη της στην ΕΟΚ - μετέπειτα ΕΕ).
    Την καταστροφή του πρωτογενή τομέα παραγωγής και την ολοκληρωτική αποβιομηχάνηση.
    Η κατευθηντήριες πολιτικές στην παραγωγή που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων 30 χρόνων (επιταγές ΕΟΚ - ΕΕ), συνετέλεσαν αποφασιστικά στον αφανισμό του πρωτογενή και του δευτερογενή τομέα παραγωγής και διόγκοση του τριτογενή τομέα με ότι αυτό συνεπάγεται, δηλ. ραγδαία αλλοίωση του παραγογικού προτσές σε ένα αναπτυσσόμενο καπιταλιστικό σύστημα, μεταπρατικό και εξαρτημένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Διαβάζοντας το σχόλιο μου βλέπω αρκετά ορθογραφικά λάθη.
    Ελπίζω να με συγχvρήσουν οι αναγνώστες του blog.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τέλεια, τώρα πρέπει να μαζέψουμε όλα τα σχόλια σας, μαζί και το κείμενο μου και να κάνουμε ενα νεο ποστ:)

    Αν και κάτι τέτοιο ενέχει κυνδύνους όπως μάθαμε με τον άσχημο τρόπο:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Την ορθογραφια πολλοί εμίσησαν, τα ορθογραφικά λάθη ουδείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Είναι σωστά αυτά που επισημαίνει ο tasos, σε κάθε περίπτωση πάντως, ο γενικός ορισμός και διαχωρισμός των τάξεων, ισχύει.

    Όποιος πουλάει την εργατική του δύναμη, ανήκει στην Εργατική Τάξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πολύ σωστή η τελευταία επισήμανση.
    Και μάλιστα στην Ελλάδα υπάρχουν οι εργαζόμενοι που δουλεύουν σε διάφορους εργοδότες, κυρίως σε εταιρίες, με το μπλοκάκι.
    Αυτοί, εκ των οποίων ένα πολύ μεγάλο ποσοστό είναι νέοι ηλικιακά, τυπικά θεωρούνται ελεύθεροι επαγγελματίες, ο εργοδότης δεν είναι υποχρεωμένος να τους παρέχει ασφάλιση, κάνουν περιοδικές δηλώσεις και πληρώνουν ΦΠΑ, επίσης δεν προσμετρώνται για την εκτίμηση της επίσημης ανεργίας κλπ.
    Στην ουσία όμως εργάζονται προσφέροντας στον εργοδότη φαιά ουσία και σωματικό κόπο έναντι αμοιβής, και σε αρκετές περιπτώσεις πολύ χαμηλής.
    Με λίγα λόγια δηλαδή, ο τύπος της εργασίας του προλετάριου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Φάρο, υπάρχουν ωστόσω κάποιες γκριζες ζώνες
    τα γκόλντεν μπους πχ, πουλουν ναι μεν την εργατικη τους δύναμη, οπότε βάσει του συγκεκριμένου ορισμού είναι εργατική τάξη, όμως τα συμφέροντα τους ταυτίζονται με τα συμφέροντα του λαού ή της πλουτοκρατίας;

    Απο την άλλη θα μου πεις, αυτοί είναι σαν τους αστέρες του ποδοσφαίρου του επιχειρηματικού κόσμου, δηλαδη για καθε 400 κακοπληρωμένους, υπάρχει και ενας "πετυχημένος" που λειτουργεί ως καρότο για να δέχονται οι άλλοι το μαστίγιο.

    Θα βάλω εναν σχετικό προβληματισμό στο φόρουμ, όταν το ανεβάσω θα ποστάρω και το λίνκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Οριστε το λινκ

    http://globbers.4umer.com/t367-topic#2233

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το σκεφτόμαστε τόσο πολύ αυτό Poe. Εκτιμώ ότι αρκεί να συμπεριλάβεις τα golden boys στην κατηγορία "ρουφιάνος του αφεντικού" και δεν χρειάζεται τίποτε άλλο. Και όπως ανέφερες και εσύ, τα ποσοστά είναι τέτοια ώστε είναι τελείως ρεαλιστική η αναφορά στον ορισμό που υπέδειξε ο Φάρος. Οι ρουφιάνοι στον καπιταλισμό πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Poe: Βάζεις με άλλον τρόπο το ζήτημα της λεγόμενης εργατικής αριστοκρατίας. Που, συνήθως, οδγούνται στον οπορτουνισμό και φυσικά και στην αντεπαναστατική προδοτική δράση.

    Ένα να έχουμε υπόψη μας. Αυτή η εργατική αριστοκρατία, όταν δεν είναι πλέον χρήσιμη για το σύστημα, θα πεταχτεί σαν στιμένη λεμονόκουπα !
    Και, αυτό, πρέπει συνεχώς να τους το τονίζουμε.

    Δεν αποκλείεται καθόλου κάποιοι από δαύτους, να στραφούν προς τα μας ... Υπάρχουν πολλά παρόμοια παραδείγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Σωστά το έθεσες
    δεν εχει γίνει και λιγες φορές αυτο που λες, το να τους πετάξουν.

    Πρώτα απαιτούν απο αυτούς κερδοφορία, οπως και αν έρθει αυτή, γνωρίζουν και υποστηρίζουν τις μεθόδους τους. Και ύστερα, οταν σκάσει η φούσκα, χρεώνονται και την κρίση, ενω δεν ειναι τίποτα παπαράνω απο απλοί συνένοχοι στο έγκλημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Τρας, επ αυτού που είπες για την κατοικία

    "Το προσωρινό, γίνεται μόνιμο. Η τρόικα, στο πλαίσιο της επιβολής μέτρων άμεσου αποτελέσματος, απαιτεί την μονιμοποίηση του συγκεκριμένου μετρου, θέτοντας, ουσιαστικά την ακίνητη ιδιοκτησία υπό διωγμό, αλλά και την ουσιασιτκή δήμευσή της."(http://www.dailynews24.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=6892:%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BC%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%B1)

    Θέλουν προλεταριοποίηση του χειρίστου είδους, ούτε επιχειρήσεις, ούτε σπιτια για τον λαο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Και έρχομαι και σκέφτομαι, τι επιπτώσεις θα εχει αυτο στα ενοίκια; Απο την μια είναι λογικό να ανεβούν, απο την αλλη που θα βρεί ο κόσμος λεφτά να πληρώνει.

    Οχι πως τους πειράζει αν οι άστεγοι γίνουν εκατοντάδες χιλιάδες βέβαια...


    Μαλλον πρέπει να κάτσω να γράψω σχετικό άρθρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Οποιος πουλαει την εργατικη δυναμη του,ανηκει στην Εργατικη ταξη!Παρακατω παραθετω αναφορες απο βασικες κατευθυνσεις παλης για το εργατικο και λαικο κινημα:
    Να αναπτυχθει ενιαια δραση αναμεσα στα διαφορα τμηματα της εργ.ταξης ,ανεξαρτητα αν αυτα δουλευουν στο δημοσιο η ιδιωτικο τομεα,στις πρωην ΔΕΚΟ,ανεξαρτητως εργασιακων σχεσεων.
    Να αισθανονται οι μισθωτοι αλληλεγγυη για τους αυτοαπασχολουμενους,οι οποιοι δεν πρεπει να φορτωνουν τα βαρη που δεχονται απο την μονοπωλιακη πιεση στο μικρο αριθμο μισθωτων που χρησιμοποιουν.Ολοι μαζι να στρεψουν την αιχμη τους στις καπιταλιστικες επιχειρησεις,αλλα και σε εκεινες τις μεσαιες που λειτουργουν συμπληρωματικα προς τα μονοπωλια.
    Μονο το ενιαιο μετωπο εργατων ,αυτοαπασχολουμενων,αγροτων,αδιαπεραστο απο το συμβιβασμο,την συντεχνιακη διαιρεση,μπορει να εχει ορισμενα θετικα αποτελεσματα και να φερει ανακαταταξεις θετικες στο πολιτικο επιπεδο,ικανες να ανοιξουν το μονο δρομο που συμφερει το λαο , το δρομο τησ ανατροπης.
    πηγη,ντοκουμεντα 18ο συνεδριο του ΚΚΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...